ตอนที่ 4 พรหมจรรย์ 3 แสน

หงษ์ยัดเงินใส่มือฉัน ก่อนจะหยิบชามโจ๊กมากินแล้วพอหงส์กินข้าวเสร็จฉันก็จัดยาให้หงษ์กินทันที หงษ์หลับมาจนถึง บ่าย 3 กว่าจะตื่นนี่นอนหรือตายก็ไม่รู้

“ตาล แก ไปทำงานได้รึเปล่าวันเนี้ยอย่างน้อยไปช่วยเจ๊ ดูแลเรื่องลิ้นชักเงินก็ได้ แต่ถ้าเจ๊ให้เสิร์ฟก็ทำเลย”

“อืมได้ซิ”

“มา งั้นฉันจะแต่งตัวให้แกเอง”

ฉันเอาชุดของหงษ์มาลอง จนได้ชุดที่หงษ์พอใจ จากนั้นหงษ์ก็จับฉันแต่งหน้าทำผม ซึ่งมันสามารถเปลี่ยนฉันกลายไปเป็นอีกคนเลย

“สวยเหมือนกันนะเนี้ย”หงษ์ยิ้มชมฉันใหญ่เลย

“ขอบใจนะหงษ์”

“ขอบใจทำไม เพื่อนกัน แกรีบไปได้ละ เดี๋ยวสาย”

ฉันจึงรีบไปขับรถของหงษ์ตรงไปที่บาร์ทันที พอฉันเปิดประตูเข้าร้านไปเจ๊ก็ปรบมือใหญ่เลย

“ว้าววววันนี้ตาลมันสวยวะ”

“ขอบคุณค่ะเจ๊”

“นี่พร้อมทำงานแล้วใช่มั้ย”

“ ค่ะ รอช้าเดี๋ยวอดตาย”

“ดีมาก เอาเป็นว่า ตาลไปนั่งคู่กับ กับใครดีวะ อืม.....…”

“กับหนูก็ได้ค่ะเจ๊”

“เออ นั่งกับ อีปรางก็ได้ไป”

ฉันจึงเดินไปนั่งคู่กับปรางซึ่งปรางดีมาก บอกฉันแทบจะทุกอย่างซึ่งทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาเลย

“ตาล มีแขกเรียก”

ฉันหันไปมองโต๊ะที่เรียกฉันตามที่ปรางบอก เขาเป็นกลุ่มคนมีเงิน หล่อทุกคนเลยนะ ฉันกับปรางจึงเดินเข้าไปพร้อมกัน ฉันรู็สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเพราะฉันถูกสายตาของ 1 ในกลุ่มมองด้วยสายตาที่ไม่พอใจ เขาดูน่ากลัวมาก

ฉันเดินมาอย่างเก้ๆกังๆทำอะไรไม่ถูก แต่ยังดีที่ปรางเป็นงาน ปรางให้ฉันนั่งฝั่งซ้ายส่วนปรางฝั่งขวา ทำให้ฉันนั่งอยู่ข้างคนที่ไม่ชอบหน้าฉัน ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย

“ น้อง 2 คนชื่ออะไรกันบ้างจ้ะ”

คนที่นั่งกับปรางถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“หนูชื่อปรางค่ะ ส่วนนั่นเพื่อนหนูชื่อตาล”

ปรางแนะนำด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเอง แล้วชายคนนั้นก็เอามือขึ้นมาโอบปรางเอาไว้อย่างสนิทสนม แต่ชายที่อยู่ข้างฉันเขากลับเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างเดียวโดยไม่หันมามองฉันเลย

“ไอ้เหี้ยตุล มึงจะเครียดอะไรนักหนาวะ แค่ผู้หญิงคนเดียวนี่มาเที่ยวนะเพื่อน”

“กูไม่ได้คิดเรื่อง ยุ้ย กูแค่ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้”

“บรรยากาศดีๆแบบนี้เนี้ยนะ ดูดิ สาวๆสวยๆล้อมรอบไปหมด”

“แต่กูไม่ชอบ”

เขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบฉัน เขาคงจะไม่ชอบผู้หญิงกลางคืนแน่ๆ

“งั้นตาลขอตัวนะคะ”

“จะไปไหนละน้อง นั่งนี่แหละคอยชงเหล้าให้เพื่อนพี่”

ฉันจึงนั่งลงและพยายามชงเหล้าให้เขาแต่ฉันชงไม่เป็นทำให้ เขามองด้วยสายตาที่รังเกียจอย่างเห็นได้ชัด ฉันจึงรีบก้มหน้าทันที

“มึงจะมองน้องตาลทำไมวะ น้องปรางบอกเขาพึ่งมาทำงานวันนี้วันแรก เลยยังไม่เป็น”

“เสแสร้งเก่งละไม่ว่า”

ผู้ชายคนนี้ปากร้ายชะมัด น่ากลัวด้วย ฉันอยากออกไปจากตรงนี้เร็วๆจัง

“อย่าไปถือสาเพื่อนพี่เลยนะ พอดีมันพึ่งทิ้งเมียนะ”

“ไอ้สัสคิม ถ้าไม่หยุดกูจะต่อยมึงเดี๋ยวเนี้ย”

“โห โหดตลอดไอ้สัส”

แล้วพวกเขาก็นั่งคุยกันไปพักใหญ่จนเวลาล่วงเลยไปจน ถึง 5 ทุ่ม

“พี่จะไปเที่ยวต่อน้องไหวกันรึเปล่า พี่จะพาไปช็อป”

“ไหวค่ะ ปรางไหว”

“ตาลขอตัวดีกว่าค่ะ พอดีตาลไม่ถนัดเที่ยว”

“ตาล ไปเป็นเพื่อนกันหน่อยซิ”

ปรางรบเร้าฉันเพื่อให้ไปเป็นเพื่อนเธอซึ่งฉันก็ขัดคนไม่ค่อยเป็นซะด้วย

“ต้องไปบอกเจ๊ก่อนนะ”

“เดี๋ยวปรางไปบอกเอง เสี่ยคิมคะ ขอค่าตัวพาเที่ยวค่ะ”

ปรางหันไปหาเสี่ยคิม แล้วเสี่ยคิมก็เอาเงินวางที่มือของปรางปึกนึง ซึ่งปรางยิ้มหน้าบานเลย แล้วหลังจากนั้นปรางก็เดินไปหาเจ๊พร้อมกับวางเงินให้เจ๊ ครึ่งนึง ฉันจึงเลี่ยงเดินไปหาเจ๊ด้วยเช่นกัน

“อีปราง ไปเที่ยวอย่างเดียวนะมึง”

“เที่ยวอย่างเดียวซิเจ๊ หนูมีตาลไปด้วย สบายใจได้หายห่วง”

“เออก็ดี ตาล ถ้ามีอะไรโทรหาเจ๊ได้นะ เพิ่งทำวันแรก อย่ามีผัวก่อนละ”

“โหเจ๊ ตาลไม่มีหรอก”

ฉันส่งยิ้มให้เจ๊ก่อนจะเดินมาที่โต๊ะ ปรางกับเสี่ยคิมเดินควงกันไปราวกับคู่รักที่พึ่งคบกัน ส่วนฉันกับเสี่ยตุลกลับเดินห่างกันเป็นกิโลแถมสายตาที่เขามองฉันมันมีแต่ความไม่ชอบใจ

เขาพาฉันกับปรางไปที่ตลาดโต้รุ่ง บอกเลยมีแต่คนมองทั้งนั้นเพราะชุดที่พวกเราใส่มันรัดมาก เอวเป็นเอวตูดเป็นตูดเลยก็ว่าได้

“ตาล มานี่ๆ ลองชิมน้ำส้มแก้วนี้ดู อร่อยมาก”

ปรางยื่นแก้วน้ำให้ฉัน ฉันจึงรับมาดื่มอย่างไม่รีรอเลย แล้วไม่นานฉันก็รู้สึกมึนหัว เหมือนจะอ้วก แถมมันจะง่วงๆด้วย

“ปราง ตาลง่วงอ่ะ”

“อ้าวหรอ ง่วงหรอ งั้นกลับกันเลยมั้ย”

“ก็ดีนะ ตาลจะไม่ไหวแล้ว”

เสี่ยคิมเลยพาเรา 2 คนกลับ แล้วพอขึ้นรถ ฉันก็หลับลงบนไหล่ของปรางทันทีเลย

ฉันมารู้สึกตัวอีกทีคือฉันได้กลิ่นบุหรี่ นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ย ฉันพยายามมองซ้ายมองขวา แต่มันไม่ใช่ห้องของหงษ์นี่ แล้วสายตาฉันก็เห็นผู้ชายนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาจากห้องน้ำ ฉันพยายามขยี้ตาเพราะภาพมันยังไม่ชัด

“จะนอนอีกนานมั้ย”

เสียงเขาพูดขึ้น ฉันจำเสียงนี้ได้ มันเป็นเสียงของเสี่ยตุล คนที่ไม่ชอบฉันนั่นเอง

“นี่มันอะไรกันอ่ะ คุณพาฉันมาที่ไหน”

“โรงแรมไง ฉันคงจะไม่พาผู้หญิงอย่างเธอไปบ้านฉันหรอกนะ”

“แล้วคุณพาฉันมาทำไม แล้วเพื่อนฉันละ คุณเอาเพื่อนฉันไปไว้ไหน”

“เพื่อนเธอนะหรอ หนีไปแล้วหละ”

“หมายความว่ายังไง”

เขาเดินมาหาฉันช้าๆก่อนจะก้มลงมาจับที่ปลายคางของฉันให้เงยขึ้นไปมองใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เย็นชาของเขา

“ก็หมายความว่าฉันซื้อพรหมจรรย์เธอกับเพื่อนเธอแล้วไง ผู้หญิงแบบเธอเนี้ยมีค่าตั้ง3 แสนเชียวนะ”

ฉันเหมือนโดนใครเอามีดมากรีดที่กลางใจเลย ทำไม ทำไมปรางถึงทำกับฉันแบบนี้

เขาจ้องมองฉันด้วยสายตาที่เย็นชา ก่อนจะปล่อยมือออกจากคางของฉันแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างใจเย็น