ยังแบนเหมือนเดิมเลยนะ

“ ญาติฝ่ายไหนของแกวะ สันดานเสียแบบนี้มันน่าถูกสั่งสอนสักหน่อยนะ รู้ไหมว่ามันเมาแล้วกำลังลวนลามคุณแยม ลูกเสี่ยยิ่งยศ ”

“ รู้จ้าพี่ แยมน่ะเป็นเพื่อนที่คณะของหวานเอง แล้ววันนี้หวานก็มางานวันเกิดตามคำเชิญของแยม เมื่อกี้หวานคุยกับแยม ขอโทษเธอแล้ว พอดีพี่ชายหวานมันเมามากไปหน่อย แยมมันสวยเซ็กซี่ซะขนาดนั้นเลยยั้งใจไม่อยู่ เดี๋ยวหวานจะสั่งสอนมันเองนะจ๊ะ หวานขอล่ะพี่ อย่าทำอะไรมันเลย ” เธอแต่งเรื่องโกหกผสมปนเป พลางยกมือขึ้นไหว้ชายพวกนั้น ก่อนคนตัวใหญ่จะพยักหน้า

“ เออ นี่เห็นแก่แกนะหวาน อย่าให้มันมาทำแบบนี้ที่นี่อีกครั้ง รอบหน้าพี่ไม่เอาไว้แน่ ”

“ จ้ะ หวานสัญญา ขอบคุณนะพี่เทิด เฮ้ย ไอ้คีริน มึงเงยหน้ามาซิ ขอบคุณพี่เทิดและพี่ทุกคนก่อน ทีหลังอย่าเสือกมาทำแบบนี้ที่นี่อีก ” หวานใจแสร้งเล่นละครให้สมจริง จับหน้าหล่อ ๆ ที่คอพับคออ่อนขึ้น ตาคมปรือมองผู้หญิงตรงหน้า พยายามเพ่งอยู่นาน ก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก

“ สวัสดีแบน ไม่ได้เจอกันเสียนาน ยังแบนเหมือนเดิมเลยนะ ” ก่อนที่เขาจะหน้าทิ่มลงมาที่อกแบน ๆ ของเธอแล้วสติก็ดับวูบไป

เหล่าการ์ดทั้งหลายหัวเราะขำที่คนเมาทักทายหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะแยกย้ายกันกลับไป เหลือเพียงเจ้าตัวที่หน้าร้อนฉ่า ทั้งโมโหทั้งอาย แล้วผลักใบหน้านั้นออกให้ไปพิงผนังแทน

“ ไอ้ศาลาวัดขี้เก๊ก ปากมึงก็ยังหมาเหมือนเดิมเลยนะ กูไม่น่าช่วยมึงเล้ย น่าจะปล่อยให้พวกแม่งกระทืบให้ตายคาตีน แบนที่ไหนกันวะ คนเขาซ่อนรูปเว้ย ! ”

เธอว่าพลางก้มลงพิจารณาสภาพคนตรงหน้าที่คอพับคออ่อน

“ปกติเห็นแต่แอ๊บเถรตรง แอ๊บเป็นคนดี เก๊กเป็นบ้าเป็นหลัง แล้ววันนี้ไปโดนผู้หญิงที่ไหนหักอกมาถึงได้เมาเหมือนหมาขนาดนี้ ” เธอว่าพลางยกมือขึ้นตบหน้าเขาเบา ๆ

“ เฮ้ย ศาลาวัด กลับไหวปะเนี่ย จอดรถไว้ตรงไหน ขืนนั่งอยู่ตรงนี้เดี๋ยวพวกก็กลับมากระทืบอีกหรอก ” เขาปรือตาขึ้นมองเธอนิดหนึ่งแล้วเอ่ยตอบอ้อแอ้

“ ไม่ได้เอารถมา เมาไม่ขับ ”

“ ถ้าอย่างนั้นกลับแท็กซี่นะ เดี๋ยวไปเรียกให้ ” อีกฝ่ายพยักหน้าก่อนจะนอนลงบนพื้นเสียอย่างนั้น

“ เฮ้ย นั้นมันพื้น นอนไม่ได้ เมาหมดสภาพเลยนะเนี่ย ปล่อยให้กลับบ้านเองจะไหวไหมเนี่ย ” เธอใคร่ครวญ และแล้วก็นึกออก

“ โทรหาเจ๊เข้มให้มารับดีกว่า ”

เจ๊เข้ม หรือจ่าเข้ม เจ้าหน้าที่ตำรวจร่างล่ำสันผู้มีจิตใจอ่อนโยนแอ๊บแอ้ตามประสาสาวประเภทสอง หวานใจและชดช้อยเพื่อนรักของเธอเคยโดนสารวัตรคีรินหลอกให้เข้าร่วมกระบวนการสืบเสาะคดีหนึ่ง จึงสนิทชิดเชื้อไปกับจ่าเข้มผู้เป็นลูกน้องโดยปริยายและนัดเจอกันหลังจากนั้นบ่อย ๆ

แต่กับอีตาสารวัตรคีรินคนนี้ หวานใจขอบาย ผู้ชายขี้เก๊ก ผู้ชายตอแหล หลอกใช้ผู้หญิงหน้าด้าน ๆ หวานรับไม่ด๊าย

แต่ความมีมนุษยธรรมก็ทำให้เธอไม่สามารถทิ้งเขาให้โดนกระทืบในค่ำคืนนี้ได้ลงคอหรอก เธอหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมากดหาเบอร์จ่าเข้มแล้วโทรออก ดังอยู่นานอีกฝ่ายจึงกดรับเสียงงัวเงีย

“ นังหวาน ใครตายยะถึงโทรมาตอนนี้ ”

“ มีเรื่องด่วนน่ะสิเจ๊ อีตาศาลาวัดเจ้านายเจ๊เมาพับอยู่ที่ผับเนี่ย หวานมาเจอพอดี ไปกวนตีนเขาจนจะโดนกระทืบด้วยนะ ”

“ ว๊าย ตาเถรสะดุดยายชี ! สารวัตรคีรินน่ะเหรอ ”

“ ก็ใช่น่ะสิ ถามแล้วบอกไม่ได้เอารถมา บอกเมาไม่ขับ ตอบแล้วก็นอนลงไปกับพื้นเลยเนี่ย เจ๊ต้องมารับเจ้านายไปส่งแล้วล่ะ เมาอย่างกับหมา ”

“ ที่รัก ใครโทรมาดึก ๆ ดื่น ๆ ครับ ” เสียงแทรกสอดเข้ามาในโทรศัพท์ ก่อนเจ๊เข้มจะตอบกลับเสียงสองออดอ้อน

“ น้องโทรมาน่ะค่ะ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ”

“ ผมตกใจหมด ลืมตามาแล้วไม่เห็นพี่ในอ้อมกอด มาใกล้ ๆ ผมหน่อยสิครับ ” เสียงผู้ชายว่า มีเสียงขยับตัว และเสียงจ๊วบจ๊าบตามมา หวานใจตะลึงและรีบส่งเสียงกรอกไปตามสาย

“ เฮ้ย ๆๆๆ เจ๊ กลับมาคุยกับหวานก่อนเว้ย จะกินตับจะอะไรใครก็เคลียร์ก่อนสิวะ ” อีกฝ่ายกรอกเสียงกลับมาอย่างขัดใจ

“ เอางี้หวาน แกช่วยเอาสารวัตรไปส่งที่บ้านทีนะ เจ๊ติดธุระสำคัญอยู่ เดี๋ยวเจ๊ส่งโลเกชั่นไปให้ในไลน์ ขอบใจมากนะ ” ตอบกลับมาแล้วกดตัดสายทิ้งทันที ปล่อยให้หวานใจแหกปากตาม เมื่อกดโทรกลับอีกฝ่ายก็ไม่รับเสียแล้ว