Chapter 4 : (NCเบา ๆ)ผัวคนแรก (แลกกับหนี้ 3)

ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด ไม่ใช่เพราะมีกิจกรรมบนเตียงกับพี่คิงหรอกนะ แต่เป็นเพราะดิ้นรนต่อสู้กับพี่คิงก่อนที่จะตกเป็นของเขาต่างหาก

"ตื่นแล้วเหรอใจ?"

พี่คิงเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันลืมตาขึ้น นอนตะแคงเอามือท้าวศีรษะมองฉันอยู่

"อืม.." ฉันตอบสั้น ๆ

"ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน"

"อืม นี่กี่โมงแล้ว?"

ฉันเอ่ยถามออกมา ลำคอแห้งผากไปหมด

"ตีสี่แล้ว"

เมื่อได้คำตอบจากพี่คิงฉันก็ลุกไปอาบน้ำแต่โดยดี

.....

บ้านของดวงใจ

เวลา 05.15 น.

พี่คิงจอดรถที่หน้าบ้านของฉัน แม่ที่คงรอฉันทั้งคืนวิ่งออกมา

"ใจเป็นยังไงบ้างลูกหายไปไหนมาทั้งคืน? แม่โทรหาก็ไม่รับสาย"

"ใจไปอยู่กับผมมาครับ"

"ไหนพี่คิงบอกว่าแม่รู้แล้วยังไง? นี่โกหกกันเหรอ?"

"นี่มันเรื่องอะไรกัน? แม่ไม่รู้เรื่องนะ แม่โทรหาใจทั้งคืนติดแต่ไม่มีคนรับสาย ลูกเป็นอะไรหรือเปล่า? แม่เป็นห่วงแทบแย่"

"หนูไม่เป็นไรค่ะแม่ เข้าบ้านกันเถอะ"

ฉันเดินเข้าบ้านโดยไม่สนใจพี่คิงเดินผ่านแม่เข้าบ้านไป

"ขอบใจมากนะคิงที่มาส่งน้อง"

"ครับ..งั้นผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ"

"จ๊ะ..ขับรถดี ๆ นะ"

แม่คงอยากรู้มาก จึงรีบเดินดุ่ม ๆ ตามหลังฉันมา

"ใจหายไปไหนมาทั้งคืนน่ะทำไมไม่บอกแม่ก่อนไม่เป็นห่วงนะรู้ไหม?"

แม่ป้อนคำถามใส่ฉันมาเป็นชุดเดินตามฉันที่ขึ้นบันได

"แม่ก็ไปถามไอ้สัตว์เดรัจฉานตัวนั้นสิว่ามันทำอะไรหนู?"

"ทำไม..คิงทำอะไรลูก!?"

"มันก็พาหนูไปข่มขืนน่ะสิ แม่รู้ไหมมันทำอะไรกับหนู มันรัดคอหนู มันใส่ไอ้นั่นเข้ามาในตัวหนู หนูเกลียดหนูขยะแขยงมัน หนูเกลียดมัน ขยะแขยงมัน กรี๊ดดด!!!!"

ฉันถึงกับสติหลุดเมื่อเล่าถึงเหตุการณ์ที่อยู่บนรถและถูกกระชากลากถูขึ้นไปบนเตียง

แม่ของฉันหน้าเหวอยกมือขวาท่าบอกยืนแทบไม่ไหว ทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้นทันทีที่ฉันกรีดร้องออกมา

"ทะ..ทำไม ไอ้คิงมันทำแบบนี้กับลูกล่ะ?"

"มันบอกว่าหนูไปให้ความหวังมัน มันไม่อยากเลิกกับหนู เราไม่เคยคบกัน จะเลิกกันได้ยังไงล่ะแม่ ฮือๆๆ หนูไม่เคยบอกชอบมันแม้แต่ครั้งเดียว หนูเกลียดมัน หนูเกลียดมัน กรี๊ดๆๆๆ ฮือๆๆ"

ฉันเองก็นั่งลงกับพื้นยกมือสองข้างขึ้นมาข้างปิดหูเอาไว้ กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"โธ่ ใจ ฮือๆๆๆ"

แม่รีบโผเข้ามากอดฉันด้วยความสงสาร เราสองคนกอดกันร้องไห้ออกมาเนิ่นนาน จนฉันผล็อยหลับภายใต้อ้อมกอดอันอบอุ่นและปลอดภัยของแม่ ไปในที่สุด

โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์ ฉันจึงหลับยาว ๆ ไปถึงเที่ยงได้ เมื่อตื่นมาก็รู้สึกหิวเห็นนมกับข้าวผัดวางไว้บนหัวเตียง ทานเสร็จฉันจึงก้าวเท้าออกจากห้องนอน กะว่าจะไปหาแม่ที่โซฟาหน้าทีวีประจำตำแหน่งเสียหน่อย เมื่อกำลังจะก้าวลงบันได้ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยสองเสียงที่คุยกันข้างล่าง

"เงินห้าหมื่นที่ฉันยืมนายฉันจะไม่คืนให้อีกต่อไป!! นายทำอย่างนี้กับลูกสาวฉันได้ยังไงคิง!!? ฉันอุตส่าห์ไว้ใจ"

เสียงของแม่ดังขึ้นมาแม้จะไม่มากนักแต่ฉันก็ได้ยิน

"หึ..เอาลูกสาวมาขัดดอกสินะ"

"นายทำอย่างนี้กับลูกสาวฉัน ฉันไม่แจ้งความก็บุญแล้ว!! อย่ามาให้ยัยใจเห็นหน้าอีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

"หึ..พี่จะทำอะไรผม? อย่าลืมสิ ผมก็ผัวพี่เหมือนกัน!!"

เสียงพี่คิงดังขึ้น ประโยคสุดท้ายทำฉันแทบช็อค ฉันยกมือสองมือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ

'แม่กับพี่คิง!?'

ฉันค่อย ๆ นั่งอยู่บนบันไดขั้นสุดท้ายของชั้นบน แอบมองสองคนที่อยู่ด้านล่าง

"นี่!! อย่าพูดแบบนี้ตรงนี้สิ เดี๋ยวยัยใจก็มาได้ยินกันพอดี"

"ได้ยินแล้วยังไง? พี่จะปฏิเสธความจริงได้เหรอ?"

"ความจริงในตอนนี้เธอก็คือผัวยัยใจเหมือนกัน จะให้ฉันใช้ผัวคนเดียวกันกับลูก ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ"

แม่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจขึ้นจมูก ลุกขึ้นยืนกอดอกหันหลังให้พี่คิง สิ่งที่ฉันเห็นก็คือ พี่คิงเดินมาโอบกอดแม่ของฉันจากทางด้านหลังโยกตัวเบา ๆ

"งอนผมเหรอ? ผมขอโทษผมพยายามหักห้ามใจแล้ว แต่น้องใจน่ารักเกินไป ผมจึงยับยั้งตัวเองไม่ได้"

ฉันยังคงเป็นหัวข้อการสนทนาของเขาทั้งคู่

"ก็ต้องโกรธไหม? นั่นลูกสาวพี่นะ พี่เคยบอกคิงแล้วไง ว่าคิงจะไปมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ลูกสาวพี่"

"น่านะ..ผมก็ขอโทษพี่อยู่นี่ไง ให้ผมจ่ายเป็นอะไรดีล่ะ?"

พี่คิงไม่พูดเปล่าซุกหน้าเข้าไปในซอกคอของแม่ฉัน สองมือที่กอดแม่ไว้ เปลี่ยนมาเป็นขยำสองเต้าที่เท่าลูกแตงโมลูกเล็ก ๆ ของแม่อย่างคุ้นเคย

ฉันเบิกตากว้าง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเห็นภาพอะไรอย่างนี้ สองมือยังคงปิดปากเอาไว้แน่นเพื่อที่จะได้ไม่ลืมตัวส่งเสียงกรี๊ดออกไป

แม่หันไปหาพี่คิงสองมือคล้องคอพี่คิงเอาไว้

"จะจ่ายตรงนี้เลยเหรอ?"

"ครับ"

"เดี๋ยวใจก็ลงมาเห็นหรอก"

"ไหนพี่บอกว่าน้องใจยังเสียใจอยู่ไม่น่าจะลงมาไง..ทำกันตรงนี้เถอะนะครับ"

"แต่...ว๊าย!! คิง อย่าสิ พี่บอกว่าอย่าไง"

แม่ร้องหวีดว้ายเมื่อพี่คิงผลักแม่ลงไปนอนบนโซฟาสีขาวนวลพร้อมกับโถมตัวเข้าไปทับ

"ผมมาขอไถ่โทษ พี่ยกโทษให้ผมนะครับ จุ๊บ"

พี่คิงพรมจูบลงไปทั่วใบหน้าของแม่ฉัน สองคนกอดก่ายนัวเนียกันอยู่บนโซฟา

ในหัวของฉันมันตื้อไปหมด เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า แม่ที่พยายามให้ฉันเข้ากับพี่คิงให้ได้ ถลึงตาใส่ฉันทุกครั้งที่ฉันพยายามปฏิเสธพี่คิง เหมือนต้องการให้ฉันคบกับพี่คิง แต่ตัวเองกลับมีสัมพันธ์สวาทกับพี่คิง

ฉันงงไปหมด ภาวนาให้ภาพที่เห็นเป็นเพียงความฝัน

'พั่บๆๆๆ'

"อะ..อ๊า คิงเบา ๆ หน่อยมันลึกไป อ๊า!!"

ฉันเห็นแม่จับขาทั้งสองข้างถ่างออกและยกขึ้นให้พี่คิงล่วงล้ำเข้าไปในพื้นที่สงวนในท่านั่งพร้อมโอดครวญออกมา เมื่อพี่คิงขยับสะโพกอย่างเร็วและแรงสองคนร่างเปลือยเปล่าในเวลาอันรวดเร็ว 

แม่เปลี่ยนขึ้นไปนั่งบนตักของพี่คิงโดยหันหน้าเข้าหากัน โยกขึ้นลงจากช้า ก็เป็นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

"อะ..อา เอากับพี่นี่มันจริง ๆ ครับพี่จิต อืม..ผมจะเสร็จครับ"

"อย่าเพิ่งเสร็จสิ พี่ยังมีความสุขอยู่เลย อ๊าาา"

แม่หยุดโยกเปลี่ยนมานั่งหันหลังให้พี่คิง แล้วค่อย ๆ ขยับสะโพก จากช้า ๆ ก็เร็วอีกครั้ง พี่คิงจับเอวคอดของแม่ไว้ กดลงจนสุดโคนยกขึ้นเกือบสุดโคน ทำแบบนั้นซ้ำ ๆ เร็วและแรง จนแม่กัดปากเพื่อไม่ให้ตัวเองกรีดร้องออกมาเสียงดัง เพราะกำลังถึงปลายทางปรารถนา พี่คิงเองก็กัดฟันแน่น เงยหน้าขึ้นเมื่อกำลังจะถึงปลายทางปรารถนาตามแม่ไป แม่กระตุกอยู่หลายครั้ง พี่คิงเองก็คงเสร็จสมแล้วเหมือนกันเพราะจูบซับเหงื่อบนแผ่นหลังของแม่อย่างรักใคร่ จากนั้นก็จับแม่นอนหันหลังให้บนโซฟา แล้วสอดใส่ท่อนเอ็นนั้นที่สอดใส่ในกายฉันเมื่อคืนใส่ไปในตัวของแม่อีกครั้ง กระหน่ำใส่ไม่ยั้ง จนเสียงดัง

‘พั่บๆๆๆๆๆ ลั่นบ้าน’

"ช่างไม่อายผีสางเทวดา" ฉันคิดในใจ

"ฉันเหมือนโดนมีดกรีดลงกลางหัวใจ แม่..คนที่ฉันรักและนับถือมาก ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้!?

พี่คิงคนที่โทรมาร้องห่มร้องไห้ ขอให้ฉันอย่าทิ้งเขาไป จากเทพบุตรก็กลับกลายเป็นซาตานในชั่วพริบตา ทั้งย่ำยีฉัน และตลบหลังฉันด้วยการมามีอะไรกับแม่ของฉัน

'แล้วไอ้ที่โทรมาร้องห่มร้องไห้กับกู มัน คือ อะไรวะ!?"

'และจุดเริ่มต้นนิยามของฉันก็เริ่มต้นขึ้น'

___________