ตอนที่​ 9

รุ่นพี่ตัวร้ายกับเจ้าชายน้ำแข็ง

ตอนที่ 9

เมื่อน้ำออกมาจากห้อง​ น้ำก็เห็นเพื่อนๆเขาช่วยกันเปลี่ยนผ้าปูเตียงให้เขาอยู่ทำให้น้ำนึกถึงตอนที่เขากับตะวันทำเรื่องแบบนั้นเมื่อคืนน้ำรู้สึกร้อนหน้านิดๆแต่ก็พยายามทำหน้านิ่งๆ

“ทำอะไรกันวะ”น้ำถามเพื่อนถึงจะรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนเปลี่ยนผ้าปูแต่ก็อยากรู้ว่าจะเปลี่ยนให้เขาทำไม

“เล่นบานาน่าโบ๊ทอยู่มั้ง..มึงก็เห็นอยู่แล้วถามทำไมวะ”ดินพูดกวนน้ำเล่นๆ

“กวนตีนนะมึง..ที่กูถามเพราะอยากรู้ว่าจะเปลี่ยนให้กูทำไมกูเปลี่ยนเองได้”น้ำถามขึ้นแล้วส่ายหน้าให้กับความกวนของเพื่อน

“ก็มึงเพื่อนกู..”เพลิงตอบสั้นๆแต่มีความหมาย ทำให้น้ำยิ้มออกมาอ่อนๆเมื่อเห็นว่าน้ำยิ้มได้ทั้งสามคนก็ยิ้มตามไปด้วย

“ขอบใจพวกมึงมากนะเว้ย..ที่ไม่เคยทิ้งกู”น้ำพูดบอกเสียงสั่นนิดๆแต่ก็​พยายามกันน้ำตาเอาไว้

“อย่าร้องนะมึง..กูกลัวน้ำตามึงมันจะกลายเป็นน้ำแข็ง”วายุพูดแซวขึ้นเพราะไม่อยากให้เพื่อนตัวเองร้องไห้

"เออๆเล่นซะกูหมดอารมณ์ดราม่า​เลย.ยังไงก็ขอบใจที่มาเปลี่ยนผ้าปูให้กูแล้วกันพวกมึงไปนอนเถอะ”น้ำพูดขึ้นอย่างขำๆแล้วบอกให้เพื่อนตัวเองไปนอน

“เครๆพวกกูไปนอนและมึงก็ไปนอนเถอะ…ฝันดีนะมึง”ดินพูดบอกก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินออกจากห้องนอนของน้ำไปเมื่อเพื่อนออกไปแล้วน้ำก็ทั้งตัวลงนอนทันที

“ให้มันจบซะตรงนี้..ไม่อยากนั้นคนที่เจ็บจริงๆก็คือมึงนะน้ำ”น้ำพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะนอนหลับไป

..

..

..

ทางด้านของตะวันหลังจากที่กับจากคอนโดน้ำก็ขับรถมาที่ผับของเค

“เป็นไรวะมึง..แดกเหล้าเหมือนไม่เคยแดกยังงั้นแหละ”เคถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนตัวเอง​ ตั้งแต่มาถึงก็เอาแต่กินเหล้าเหมือนกับกินน้ำเปล่า

“มึงรู้ใช่ปะ..ว่าเมื่อวานที่น้ำโดนยาแล้วกูก็เป็นคนช่วยน้ำ”ตะวันพูดขึ้นพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปาก

“เออ.แล้วทำไมวะ”เคพุดตอบ

“คือ..กูก็รู้นะว่าที่น้ำมีอะไรกับกูเพราะฤทธิ์ยาแต่กูก็อยากรับผิดชอบด้วยการขอเขาเป็นแฟน”ตะวันพูดบอกเสียงเครียดๆ

“แล้วน้องน้ำเขาว่าไงวะ”เคทำขึ้นแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มบ้าง

“ตอนแรกที่ตื่นมา..น้ำเขาก็ดูโอเครนะมึงคือไม่ได้โกรธที่กูทำแบบนั้นกับเขาแต่พอกูพูดเรื่องขอเขาเป็นแฟนเขาก็ดูเปลี่ยนไปแบบดูเขาเครียดมากเหมือนมีอะไรในใจแต่เขาไม่บอก”ตะวันพูดบอกเค

“//หรือว่าจะเป็นเพราะเรื่องนั้นวะ//”เคพูดกับตัวเองเบาๆแต่ตะวันก็ได้ยินอยู่ดี

“เรื่องนั้นเรื่องไหน..มึงรู้อะไรไอ้เคมึงบอกกูมาให้หมดเลยนะ”ตะวันรีบถามขึ้นทันทีเพราะเขาอยากรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับน้ำ

“คือ..กูเคยได้ยินมันพูดเรื่องเกี่ยวกับน้ำสมัยเรียนมอปลายนะรู้สึกว่าวันนั้นเป็นวันเกิดของน้ำนะที่บ้านเขาเลยมีงานเลี้ยงกันแล้วหลังจากที่งานเลี้ยงใกล้เลิกจู่ๆพี่สาวน้ำที่ชื่อฝนเขาก็วิ่งร้องไห้ออกมาจากในบ้านแล้วขับรถออกไปคือทุกคนก็ไม่มีใครรู้อะนะว่าพี่สาวน้ำเขาเป็นอะไรจนกระทั้งมารู้อีกที่ว่ารถที่พี่ของน้ำขับเกิดอุบัติเหตุหลังจากนั้นมาน้ำที่เคยเป็นคนร่าเริงสดใสก็กลายป็นคนเย็นชาไม่สนใจเรื่องความรักจนได้ฉายาเจ้าชายน้ำแข็งนี่แหละ”เคเล่าเรื่องที่เขาพอรู้ให้ตะวันฟัง

“ไม่มีใครรู้เรื่องเพิ่มเลยหรอวะ”ตะวันถามขึ้นหลังจากที่เคเล่าจบ

“อืม..ไม่มีใครรู้เลยแม้แต่ไอ้ดินก็ไม่รู้”เคพูดบอก

“แล้วกูต้องทำไงถึงจะรู้วะเนี่ย”ตะวันพูดออกมาอย่างเซ็งๆ

“กูว่ามึงก็ทำให้น้ำเขาไว้ใจแล้วก็เชื่อใจมึงสิถ้ามึงทำได้กูว่าน้ำเขาคงยอมเล่าให้มึงฟังแน่”เคพูดแนะนำเพื่อนของตัวเอง

“กูก็หวังว่าน้ำเขาจะยอมใจอ่อนให้กูอีกสักครั้งนะ”ตะวันพูดขึ้นเคตบไหล่ตะวันเบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจเพื่อน  หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ดื่มกันอีกสักพักก็พสากันกับเพราะพุ่งนี้พวกเขาก็มีเรียนเหมือนกันแต่ก่อน​กลับเคก็สั่งงานกับผู้จัดการตัวเองเรียบร้อยถึงได้กลับไปพร้อมกับตะวัน

..

..

..

วันต่อมาชายหนุ่มทั้งสี่คนพากันมาที่มหาลัยเพื่อเข้าเรียนตามปกติแต่น้ำยุ่งๆหน่อยเพราะต้องตามงานหลายอย่างที่เขาไม่ได้ทำช่วงที่หยุดไปจนกระทั้งถึงเวลาพักทั้งสี่คนก็มานั่งกินข้าวที่โรงอาหารของมหาลัย

“เออ..ไอ้น้ำวันนี้พี่ที่คณะเราเขาเรียกประชุมนะ”ดินพูดขึ้นขณะที่ตักข้าวเข้าปาก

“ประชุม..เรื่องไรวะ?”น้ำถามขึ้นพร้อมกับตักข้าวเข้าปากเหมือนกัน

“เรื่องงานรับน้องอาทิตย์หน้าไง”ดินพูดตอบ น้ำพยักหน้ารับแต่ไม่ได้พูดตอบ

“แล้วมึงรู้ยังว่าเขาไปรับน้องที่ไหน”เพลิงพูดถามดิน

“เห็นพี่เคบอกว่าพี่ตะวันจะไปจัดที่ทะเลนะ”ดินพูดบอก

“เออๆดีๆกูอยากไปทะเล”วายุพูดขึ้นพร้อมทำตาเป็นประกาย

“อยากไปเล่ฝรั่งหนุ่มๆอะดิมึงอะ”เพลิงพูดขึ้นพร้อมกับพลักหัววายุเบาๆคนอื่นๆก็หัวเราะเบาๆให้กับการแซวของเพลิงเพราะทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่าวายุเป็นเกย์ควีน

“ทำไม..มึงหึงหรออออ”วายุลากเสียงยาวเพื่อพูดกวนเพลิง

“หึงบ้าไร..ตลกแหละกูแค่สงสานฝรั่งเฉยๆมาเที่ยวไทยทั้งทีแท้ที่จะเจอของสวยๆงามๆดันเจอแรดซะงั้น”เพลิงพูดแซววายุคืนบ้างแล้วหัวเราะอย่างขำๆ

“ว่ากูแรดหรอไอ้เพลิง..ดายยย..งั้นมึงก็มารับจูบจากคนแรดซะดีๆ”วายุพูดขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้าไปหาเพลิงแล้วทำท่าจะจูบเพลิง เพลิงยกมือดันหน้าวายุแล้วไว้

“เฮ้ยยๆอย่าเล่นแบบนี้ดิมึง..กูขนลุก.”เพลิงพูดห้ามวายุพร้อมกับขำไปด้วยทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆหัวเราะตามไปด้วยส่วนน้ำก็ได้แต่ยิ้มอ่อนๆเท่านั้น

“พอๆพวกมึงเลิกเล่นได้และ รีบๆกินข้าวเหอะมึงเดี่ยวต้องไปเรียนอีก”น้ำพูดปราบเพื่อนตัวเองวายุจึงหยุดแกล้งเพลิงทันทีแล้วหันมานั่งกินข้าวต่อ

“สมน้ำหน้า..เป็นไงมึงพ่อเขาอารมณ์เสียเลยฮ่าๆๆ”ดินพูดแซววายุกับเพลิงแล้วหันมาแขวะตะวันแล้วหัวเราะขำ

“..มึงก็เหมือนกันรีบๆกินเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”น้ำพูดว่าดินไม่จริงจังนัก

“ครับๆ ขอโทษครับพ่ออออ”ดินพูดตอยน้ำอย่างกวนๆ แล้วกลับไปกินข้าวต่อจนกระทังทั้งสี่คนกินเสร็จจึงกลับไปเรียนต่อในช่วงบ่ายจนถึงเวลาเลิกเรียนทั้งสี่คนก็ไปที่ๆเขานัดประชุมไว้พวกเขาไปนั่งต่อแถวในสนามเหมือนกับคนอื่นๆพวกเขานั่งเล่นอยู่ซักพักพวกรุ่นพี่ก็เดินเขามารวมถึงตะวันด้วย

“เอาละครับน้องก่อนที่จะเริ่มประชุมกันเดี่ยวน้องเอาป้ายที่พวกพี่แจกเขียนชื่อตัวเองแล้วคล้องคอเอาไว้นะครับเสร็จแล้วพี่จะให้แนะนำตัวทีละคนนะครับ” รุ่นพี่คนนึงพูดผ่านโทรโค่ง ตะวันรับอาสาเดินแจกป้ายตะวันเดินแจกไปเรื่อยๆจนมาถึงน้ำ​เขานั่งยองๆข้างๆน้ำ น้ำมองหน้าตะวันนิ่งๆมือแกร่งหยิบป้ายชื่อที่อยู่ล่างสุดที่เขาเตรียมไว้​ เขาหยิบป้ายออกมาแต่แทนที่เขาจะให้ป้ายกับน้ำแต่เขากับยื่นป้ายไปคล้องคอให้น้ำแทนน้ำก็นั่งนิ่งๆให้ตะวันคล้องโดยไม่พูดอะไรการกระทำของตะวันเรียกสายตาของคนที่อยู่รอบๆข้างได้ไม่น้อย

“ขอบคุณครับ”น้ำพูดสั้นๆแต่ไม่ได้มองหน้าตะวันแม้แต่นิด  ก่อนที่ตะวันจะลุกไปตะวันหยิบของบางอย่างที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาแล้วยัดใส่มือน้ำไว้แล้วลุกเดินออกไปแจกป้ายต่อ​ น้ำคลายมือออกช้าๆเพื่อดูว่าของที่อยู่ในมือคืออะไร สิ่งที่น้ำเห็นตอนนี้คือขนมมาชเมลโลใส้ช็อกโกแลตน้ำพลิกอีกด้านก็เจอข้อความบางอย่างที่ตะวันเขียนไว้

“//พี่จะรอนะครับ//”น้ำอ่านข้อความที่ตะวันเขียนเบาๆก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าตัวเองไป

“เอาละครับเมื่อเขียนป้ายชื่อเสร็จแล้ว..ช่วยลุกขึ้นแนะนำตัวให้พี่รู้จักหน่อยนะครับเริ่มจากซ้ายไปขวานะครับ”พี่คนเดิมพูดขึ้น  คนที่นั่งหัวแถวทางด้านซ้ายพูดขึ้นแนะนำตัวขึ้นจนมาถึงกลุ่มของน้ำที่นั่งเรียงกัน

“สวัสดีครับ.ผมชื่อเพลิง ชื่อจริงชื่อธนากร ครับ”เพลิงลุกขึ้นและแนะนำตัวแล้วก็นั่งลง

“สวัสดีครับ.ผมชื่อ ดิน.ชื่อจริงชื่อทัดเทพ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”ดินพูดแนะนำตัวต่อจากเพลิง

“สวัสดีครับ.ผมชื่อวายุครับ ชื่อจริงก็..วายุนี่และครับ ยังไงก็ฝากตัวด้วยครับ”วายุพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มสดใส

“สวัสดีครับ.ผมชื่อน้ำแข็งเรียกน้ำก็ได้ครับ.ชื่อจริงชื่อธาราครับ ฝากตัวด้วยครับ”น้ำพูดจบก็ทำท่าจะนั่งลง

“เดี๋ยวครับ..อย่าพึ่งนั่ง”รุ่นพี่คนเดิมพูดขึ้นน้ำชะงักไปนิดแต่ก็กับมายืนตัวตรงๆแล้วมองรุ่นพี่คนนั้นนิ่งๆ ..        

“พี่มีเรื่องจะถาม.พี่อยากรู้ว่าน้องน้ำแข็งมีแฟนหรือยังครับ”รุ่นพี่คนนั้นพูดขึ้นเรียกเสียงฮือห๊าได้ไม่น้อย

“ทำไมหรอครับ..พี่จะถามทำไม”น้ำถามเสียงเรียบ

“พี่ถามก็ตอบเถอะครับ..คนอื่นเขาก็อยากรู้กันทุกคนแหละครับ”รุ่นพี่คนนั้นพูดขึ้น  น้ำเหลือบมองตะวันเล็กน้อยก็เห็นว่าตะวันยืนมองน้ำอยู่ก่อนที่น้ำจะหลบสายตาตะวันแล้วหันมามองรุ่นพี่ที่ถามตนเอง

“ไม่ครับ..ไม่มี”น้ำพูดขึ้นแล้วนั่งลงทันทีโดยที่ไม่สนว่ารุ่นพี่จะให้นั่งไหม  เมื่อเห็นว่าน้ำนั่งลงไปแล้วพวกรุ่นพี่ก็เลยให้คนอื่นแน่นำตัวต่อจนเสร็จ

“เอาละครับตอนนี้น้องก็แน่นำตัวเสร็จแล้ว....พวกพี่ขอแนะนำตัวบ้างนะครับตัวพี่ชื่อบอลอยู่ปีสามนะครับ แล้วนี่ก็.พี่บาส.พี่นัน.พี่แก้ว.พี่ฟ้า.แล้วก็พี่ตะวัน.ตอนนี้เราก็รู้จักชื่อพวกพี่หมดแล้วนะครับ งั้นตอนนี้พี่จะขอพูดเรื่องการไปเข้าค่ายรับน้องนะครับ คือ…”รุ่นพี่ที่ชื่อบอลกำลังจะพูดเรื่องไปเข้าค่ายแต่ก็ต้องหยุดชะงัก

“ไอ้บอล..กูขอพูดเอง”ตะวันพูดเสียงจริงแล้วจับไหล่บาสไว้ด้วย บาสพยักหน้ารับแล้วส่งโทรโข่งไปให้ตะวันแล้วขยับไปยืนข้างหลัง

“พี่ชื่อตะวันนะครับเพื่อพวกเราจำไม่ได้..ที่พี่จะพูดคือเรื่องการไปเข้าค่ายในวันเสาร์ที่จะถึงนี้ พวกเราจะไปเข้าค่ายกันที่เกาะช้างนะครับเราจะไปอยู่ที่นั้นกันสามคืนสี่วันเพราะฉะนั้นก็ให้น้องๆเตรียมของใช้ที่จำเป็น.ห้ามลืมเด็ดขาดนะครับโดยเฉพาะพวกยาประจำตัวเสื้อกันหนาวต้องเตรียมไปด้วยนะครับ.. พี่เป็นห่วงมากนะครับ(คำว่าห่วงที่ตะวันพูดนี่ตะวันหันไปมองน้ำแล้วพูดเน้นเสียงเพื่อให้น้ำรู้ว่าเขาเป็นห่วงน้ำดูเหมือนน้ำก็รู้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้มากกว่า)  เพราะเราจะนอนที่เต็นกันและห้ามใครไม่ไปงานรับน้องเด็ดขาดนะครับถ้าใครไม่ไปพี่จะหักคะแนนกิจกรรมทั้งหมดนะครับ เดี๋ยวก่อนกับพี่จะแจกเอกสารให้เดี๋ยวพวกเราเอาไปอ่านดูนะครับ”เมื่อตะวันพูดจบก็ให้เพื่อนๆของตนเองช่วยกันเดินแจกเอกสารให้น้องๆแล้วให้พากันแยกย้ายกับ

“ไอ้น้ำ..เมื่อกี้หลังจากที่พี่ตะวันเข้าคล้องป้ายให้มึงแล้วอะกูเห็นว่าเขาเอาอะไรใส่มือมึงด้วยใช่ปะมันคืออะไรวะ”วายุถามขึ้นหลังจากที่เดินมานั่งใต้ต้นไม้ในสวนหลังมอ

“ไม่มีอะไรหรอก..”น้ำพูดตอบก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วหยิบหูฟังเสียบกับโทรศัพท์แล้วเปิดเพลงฟังแล้วยกแขนข้างนึงมารองหัวเอาไว้แล้วหลับตาลง

“แน่ใจหรอวะไอ้…อ้าวไอ้นี้จะหลับก็ไม่บอก”วายุพูดขึ้นก่อนจะพูดบ่นน้ำที่หลับไปไม่บอก

“ปล่อยมันไปเหอะ มันคงมีเรื่องต้องคิดเยอะให้มันหลับอะดีแล้วจะได้ไม่ต้องคิด”ดินพูดบอกวายุหลังจากนั้นทั้งสามคนก็นอนลงบ้างแต่ไม่ได้หลับเหมือนน้ำแค่นอนคุยเล่นกันฆ่าเวลาจนกระทั้งมีใครบ้างคนเดินเข้ามา

“ดิน.เพลิง.วายุ ”ตะวันเรียกทั้งสามคนอย่างเบาๆเพราะไม่อยากให้น้ำตื่น

“อ้าว.พี่ตะวันมีไรหรอพี่”ดินพูดถามตะวันเบาๆเช่นกัน

“คือ..พี่ขออยู่กับน้ำหน่อยได้ไหม”ตะวันพูดเสียงจริงจัง

“จะดีหรอพี่ผมว่าไอ้น้ำมันคงไม่อยากคุยกับพี่ตอนนี้หรอกครับ”เพลิงพูดขึ้น

“พี่ขอร้องนะ..ให้พี่อยู่กับน้ำเถอะนะ”

“โอเครๆ.ผมให้พี่อยู่กับไอ้น้ำมันก็ได้ตอนนี้15.30เดี๋ยวตอน17.00ผมจะมารับมันกลับละกันไอ้น้ำมันเป็นคนหลับลึกอยู่แล้ว”ดินพูดต่อรองกับตะวันก่อนจะดึงเพลิงกับวายุไปที่อื่นกับเขาด้วย

เมื่อเพลิง วายุ ดิน เดินไปแล้วตะวันก็ขยับไปนอนข้างๆน้ำตะวันยกหัวน้ำขึ้นเบาๆแล้วใช้แขนสอดไปใต้หัวน้ำ น้ำขยับเล็กน้อยแล้วหันไปซุกอกแกร่งของตะวันอย่างไม่รู้ตัวตะวันจึงเอือมมืออีกข้างไปกอดเอวน้ำเอาไว้แล้วจูบไปที่หน้าผากน้ำอย่างแผ่วเบา ตะวันรู้สึกว่าอย่างหยุดเวลาไว้ที่ตรงนี้เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกอยากอยู่ใกล้น้ำตลอดเวลาทั้งๆที่เขากับน้ำก็เพิ่งเจอกันได้ไม่นานแต่ตอนนี้เขาไม่อยากคิดอะไรอีกแล้วขอแค่ได้อยู่กับน้ำตรงนี้ก็พอ

            “พี่จะรอนะน้ำ..พี่จะรอวันที่น้ำพร้อมแต่ตอนนี้พี่ขอขโมยจูบทีนึงก่อนนะครับ”ตะวันพูดขึ้นแล้วก้มหน้าไปประกอบจูบน้ำอย่างแผ่วเบาแต่ไม่ได้ล่วงล้ำแต่อย่างใดก่อนจะพละออกมาแล้วนอนมองหน้าน้ำอยู่อย่างนั้น

สงสารตะวันยังไงไม่รู้​  รีบๆใจอ่อนเหอะน้ำเรื่องในอดีตปล่อยมันไปเหอะนะ

(เขียนเองอินเองสงสัยจะบ้านะเรา)

ผิดพลาดต้องในสายฟ้าต้องขอโทษด้วยนะครับ