ตอนที่ 3 การกลับมา

หลายปีผ่านไป

เพียงรักใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพมาตลอดหลายปี เธอทำงานมาหลายที่ จนกระทั่งถึงวันที่เธอเริ่มเบื่อหน่ายกับชีวิตในเมืองเต็มที

หญิงสาวทำงานอยู่ที่สวนสนุกแห่งหนึ่งได้ไม่นาน แต่เธอก็ทำได้ทุกอย่างตามที่หัวหน้าสั่ง

“ทาง PR ขอคนกับทางเรามา 2 คน วันงานเปิดพิธี ให้ไปแต่งตัวสวยต้อนรับแขกหน่อย”

ผู้จัดการกล่าวขึ้นในช่วงประชุมแผนกในเช้าวันหนึ่ง ก่อนจะมองซ้ายมองขวาแล้วเรียกรุ่นพี่ในแผนกออกไปหนึ่งคน และหันมามองเพียงรัก หญิงสาวที่กำลังพูดคุยอยู่กับเพื่อนจึงไม่ได้สนใจ

“ไอ้รัก”

“ค่ะ”

“เดี๋ยวแกไปแต่งตัวคู่กับน้ำนะ”

“หนูเหรอ น่าจะสะดุดหัวทิ่มโชว์แขกมากกว่านะ”

“ก็อย่าซุ่มซ่ามดิวะ เอาเป็นว่าเตรียมตัวด้วย”

“ค่ะ ค่ะ”

เมื่อการประชุมเช้าจบลง พนักต่างแยกย้ายไปเข้าจุดประจำวันของตัวเอง รวมทั้งเพียงรักที่เดินเข้าไปวางกระเป๋าที่หลังร้าน ก่อนจะออกมารวมตัวกับซุปเปอร์ไวเซอร์เพื่อรอเวลาสวนสนุกเปิดทำการ

“ไม่ไหวมั้งพี่ ให้หนูไปแต่งตัวเนี่ย”

“แต่งๆไปเหอะ”

“เดี๋ยวน้ำร้อนลวก เดี๋ยวเตะโต๊ะ เดี๋ยวเดินชนตู้เนี่ยนะ”

“เออ นั่นแหละ ไม่รู้จะด่าซื่อบื้อหรือด่าโง่ดีวะเนี่ย”

“อย่างหลังก็ได้นะ หนูยอมรับความจริง”

หลังจากเพียงรักพูดพลางทำหน้างอนใส่ผู้จัดการ เพื่อนร่วมงานที่ยืนคุยอยู่ด้วยกันก็พากันหัวเราะชอบใจ

“เออๆ ไปแล้ว วันนี้ต้องไปทำเอกสาร”

ผู้จัดการพูดจบก็ออกจากร้านไป และหลังจากวันนั้นไม่นาน เมื่อถึงพิธีเปิดงาน เพียงรักกับน้ำก็ไปแต่งหน้าแต่งตัวต้อนรับแขกในพิธีเปิดงาน จนกระทั่งเสร็จพิธี เพียงรักก็กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำงานในจุดของเธอต่อ

การทำงานที่นี่เพียงรักสนุกกับมันเพราะทุกคนพูดคุยกันได้อย่างเป็นกันเอง จนกระทั่งวันที่ทำให้เพียงรักต้องพบเจอกับจุดเปลี่ยนก็มาถึงหญิงสาวดันไปรู้ความลับของใครบางคนที่มีตำแหน่งเข้า ทำให้เธอถูกใส่ร้าย เธอจึงลาออกจากงาน และออกมาทำงานที่ห้าง จนกระทั่ง…..

“ฮัลโหล”

“รัก กลับบ้านไหม ช่วงนี้ยายไม่ค่อยดีนะ”

“เดี๋ยวกลับอาทิตย์นี้แหละ รักเตรียมวันลาไว้แล้ว”

“โอเค”

แต่ก่อนที่หญิงสาวจะได้กลับบ้าน ก็ได้รับข่าวร้ายว่ายายของเธอเสียชีวิตแล้ว หญิงสาวจึงทำเรื่องลางาน 1 อาทิตย์ ก่อนจะรีบขับรถกลับบ้านในวันนั้น

เมื่อมาถึงที่บ้าน ก็พบว่าญาติพี่น้องได้เตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว และยายของเธออยู่ที่วัดแล้ว เธอจึงตามที่ไปที่วัด พร้อมกับคนอื่นๆ

การกลับมาในครั้งนี้ทำให้เธอได้กลับมาพบกับกิตติธรอีกครั้งในรอบหลายปี ตัวเธอเองยังคงแอบมองเขาอยู่เหมือนเดิม แต่เธอก็ไม่ได้สนใจเขามากนัก เพราะเธอสำนึกอยู่ในใจลึกๆว่าเขาเป็นสามีของญาติเธอ

ทางด้านกิตติธร เมื่อเขาเห็นหญิงสาวกลับมาก็ยังคงแอบมองเธออยู่เหมือนเดิม เขาไม่แน่ใจว่าเธอจะรู้สึกตัวไหม แต่เขารู้ตัวเองดีว่าเขามองเธอเกือบจะตลอดเวลาที่เธออยู่ในระยะสายตาของเขา

ตลอด 3-4 วันที่จัดงานศพยายของเพียงรัก ภรรยาของเขามาช่วยงานทุกวัน เพราะยังไงก็นับถือว่าเป็นญาติกัน เขาจึงต้องมาด้วย และก็เป็นเวลาที่ทำให้เขาได้แอบมองหญิงสาว เขามองสำรวจว่าเธอยังเหมือนเดิมไหม มีใครหรือเปล่า แต่ตลอดเวลาที่เขาเห็น เธอไม่ได้คุยโทรศัพท์หรือสนใจโทรศัพท์เลยค่อนข้างมั่นใจว่าเธอไม่ได้มีใคร

จนกระทั่งงานศพของยายจบลง และเก็บโกศกระดูกเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินทางกลับไปทำงานเหมือนเดิม โดยไม่ได้รับรู้เลยว่า กิตติธรยังคงคอยมองและเห็นเธออยู่ในสายตาเขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

หลังจากกลับมาทำงานได้ไม่ถึงปี หญิงสาวเกิดความคิดที่จะเขียนนิยายเป็นอาชีพเสริม จึงเริ่มต้นในการเขียนนิยาย เธอเริ่มจากการแต่งจากความรู้สึกของตัวเธอเอง หญิงสาวเป็นคนชอบอ่านหนังสือ อ่านนิยายมาก จนบางครั้งเธอมีความรู้สึกว่าทำไมเธอถึงไม่แต่งนิยายเองเสีย ในเมื่อบางครั้งเธอก็ขัดใจกับบทบาทของนางเอก เธออยากให้นางเอก หรือพระเอก ฉลาด ไม่หูเบาหรืองี่เง่าเกินไป นิยายเรื่องแรกจึงเริ่มต้นขึ้น

และภายในเวลาไม่ถึงเดือนนิยายเรื่องแรกของเธอก็ได้ปิดจบลง และหญิงสาวก็เริ่มมีรายได้จากตรงนี้ เธอจึงตั้งใจจะเอาเป็นอาชีพหลักและกลับไปอยู่บ้าน

“แม่ รักจะกลับไปอยู่บ้านนะ”

“ก็กลับมาสิ ข้างบนก็ยังพออยู่ได้ เอาไว้ค่อยเก็บเงินปลูกบ้านใหม่เอา”

“อือ สิ้นเดือนนี้เดี๋ยวรักกลับไป เคลียร์ให้ด้วยนะ”

“โอเค”

เพียงรักจัดการทำเรื่องลาออกจากที่ทำงานล่วงหน้าหนึ่งเดือน ก่อนจะเริ่มทยอยเคลียร์เก็บข้าวของให้เรียบร้อย เธอออกมาเช่าห้องอยู่คนเดียวนานหลายปี จนชินกับการอยู่คนเดียว การกลับไปอยู่บ้านในครั้งนี้ เหมือนเธอต้องกลับไปเริ่มใหม่อีกครั้ง

เมื่อสิ้นเดือนมาถึง หญิงสาวที่เก็บข้าวของรอไว้เรียบร้อยแล้ว ก็พร้อมออกเดินทาง เธอขับรถกลับบ้านเองโดยการกลับครั้งนี้ไม่ได้เหลืออะไรทิ้งไว้ เพราะเธอตั้งใจกลับไปเริ่มต้นใหม่อยู่ที่บ้าน โดยไม่ได้คิดว่าการกลับมาอยู่ที่บ้านครั้งนี้ จะเปลี่ยนชีวิตของเธอและเป็นการทำร้ายตัวเธอเองโดยไม่ได้ตั้งใจ

หญิงสาวใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงในการขับรถ ก็กลับมาถึงที่บ้าน วันนั้นทั้งวันเธอเสียเวลาไปกับการจัดข้าวของ จึงไม่ทันได้รับรู้ว่ามีใครบางคนกำลังให้ความสนใจกับการกลับมาของเธอ

เป็นอาทิตย์ที่เพียงรักต้องใช้เวลาในการปรับตัว หญิงสาวอยู่แต่ในบ้าน จะออกไปข้างนอกก็ต่อเมื่อเธอไปหาซื้อกับข้าว หรือหาอะไรกิน จนกระทั่งเธอเริ่มปรับตัวได้ จึงเริ่มออกไปพบเจอญาติ พบเจอผู้คนแถวบ้าน

บ้านของเพียงรักตอนนี้มีคนอยู่ไม่เยอะ แม่ของเธอย้ายไปอยู่กับแฟนใหม่ตั้งแต่เธออายุ 15 ปี การกลับมาอยู่บ้านในครั้งนี้ ที่บ้านจึงมีแค่ลุงป้า น้า น้องสาวลูกของลุงกับป้า และตัวเธอเอง