เล่นตัว

“ พี่คีรินขา เราไปหาที่คุยกันต่อข้างนอกนะคะ ” สาวน้อยเขย่งเท้าขึ้นมากระซิบเขาที่ข้างหู มือข้างหนึ่งตะปบลงบนเป้ากางเกงที่กำลังนูนตุงของเขาแล้วเคล้าคลึงอย่างจัดเจน

สติของเขากำลังจะขาด คีรินยกมือใหญ่ขึ้น จับแขนเธอแล้วดันออก

“ มะ... ไม่ดีกว่า ผมต้องกลับบ้าน ขอตัวนะ ”

เขาว่าพลางผลักเธอออก พยายามเดินหนีเธอออกไปทางด้านหน้าทางออก ทว่าเธอยังไม่ปล่อย เดินตามเกาะแขนเขาแน่นหนึบ

“ ให้แยมไปส่งดีกว่า พี่เดินเซ ท่าทางจะเมามากแล้ว ขับรถกลับไม่ไหวหรอก ”

“ ไม่เป็นไร ผมไม่ได้เอารถมา กลับแท็กซี่ได้ ”

เขาว่าพลางรีบรวบรวมสติแล้วสาวเท้าหนี แต่มันยากเหลือเกิน เพราะเขาต้องกดข่มความต้องการอันดำมืดที่กำลังก่อตัวภายในราวเพลิงร้อนที่โดนน้ำมันซัดสาดเข้าใส่

“ นะคะพี่ กลับด้วยกันนะคะ ”

เธอกอดเขาไว้พลางคว้าดุ้นลำอันใหญ่ที่ตอนนี้มันดันออกมาจากเป้ากางเกงเสียตุงโด่งจนเห็นได้ชัด ก่อนจะกำรูดมันหนัก ๆ จากภายนอก คีรินฝืนดันเจ้าหล่อนออกสุดแรง

“ ก็บอกว่าไม่ไงเล่า ! ”

หญิงสาวไม่ทันระวังเมื่อโดนแกะมือแล้วเหวี่ยงก็เซถลาลงกับพื้นทันที เป็นจังหวะเดียวกันกับที่การ์ดร่างล่ำของผับคนหนึ่งเดินมาเห็นพอดี

“ อ้าวเฮ้ย ทำไมทำแบบนี้กับผู้หญิงวะ ”

“ พี่ ไอ้นี่มันลวนลามหนู ” แยมใส่ไฟชายหนุ่มทันที ในเมื่อกล้าปฏิเสธ จะพาไปสวรรค์ไม่ยอมไปก็ลงนรกไปก็แล้วกัน เมื่อการ์ดเห็นหน้าชัด ๆ ว่าเป็นน้องแยม ลูกสาวเสี่ยยิ่งยศ นักธุรกิจผู้มีอิทธิพลก็รีบกุลีกุจอเข้ามาทันที

“ คุณแยมเป็นยังไงบ้างครับ ”

“ ไอ้นี่มันพยายามจะล้วงหนู ”

“ ไอ้เวร หน้าตาก็ดีเสือกสันดานแย่ ไป เดี๋ยวกูจะพาไปสั่งสอนกล่อมเกลาให้สันดานดีขึ้นสักหน่อย เฮ้ย มาช่วยกันจับไอ้เหี้ยนี่หน่อยว่ะ ยำตีน ! ”

การ์ดร่างใหญ่หันไปเรียกพรรคพวกที่กรูเข้ามาทันทีสี่ห้าคน คีรินขัดขืนแต่เพราะสติไม่เต็มร้อยนัก ทำให้เขาสะบัดไม่หลุด

“ นี่จะเอาผมไปทำอะไรวะ ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่ลวนลามผม ”

“ ผู้หญิงลวนลาม ! มึงเอาไว้ไปเขียนในนิยายนะไอ้หน้าหล่อ ” หนึ่งในการ์ดว่าพลางซัดสันมือเข้าใส่ต้นคอเขาหนึ่งที คีรินเซทว่าพวกมันยังคงประคองไว้ไม่ให้รูดลงไปที่พื้น ทั้งผลักทั้งดันไปด้านหลัง พื้นที่เยอะ สะดวกต่อการรุมมือรุมตีนมากกว่า

สถานการณ์อีรุงตุงนังทำให้เป็นที่สนใจกับกลุ่มคนที่อยู่ใกล้ไม่น้อย และหนึ่งในนั้นมีเพื่อนร่วมชั้นของแยมที่เป็นสาวรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวประบ่า ทว่าสวมเสื้อเชิ้ต กางเกงยีน ลักษณะคล้ายทอมบอยยืนอยู่ด้วย เธอเขม้นมองชายหนุ่มคนนั้น

“ สมน้ำหน้า เล่นตัวดีนัก ! ” แยมว่าพลางหัวเราะทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะ

“ เกิดอะไรขึ้นน่ะแยม ” สาวทอมบอยคนนั้นถาม

“ อ๋อ ผู้ชายคนนั้นมันกล้าทำแยมเสียหน้า คุยด้วยไม่ยอมคุย เล่นตัว เลยให้การ์ดลากออกไปสั่งสอนเสียหน่อย ” แยมว่าพลางยกขวดเหล้ากระดกขึ้นดื่มเพียว ๆ

“ เสียดาย หุ่นก็ดี หน้าตาก็หล่อ ชื่อก็เพราะ คีรินของแยม ”

“ อะไรนะ แยมว่าผู้ชายคนนั้นชื่ออะไร ” สาวทอมบอย ทวนถามอย่างตกใจ

“ คีริน ” แยมตอบ

“ ฉิบหายแล้ว กูว่าแล้วทำไมคุ้นจัง ”

“ ทำไม หวานรู้จักเหรอ ”

“ ใช่ เดี๋ยวเรามานะ ” เธอว่าพลางวิ่งปรู๊ดตามพวกการ์ดนั้นออกไปด้านหลังทันที

ร่างสูงใหญ่ถูกถีบหน้าคะมำลงบนพื้น ก่อนที่เสียงหนึ่งจะตะโกนดัง

“ เดี๋ยวพี่ เดี๋ยวววว ! ”

ชายฉกรรจ์เหล่านั้นหันมามอง หนึ่งในการ์ดร่างใหญ่เอ่ยขึ้น

“ อ้าว ไอ้หวานใจ ทำไม อยากจะร่วมยำตีนกับพวกพี่ด้วยเหรอ มาสิ ” เขารู้จักเธอก็เพราะครั้งหนึ่งหวานใจเคยมาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ที่นี่ เด็กสาวอย่างเธอทำงานพิเศษมาแล้วแทบจะทุกอย่าง เพราะความแร้นแค้นของครอบครัวในช่วงนั้น แต่ตอนนี้ชีวิตเธอสะดวกสบายขึ้นเพราะไปช่วยงานร้านกาแฟกึ่งอาหารไทยฟิวชั่นของชดช้อยเพื่อนรักที่มีสามีลูกครึ่งผู้ร่ำรวยและหล่อแซ่บอย่างเจค

“ ไม่ใช่พี่เทิด คือหวานจะขอว่าอย่าทำอะไรเขาเลย นั่นน่ะ มันเป็นญาติหวานเอง ” เธอโกหกพลางพุ่งเข้าไปเอาตัวกันเขาไว้จากสหบาทาที่รุมล้อมอยู่