ตอนที่ 6

กันตธรนั่งฟังบทสนทนาพลางขบกรามแน่น ไม่ชอบใจเลยผู้หญิงอะไรไร้มารยาทยั่วยวนชายอื่นไปทั่ว พอไม่ได้เขาก็หันไปทางเพื่อนแทน ไม่เข้าใจหน้าตาก็ดี จำเป็นต้องทำตัวเช่นนี้ด้วยหรือ

ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ยังไม่เข้าใจพบหน้ากันผิวเผินเหตุใดจึงคิดแง่ลบกับเธอเช่นนี้ พอเสียทีไม่อยากเอาสมองมารกกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ดวงตาเรียวคมกวาดมองหาเพื่อนร่วมงานคนอื่นอีก กันตธรยิ้มกว้างแล้วลุกยืนโบกมือทักทายเพื่อนสาวอีกคนที่กำลังสาวเท้าเข้ามาสมทบ

“อิง มานี่สิ!”กันตธรเอ่ยทัก

อิงนภารีบก้าวยาวมายังโต๊ะแต่แล้วสองเท้ากลับชะงักดวงตาจ้องมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยผู้ร่วมอยู่ด้วย เธอหย่อนก้นลงข้างนภดลแต่ไม่วายสับสนกับหญิงสาวอีกคน ผู้หญิงคนนี้เธอคุ้นหน้าคุ้นตาดี แต่... ทำไมถึงได้มาอยู่ตรงนี้ได้

“มาช้าจังเลยนะอิง”นภดลทักทาย แล้วยิ้มกว้าง

“พอดีรถติดน่ะ เกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง”อิงนภาอธิบาย

“อิงมาแค่คนเดียวเหรอคนอื่นไปไหนหมด”นภดลกวาดสายตามองหา

“คนอื่นไม่มาแล้วล่ะ เห็นว่าติดธุระกันหมด”

“งั้นวันนี้ก็มีแค่เราสามคนน่ะสิ”

“อืม น่าจะใช่”

ริมฝีปากบางได้รูปหยัดยิ้มมองดูสีหน้าของสาวร่วมวงคนใหม่ ดูจากท่าทีน่าจะมีบางอย่าง อาจมีความรู้สึกต่อเป้าหมายเธอก็เป็นได้ เห็นทีคงทำอะไรบางอย่าง ร่างบางขยับใกล้ชายหนุ่มมากขึ้นกันตธรชะงักพยายามถอยห่างแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่ลดความพยายาม ยามเธอโน้มเข้าใกล้ทรวงอกอวบขาวยิ่งโผล่พ้นเดรสคอวีมากขึ้น คนวิตกเลยหยุดขยับเพื่อไม่ให้ตนเองต้องใจเต้นไปมากกว่านี้ เพราะอีกฝ่ายคงหยุดทำให้เขากระอักกระอ่วนเช่นกัน เมริยายกยิ้มพึงพอใจแล้วนั่งตัวตรงไหล่สองคนชนกันตลอดเวลา

ด็อกเตอร์หนุ่มขบกรามแน่นด้วยความไม่พอใจ โกรธที่ตนเองดันมีความรู้สึกต่อสิ่งล่อตา เกลียดสภาพที่ต้องจำยอมอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่มีศักดิ์ศรีเลยหรือไง ถึงจงใจกลั่นแกล้งเขาเพียงเพราะต้องการเอาชนะ

“เมชงเหล้าให้นะคะ”เธอบอกแล้วคีบน้ำแข็งใส่แก้ว

“ผมไม่ชอบดื่มเหล้าครับ”เขารีบปฏิเสธเสียงแข็ง

อิงนภาอมยิ้มเมื่อเห็นหญิงสาวอีกคนโดนปฏิเสธ และกิริยาของอีกฝ่ายเมริยารับรู้มันทำให้เธอเสียหน้า ผู้ชายคนนี้ไม่ง่ายเลย ไม่เหมือนคนอื่นสักนิดเดียว

“ไม่เป็นไรค่ะ”หญิงสาวบอกแล้วยกแก้วขึ้นมารินเหล้าลงไปเพรียวๆ ไม่ผสมอะไร “ฉันดื่มเองก็ได้”

ยกแก้วกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียว รู้สึกได้ยามไหลลงคอมันบาดจนแสบไปหมด ผู้ชายอย่างเขาสักวันเธอจะทำให้สยบแทบเท้าให้ได้

นภดลกระหยิ่มหากสาวงามเอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากราวกับน้ำเช่นนี้ มีหวังเขาอาจได้ลาภลอยเผลอๆ เกิดเป็นลูกเขยของเจ้าสัวรัฐพิมุกต์มาคงเป็นโชคสองชั้นทีเดียว แบบนี้เห็นทีต้องรีบเสียหน่อย ปล่อยให้หลุดมือคงน่าเสียดาย

“คุณเมดื่มเก่งมากเลยครับแบบนี้ มาชนกับผมหน่อย”เขารีบรินเหล้าให้กับหญิงสาว ยกแก้วเหล้าตนเพื่อชน

กันตธรเหลือบมองกิริยาทั้งคู่แล้วแสร้งทำไม่สนใจพูดคุยกับเพื่อนสาวต่อ อยากทำอะไรก็เชิญเขาไม่สนหรอก น่าจะรู้ตัวเองถ้าดื่มขนาดนั้นคงเมาไร้สติ เกิดอะไรขึ้นก็อย่าโทษใครเลยให้โทษตัวเองก็แล้วกันที่ไม่รู้จักระมัดระวังตัว

เห็นเป้าหมายเมินยิ่งทำใจสั่น เธอจะเมามันอยู่ตรงเนี่ยดูสิว่าจะทำยังไง คงไม่มีใครกล้าลากเธอไปไหนต่อไหนหรอก เพราะอย่างน้อยไอ้เพื่อนตัวดีอย่างยศราชย์คงกำลังจับตามองอยู่ไม่ผิดแน่

“ได้ค่ะ มาเลยค่ะดื่ม”เมริยากระดกเหล้าเข้าปากจนหมดแล้วอย่างรวดเร็ว

สองคนชนแก้วจนเหล้าพร่องเกือบหมด หญิงสาวเริ่มมึนงงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ มือบางเริ่มยกกุมขมับกัดฟันแน่น สุดท้ายไม่อาจทานทนเลยเอนซบไหล่คนข้างๆ กันตธรชะงักหลุบตามองศีรษะมนเห็นเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนและขวัญอยู่ตรงกลาง ดวงตาเรียวคมหรี่มองเพื่อนด้วยความไม่พอใจ

“พอได้แล้วไอ้ดล เมาแบบนี้แล้วจะให้ใครไปส่ง!”ชายหนุ่มส่งเสียงดุ

“ก็ให้กลับไปเองสิคะ ตอนมาก็ไม่ได้มากับเรา เธอเดินมาจากโต๊ะไหนล่ะคะเผื่อมีเพื่อนอยู่ด้วย”อิงนภาเสนอความคิด