ตอนที่ 12 มันทำลายชีวิตฉัน ฉันต้องฆ่ามัน

ก่อนจะทำข้อแลกเปลี่ยน เขาได้คุยกับรานีที่เป็นแม่ของอิงฟ้าเรียบร้อยแล้ว

พอมาถึงห้องเขา จะแสร้งทำเป็นไม่เต็มใจ เพื่ออัพราคา เขาก็ยอมเล่นด้วย

แต่คาดไม่ถึงว่าเธอจะเล่นแกว่งมีดไปมาแล้วฟันเข้าที่หน้าอกเขาจริงๆ

ในเมื่อเธอชอบความรุนแรงเขาก็จะสนองให้เธออย่างสมใจ

ฝ่ามือหนาคว้าเอวคอดของหญิงสาวตรงหน้าแล้วฉีกเสื้อผ้าเธอจนขาดวิ่น

" ไม่! "

นับหนึ่งร้องปฏิเสธเสียงหลง ด้วยใจที่หวาดกลัวน้ำตาแห่งความสิ้นหวังไหลพรั่งพรูลงมา

" ชอบความรุนแรงนัก ไม่ใช่เหรอ "

ชายร่างใหญ่เอ่ยเสียงเข้มอย่างน่ากลัว แล้วดึงร่างบางเข้ามาอยู่ใกล้ตัว พร้อมกับย้ายฝ่ามือมาบีบเคล้นทรวงอกนุ่ม

ก้มลงงาบยอดปทุมถันที่ยังไม่ผ่านมือใคร เคล้นคลึงไปมา ไล้เลียบัวอย่างเมามัน จนแก่นกายทนต่อความต้องการไม่ไหว

เลยฉีกกระโปรงหญิงสาวทิ้งอย่างป่าเถื่อนแล้วดึงกางเกงขาสั้นบนตัวหญิงสาวลงมา

" โอ สาวน้อย ผิวคุณหอมเ นียนนุ่มมาก คุ้มกับราคาที่จ่ายไปจริงๆ

ขั้นต่อไป ต้องตรวจสอบดูว่าควรที่จะอัพราคาให้ตามที่คุณต้องการหรือเปล่า "

เอ่ยจบนิ้วมือหนาก็ย้ายมาสัมผัสส่วนสำคัญบนตัวของหญิงสาวพร้อมกับประกบจูบริมฝีปากนุ่ม ของเธออย่างดูดดื่ม

" อื้ม...ป่อย..อื้อ "

เสียงต่อต้านดังเล็ดลอดออกมาในลำคอ ในขณะที่ร่างบางยังคงพยายามส่ายหน้าหลบหลีกอย่างไม่เต็มใจด้วยความรังเกียจ

ต่อให้พยายามแค่ไหนก็หลบหลีกไม่สำเร็จ เพราะร่างบางของเธอถูกพันธนาการเอาไว้หมดแล้ว

เมื่อสำรวจจนพอใจแล้ว ชายร่างใหญ่ก็ถอนมือออกจากส่วนลับของหญิงสาวแล้วจับเธอคุกเข่าคว่ำหน้าลง

" ไม่นะ ฮือ...ขอร้องล่ะ อย่าทำฉันเลย ฮือ... "

หญิงสาวร้องให้ออกมาด้วยเนื้อตัวสั่นเทากลัวจนแทบจะเสียสติ เอวคอดถูกพันธนาการด้วยสองมือใหญ่ทำให้เธอดิ้นไม่หลุด

ชายร่างสูงใหญ่จับสะโพกของหญิงสาวยกขึ้น แล้วจับเข่าของเธอแยกออกพร้อมกับถอดกางเกงบนตัวออกอย่างไว

จากนั้นก็พาเจ้าเนื้อบุกทะลวงเข้าไปในส่วนลับของหญิงสาวจนมิดลำ หญิงสาวร้องออกมาเสียงหลง

" อ๊ะ! ไม่เอา ฉันเจ็บ ฮือ... "

หญิงสาวร้องให้ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวดจนใบหน้าบิดเบี้ยว

" อ่าส์....สาวนน้อย ฉันจะอัพราคาให้ตามที่คุณต้องการเลย "

เธอร้องให้ ส่ายหัวไม่หยุดพยายามใช้มือผลักคนข้างหลังออก แต่กลับถูกจับข้อมือไว้

ชายร่างสูงใหญ่รู้สึกพอใจในตัวของนับหนึ่งมาก จากนั้นก็เริ่มขยับสะโพกหนาอย่างช้าๆ

ก่อนที่จะจับสะโพกอวบอั๋นมากระแทกแรงๆอย่างไม่ปราณี

หญิงสาวไม่กล้าร้องออกมาอีก ได้แต่ขบกรามแน่น ทนกับความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับความอัปยศอดสูทั้งน้ำตา

แต่ชายร่างสูงใหญ่ไม่แม้แต่จะเห็นใจเธอเลย เอาแต่ตักตวงความสุขจากเรือนร่างของเธออย่างป่าเถื่อน ด้วยความหื่นกระหายในรสสวาท

ทำท่าแล้วท่าเล่า พร้อมเคล้นคลึงทรวงอกนุ่มอย่างมันมือ

ทั้งกัดทั้งจูบทั้งดูดไปทั่วเรือนร่างของหญิงสาวราวกับจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว

ลำแขนที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆโอบกอดร่างบางไว้แน่น

จนเนินอกแนบชิดกับแผงอกแกร่งของเขาราวกับจะหลอมรวมเป็นหนึ่ง

ขณะเดียวกันก็ยังคงขยับช่วงล่างอย่างป่าเถื่อนตักตวงเอาความสุขจากเรือนกายของร่างบางอย่างไม่หยุดหย่อน

ทำตลอดทั้งคืนโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลย จนหญิงร่างบางเหนื่อยล้าอ่อนเพลีย แข้งขาอ่อนแรงเริ่มทนความเจ็บปวดไม่ไหว จนรู้สึกชาไปทั้งตัว ใบหน้าซีดเซียว เม็ดเหงื่อเริ่มผุดออกตามผิวตัว

" เพาะ พอ เถอะ ขอร้อง ฉัน ไม่ไหวแล้ว "

เธอพยายามเปล่งเสียงออกมาร้องขอให้เขาหยุด ด้วยน้ำเสียวแผ่วเบา

แต่ชายร่างสูงใหญ่กลับไม่แม้แต่จะฟังคำขอของเธอเลย กลับยิ่งทวีความเร็วอย่างรุนแรงและป่าเถื่อนมากขึ้นกว่าเดิม จนหญิงสาวครางออกมาอย่างเจ็บปวด

" อ๊ะ! "

ยิ่งหญิงสาวร้องขอมันก็ยิ่งกระตุ้นให้เขามีอารมณ์ที่มากขึ้น

เพิ่มแรงกระแทกใส่ไม่หยุดมอง สำหรับเขาแล้วหญิงสาวเป็นเพียงสินค้าชิ้นหนึ่งเท่านั้น

" อ๊าาาส์ "

เสียงครางของหญิงสาวใต้ร่างทำให้เขามีความสุขจนไม่รู้จักเหนื่อยและไม่รู้จักพอ

จนมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว อยากจะเก็บเธอเอาไว้ข้างกาย

หลังจากได้ตักตวงเอาความสุขจากเรือนร่างของหญิงสาวจนสำเร็จความใคร่แล้ว เขาก็ล้มตัวนอนลงข้างเธอ โดยไม่สนใจใยดีเธออีกเลย

นับหนึ่งนอนหายใจแผ่วเบาอย่างไร้เรี่ยวแรงที่จะเคลื่อนไหว แพขนตาเปียกปอนไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มลงมา ด้วยความเหนื่อยล้าเธอเลยเผลอหลับไป

วันรุ่งขึ้น เธอตื่นมาเพราะได้ยินเสียงน้ำไหลซ่าๆในห้องน้ำ ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ทันทีว่าใครกำลังอาบน้ำ

เธอจึงลุกขึ้นมาเปิดไฟข้างหัวเตียง แล้วมองหาเสื้อผ้าของตัวเอง

โชคดีที่เธอใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นมา มันเลยอยู่ในสภาพเดิม

เธอหยิบกางเกงขึ้นมาสวมใส่แล้วเอาเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นมาปกปิดเรือนร่างส่วนบนเอาไว้

จากนั้นเธอก็ลงจากเตียงเตรียมจะหนีไป เพิ่งจะก้าวออกไปได้สองก้าว ก็เหลือบไปเห็นมีดของตัวเองตกอยู่ข้างโต๊ะโคมไฟ

ความคิดที่อยากจะฆ่าคนก็ผุดขึ้นมาในหัว เมื่อนึกถึงภาพที่ตัวเองถูกย่ำยีอย่างป่าเถื่อนตลอดทั้งคืน

ดวงตาเธอแดงก่ำอย่างแข็งกร้าว น้ำตาเริ่มคลอเบ้าไหลอาบแก้มลงมาอย่างร้อนผ่าว

เธอเดินไปหยิบมีดขึ้นมาแล้วกำด้ามจับแน่นจนมือสั่นแล้วก็เดินไปปิดไฟบนหัวเตียง

จากนั้นก็ตรงไปยังห้องน้ำท่ามกลางความมืดอย่างคนเสียสติ ในมือกำมีดแน่น พร้อมจะเฉือนเนื้อคนที่ข่มขืนเธอเป็นชิ้นๆ

ตอนนี้เธอกลายเป็นคนจิตใจโหดร้ายอำมหิตเลือดเย็นไปโดยไม่รู้ตัว

[ นับหนึ่งมันข่มขืนเธอ เธอต้องฆ่ามันให้ตาย เธอต้องฆ่ามัน ถ้าไม่ฆ่า มันจะกลับมาข่มขืนเธออีก เธอต้องฆ่ามันเท่านั้น ]

เสียงจิตใต้สำนึกดังก้องในหู สั่งให้เธอฆ่าคนที่ข่มขืนเธอ แล้วสับเขาเป็นชิ้นๆ ทรมานเขาเหมือนที่เขาทำกับเธอ

" ใช่ เราต้องฆ่ามัน ฉันต้องฆ่าไอ้สัตว์นรกตัวนั้นให้ตาย มันทำลายชีวิตฉัน ฉันต้องฆ่ามัน "

นับหนึ่งบ่นพึมพำเสียงต่ำพร้อมกับกำมีดในมือแน่นก้าวเข้าไปยืนอยู่หน้าประตู รอคนในห้องน้ำออกมา

สักพักชายคนในห้องน้ำก็เปิดประตูออกมา นับหนึ่งง้างมีดในมือขึ้นมาแทงเข้ากลางอกเขาอย่างไว

แต่โชคดีที่ชายร่างสูงใหญ่ไหวตัวทัน ทำให้นับหนึ่งไม่กลายเป็นฆาตกร

เขาจับมือนับหนึ่งไว้แล้วผลักเธอไปจนนับหนึ่งล้มลงไป ทำให้ปลายมีดแหลมคมแทงลงไปไม่ลึกแต่ก็ทำให้เขามีเลือดไหลออกมาไม่หยุด

เขาใช้ฝ่ามือกดทับแผลเอาไว้ไม่ให้เลือดไหลออกมา แม้จะได้รับบาดเจ็บและโกรธมากแค่ไหนเขาก็ไม่ลืมที่จะปิดไฟในห้องน้ำ

เพื่อไม่ให้หญิงสาวตรงหน้าเห็นรูปร่างหน้าตาของเขา

นับหนึ่งลุกขึ้นยืนจะเข้ามาแทงซ้ำอีกครั้ง แต่เขากลับเข้ามาประชิดตัวเธออย่างไว

แล้วแย่งเอามีดไปจากมือของเธอ พร้อมกับเอาปลายมีดแหลมคม ที่เลอะคราบเลือดเขา มาจ่อที่คอเธอแล้วเอ่ยเสียงต่ำอย่างสะกดกลั้นอารมณ์

" สาวน้อย หากความอดทนของผมหมดลงเมื่อไหร่ คุณได้ตายแบบศพไม่สวยแน่ ที่ผมยังอดทนอยู่

ก็เพราะว่าเมื่อคืนเรือนร่างคุณตอบสนองความต้องการผมได้อย่างน่าพอใจ ดังนั้นผมจะไม่ฆ่าคุณในตอนนี้

แต่คุณต้องจำไว้ว่า ถ้าออกจากห้องนี้ไปแล้ว ห้ามไปขายตัวให้คนอื่นเด็ดขาด

ห้ามขาดคำสั่งผม ไม่งั้นคุณและครอบครัวของคุณเดือดร้อนแน่

ถ้าผมเบื่อคุณเมื่อไหร่ ผมจะบอกเอง ถึงเวลานั้นคุณจะไปขายให้ใครผมก็ไม่สนใจแล้ว

แต่ตอนนี้ผมยังอยากได้ตัวคุณ เมื่อไหร่ที่ผมต้องการคุณ คุณจะต้องมาหาผมที่นี่ทันที เข้าใจนะ "

ได้ยินดังนั้นนับหนึ่งกำมือแน่นอย่างสุดจะกลั้นอารมณ์แล้วเธอก็กรีดร้องขึ้นเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง

" กรี๊ด!...กรี๊ด!...กรี๊ด! "

เธอรู้สึกสิ้นหวัง รับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต มันเหมือนตกนรกทั้งเป็น

กลายเป็นโสเภณีตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะใช้ชีวิตอย่างเด็กสาววัยรุ่นทั่วไป

เธอกรีดร้องทั้งน้ำตา สักพักก็เงียบไป แล้วดวงตาเธอก็เริ่มลอยอย่างคนไร้ความรู้สึก

คล้ายคนเสียสติ

จากนั้นเธอก็เดินออกไปยังประตูทางออกอย่างเหม่อลอย คล้ายคนบ้าคนหนึ่ง

ชายร่างสูงใหญ่เห็นว่าเธอสงบลงแล้วจึงโยนมีดในมือลงบนพื้นอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร

แล้วเดินเข้ามาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พิมพ์ข้อความส่งให้คนขับรถที่รออยู่หน้าห้อง

( ส่งผู้หญิงคนนั้นกลับบ้านอย่างปลอดภัย )

คนขับรถก็ตอบกลับข้อความของเจ้านายทันที

( รับทราบครับ )