บทที่ 4 ไม่เหลือแม้แต้คนเดียว

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการถูกล้อมรอบทั่วทุกสารทิศเพื่อถูกฆ่าด้วยคนจำนวนหลายร้อยคนเช่นนี้ ภายในดวงตาของเซียวจื่อหนิงนั้นไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย

เขาหันหน้ามองไปทางเซียวเฟิ่ง “เฟิ่งหวง คนที่พวกเราเรียกถึงกันหรือยัง?”

การที่ต้องจัดการกับพวกอันธพาลข้างถนนแบบนี้ เขาขี้เกียจทำให้มือของตัวเองสกปรก

“ใกล้ถึงแล้ว” เซียวเฟิงตอบกลับ

หัวหน้าอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้ม “เรียกคนมางั้นหรือ?”แม่งยังจะพิธีรีตองอะไรอยู่อีก ฉันจะคอยดู ว่าแกจะสามารถเรียกคนมาได้สักกี่คนกัน!”

เขาเพิ่งจะพูดจบ

ข้างนอกประตูใหญ่ ก็มีเงาร่างหนึ่งเดินโซซัดโซเซพุ่งเข้ามา คุกเข่าลงบนพื้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว“หัวหน้า เกิดเรื่องแล้ว ข้างนอกมีคนบุกเข้ามา!”

หัวหน้าแสยะยิ้ม “กลัวอะไรกัน? กับอีแค่ไอ่หมอนี่ สามารถเรียกคนมาได้สักกี่คนกันเชียว?”

คนคนนั้นสั่นเทาไปทั่วทั้งตัว พูดอย่างตะกุกตะกะ แล้วยื่นนิ้วออกมาหนึ่งนิ้ว“หนึ่ง......”

“คนเดียว?” หัวหน้าหัวเราะเยาะอย่างเยาะเย้ย

คนคนนั้นส่ายหัวไปมาอย่างรุนแรง

“สิบคน?”

คนคนนั้นส่ายหัวอีกครั้ง และความหวาดกลัวที่อยู่ภายในสายตาของเขานั้น ยิ่งอยู่ก็ยิ่งลึกลงไปเรื่อยๆ......

“หนึ่งร้อยคน?”

“หรือบางทีอาจจะมีสัก.....หมื่นคน!!”ในที่สุดเขาก็ได้พ่นคำพูดออกมาประโยคหนึ่ง

“ทั่วทุกทิศของงานประมูล ถูกล้อมรอบเอาไว้หมดแล้ว

หัวหน้าสั่นเทาไปทั่วทั้งตัว

“ปั๊งงง---”

“ปั๊งงง---”

ทันใดนั้นเสียงปืนอันดังกึกกอก ก็ได้ดังเข้ามาภายในหูของทุกคนจากด้านนอก

แผ่นดินสั่นสะเทือนเล็กน้อย

สีฝีเท้าที่บางเบาและหนักหน่วง คล้ายอย่างกับเสียงกลองเริ่มหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ......

“เกิดอะไรขึ้น?!”

สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ซีดขาวขึ้นมา

หลังจากนั้นไม่นาน......กลุ่มทหารพร้อมกับปืนจริงและอาวุธนิวเคลียร์ก็ได้พุ่งเข้ามาอย่างรุนแรง!

ยืนเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ทั้งมากมายและหนาแน่น การเฝ้าระวังดูค่อนข้างหนาแน่น และระดับการป้องกันก็อยู่ในระดับสูง

“ที่นี่มีจำนวนคนเท่าไหร่? สามพันคน? ห้าพันคน?”

“ข้างนอกยังมีอีก......”

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์สมองระเบิดคาที่ ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงในทันที และฝีเท้าก็ได้หยุดโดยฉับพลัน และร่างกายของพวกเขานั้นสั่นเทาไปทั่วทั้งตัว......

ใบหน้าของหัวหน้าคนนั้นก็ซีดเผือดเช่นกัน สีหน้าดูแย่สะยิ่งกว่าแม่ที่ตายไปแล้วสะอีก

ทหารที่พลุ่งพล่านเข้ามานั้น ได้ยึดครองพื้นที่นี้ในทันที......

สีหน้าของทุกคนต่างก็เคร่งขรึมและเงียบนิ่ง

เตรียมพร้อมที่จะรับมือ

ภายในฝูงชนที่มากมายและหนาแน่นนั้น ก็ได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมา แต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบทหารรูปร่างตั้งตรง และมีเครื่องราชอิสริยาภรณ์แขวนอยู่บนไหล่ของเขา

เขาพุ่งออกมาประโยคหนึ่ง ต่อหน้าเซียวจื่อหนิง คุกเข่าลงข้างหนึ่ง สีหน้าดูเคารพและให้เกียรติเขาอย่างยิ่ง!

“กระผมเฉิงเย่วผู้บัญชาการทหารรักษาการณ์เมืองเฟิงเฉิง พร้อมกับนายทหารอีกแปดพันนาย ขอทำความเคารพครับ-- -”

เซียวจื่อหนิงโบกมือ “ลุกขึ้นเถอะ”

ตอนนี้เขายังไม่อยากเปิดเผยสถานะตัวตนของตัวเอง เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาต่างๆ

ผู้คนร้อยกว่าคนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้ ต่างก็ต้องตกตะลึงตาค้าง! ในจำนวนนั้นรวมถึงหัวหน้าคนนั้นด้วย!

หัวสมองของพวกเขานั้นว่างเปล่าในทันที......

เหล่าทหารหาญจำนวนแปดพันนาย!

ขณะที่เซียวจื่อหนิงโบกมือนั้น สามารถเรียกทหารสวมชุดเกราะมาได้ถึงแปดพันนาย!?

ผู้บัญชาการกองกำลังคนนี้ยังคุกเข่าและทำความเคารพต่อหน้าเขาอีก เขา เขาคือใครกันแน่!

ผู้บัญชาการทหารเฉิงเย่วลุกยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น แล้วถามขึ้นอย่างระมัดระวัง “คุณชายเซียว คนพวกนี้ จะจัดการยังไงกับพวกมันดี?”

ภายในดวงตาของเซียวจื่อหนิง ได้ฉายแสงถึงแรงอาฆาตแวววาบผ่านเข้ามิ “จัดการไม่ให้เหลือสักคน”

เขาอุ้มเซียวยีเอาไว้ แล้วเดินออกไปโดยตรง โดยไม่ได้หันหัวกลับมามองอีก......

เซียวเฟิ่งเดินตามหลังเขาอย่างใกล้ชิด

“บุ๋ม---“

“บุ๋ม---“

เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว คนร้อยกว่าคนรวมถึงหัวหน้าคนนั้นด้วย ต่างก็หัวหมุนกันอย่างรุนแรง ต่างก็พากันหวาดกลัวจนคุกเข่าลงกับที่.....

“ไว้ชีวิตพวกเราด้วย......”

“พวกเราเป็นคนของคุณท่านหลง.....”

เสียงปืนได้ดังขึ้นอย่างหนาแน่น และเสียงทุกอย่างก็ได้หยุดลง

ทันใดนั้นทั่วทั้งห้องในงานประมูล ก็กระจายเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดสด

ไม่เหลือสักคน

“รับจัดการให้เสร็จในทันที!”

“จัดการทำความสะอาดสถานที่เกิดเหตุให้เรียบร้อย!”เฉิงเย่วสั่งอย่างเย็นชา ด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก

คำสั่งของคุณชายเซียว จะต้องดำเนินการให้แล้วเสร็จจนถึงที่สุด!

ทางด้านนอก

เซียวยีเงยหน้าขึ้นมองเซียวจื่อหนิงด้วยความสงสัย “พี่ชาย ตอนนี้พี่แข็งแกร่งมากใช่ใหม?”

“อืม!” เซียวจื่อหนิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า “หลังจากนี้ไป มีพี่อยู่ จะไม่มีใครสามารถมารังแกเธอได้อีก”

“น่าเสียดาย......” ดวงตาของเซียวยีหรี่ลง “คุณพ่อคุณแม่ สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ยังไม่สามารถเห็นวันที่พี่กลับบ้านเกิดมาอย่างรุ่งโรจน์ได้”

“ความบาดหมางนองเลือดของคุณพ่อคุณแม่ พี่จะต้องให้ครอบครัวสี่ตระกูลใหญ่นั่นเลือดต้องล้างด้วยเลือดอย่างแน่นอน!”

“ครอบครัวสี่ตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวยนั่นอยู่ที่เมืองเฟิงเฉิง มีอำนาจอย่างเหลือล้นเสมือนกับดวงตะวันที่อยู่กลางท้องฟ้า อาศัยอิทธิพลใช้เล่ห์เหลี่ยมปิดบังตาฝูงชนเอาไว้......” สีหน้าของเซียวยีดูกังวล

เธอกังวลว่าพี่ชายของเธอจะไม่สามารถต่อสู้และเอาชนะครอบครัวสี่ตระกูลใหญ่นั้นได้ แล้วเดินตามรอยพ่อแม่ของพวกเขา อีกอย่างหนึ่ง เธอเหลือเขาเพียงแค่คนเดียวในครอบครัวแล้ว......

“พี่ชาย หรือไม่เราอยู่ให้ห่างจากที่นี่ไปไกลๆไหม ฉันกลัวว่าพี่จะ......”

“วางใจได้ ในสายตาของฉันนั้น พวกมันเป็นแค่ตุ่นและมดเท่านั้น” สายตาของเซียวจื่อหนิงเต็มไปด้วยแรงอาฆาต“พี่จะทำให้พวกมัน...ต้องชดใช้คืนเป็นร้อยเท่า!”

เซียวยีมองดูสีหน้าที่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งและกล้าหาญของเซียวจื่อหนิง แล้วพยักหน้าเล็กน้อย

ทันใดนั้นเซียวยีก็พูดขึ้นมาว่า “ใช่แล้ว พี่ชาย พี่ควรไปดูพี่สะใภ้พวกเขาหน่อย ไม่รู้ว่าพวกเขาถูกข่มขู่และทำให้ต้องลำบากใจกันหรือไม่”

“พี่สะใภ้?” ภายในสายตาของเซียวจื่อหนิง ได้ฉายแสงแห่งแรงอาฆาตขึ้นมา “หลินฮุ่ยนางสานเลวนั่น ไม่คู่ควรที่จะเป็นพี่สะใภ้เธอ ฉันจะจัดการคิดบัญชีกับเธออย่างช้าๆเป็นแน่......”

เซียวยีรีบพูดขึ้นมาทันทีว่า “คนที่ฉันพูดถึงไม่ใช่หลินฮุ่ย แต่เป็นไป๋ซีหลิง---“

ไป๋ซีหลิง!

หัวใจของเซียวจื่อหนิงสั่นไหว

ไป๋ซีหลิง ก็คือผู้หญิงคนที่เขามีความสัมพันธ์แบบผิดพลาดจับพลัดจับผลูเมื่อห้าปีก่อน......”

“อีกอย่าง พี่ชาย ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องที่พี่ไม่เคยรู้มาก่อน” เซียวยีพูดอย่างสบายๆ “พี่สะใภ้เธอได้ให้กำเนิดลูกลูกชายและลูกสาวฝาแฝดให้กับพี่ด้วย......”

ในตอนนั้นเอง ภายในหัวสมองของเซียวจื่อหนิงนั้นก็ได้ระเบิดขึ้นในทันที!!

ลูกชายและลูกสาวฝาฝาด

เขา เป็นพ่อคนแล้ว?!