บทที่ 12 เงินหมื่นล้านฉันก็สามารถออกมาให้ได้

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงตาค้าง

ทั้งเหตุการณ์เงียบสะจนน่ากลัว ไม่ได้ยินเสียงใดๆแม้แต่เสียงเดียว

การกระทำของเซียวจื่อหนิงเช่นนี้ ในสายตาของพวกเขา ทั้งหมดนี้ถือเป็นการรนหาที่ตายชัดๆ

“จัดการมัน จัดการมันสิ! จัดการฆ่ามันทิ้งสะ!” หลี่หงเหยี้ยนมีอาการปวดหน้าอกอย่างรุนแรง อดทนต่อความเจ็บปวดแล้วร้องตะโกนออกมาเสียงดังลั่น บอดี้การ์ดพวกนั้นถึงได้สติกลับคืนมา

พวกมันแยกเขี้ยวตะปบเล็บและกระโจนเข้าใส่กันทั้งหมด!

“อย่านะ---” ใบหน้าสวยของไป๋ซีหลิงซีดเผือด

“พวกคุณห้ามรังแกพ่อหนูนะ!” โตวโต้วเป็นกังวลจนร้องไห้ออกมา......

เหล้าบอดี้การ์ดพวกนี้ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี อีกอย่างพวกมันทั้งตัวสูงและแข็งแกร่งอย่างกับแรงควายและแรงม้า เซียวจื่อหนิงจะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้อย่างไรกัน?

แต่ทว่า วินาทีต่อมาบนหน้าของพวกเขาก็ต้องเฉื่อย และเปลี่ยนเป็นความหวาดผวาแทน

เซียวจื่อหนิงยืนสูงตระหง่านไม่ขยับ ร่างกายของเขายังคงยืนอยู่กับที่ เขาแค่ยกมือก็ทำให้คนที่วิ่งพุ่งมาอยู่ข้างหน้าสุดต้องกระเด็นออกไปไกล และได้ล้มทับคนสองคนที่อยู่ข้างหลังไปด้วย

เขาก้าวไปข้างหน้า แล้วกดลงไปด้วยมือใหญ่ของเขา

บอดี้การ์ดคนสุดท้ายรู้สึกถึงพลังอำนาจที่น่าเกรงขามและยิ่งใหญ่มหาศาลนั่นได้ตกลงมาจากท้องฟ้า เสียงดังตูมถูกกดลงไปจนคุกเข่าลงไปกองอยู่ที่พื้น

กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาไม่เกินห้าวินาที!

“แก แก---“ หนังหัวของหลี่หงเหยี้ยนรู้สึกชา เขาคิดไม่ถึงว่า ทักษะฝีมือความสามารถของเซียวจื่อหนิงจะเก่งกาจขนาดนี้

“เฟิ่งหวง” เซียวจื่อหนิงพูดอย่างเย็นชาว่า “เข้ามาลากตัวพวกมันออกไป”

“ค่ะ คุณชาย”

เฟิ่งหวงที่รออยู่ข้างนอกอย่างเงียบๆมาโดยตลอด และก้าวเดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผย

“เดี๋ยวก่อน!” หลินเยว่เหมยตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว แล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “เซียวจื่อหนิง แกบ้าไปแล้วหรือไงกัน? แก แกกล้าทำแบบนี้กับคุณชายหลี่ได้ยังไงกัน แกกำลังฆ่าพวกเราชัดๆ!”

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความโมโห

เซียวเฟิ่งพูดขึ้นมาเบาๆว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้ รบกวนคุณโปรดช่วยให้เกียรติคุณชายของพวกเราด้วย”

“ให้เกียรติหรา?”

“มันเนี่นนะ?”

“เมื่อห้าปีก่อน มันได้ทำลายชีวิตของลูกสาวฉัน! ทำลายครอบครัวพวกเราทั้งตระกูล!”

“ตอนนี้ ห้าปีต่อมา มันกลับมาอีกครั้ง และได้ทำลายความหวังเดียวความหวังสุดท้ายของพวกเราทิ้ง......”

“ฉันต้องให้เกียรติมันหรา? มันมีสิทธิอะไร! ทำไมต้องให้เกียรติมันด้วย! มันคิดว่ามันเป็นใครกันแน่!”

“ยังจะมาคุณชายอีก?”

“มันคู่ควรหรา!”

“มันก็แค่หมาจนตรอกตัวหนึ่ง......เซียวจื่อหนิง แกได้ทำลายคนในครอบครัวของพวกเราทั้งตระกูลแกรู้ตัวบ้างไหม?!”

หลังจากที่ร้องตะโกนโวยวายเสร็จ หลินเยว่เหมยก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยากแล้วทรุดตัวนั่งคุกเข่าลงไปบนพื้นและร้องไห้เสียงดังออกมา......

เซียวจื่อหนิงรู้สึกเจ็บแปลบอยู่ภายในใจ

“คุณแม่ ไอ่ขยะสัมคมแบบนี้ มันสมควรโดน ผมทนไม่ไหวจริงๆที่จะให้ไป๋ซีหลิงต้อง......”

“ไปให้พ้น!แกรีบไสหัวไปให้พ้น! ถ้าแกก้าวเข้ามาบ้านตระกูลไป๋อีกก้าวเดี๋ยว ฉันจะฆ่าแก---”

ดวงตาของหลินเยว่เหมยเปลี่ยนเป็นสีแดง การที่หลี่หงเหยี้ยนโดนทำร้าย ในครั้งนี้ เรื่องงานแต่งงานของทั้งสองตระกูล คงจะต้องพังลงอย่างแน่นอน!

แล้วหนี้ก้อนใหญ่ที่พวกเขาได้ติดเอาไว้ จะทำยังไงดี! พวกที่อยู่เหนือกฏหมายพวกนั้น วิธีการจัดการของพวกมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ! เธอสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้เลยว่าชะตากรรมชีวิตของตัวเองและคนในครอบครัวตระกูลไป๋ทั้งหมดจะมีจุดจบแบบไหนกัน......

เธอเองก็ไม่ได้อยากจะขายลูกสาวกิน!

แต่ว่าพวกเขาจะสามารถทำอะไรได้?

หากไป๋ซีหลิงไม่ยอมแต่งงานกับหลี่หงเหยี้ยน ชะตากรรมชีวิตของพวกเขา ก็จะยิ่งน่าเวทนากว่านี้เป็นร้อยเท่า......

หัวใจของไป๋ซีหลิงสั่นไหว วินาทีที่เซียวจื่อหนิงได้ปกป้องเธอนั้น เธอรู้สึกประทับใจและซาบซึ้งใจจริงๆ! ชีวิตนี้ของเขาทั้งชีวิต ยังไม่เคยถูกคนปกป้องดูแลมาก่อนเลย!

ความรู้สึกที่มั่นคงและอบอุ่นนั้น......มันรู้สึกปลอดภัยจริงๆ!

แต่ว่าในตอนนี้!

เซียวจื่อหนิงได้ทำให้หลี่หงเหยี้ยนขุ่นเคืองใจอย่างรุนแรง หลี่หงเหยี้ยนไม่มีทางปล่อยเขาไปง่ายๆอย่างแน่นอน!

จะทำยังไงดี?

เธอค่อยๆกำหมัดมือคู่สีสมพูเอาไว้แน่น

“เซียวจื่อหนิง คุณไปเถอะ เรื่องของฉันคุณไม่ต้องเข้ามายุ่ง ยิ่งคุณไปไกลได้เท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น” ไป๋ซีหลิงพูดขึ้นอย่างเย็นชา “คุณชายหลี่ ไม่ใช่คนที่คุณจะทำให้ขุ่นเคืองใจได้”

“คุณต้องยอมรับความจริง คุณไม่ใช่คุณชายใหญ่แห่งตระกูลเซียวในอดีตอีกต่อไปแล้ว!”

คำพูดของเธอแทงใจดำมาก

แต่ว่า ทั้งหมดนี้ก็เพื่อเตือนสติเซียวจื่อหนิง ว่าอย่าได้ไปต่อกรกับหลี่หงเหยี้ยน

“ซีหลิง ฉัน---“ เซียวจื่อหนิงกำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดออกมา “ฉันกลัวมันสะที่ไหนกัน”

ไป๋ซีหลิงพูดด้วยความโกรธและเข้มงวดเพื่อหวังให้เขาเข้าใจ “พอได้แล้ว! เซียวจื่อหนิง คุณหยุดใช้ชีวิตอยู่ในโลกแห่งจินตนาการคุณอีกเลยจะได้ไหม? ในสังคมนี้ ไม่ใช่ว่าแค่ต่อสู้เป็นก็จะสามารถใช้ชีวิตอยู่รอดได้!”

“คนอื่นเขามีอำนาจและอิทธิพล สามารถบดขยี้คุณให้ตายได้ด้วยมือเดียว คุณเข้าใจไหม?”

“คุณอ่อนต่อโลกจนเกินไป!”

“ฉันรู้สึกผิดหวังในตัวคุณมาก รู้สึกผิดหวังมากจริงๆ......”

ไป๋ซีหลิงรู้สึกเหนื่อยใจเป็นอย่างยิ่ง

หลี่หงเหยี้ยนได้คลานลุกยืนขึ้นมาจากพื้น กัดฟันเอาไว้แน่นแล้วพูดว่า “ดี ดีมาก! ตระกูลไป๋ เซียวจื่อหนิง บัญชี ในวันนี้ ฉันได้จดเอาไว้แล้ว”

“ไป๋ซีหลิง คืนนี้! คืนนี้ฉันขอให้เธอ...คลานขึ้นมาบนเตียงของฉันแต่โดยดี!”

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความต้องการและความดุร้าย

ภายในดวงตาของเซียวจื่อหนิง เป็นประกายไปด้วยแรงอาฆาต แล้วเดินไปทางเขา “ดูเหมือนว่าแกอยากจะตาย จริงๆใช่ไหม?”

“ปล่อยคุณชายหลี่ไป” ไป๋ซีหลิงหลับตาทั้งคู่ลงด้วยความเจ็บปวด “เซียวจื่อหนิง ฉันขอร้องคุณหละ อย่าทำให้ฉันต้องรู้สึกผิดหวังต่อคุณมากไปกว่านี้อีกเลยจะได้ไหม......”

เมื่อได้ยินเสียงอันเจ็บปวดของไป๋ซีหลิง เซียวจื่อหนิงก็นิ่งอึ้งไป จากนั้นก็ได้ระงับแรงอาฆาตที่อยู่ในใจของตัวองเอาไว้ แล้วร้องตะโกนเสียงดังออกไปว่า “ไสหัวไปสะ---”

หลี่หงเหยี้ยนและคนอื่นๆ หนีออกไปอย่างจนตรอก

“เป็นเพราะแก! เป็นเพราะแก!” หลินเยว่เหมยหยิบไม้กวาดขึ้นมา แล้วขว้างไปทางเซียวจื่อหนิง สีหหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง “คุณชายหลี่ไปแล้ว พวกเราจะทำยังไงดี......”

เซียวจื่อหนิงจับไม้กวาดเอาไว้แน่น แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า “คุณแม่ เรื่องเงินพวกคุณไม่ต้องกังวลไป”

“อย่าว่าแต่เงินหนึ่งล้านเลย แม้จะเป็นเงินหมื่นล้าน ผมก็สามารถเอามาให้พวกคุณได้”

เมื่อพูดประโยคนี้จบ เซียวจื่อหนิงก็รู้สึกเสียใจภายหลังที่ได้พูดประโยคนี้ออกมา เพราะว่า บนใบหน้าของทุกคนในครอบครัวตระกูลไป๋ ก็ได้แสดงออกถึงความเหยียดหยามและรังเกียจออกมา......

“ดี ดีมาก!” หลินเยว่เหมยหัวเราะอย่างเย็นชา “ขอแค่ภายในวันนี้ แกสามารถนำเงินหนึ่งล้านมาให้พวกเราได้ ฉันก็จะยอมตกลงให้แกอยู่กับไป๋ซีหลิง”

“มิเช่นนั้น แกก็อย่าได้มาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเราให้ได้เห็นอีกตลอดไป! แก กล้าเดิมพันไหม?”

หลินเยว่เหมยพูดขึ้นอย่างเย็นชา

ตอนนี้เซียวจื่อหนิงไม่สามารถหาเงินมาให้ได้แม้แต่แดงเดียว หากว่าเขากล้าที่จะพนันจริงๆ......จะต้องแพ้อย่างแน่นอน