บทที่ 11 หลังจากนี้ไป ฉันจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอเอง

เธอต้องคิดถึงลูกๆเอาไว้อยู่เสมอ

“เอาละ แกไสหัวไปให้พ้นสะ” สีหน้าของหลินเยว่เหมยเต็มไปด้วยการดูถูกและเสียดสี “ดูสภาพแกในตอนนี้สิ? ไปถือรองเท้าให้คุณชายหลี่ยังไม่คู่ควรเลย ไม่ลองไปส่องกระจกชะโงกดูเงาตัวเองดู!”

“ผม......”

เซียวจื่อหนิงเปิดปากเพื่อที่จะแก้ต่างให้กับตัวเอง เขาในฐานะจอมพลหนุ่มของดินแดนแห่งสวรรค์ เงินทองสำหรับเขาแล้วเป็นเพียงแค่ก้อนเมฆก็เท่านั้น คิดไม่ถึงว่าตอนนี้เขากำลังถูกคนสงสัยอยู่?

“เซียวจื่อหนิง ฉันรู้สึกผิดหวังในตัวคุณจริงๆ เรื่องของพวกเรามันเป็นไปไม่ได้ คุณไปเถอะ หลังจากนี้ต่อไปอย่าได้มายุ่งวุ่นวายกับพวกเราอีก”

ไป๋ซีหลิงพูดขึ้นอย่างเย็นชา

ภายในใจของเซียวจื่อหนิงรู้สึกเจ็บปวด!

และในขณะนั้นเอง ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ได้เดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดสองสามคน

“ทำไมกัน? เห็นคุณชายอย่างฉันมาแล้ว ยังไม่รีบออกมาต้อนรับอีกหรือ?!”

“คุณชายหลี่!”

เมื่อเห็นผู้มาเยือน หลินเยว่เหมยก็แสดงออกถึงสีหน้าที่ประจบประแจงขึ้นมาในทันที “เชิญนั่งๆๆ---”

นี่คือไฉ่สิ่งเอี้ยเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งของเธอ!

จะหยาบคายต่อเขาได้อย่างไรกัน?

เมื่อเห็นคุณช่ายลี่ท่านนี้มา ไป๋ซานก็ไปต้อนรับด้วยเช่นกัน

ไป๋ซีหลิงยืนอยู่กับที่ รู้สึกอึดอัดใจอยู่เล็กน้อย เขาไม่อยากแต่งงานกับหลี่หงเหยี้ยน แต่ว่า เธอเองก็ถูกบีบบังคับจนจนปัญญาไม่มีทางเลี่ยงได้เหมือนกัน......

อีกอย่างหนึ่ง ตอนนี้เซียวจื่อหนิงก็ได้กลับมาอีก

ภายในใจของเธอรู้สึกสับสนเป็นอย่างยิ่ง

เซียวจื่อหนิง เพราะเหตุใด คุณถึงได้ปรากฏตัวในเวลานี้?

ภายในหัวของเซียวจื่อหนิงนั้นว่างเปล่า และเขากำลังบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์เอาไว้

“คุณอยากแต่งงานกับเขาหรือ?”

“ฉัน......” ภายในใจของไป๋ซีหลิงกำลังต่อสู้ดิ้นรนอย่างดุเดือด รู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างยิ่ง

“ซีหลิง ยังจะยืนนิ่งอยู่ทำไม ยังไม่รีบมารินน้ำชาให้คุณชายหลี่ แล้วมาอยู่เป็นเพื่อนกับคุณชายหลี่อีก?” หลินเยว่เหมยตะโกนเรียก

“คุณเองก็ไม่ได้อยากแต่ง ใช่ไหม?” เซียวจื่อหนิงจ้องมองเธอ

ดวงตาที่ลึกล้ำของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถมองทะลุทุกอย่างเกี่ยวกับเธอได้

ไป๋ซีหลิงหันหน้าไป

“งั้นผมจะไปไล่มันออกไป สิ่งที่พวกคุณต้องการทุกสิ่งทุกอย่าง ผมสามารถให้พวกคุณได้”

หัวใจของไป๋ซีหลิงสั่นไหว เมื่อได้เห็นสายตาที่แน่วแน่ของเซียวจื่อหนิง คิดไม่ถึงว่ามีชั่วพริบตาหนึ่งที่เขามีความคิดที่จะเชื่อใจเขา!

สายตาของเซียวจื่อหนิงมืดลง และเดินก้าวเท้าใหญ่ไปทางหลี่หงเหยี้ยน “ซีหลิงไม่มีทางแต่งานกับแกแน่ แกไสหัวไปสะ”

“มึงแม่งเป็นใครกัน?” สายตาของหลี่หงเหยี้ยนเปลี่ยนเป็นเย็นชา

หลินเยว่เหมยโมโหโกรธเป็นอย่างยิ่ง

และได้ฟาดตบไปที่หน้าของเขาอย่างแรง

“เซียวจื่อหนิง แกกำลังพูดบ้าอะไรกัน? แกรีบไสหัวไปให้พ้น”

ทันใดนั้นหลี่หงเหยี้ยนก็เข้าใจได้ทันทีว่า “อ้อ ที่แท้ก็เซียวจื่อหนิงไอ่นักโทษข่มขืน! โอ๋แม่เจ้า ไอ่สวะ กล้าที่จะพูดกับฉันแบบนี้ไดยังกัน เชื่อไหมว่าฉันสามารถฆ่าแกได้?”

“ไป๋ซีหลิง ฉันจะบอกเธอเอาไว้ การที่ฉันสนใจผู้หญิงที่ชอบมั่วผู้ชายอย่างเธอ ถือว่าเป็นเกียรติของเธอ เธอกล้าดียังไงที่จะไปยุ่งและเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้?”

“นางผู้หญิงสารเลว!”

“ตอนนี้ตระกูลไป๋ของพวกคุณขอร้องให้ฉันเอากับเธอ ไม่ใช่ฉันที่กำลังขอร้องพวกแก เข้าใจไหม? ถ้าเธอรู้ว่าต้องทำตัวยังไงละก็รีบไล่มันไปให้พ้น”

“ไม่เช่นนั้นฉันจะให้คนรีบจัดการฆ่ามันสะ”

“อีกอย่างหนึ่ง! หลังจากที่เป็นเมียฉันแล้ว ฉันจะให้เธอหนึ่งล้าน และหลังจากนี้ห้ามติดต่อกับลูกไอ่สารเลวสองคนนั้นอีก”

“มิเช่นนั้น......”

ร่างกายอันบอบบางของไป๋ซีหลิงสั่นเทา น้ำตาได้ไหลลงมาด้วยความกล้ำกลืนรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม

แต่เขาก็รู้ว่าหลี่หงเหยี้ยนสามารถทำอะไรได้บ้าง ถ้าหากว่าเขาลงมือกับเซียวจื่อหนิงขึ้นมาจริงๆ......

“เซียวจื่อหนิง คุณไปเถอะ ฉัน......คุณไม่สามารถเอาชนะคุณชายหลี่ได้จริงๆ!”

“จะว่าไปอีกอย่าง ถ้าฉันแต่งงานกับเขา ก็จะสามารถแลกเงินมาได้หนึ่งล้าน ฉันก็พึงพอใจมากแล้ว......ขอร้องคุณหละอย่าได้มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของพวกเราอีกจะได้ไหม คุณไปให้พ้นสะ---”

หัวใจของเซียวจื่อหนิงรู้สึกเจ็บปวด เดินเข้าไปเช็ดน้ำตาของเธอให้แห้ง

“ยัยโง่ ผู้หญิงของฉันเซียวจื่อหนิง เป็นผู้หญิงที่มีเกียรติและสูงส่งที่สุดในโลก มีฉันอยู่ทั้งคน ไม่มีใครสามารถรังแกเธอได้”

“ไม่ว่าเธอ จะยอมรับหรือไม่ยอมรับ แต่ว่าไม่ว่าใครก็ตามไม่สามารถรังแกเธอได้ทั้งนั้น”

“หลังจากนี้ไป ฉันจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอเอง!”

คำพูดของไป๋ซีหลิงนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังคิดเพื่อเขา

ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ว่าข้างในใจของเธอนั้น ยังมีพื้นที่ของตัวเองอยู่!

แค่นี้ ก็เพียงพอแล้ว!

ไม่มีใครสามารถบังคับให้เธอทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ยินยอมทำได้!!

ยิ่งไปกว่านั้น ไอ่หมอนี่......ยังกล้าที่จะทำให้ภรรยาและลูกของเขาอับอายขายหน้าอีก?

“ไอ่เลว!”

หลี่หงเหยี้ยนโมโหโกรธเป็นอย่างยิ่ง คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้ยังกล้าที่จะมาจีบกันอยู่ต่อหน้าเขา?

ยังสนใจการมีตัวตนเขาอยู่บ้างไหม?

หลี่หงเหยี้ยนรู้สึกเหมือนอย่างกับว่า บนหัวของตัวเองนั้นได้สวมหมวกใบเขียวเอาไว้!

“หักขาสุนัขทั้งสองข้างของมันทิ้งสะ!” เขาตบโต๊ะแล้วลุกยืนขึ้น แล้วร้องตะโกนออกมาเสียงดัง

ใบหน้าสวยของไป๋ซีหลิง พูดข้อร้องเขาว่า “คุณชายหลี่ ฉันสาบานได้ ว่าฉันกับเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งนั้น ท่านปล่อยเขาไปเถอะ...ฉันตกลงที่ตะแต่งงานกับคุณ”

หลี่หงเหยี้ยนยิ้มอย่างชั่วร้าย “ดี ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ฉันก็จะแสดงความเมตตาต่อมัน หักขาของมันหักแค่ข้างเดียว”

“ยังมีอีกเรื่อง......”

“คืนนี้เธอไปอาบน้ำทำความสะอาดตัวเองมาสะดีดี แล้วไปรอฉันที่โรงแรม......”

เขายังพูดไม่ทันจบ ปัง! ร่างทั้งร่างก็ถูกเตะบินออกไปไกล แล้วก็ได้พ่นเลือดสดลงบนพื้นอย่างหนักราวกับหมาตัวหนึ่ง......

“ใครให้ความมั่นใจแกมา เพื่อดูถูกและเหยียดหยามผู้หญิงของฉันแบบนี้?”

หลี่หงเหยี้ยนกระอักเลือดออกมาเต็มปากอีกครั้ง!

ทั่วทั้งเหตุการณ์เงียบกริบ......