ตอนที่ 8 ไม่มีใครรู้ว่าท่านประธานอายุเท่าไหร่

หลังจากจบมัธยมต้นแล้ว นับหนึ่งก็ได้เลื่อนชั้นชีวิตเข้าสู่ช่วงวัยมัธยมปลายที่เธอรอคอย

แม้จะถูกกลั่นแกล้งทุกวัน แต่เธอก็ยังอดทน ตั้งใจเรียนจนอิงฟ้าเรียนจบ แล้วเข้าไปเรียนต่อในระดับมหาลัย

เธอดีใจมากที่อิงฟ้าจบไปได้สักที ชีวิตในวัยมัธยมปลาย ปีสุดท้าย (ม.6) ของเธอจึงสงบและมีความสุขกว่าเดิมเล็กน้อย

เพราะอิงฟ้าออกไปอยู่หอ ส่วนแม่เลี้ยงก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน พ่อก็ทำงาน กลับมาถึงบ้านก็ค่ำ

ชีวิตที่ไม่มีสองแม่ลูกจึงค่อนข้างสงบ ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรมากวนใจเธออีก

หลังกลับมาจากโรงเรียน เธอก็ทำงานบ้านทำกับข้าวให้ทุกคนทาน

ทำอาหารเสร็จก็รีบทานข้าว ก่อนที่แม่เลี้ยงจะกลับมาเห็นเธอแอบตักอาหารดีๆทาน

เธอแอบทานอาหารดีๆแบบนี้ทุกวัน ติดต่อกันหลายเดือน

จนเธอดูมีน้ำมีนวลขึ้น ผิวพรรณเปล่งปลั่ง มีออร่า กลับมาเป็นคนสวยที่รูปร่างสมส่วนอีกครั้ง เธอสูง 165 เซนติเมตร มีผิวที่ขาวใสราวกับหิมะจนหลายคนอิจฉา

ชีวิตที่เหมือนจะดีขึ้น แต่มันก็ดีได้แค่ไม่นาน เมื่อเธอกลับมาจากโรงเรียน แล้วแม่เลี้ยงเอ่ยกับเธอว่า

" นับหนึ่งวันนี้ลูกไม่ต้องทำงานบ้านแล้วนะ ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเราจะไปงานเลี้ยงด้วยกัน นี่จ้าชุดไปงานคืนนี้ของลูก "

เธอมองแม่เลี้ยงด้วยความสงสัยแต่ก็ตอบรับคำไปอย่างเชื่อฟัง

" ค่ะ "

อยู่ๆ แม่เลี้ยงชวนเธอไปงานเลี้ยงบริษัทของพ่อ และเอาชุดเดรสสวยๆของอิงฟ้ามาให้เธอใส่

เธอรู้ว่ามันไม่ปกติ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้

แม่เลี้ยงเดินเข้ามาใกล้เธอแล้วเอ่ยเสียงหวาน

" วันนี้เป็นวันที่พ่อของลูกได้เลื่อนตำแหน่งนะ ลูกจะต้องแต่งตัวสวยๆ ทำตัวน่ารักๆกับเจ้านายของพ่อนะเข้าใจมั้ย ท่านจะได้เอ็นดู "

นับหนึ่งขนลุกฟู่ขึ้นมาทันที เธอรู้ว่าแม่เลี้ยงอย่างรานีไม่มีทางหวังดีกับเธอแน่

แต่ไม่คิดว่าเขาจะคิดถึงขั้นขายเธอเพื่อแลกตำแหน่งให้พ่อ ตอนนี้เธออยากรู้มากว่าพ่อของเธอรู้เรื่องนี้มั้ย

แม้จะรู้สึกตื่นตระหนกในใจแต่เธอก็ยังแสร้งทำหน้านิ่งอย่างเชื่อฟังเหมือนเดิม

" ได้ค่ะ "

" ดีมากจ้ะ พูดง่ายแบบนี้ น่ารักที่สุด "

รานีมองหน้านับหนึ่งแล้วยิ้มอย่างพอใจ แล้วนับหนึ่งก็หมุนตัวไปอาบน้ำทันที

หลังจากที่นับหนึ่งเดินออกไปแล้ว แกก็นั่งงลงบนโซฟา นึกถึงคำพูดของสามีก่อนหน้านี้ ที่โทรมาบอกว่า

" คุณวันนี้ท่านประธานบริษัทผมส่งลูกน้องให้มาคุยกับผมน่ะ "

" จริงเหรอ ทำไมท่านประธานของคุณถึงกับส่งคนมาเองเลย มาคุยเรื่องอะไรคะ "

แกเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

" เรื่องของลูกอิงฟ้าน่ะ คนของท่านประธานบอกว่าท่านประธานเคยเห็นลูกอิงฟ้าเมื่อหลายวันก่อน อืม...น่าจะวันที่ลูกมารับผมที่บริษัทน่ะ ท่านถูกใจลูกเรามาก เอ่อ....เอ่อ...คือ... "

ธำรงเอ่ยถึงตรงนี้ก็ลำบากใจที่จะเอ่ยต่อกลัวจะถูกภรรยาด่า

" เอ่อๆ อะไรอยู่ล่ะคะ พูดมาเถอะค่ะ ฉันรอฟังอยู่ "

เมื่อภรรยาเอ่ยเช่นนั้น แกเลยเอ่ยต่อว่า

" ท่านประธานจะเลื่อนตำแหน่งให้ผม แต่มีข้อแม้ว่าต้องแลกกับส่งลูกอิงฟ้าไปค้างคืนด้วย

ท่าน ท่านบอกว่าจะเลี้ยงดูลูกเราอย่างดี แต่ แต่ผมยังไม่ได้ตอบตกลงนะ เลยมาปรึกษาคุณก่อน "

รานีนิ่งเงียบไปสักพักเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ จากนั้นก็เอ่ยกับสามีว่า

" เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก เดี๋ยวฉันถามลูกของเราก่อน ว่าแต่ท่านประธานของคุณอายุเท่าไหร่คะ จะได้บอกลูก "

ธำรงที่อยู่ปลายสายเอ่ยตอบเสียงแผ่วลงทันทีว่า

" ผมก็ไม่รู้ เขาเป็นถึงประธานบริษัทก็น่าจะมีอายุแล้วแหละ ในบริษัทนี้ยังไม่เคยมีใครเคยเจอท่านประธานเลย

นอกจากชื่อกับนามสกุลของท่านแล้วก็ยังไม่มีใครเคยเห็นข้อมูลอื่นของท่านเลย

ตามข่าวซุบซิบอีกอย่างคือท่านยังโสด ยังไม่แต่งงาน ทุกคนในบริษัทรู้กันแค่นี้แหละ "

ตอนนี้ในหัวของแม่เลี้ยงใจร้ายอย่างรานีก็จินตนาการภาพของประธานบริษัทของสามี เป็นชายวัยห้าสิบ หกสิบไปเรียบร้อยแล้ว ทำเอาแกถึงกับรู้สึกขยะแขยง

[ อึ๋ย ขนลุก ] จากนั้นแกก็เอ่ยขึ้น

" ท่านประธานของคุณนี่จะลึกลับไปไหน โอเคๆฉันจะลองคุยกับลูกก่อน คืนนี้คุณไปรอฟังการประกาศเลื่อนตำแหน่งได้เลย "

" คุณจะแน่ใจได้ยังไงว่าลูกสาวเราจะยอมเป็นเมียเก็บ ผมไม่อยากให้ลูกเราตกนรกทั้งเป็นนะ แค่ตำแหน่ง ผมไม่เอาก็ได้ "

" เถอะหน่า เชื่อฉัน คุณไปบอกท่านประธานของคุณเลย ว่าให้ส่งที่อยู่กับเวลานัดพบมาก็พอ "

" ได้ แต่ถ้าลูกไม่เต็มใจคุณก็ไม่ต้องไปบังคับลูกนะ "

แม้แกจะอยากได้ตำแหน่ง แต่แกก็ไม่อยากบังคับจิตใจลูกสาวสุดที่รัก

" แน่นอนว่าไม่มีการบังคับลูกอยู่แล้ว คุณก็รอดูในงานแล้วกัน

ถ้าคุณได้เลื่อนตำแหน่งก็แสดงว่าลูกช่วยคุณ แต่จะเป็นลูกคนไหนนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง

เอาเบอร์ของฉันให้ลูกน้องท่านประธานคุณเลยค่ะ ที่เหลือฉันจัดการเอง "

" อือ ได้ๆ "

พอพูดคุยกันเรียบร้อยสองสามีภรรยาก็วางสายแล้วรานีก็โทรไปหาลูกสาวสุดที่รักทันที

อิงฟ้ากำลังนอนดูซีรีส์อยู่ ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พอเห็นแม่โทรมาจึงกดรับสาย

" คุณแม่ โทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ "

" คือ...แม่มีเรื่องจะปรึกษาลูกหน่อยน่ะ "

" ว่ามาเลยค่ะ หนูรอฟังอยู่ "

" คืองี้นะลูก พอดีเจ้าของบริษัทที่พ่อของลูกทำงานอยู่

ท่านถูกใจลูกเห็นบอกว่าเจอลูกเมื่อหลายวันก่อนที่บริษัท

เลยอยากจะเลี้ยงดูลูกแล้วเลื่อนตำแหน่งให้พ่อ ลูก มีความคิดเห็นยังไงกับเรื่อง ลูกจะโอเคมั้ย "

อิงฟ้าไม่ได้สนใจแต่ก็เอ่ยถามขึ้น

" เขาอายุเท่าไหร่ หล่อมั้ยคะ แก่แค่ไหนแล้ว "

เธอเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย เพราะถ้าหล่อเธอก็จะเก็บไปพิจารณาดู

" เอ่อ ไม่มีใครรู้ว่าท่านประธานอายุเท่าไหร่ และไม่เคยมีใครเคยเห็นเขาด้วย แก่หรือเปล่าแม่ก็ไม่สามารถตอบได้

แต่ทุกคนต่างก็เรียกเขาว่าท่าน อือ...แม่คิดว่าก็น่าจะมีอายุในระดับหนึ่งแล้วล่ะมั้ง "

แกเอ่ยตอบลูกสาวเสียงเบาอย่างระมัดระวังกลัวลูกสาวจะขึ้นเสียงใส่ อิงฟ้านั่งคิดสักพักจึงเอ่ยตอบผู้เป็นแม่ว่า

" หนูไม่เอาค่ะ หนูไม่ชอบคนแก่ คุณแม่ไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเขาเลย แต่คุณแม่ก็ยังกล้ามาถามหนู

นี่คุณแม่ยังเห็นหนูเป็นลูกอยู่มั้ยคะ หวังดีกับหนูจริงหรือเปล่า

ตอนนี้หนูอายุแค่ 19 เองนะ อนาคตหนูยังอีกยาวไกล มีโอกาสเจอคนหล่อๆรวยๆอีกตั้งมากมาย

ทำไมคุณแม่ไม่คิดคะ

ถ้าคุณแม่อยากให้คุณพ่อได้เลื่อนตำแหน่งก็ส่งนังนับหนึ่งไปนอนกับไอ้แก่นั่นสิคะ "

เอ่ยจบอิงฟ้าก็กดวางสายทิ้งทันที เธอโมโหมากที่คุณแม่ของเธอคิดจะเอาเธอไปขายให้กับใครก็ไม่รู้

พออิงฟ้าโวยวายชุดใหญ่ไฟกะพริบใส่ผู้เป็นแม่ ทำเอาผู้เป็นแม่ถึงกับเอ่ยไม่ทัน

สุดท้ายก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่นับหนึ่ง และโชคดีที่เธอตอบรับอย่างเชื่อฟัง เลยทำให้แกนั่งยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดี รอนับหนึ่งลงมา