บทที่ 15 เขาทำภารกิจไม่สำเร็จ

ไม่นาน ในห้องVIPทั้งห้องนอกจากพี่หงและอันธพาลจำนวนมากแล้ว เหลือเพียงฉีเทียน

เสิ่นชิวสุ่ยและเฉียวหลิงออกไปจากKTVก็รีบโทรหาคนรู้จักทันที

หลิวจี้เห็นเสิ่นชิวสุ่ยเผยสีหน้าท่าทางแบบนี้เพื่อผู้ชายคนหนึ่ง รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที

ลูกน้องคนหนึ่งของหลิวจี้มองทะลุความคิดของหลิวจี้ เข้ามาพูดว่า : “ผมคิดว่านะ คนนั้นอยากจะเป็นวีรบุรุษ แต่ผลสุดท้าย ปรากฏว่าประธานเสิ่นต้องมาช่วยจัดการให้ตามหลัง อยู่ดี ๆ จะแกล้งทำเป็นเก่งเพื่ออะไร!”

“นั่นสิ”

ขณะนี้ เสิ่นชิวสุ่ยโทรหากู้เหวิน : “อากู้คะ หนูคือชิวสุ่ย เกิดเหตุกับฉีเทียนแล้ว!”

ภายในห้องVIP KTV

พี่หงรินเหล้าเมืองนอกให้ตนเอง ถือแก้วเหล้าแล้วเขย่าเบา ๆ มีสีหน้าที่ยิ้มแย้ม มองไปที่ฉีเทียน : “ฝีมือใช้ได้นี่ ติดตามอยู่ข้าง ๆ เสิ่นชิวสุ่ยตั้งแต่ตอนไหน?

ฉีเทียนเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ข้าง ๆ บิดขี้เกียจเล็กน้อย : “มีอะไรก็พูดมาตรง ๆ เลย”

พี่หงยิ้มและพูดว่า : “มีความกล้าพอสมควร แค่การเตะเมื่อกี้นี้ คุณก็ถือว่าเป็นผู้ยอดฝีมือแล้ว มีคุณอยู่ข้าง ๆ เสิ่นชิวสุ่ย มิน่าคนที่ออกไปข้างนอกต้องเตรียมตัวทำภารกิจกันทั้งบ่าย กลับมาด้วยความล้มเหลว คุณเป็นของแก๊งไหนเหรอ?”

พี่หงถามตรง ๆ แบบนี้ เพราะว่าเธอมีความมั่นใจของเธออยู่!

องค์กรสิบทิศอยู่ในเขตพื้นที่ซีเป่ยก็จัดอยู่ในอันดับต้น ๆ และพี่หงก็รู้ องค์กรสิบทิศมีอิทธิพลที่เหนือกว่าหนุนหลังอยู่!

มีความมั่นใจเหล่านี้แล้ว พี่หงจึงกล้าถามฉีเทียนว่าอยู่แก๊งไหนโดยไร้ความกังวล

ฉีเทียนมองดูรอยยิ้มที่อยู่บนหน้าของพี่หง เผยความอึดอัดออกมาบนหน้าเล็กน้อย : “เอิ่ม ขอบอกก่อน คนที่พวกคุณส่งมาไม่ใช่เตรียมทำภารกิจ แต่ทำภาจกิจไม่สำเร็จ”

“ไม่สำเร็จเหรอ?” พี่หงนิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงดังทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า! เด็กน้อย พูดตามตรง ฉันชอบในความมั่นใจของแกมาก แต่ฉันจะบอกแกให้ ความมั่นใจต้องอยู่บนพื้นฐานของความสามารถ แกคิดว่าแค่แกนะเหรอ สามารถทำให้ภารกิจของพวกเราล้มเหลวได้เหรอ? ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะฉันเห็นถึงความสามารถ เมื่อกี้นี้แกคนจะตายไปแล้วก็ได้”

“เฮ้อ” ฉีเทียนถอนหายใจ แล้วพูดขึ้นว่า “เข้ามาเถอะ”

ภายในห้องVIP นอกจากพี่หงและอันธพาลเหล่านั้นแล้ว ไม่มีคนอื่นอีก คำว่า “เข้ามาเถอะ” ของฉีเทียนก็เหมือนพูดกับอากาศ

ทว่า หลังจากที่สิ้นสุดเสียงพูดของฉีเทียนสองวิ ก็มีคนผลักประตูห้องVIP ออก ก็เห็นคนที่ใส่หน้ากากหน้าผีสีดำเดินเข้ามา และแบกถุงผ้าสีดำขนาดใหญ่สองเมตรไว้ที่ไหล่

สีหน้าของพี่หงเปลี่ยนไปทันที

อันธพาลที่อยู่ในห้องVIP ก็ล้อมเข้าไปทันที ล้อมคนใส่หน้ากากไว้

โดนคนเข้ามาล้อมมากมายขนาดนี้ คนใส่หน้ากากไม่ขยับตัวเลยสักนิด ยืนแบกในถุงผ้าสีดำอยู่ตรงนั้น เหมือนหุ่นยนต์

ฉีเทียนนั่งพงโซฟา ยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบหนึ่งคำ พูดว่า : “ให้พวกเขาเลย”

คนใส่หน้ากากโยนถุงผ้าสีดำลงบนพื้น

ทันทีที่ถุงผ้าตกลงบนพื้น ก็มีหน้าคนโผล่ออกมาจากปากถุงผ้า

หน้าของคน ๆ นี้ขาวซีดไม่มีเลือดเลยสักนิด ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง ลูกตาถลนออกมา น่ากลัวมาก

“เพล้ง”

เสียงหนึ่งดังขึ้นเบา ๆ แก้วเหล้าที่อยู่ในมือของพี่หงหล่นลงบนพื้น แตกเป็นเศษ

พี่หงที่เดิมทีมีความมั่นใจท่วมท้นก็เสียสติไปชั่วขณะ ถอยหลังไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งล้มลงบนพื้น

มองดูใบหน้าของคนที่อยู่ในถุงผ้า พี่หงหายใจทางปากอย่างรุนแรง ภายในแววตาแฝงด้วยความหวาดกลัว อ้าปากค้าง แสดงสภาวะทางจิตใจของเธอในตอนนี้ออกมาโดยไม่รู้ตัว

พี่หงเป็นผู้บริหารระดับสูงขององค์กรสิบทิศในเทียนหยิน บุกน้ำลุยป่าฟันฝ่ามาหลายปี เจอมาทุกเหตุการณ์ ตอนนี้เผยสีหน้าแบบนี้ออกมา ไม่รู้ว่าหน้าของผู้ตายที่หน้าขาวซีดนั้นน่ากลัวขนาดไหน!

และเจ้าของหน้านั้น ก็คือผู้ดูแลสูงสุดขององค์กรสิบทิศเทียนหยิน!

นายท่านที่พี่หงพูดออกมาจากปาก!

สำหรับพี่หงแล้วคนนี้เป็นคนที่มีความสามารถแข็งแกร่งมาก ไม่มีศัตรูคู่แข่งเลย ตอนนี้กลายเป็นศพแล้ว โดนคนอื่นโยนอยู่ข้างหน้าตนเอง!

ภาพนี้ ทำให้ความมั่นใจของพี่หงหายสาบสูญไปทันที ในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

พี่หงข่มความหวาดกลัวละสายตาออกมาจากศพ มองไปที่ฉีเทียน ขณะนี้มองดูชายหนุ่มคนนี้อีกครั้ง ความคิดของพี่หงเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้พี่หงเผชิญหน้ากับฉีเทียน เป็นการมองแบบผู้ที่เหนือกว่า อยากจะให้ฉีเทียนอยู่ใต้บังคับบัญชาของเธอ

ส่วนตอนนี้พี่หงมองที่ฉีเทียนอีกครั้ง รู้สึกเพียงชายหนุ่มคนนี้เหมือนปีศาจตนหนึ่ง รอยยิ้มที่อยู่บนหน้าเขากลายเป็นเคียวที่กระหายเลือดฟันไปที่ตนเอง!

ร่างกายที่อวบอ้วนของพี่หงสั่นไม่หยุด หน้าที่ขาวซีดกับริมฝีปากที่แดงเดือดตัดกันอย่างเห็นได้ชัด

อันธพาลที่อยู่ในห้องVIP ไม่รู้ว่าคนที่อยู่ในถุงผ้าสีดำนี้คือผู้ดูแลสูงสุดขององค์กรสิบทิศ เพียงแค่เห็นศพโดนโยนลงบนพื้น ก็โมโหขึ้นมาทันที

“ไอหนุ่ม แกอยากตายเหรอ!”

อันธพาลคนหนึ่งกำหมัดแล้วเดินตรงไปที่ฉีเทียน

“หุบปาก!” พี่หงตะโกนขึ้นมา พูดกับอันธพาลว่า : “ออกไปให้หมด! ไสหัวออกไป!”

กลุ่มอันธพาลนิ่งไปชั่วขณะ ไม่เข้าใจว่าพี่หงหมายความว่าอย่างไร

“พี่หง พี่...”

“ฉันบอกให้ไสหัวออกไป! ออกไป!” น้ำเสียงของพี่หงแหลมขึ้นมา ทั้งยังมีความกรีดร้องด้วยเล็กน้อย

สำหรับพี่หงที่มีความหนักแน่นแล้ว ถือเป็นสภาวะจิตตกอย่างหนึ่งแล้ว

เหล่าอันธพาลมอหน้ากันและกัน จากนั้นก็ถอยหลังไปแต่โดยดี

ไม่นาน ภายในห้องVIP ก็เหลือฉีเทียนกับพี่หงสองคน และยังมีศพที่อยู่บนพื้น

พี่หงค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เธอยืนพิงกำแพงเพราะขาทั้งสองอ่อนแรง อดที่จะมองดูศพนั้นไม่ได้ พี่หงพูดตะกุกตะกักกับฉีเทียนว่า : “แกฆ่าเขา”

“ไม่ไม่ไม่” ฉีเทียนส่ายหัว “ผมเป็นคนที่เคารพและปฏิบัติตามกฎระเบียบ เขากินยาพิษที่อยู่ในปากของตนเองเข้าไป พูดให้ถูกต้อง เขาฆ่าตัวตาย”

พี่หงหายใจเข้าลึก ๆ กินยาพิษ ฆ่าตัวตาย!

พี่หงเข้าใจกฎระเบียบขององค์กรสิบทิศดี ขณะที่ทำภารกิจ จะซ่อนยาพิษไว้ในปากของทุกคน เมื่อเจอคู่ต่อสู้ที่ไม่สามารถสู้ได้ และไม่สามารถหนีได้ ก็กัดยาพิษที่อยู่ในปาก!

ฉีเทียนมองดูท่าทางที่พยายามประคองตัวของพี่หง ยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า : “นั่งลงเถอะ ที่ผมยอมอยู่ต่อ ก็เพราะมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเช่นกัน”

พี่หงค่อย ๆ ก้าวเท้าออก รีบเดินไปข้าง ๆ ฉีเทียน นั่งลงมา

พี่หงที่นั่งลงมารินน้ำให้ฉีเทียนก่อน จากนั้นก็ดึงคอเสื้อให้ต่ำลงมาโดยไม่ตั้งใจ เพื่อโชว์ส่วนที่น่าภูมิใจออกมา

การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพี่หงหลบสายตาของฉีเทียนไม่ได้อยู่แล้ว

ติดคุกมาสามปี ฉีเทียนเรียนรู้จากผู้เฒ่าเจียงมาเยอะเหลือเกิน

เผชิญหน้ากับการกระทำของพี่หง ฉีเทียนใช้สายตามองดูพี่หงอย่างเป็นธรรมชาติมาก ฉีเทียนเข้าใจ การกระทำแบบนี้ของตนเองจะทำให้พี่หงสบายใจขึ้น มีผลดีต่อแผนการของตนเองในลำดับถัดไป

เป็นอย่างที่คิด เมื่อพี่หงเห็นสถานการณ์ ก็เป็นปกติขึ้นมาเยอะขึ้น ใบหน้าที่สวยงามก็กลับมาเป็นสีแดงอีกครั้ง ยิ้มให้กับฉีเทียนอย่างมีเสน่ห์