บทที่ 7 พ่อแม่ลูกได้พบหน้ากัน

ดวงตาของเซียวยีเองก็แดงก่ำทั้งคู่

สะอื้นอยุ่อย่างเงียบๆ

ดวงตาทั้งคู่ของเซียวจื่อหนิงนั้นแหลมคมขึ้น แล้วพูดสาบานว่า “คุณพ่อคุณแม่ ผมจะต้องนำตัวการที่ก่อความหายนะนี้ทั้งหมด มาฝังไปพร้อมกับพวกท่านให้ได้อย่างแน่นอน!”

“และตัดหัวหมาของพวกมันมา เพื่อเป็นการล้างแค้น...ให้กับพวกท่าน!”

ผู้เฒ่าเฉินน้ำตาไหลอย่างล้นหลาม “คุณชาย ในที่สุดท่านก็กลับมาสักที ตอนที่คุณท่านและคุณนายยังมีชีวิตอยู่คิดถึงท่านอยู่ตลอดทุกๆวัน.....”

“หลังจากที่คุณท่านเขาเสียชีวิตไป แม้แต่ศพก็ยังหาไม่เจอ นี่เป็นเพียงแค่ที่ฝังเฉพาะเสื้อผ้าและสิ่งของของผู้ตายเท่านั้น......”

เซียวจื่อหนิงเมื่อได้ยินประโยคนี้ หัวใจของเขาก็ยิ่งอึดอัด ดวงตาแดงก่ำไปหมด

หลังจากที่พ่อแม่เสีย คิดไม่ถึงว่ายังจะถูกสร้างความอัปยศอดสูเช่นนี้ แม้แต่ซากประดูกก็ยังหาไม่พบ......สี่ตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวยนั่น น่ารังเกียจจริงๆ!

หลังจากที่กราบไหว้คู่สามีภรรยาตระกูลเซียวเสร็จ

เซียวยีก็ได้เปิดปากถามขึ้นอย่างลังเลว่า “พี่ชาย พี่จะไปหาพี่สะใภ้ไหม?”

หัวใจของเซียวจื่อหนิงสั่นไหว แล้วหยักหน้าเล็กน้อย

---

เวลานี้

ที่บ้านครอบครัวหวัง

“อะไรนะ?!”

“เซียวยีถูกเซียวจื่อหนิช่วยตัวไป? หหวังเหิงถูกฆ่าตาย? ที่นั่นเป็นถึงพื้นที่ของคุณท่านหลง! ไอ่หมอนั่นมันจะสามารถทำได้ยังไง---“

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งสีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดผวา ดวงตาของเขามืดมนลงอย่างน่าสะพรึงกลัว

เขานี่แหละคือหัวหน้าครอบครัวของตระกูลหวัง หวังเว่ย

“พี่ชาย พี่จะต้องคืนความเป็นธรรมให้กับเสี่ยวเหิงนะ!”

ชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งหวังเจ้นคุกเข่าร้องไห้อยู่บนพื้น หหวังเหิงเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเขา คิดไม่ถึงว่าจะเขาถูกฆ่าตาย เขาจะยอมรับได้อย่างไรกัน?

“ไม่ต้องกังวลไป” หวังเว่ยพยักหน้า “ฉันจะต้องคืนความยุติธรรมให้กับเขาอย่างแน่นอน!”

เซียวจื่อหนิง!

ไอ่หมอนั่น ต่อสู้อยู่ทางตอนเหนือมานานหลายปี คิดไม่ถึงว่ามันจะยังไม่ตาย!

วาสนาดีจริงๆ!

อีกอย่างหนึ่งยังใจกล้าห้าวหาญไม่กลัวแม้แต่เทวดาฟ้าดิน แล้วยังได้ฆ่าคนของตระกูลหวังของเขาอีก?

“ไอ่หมอนี่......ตอนนี้มันคงจะมีฝีมือความสามารถอยู่พอสมควร ฉันได้ยินมาว่าแม้แต่ทหารรักษาการณ์ในพื้นที่ต่างก็ยังถูกทำให้ตื่นตกใจกลัวกันไปหมด ไปตรวจสอบภูมิหลังของมันมาก่อน!”

หวังเว่ยครุ่นคิดแล้วพูดขึ้น

“แต่จะว่าไป ถึงแม้ว่ามันจะมีหน้ามีตาขึ้นมาแล้วมันจะทำไม? ที่เมืองเฟิงเฉิง ครอบครัวสี่ตระกูลที่ร่ำรวยละมีอำนาจของพวกเรา นี่แหละคือสวรรค์! แม้ว่าแกจะกลับมาสุดท้ายก็ยังต้องตายอยู่ดี!”

ตระกูลหวัง ตระกูลหลี่ ตระกูลโจว และตระกูลหาณทั้งสี่ตระกูล

ที่เมืองเฟิงเฉิง

สามารถปิดฟ้าได้ด้วยมือเดียว

ก็แค่เซียวจื่อหนิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง ไม่สามารถสร้างคลื่นลมมาได้แม้แต่ครึ่งเดียวสะด้วยซ้ำ

เมื่อห้าปีก่อน เขาสามารถจัดการกับเซียวจื่อหนิงให้ตายได้ และห้าปีต่อมา ก็สามารถทำได้เหมือนเดิมเช่นกัน!

“อีกอย่างหนึ่ง งานหมั้นของหลินฮุ่ยและหวังฮ่าว จะล่าช้าไม่ได้อย่างเด็ดขาด”

“ส่งบัตรเชิญไปให้เซียวจื่อหนิงหนึ่งใบ ในวันนั้น ฉันจะทำให้มันกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งเมือง!”

“ขั้นแรกทำให้มันอับอายขายหน้าก่อน แล้วค่อยจัดการฆ่ามันเหมือนแมวเล่นกับหนู แบบนี้ถึงจะสามารถบรรเทาความเกลียดชังได้......”

---

รถJeepได้จอดอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆที่เก่าและทรุดโทรม

สภาพแวดล้อมยุ่งเหยิงมาก

ภายในอากาศนั้นได้ส่งกลิ่นเหม็นอยู่ในอากาศ

หัวใจของเซียวจื่อหนิงสั่นไหวอย่างรุนแรง

หลายปีที่ผ่านมานี้ ไป๋ซีหลิงพวกเธอได้อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้หรือ?

ภายในสายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

ทันใดนั้น ดวงตาทั้งคู่ของเขาก็หรี่ลง และสายตาก็ได้หยุดมองไปที่ข้างๆถังขยะที่อยู่ริมถนน

เด็กน้อยที่สกปรกมอมแมมสองคน ยืนอยู่ข้างถนน สีหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

สามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่ง ยืนอยู่ตรงนั้น และกำลังด่าทอเด็กสองคนนั้นอยู่

“เฮ่าเฮ่า โตวโต้ว!” เซียวยีอดไม่ได้ที่จะตะโกนร้องเรียกออกมา

แต่ทว่าหัวใจของเซียวจื่อหนิง ในขณะนั้น ก็สั่นไหวขึ้นมาอย่างรุนแรง......

“หยุดเดี๋ยวนี้!!”

“เขาร้องตะโกนออกมา และได้ถีบประตูรถออกในทันทีแล้วเดินลงไป เมื่อมองดูเด็กสองคนนั้น สายตาของเขาก็ได้เปลี่ยนมาเป็นสายตาที่อ่อนโยนมากเป็นอย่างยิ่ง......

“ขอทานตัวน้อยสองคน!”

“ไอ่สารเลวตัวน้อยมีแม่ที่สามารถให้กำเนิดได้แต่ไม่มีแม่คอยสั่งสอน คืนเงินมา! คืนเงินมาเดี๋ยวนี้!”

“พวกแกทำให้รถของฉันมีรอยขีดข่วน ถ้าไม่ให้พ่อแม่พวกแกมาจ่ายค่าชดเชยสักแสนสองแสน อย่าได้คิดที่จะหนีไปสักคน......”

เมื่อมองดูคู่สามีภรรยาวัยกลางคนที่ดุร้ายคู่นั้น เด็กผู้ชายก็ได้ปกป้องเด็กผู้หญิงเอาไว้อย่างแน่น สายตานั้นมีความหวาดหลัวอยู่ แต่ก็มีความมุ่งมั่นเป็นอย่างยิ่ง

“โตวโต้วไม่มีเงิน......อีกอย่างหนึ่งพวกคุณเป็นคนขับรถมาชนก่อน......”

“คุณป้า พวกคุณอย่าได้โมโหโกรธไปเลย ได้ไหมค่ะ เป็นความผิดของโตวโต้วเอง......นี่เป็นเงินทั้งหมดที่โตวโต้วได้รับมาจากการเก็บขวดขายในวันนี้......”

สีหน้าของเด็กผู้หญิงเต็มไปด้วยความเศร้าโศก สุดท้ายก็ได้ยื่นมือที่สกปรกมอมแมมทั้งคู่ออกไป น้ำเงินเศษเล็กเศษน้อย กอบเอาไว้ในมือทั้งสองข้างทั้งหมด แล้ววางเอาไว้ตรงหน้าของสองสามีภรรยาวัยกลางคนคู่นั้น

“ขอร้องพวกคุณอย่าได้ไปบอกคุณแม่และคุณยายของพวกเราจะได้ไหม......หากพวกเขารู้ว่าพวกเราออกมาเก็บขวดขายอีก เดียวพี่ชายจะโดนดุอีก......

ดวงตาของเซียวจื่อหนิงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และน้ำตาก็ได้เต็มล้นอยู่ในเบ้าตาของเขา!

เมื่อได้เห็นเศษเหรียญที่ไม่ถึงห้าหยวน หญิงวัยกลางคนก็รู้สึกโกรธเพิ่มขึ้นในอกของเธอ

“เพี้ย---“ เธอได้ฟาดเงินหล่นไปที่พื้น “เงินแค่ไม่กี่หยวนก็จะให้ฉันปล่อยผ่านไป? วันนี้ฉันจะต้องตีพวกแกสองคนให้ตายไอ่เด็กสารเลว!”

สีหน้าของเธอดุร้ายมาก ยกฝ่ามือขึ้น และได้ตบลงไปอย่างแรง!