ตอนที่ 4 ทำความรู้จักกันใหม่ 1

ป้าของเพียงรักเปิดร้านขายอาหารตามสั่งบริเวณหน้าบ้าน ซึ่งเป็นที่ติดถนน จึงถือว่าเป็นทำเลที่ดีพอสมควร ตัวเพียงรักเองตั้งแต่กลับมาก็อยู่แต่ในบ้าน ทำงานของเธอจนกระทั่งเริ่มปรับตัวได้ จึงเริ่มออกมานั่งที่ร้านของป้าบ้างเป็นบางวัน

หลังๆหญิงสาวเริ่มไม่ทำอะไรกินเอง แต่เลือกที่จะออกไปซื้อป้าของเธอ จึงทำให้เธอเริ่มได้กลับมาพบเจอกับเขาอีกครั้ง

ร้านข้าวของป้ามีลูกน้องหนึ่งคน แรกๆเธอก็ไม่ได้พูดคุยกับหล่อน อาจจะด้วยเพราะไม่รู้จัก เลยไม่รู้จะคุยอะไร แต่เมื่อผ่านไปไม่นาน ก็ได้เริ่มทำความรู้จักและเริ่มพูดคุยกัน จนเป็นเหมือนเพื่อนกันไปโดยปริยาย

ผ่านไปไม่นานนัก ทั้งพียงรักและผึ้ง ลูกน้องของป้าก็สนิทกันมากขึ้น เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน ชวนกันไปเที่ยว เวลาหลังป้าปิดร้าน บางวันก็นั่งคุยนั่งเล่นกันอยู่พักใหญ่ กว่าที่ผึ้งจะกลับบ้านของหล่อน แต่ในบางวันที่ผึ้งกลับบ้านเร็ว เพียงรักก็จะนั่งคุยเล่นกับป้าพักใหญ่ ก่อนจะพากันกลับเข้าบ้าน

การที่เพียงรักออกไปนั่งเล่นอยู่ที่ร้านข้าวของป้า ทำให้เธอรู้ว่ากิตติธรเองก็เดินเข้าเดินออกร้านของป้าเธอเป็นประจำ แรกๆทั้งเธอและเขาต่างก็ไม่ได้พูดคุยกัน แต่ต่างคนต่างรู้อยู่แก่ใจดี ว่าตัวเองกำลังแอบมองอีกฝ่าย และอีกฝ่ายก็แอบมองตัวเองอยู่

หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างคอยแอบมองกันอยู่นาน ตัวเพียงรักเองก็เริ่มรู้สึกตัวว่าเขามองเธอแน่นอน เพียงแต่เธอไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเรื่องระหว่างเธอกับเขามันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว และมันไม่เคยมีอะไรเกินเลย แล้วอีกอย่างเขาก็มีลูกกับญาติของเธอ ซึ่งเธอเองก็ยังพูดคุยยังเล่นกับลูกของเขาได้อย่างสนิทใจ จนวันที่หลายสิ่งหลายอย่างเริ่มเปลี่ยนไปก็เดินทางมาถึง

หญิงสาวมักจะใช้เวลาว่างจากการแต่งนิยายของเธอออกไปนั่งเล่นอยู่ที่ร้านป้าของเธอ อาจจะเพราะเธอได้มีเพื่อนคุยเพื่อนเล่นด้วย แรกๆเพียงรักก็เงียบ ไม่ได้คุยกับกิตติธร ยามที่เขาเข้ามาคุยเล่นกับป้าของเธอ แต่หลังๆเธอคิดว่าคงไม่มีอะไร ระหว่างเธอและเขาจึงเริ่มคุยกัน แต่เป็นการคุยกันแบบเพื่อน พี่น้อง เพราะตัวเธอไม่มีความคิดที่เกินเลยกว่านั้น

จนกระทั่งวันหนึ่ง หลังจากร้านปิด เพียงรักนั่งคุยเล่นอยู่กับป้าที่ร้าน รอเวลาเข้าบ้าน ป้าก็เล่าบางอย่างให้เธอฟัง สิ่งที่ทำให้ตัวเธอรู้สึกสะอึกในใจ

“เออ ผึ้งมันเคยเล่าให้ชั้นฟังว่าป่านมันทักไปคุย ชวนออกไปข้างนอกด้วย”

“หืม นี่ยังไม่หยุดอีกเหรอ ลูกโตแล้วนะ”

“ไม่รู้ แต่ชั้นก็คอยถามๆ อยู่”

“เดี๋ยวเขาก็เล่า เชื่อเถอะ”

“ไม่แน่หรอก ถ้ามันออกไปกับป่านจริงๆ ชั้นว่ามันไม่น่ามาเล่านะ”

“หนูว่าเล่า เออ ว่าไป คุณเขาก็เคยให้เบอร์หนูด้วยนะ คุยกันอยู่สักพัก ตั้งแต่สมัยสิบกว่าปีที่แล้วนู่นแน่ะ”

หญิงสาวพูดคุยกับป้าโดยไม่ได้คิดอะไร เพราะเห็นว่ามันผ่านมานานมากแล้ว จึงเห็นเป็นเรื่องในอดีตที่เอามาเล่าสู่กันฟังเสียมากกว่า

แต่อีกวัน ที่ผึ้งมาทำงาน หล่อนทำงานตามปกติ เช่นเดียวกับเพียงรักที่ออกมาทานข้าว ก่อนจะนั่งเล่นพูดคุยกันเหมือนเช่นทุกวัน

“เออ พี่ผึ้ง พี่ป่านเขาทักไปคุยกับพี่เหรอ”

“อือ ทักมาคุยเฉยๆ พี่ไม่ได้อะไรหรอก”

“เต๊าะไปเรื่อยจริงๆพ่อคนนี้ เคยเต๊าะหนูเหมือนกัน เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว พี่แกให้เบอร์หนูมาเองเลย”

และหลังจากคุยเรื่องนี้กัน เพียงรักรู้สึกเหมือนกับว่าผึ้งตึงใส่เธอ เธอแอบแปลกใจแต่ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เพราะเธอคิดว่าไม่ว่าจะยังไงป่านก็เป็นสามีของญาติเธอ ผึ้งคงไม่น่าจะตึงใส่เธอ

จนผ่านไปหลายวัน ผึ้งก็ยังไม่คุยเล่นกับเธอเหมือนเดิม ถามคำตอบคำ มีอาการตึงๆ ใส่ เพียงรักทนความอึดอัดไม่ไหว จึงคุยกับป้าของเธอในวันหนึ่ง หลังจากที่ผึ้งกลับบ้านไปแล้ว

“หนูว่าเหมือนพี่ผึ้งเขาหึงหนูเลยอะ ตั้งแต่เล่าให้ฟังว่าพี่ป่านเคยให้เบอร์หนู เขาดูตึงๆ นะ”

“ไม่มั้ง แกคิดมากไปหรือเปล่า”

“แต่สังเกตมาหลายวันแล้วนะ เขาตึงอะ ไม่คุยไม่เล่นเหมือนเดิม ปกติต้องส่งไลน์มาคุยเล่น แต่นี่เขาเงียบไปเลยอะ”

“แกก็คอยสังเกตอาการดูละกัน ชั้นจะคอยถาม”

หลังจากป้ากับเพียงรักตกลงกันว่าจะคอยสังเกตอาการของผึ้ง ก็พากันแอบสบตากันบ่อยครั้งเวลาที่ชายหนุ่มเข้ามาคุยเล่นในร้าน เพราะผึ้งมีอาการเหมือนพยายามชวนชายหนุ่มคุย และเดินเอาร่างกายเฉียดเขาไปมาราวกับตั้งใจประกาศว่าชายหนุ่มกำลังจีบเธออยู่

ทุกครั้งที่ชายหนุ่มเข้ามาสั่งข้าวป้าในร้าน เขาก็มักจะมาคุยเล่นอยู่เสมอ แต่สิ่งที่เพียงรักสังเกตคือ เขากำลังเริ่มถึงเนื้อถึงตัวผึ้ง เริ่มแตะไหล่ เริ่มจับตัวผึ้งบ่อยครั้ง แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยทำเลยคือแตะเอวหรือท่าทางที่ดูแล้วรู้สึกว่ามีความรู้สึกมากกว่านั้น

กิตติธรเป็นคนที่ค่อนข้างจะรักความเป็นส่วนตัว ไม่ชอบเข้าหาใครก่อน นอกจากเขาสนใจใครหรือคนอื่นเข้าหาเขาถึงจะคุย แต่ในกรณีของเพียงรักไม่เหมือนกับของคนอื่น ด้วยความที่รู้จักกันมาก่อน และเคยมีความสัมพันธ์กันที่มากกว่าคำว่าพี่น้อง จึงทำให้ทั้งคู่สามารถพูดคุยกันได้โดยไม่ต้องทำความรู้จักกันใหม่ เพียงแต่มันมีเรื่องที่ติดค้างในใจทั้งคู่อยู่ จึงต่างคนต่างเลือกที่จะเงียบ จนวันที่เพียงรักเปิดโอกาสด้วยการเริ่มพูดคุยก่อน เขาจึงเริ่มกลับมาพูดคุยกับหญิงสาวอีกครั้ง

เพียงรักและกิตติธรสนิทกันมากขึ้น จนสามารถพูดคุยเล่นกันได้ เวลาเพียงรักออกไปเที่ยวไปหาอะไรทานกับผึ้ง เธอจึงชวนกิตติธรอยู่บ่อยครั้ง ถึงแม้จะรู้ว่าเขาไม่ไปก็ตาม