ตอนที่​ 10

รุ่นพี่ตัวร้ายกับเจ้าชายน้ำแข็ง

ตอนที่10

“พี่.พี่..พี่ตะวันตื่นได้แล้วครับ..ผมจะพาไอ้น้ำกลับแล้ว”ดินพูดบอกแล้วสะกิดตะวันเบาๆ

“อ้าวพี่หลับไปหรอเนี่ย..”ตะวันพูดตอบหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา

“ผมว่าพี่รีบลุกเหอะพี่ เดี๋ยวไอ้น้ำมันตื่นมาผมนี่แหละจะซวย”ดินพูดบอก ตะวันจึงค่อยๆดึงแขนออกจากหัวของน้ำอย่างเบาๆดินก็เข้าไปช่วยประคองน้ำไว้ด้วย

“ยังไงพี่ก็ขอบใจดินมากนะ...ที่ยอมให้พี่อยู่กับน้ำ”ตะวันพูดบอกดินแต่ไม่ละสายตาจากน้ำเลย

“อืมๆไม่เป็นไรหรอกพี่ พี่รีบไปเหอะเดี๋ยวไอ้น้ำมันตื่น”ดินพูดบอกเพราะกลัวว่าน้ำจะตื่นตะวันพยักหน้ารับแล้วลุกเดินไป

“ไอ้น้ำ.น้ำ..ตื่นได้แล้ว มึงจะนอนถึงพรุ่งนี้เลยไง”ดินพูดปลุกน้ำแต่ก็ยังไม่วายแขวะน้ำ

“อืออ.มึงจะมาปลุกกูหรือมากวนตีนกูหะ”น้ำพูดออกมาอย่างหงุดหงิดนิดๆเพราะถูกกวนเวลานอน

“ทั้งสองอย่าง..”ดินตอบกับไปพร้อมกับค่อยๆพยุงน้ำให้ลุกขึ้นยืน

“แล้วนี่กี่โมงแล้ววะ”น้ำถามขึ้นเพราะไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน

“5โมงเย็นและมึง..หลับลืมตายอะสิมึง”ดินพูดตอบแต่ก็ยังกวนน้ำไม่เลิก

“ลืมตื่นก็พอมึง ไม่ต้องถึงตายหรอก”น้ำพูดตอบพรอมกับเก็บหูฟังตัวเองไปด้วย

“ฮ่าๆๆเดี๋ยวนี่พัฒนานะมึงกวนกูเก่งขึ้นเยอะนะ”ดินพูดขำ

“ก็ติดเชื้อมาจากมึงไง”น้ำตอบพร้อมกับยิ้มมุมปากนิดๆ  ดินส่ายหัวไปมาเล็กน้อยก่อนจะพากันเดินกลับไปที่รถแล้วขับกลับคอนโดของน้ำ

..

..

..

วันเดินทางไปรับน้อง

“ไอ้ดินไอ้น้ำ..รถเราอยู่ทางนี้โว๊ยยยย”เสียงเพลิงตะโ​กนเรียกดินกับน้ำให้ไปยังรถที่พวกเขาต้องนั่งไปงานรับน้อง

“เออๆกูเห็นแล้ว”ดินตะโกนบอกกลับไป เมื่อดินกับน้ำเดินไปถึงเขาก็จัดการเก็บของใส่ใต้รถและขึ้นไปหาที่นั่ง เพลิงนั่งกับวายุ ดินนั่งกับเคตอนนี้น้ำเลยนั่งอยู่คนเดียว ผ่านมาไม่นานทุกคนก็มากันครบ​ รุ่นพี่คนอื่นก็เตรียมเช็คชื่อน้องเพื่อให้แน่ใจว่ามากันคบแน่ๆส่วนรถที่น้ำนั่งก็มีตะวันกับเคและก็บาสกับบอลค่อยดูแล

“เอาละครับเดี๋ยวพี่จะขอเช็คชื่อหน่อยนะครับ..”ตะวันเดินขึ้นมาบนรถพร้อมกับใบเช็คชื่อและพูดขึ้นแต่ก่อนที่ตะวันจะพูดตะวันกับน้ำสบตากันเพียงครู่แล้วเป็นที่น้ำจะเป็นฝ่ายหันหน้าหนี​ ตะวันจึงทำการเช็คชื่อต่อไปจนเสร็จ แล้วจะหาที่นั่ง

“ไอ้ตะวันมึงนั่งกับน้ำแล้วกันเหลือที่เดียวพอดี” เคพูดขึ้น ตะวันหันไปมองหน้าน้ำนิดๆแต่น้ำก็ไม่ได้พูดอะไรตะวันจึงลงไปนั่งข้างๆน้ำ จนกระทั้ง​รถออกไปซักพักตะวันเหลือบมองน้ำเป็นพักๆส่วนน้ำก็หันหน้าไปมองวิวไม่สนใจตะวันเลย จนกระทั้ง​ตะวันสังเกตว่าน้ำหน้าซีดลง

“น้ำ..เป็นอะไรหรือเปล่า”ตะวันถามน้ำอย่างเป็นห่วง

“ไม่ครับ..ผมไม่เป็นไร”น้ำเอาหัวไปพิงพนักพิงแล้วหายใจเข้าออกช้าๆ

“ไอ้น้ำ..มึงกินยาแกเมารถมายัง”เพลิงที่นั่งอยู่เบาะหลังของน้ำถามขึ้น เพราะรู้อยู่แล้วว่าถ้าวันไหนน้ำนั่งพวกรถโดยสารมักจะเมารถอยู่เสมอ  น้ำไม่พูดตอบแต่ส่ายหน้าไปมา

“งั้นก็กินซะ..พี่มียาแก้เมารถติดตัวมาด้วย”ตะวันพูดบอกแล้วแล้วหยิบยาออกจากกระเป๋าดินที่นั่งอยู่ข้างๆก็ส่งน้ำมาให้ตะวัน ตะวันรับมาแล้วยืนไปให้น้ำ

“ไม่ต้องหรอกครับ..”น้ำพูดปฏิเสธเพราะเขาก็เป็นพวกไม่ชอบกินยา

“อย่าดื้อสิน้ำ..ต้องกินยาจะได้หาย//ถ้าไม่กินดีๆพี่จะป้อนยาเราแบบวันนั้นนะ//”ตะวันพูดเสียงดุแล้วแอบกระซิบขู่น้ำเล็กน้อย  น้ำรู้สึกร้อนที่ใบหน้าเล็กน้อยแต่พยายามเก็บอาการไว้

“ก็เอามาสิครับ..ผมจะได้กิน”น้ำทำหน้านิ่งๆแล้วพูดตอบพร้อมกับยื่นมือไปรับยากับน้ำจากมือตะวัน

“กินน้ำตามเยอะๆนะครับ”ตะวันยื่นยากับน้ำใส่มือน้ำและพูดบอกน้ำรับยาและน้ำแล้วมากินอย่างเงียบๆโดยที่ไม่พูดอะไรต่อ  เวลาผ่านไปซักพักตะวันนั่งกดมือถือเล่นไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่ามีบางอย่างมาพิงไหล่เขา​ เขาจึงหันไปมองก็เห็นว่าเป็นน้ำที่นอนหลับแล้วเผลอเอนมาพิงที่ไหล่ของเขา​ ตะวันมองหน้าน้ำที่หลับตาพริ้มแล้วยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะหันมาเจอกับสายตาล้อๆของเคกับดิน

“//ดูแลเพื่อนผมดีๆนะพี่//”ดินพูดแซวตะวันเบาๆ ตะวันพยักหน้ารับแล้วยิ้มขำๆแล้วหันหน้ามาหาน้ำ ตะวันหยิบเสื้อที่อยู่บนตักของตัวเองค่อยๆคุมให้น้ำอย่างเบาๆ

“น้องๆครับ..เดี๋ยวเราจะแวะปั๊มกัน40นาทีนะครับ.ใครอยากกินอะไรหรืออยากเข้าห้องน้ำก็จัดการให้เรียบร้อยนะครับ เพราะพี่จะไม่แวะแล้วนะครับเดี๋ยวเราจะขับตรงเลย อีก40นาทีเจอกันนะครับ”เคพูดบอกแล้วเดินนำดินไปข้างล่าง

“อ้าวพี่ตะวัน..แล้วพี่จะลงไปยังไงอะ”วายุถามขึ้นเพราะเห็นว่าน้ำที่นอนซบตะวันอยู่ยังไม่ตื่น

“ไม่เป็นไร..เราลงไปก่อนเถอะเดี๋ยวพี่ปลุกน้ำแล้วตามลงไป” ตะวันพูดบอกวายุกับเพลิงเลยลงไปก่อนรวมถึงคนอื่นด้วยจนบนรถเหลือแค่น้ำกับตะวันสองคน

“น้ำๆ..น้ำครับตื่นก่อนนะครับ”ตะวันเรียกแล้วพร้อมกับเขย่าตัวน้ำเบาๆ

“อืออออ..ขออีก5นาทีได้ไหมคับ”น้ำพูดเสียงติดอ้อนอย่างลืมตัว

“ตื่นไปหาอะไรกินรองท้องเถอะนะครับเดี๋ยวเป็นลมอีกนะ”ตะวันพูดบอกร่างบางค่อยๆปรือตามามองเจ้าของเสียงที่ปลุกเขา

“พี่ตะวัน!!...ปึก…โอ๊ยยยย”น้ำร้องเสียงหลงเมื่อลืมตามาแล้วพบว่าเขานอนซบไหล่ตะวันอยู่จึงดีดตัวออกด้วยความตกใจจนหัวไปชนกับกระจกรถ​ น้ำยกมือจับหัวตัวเองทันที

“น้ำ!..เป็นอะไรไหม…ไหนพี่ดูหน่อย”ตะวันพูดอย่างห่วงๆแล้วเอื้อมมือไปจับหัวน้ำเบาๆ

“พี่ตะวัน..น้ำเจ็บอะ”น้ำพูดอ้อนตะวันอย่างเผลอตัว

“มาครับๆเดี๋ยวพี่เป่าให้จะได้หายเจ็บนะครับ..โอมม.เพี้ยง..ไม่เป็นไรแล้วนะครับ”ตะวันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วยืดตัวไปเป่าหัวให้น้ำเบาๆก่อนจะลดตัวลงมา สายตาสองคู่ประสารกันน้ำกับตะวันมองตากันนิ่งๆจนตะวันค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้น้ำมาขึ้นส่วนน้ำก็ค่อยหลับตาลงเหมือนกับว่ารอจูบของตะวันจนในที่สุดปากของตะวันก็ประกบกับปากเรียวปากของน้ำจูบครั้งนี้แม้ไม่ได้รุนแรงหรือตื่นเต้นแต่เป็นจูบที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนและคิดถึง

“ไอ้ตะวัน..มึง..จะ”เสียงของเคที่จะเข้ามาถามตะวันดังขึ้น ทำให้น้ำกับตะวันผละออกกจากันทันที น้ำรีบลุกเดินออกจากที่นั่งแล้วเดินผ่านเคออกไปจากรถทันทีโดยที่ไม่มองหน้าเคเลย

“ไอ้เค..มึงจะเข้ามาทำไมวะ..แล้วแบบนี้เมื่อไรกูจะได้เป็นแฟนกับน้ำวะเนี่ย”ตะวันพูดบ่นเพื่อตัวเองไม่จริงจังนัก

“กระผมขอโทษที่เข้ามาผิดจังหวะนะขอรับ แต่คุณตะวันไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกระผมจะจัดการหาโอกาสให้ใหม่นะขอรับ แต่ตอนนี้..”เคพูดกวนตะวันก่อนที่จะหยุดคำพูดไว้แค่

“ตอนนี้อะไร?..”ตะวันถามขึ้น

“ตอนนี้มึงไปเลี้ยงข้าวกูก่อน กูหิวสัดๆเลยวะ”เคพูดขึ้นอย่างขำๆ ตะวันส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินลงมาจากรถไปที่ศูนย์อาหารโดยมีเคเดินตามหลังมาติดๆเมื่อเดินมาถึงศูนย์อาหารสิ่งที่ตะวันมองให้ไม่ใช่อาหารแต่เป็นเจ้าชายน้ำแข็งของเขาและถึงแม้ว่าคนจะมากแค่ไหนแต่เขาก็มองเห็นน้ำเสมอตอนนี้น้ำก็นั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อนของเขาด้วยท่าทีนิ่งๆเหมือนเคย​ หลังจากที่เลือกอาหารได้แล้วตะวันก็พยายามหาที่นั่งที่มองเห็นน้ำได้ชัดเจนที่สุด

“จ้องมากๆระวังน้องเขาท้องนะมึง”เคพูดแซวตะวันขึ้นหลังจากที่สังเกตเห็นเพื่อนของตัวเองเอาแต่จ้องน้ำจนแทบไม่แตะข้าวในจานเลย

“ท้องก็ดี..กูจะได้ขอน้ำแต่งงาน”ตะวันพูดเสียงเรียบจนเพื่อนคนอื่นๆก็หันมามองตะวันด้วย

“เออ..ไอ้ตะวันที่เขาบอกว่ามึงตามจีบน้องน้ำแข็งอะสรุปเรื่องจริงหรอวะ”เพื่อนของตะวันที่ชื่อบาสพูดถามขึ้น

“อืม…”ตะวันตอบสั้นๆ

“แน่ใจหรอวะ..กูได้ยินว่าน้องเขาจีบยากสัดเลยนะมึง”บาสพูดต่อ

“เพราะอย่างนี้กูถึงได้ให้มึงช่วยไง”เคพูดตอบแทนตะวัน  ตะวันจึงหันมามองหน้าเคอย่างงงๆ

“ไอ้เค..มึงให้ไอ้บาสช่วยกูเรื่องไร”ตะวันถามขึ้น

“เดี๋ยวมึงก็รู้ ตอนนี้มึงรีบแดกเร็วๆเถอะจะหมดเวลาแล้ว”เคยกยิ้มอย่างเจ้าเลห์และพูดตอบ  เมื่อเห็นว่าเคไม่ตอบ​ ตะวันจึงหันมากินข้าวต่อจนหมดแต่ก็ยังเหลือบมองน้ำอยู่ตลอด  จนตอนนี้ทุกคนกินข้าวเสร็จ​เรียบร้อยและมาอยู่บนรถ​ แล้วหลังจากนั้นตะวันก็ทำการเช็คชื่ออีกครั้งเมื่อเสร็จ​ก็ออกรถไปทันที

“น้ำ..หายเมารถหรือยังครับ”ตะวันถามขึ้นหลังจากที่รถออกมาได้ไม่นานแต่น้ำไม่พูดตอบแต่หยิบเอาหูฟังเสียบโทรศัพท์มาเปิดเพลงฟังแทนแล้วก็หยิบแว่นกันแดดกับหมวกมาใส่ด้วย  เมื่อเห็นว่าน้ำไม่ตอบตะวันเลยหลับตาลงจนเพลอหลับไปเวลาผ่านไปซักพักใหญ่จนในที่สุดก็มาถึงท่าเรือทุกคนจัดการขึ้นเรือเพื่อไปยังเกาะช้างจนในที่สุดทุกคนก็มาถึง

“เอาละครับตอนนี้เราก็มาถึงเกาะช้างกันแล้วเดี๋ยววันนี้พี่จะให้ไปพักกันก่อนเดี๋ยวเย็นค่อยมารวมมารวมตัวกันนะครับ.แต่ก่อนอื่นพี่จะขอพูดเรื่องที่พักก่อนนะครับสำหรับที่เกาะช้างนี้เขาให้กางเต๊นได้แค่30เต๊นเท่านั้นนะครับส่วนที่เหลือพวกพี่จะจัดการเช่าบังกะโลไว้ให้แล้วส่วนการแยกห้องพี่จะแยกโดยการจับฉลากนะครับส่วนใครจะได้พักที่ไหนก็ขึ้นอยู่กับดวงนะครับ”พี่ที่ชื่อบาสพูดขึ้น

“เอาละครับเดี๋ยวตอนนี้พี่ขอให้พวกเราเข้าแถวให้เป็นระเบียบก่อนนะครับเดี๋ยวเราจะได้เริ่มจับฉลากกัน”เคพูดขึ้นพวกนักศึกษารุ่นน้องก็พากันเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบพร้อมกับเอาป้ายที่เขียนชื่อตนเองคล้องคอไว้ด้วยหลังจากนั้นฟ้าก็นำฉลากที่เตรียมไว้ออกมาให้น้องจับที่ละคนจนกระทั่ง​มาถึงน้ำ

“จับสิคะน้องน้ำ..”รุ่นพี่ที่ชื่อฟ้าพูดขึ้นเพราะเห็นน้ำนิ่งๆ ไป

“ครับ..”น้ำพูดสั้นๆก่อนจะเอื้อมมือลงไปหยิบในกล่องใส่ฉลากเมื่อน้ำหยิบเสร็จแล้วรุ่นพี่ที่ชื่อฟ้าก็เอาไปให้คนอื่นจับจนหมด

“เอาละครับ..ตอนนี้น้องๆคงเห็นแล้วใช่ไหมครับว่าได้เลขอะไรกันบ้างสำหรับคนที่ได้เลขสองหลักแปลว่าต้องนอนเต็นนะครับแต่คนที่ได้เลขสามหลักก็จะได้นอนในบังกะโลสำหรับคนได้เลขสามหลักให้เดินไปที่พี่เคนะครับเพื่อเอากุญแจห้องส่วนใครได้เลขสามหลักให้เดินไปหาพี่ตะวันนะครับแต่ละเต็นแต่ละห้องนอนได้สองคนนะครับและพี่ขอย่ำนะครับห้ามมีการเปลี่ยนกันโดยเด็ดขาด”บาสพูดขึ้น

“ไอ้น้ำ..มึงได้นอนที่ไหนวะ”ดินพูดถามน้ำ

“นอนที่เต็นอะ เลขที่23 มึงอะ”น้ำพูดตอบและถามดินกับ

“กูก็นอนเต็นวะได้เลขที่ 18  แล้วมึงสองคนอะ”ดินพูดตอบน้ำแล้วหันไปถามเพลิงกับวายุ

“เราสองคนก็ได้เต็นเหมือนกันวะกูได้เลข 7 ไอ้วาได้เลข 15”เพลิงพูดตอบ

“รู้สึกเหมือนเป็นเจ้าชายตกอับเลยวะเกิดมากูยังไม่เคยนอนเต็นเลยนะเนี่ยแถมคราวนี้นอนกับใครก็ไม่รู้” วายุพูดบ่นขึ้น

“ทำไม..คนที่มึงนอนด้วยได้มีแต่ไอ้เพลิงหรือไง”ดินพูดแซววายุขึ้นวายุอ้าปากจะเถียงกับ

“พอๆเลิกเล่นกันได้และพี่หาเต็นของใครของมันเถอะ”น้ำพูดดักคอเพื่อนเพราะเขาเองก็อยากเอาของไปเก็บเต็มที

“ครับพ่อครับ”ดินพูดขึ้นก่อนที่ทั้งสี่คนจะแยกกันเดินไปหาเต็นของตัวเอง

“เจอสักที…”น้ำพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อหาเต็นของตัวเองเจอแล้ว

“ขอโทษนะ..นายได้เลขที่23หรือเปล่า”เสียงทุ้มของใครบ้างคนที่อยู่ข้างหลังน้ำพูดถามขึ้น

ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีอะไรมากนะครับ(ได้ข่าวว่าไม่ค่อยมีไรทุกตอนเลยไม่ใช่หรอ)แต่ตอนนี้หน้ารับรองว่าจะเขียนให้ดีกว่านี้ครับ ยังไงก็ขอเม้นเป็นกำลังใจให้สาฟ้าด้วยนะครับ

(ผิดพลาดตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะครับ)