ตอนที่ 6 เปิดตัว

"พลอยปภัส เรียกสั้น ๆ ว่าพลอยก็ได้ค่ะ" หญิงสาวในชุดนักศึกษาแนะนำตัวเอง ใบหน้าแต่งแต้มเครื่องสำอางค์ราคาแพงหันมาจ้องคะนิ้งด้วยสายตาอ่านออกยาก หากริมฝีปากกลับวาดยิ้มตลอดเวลา

คะนิ้งไม่คิดว่าติณห์จะจีบรุ่นน้องที่เขาแอบชอบเร็วทันใจขนาดนั้น และพามาเปิดตัวให้เธอรู้จักแบบกะทันหันเสียจนตั้งตัวเตรียมใจรับไม่ทัน เธอนิ่งอึ้งไปสักพักหนึ่ง มองเขาสลับกับแฟนสาวที่ขยับเข้าไปคลอเคลียซอกคอเขาด้วยความออดอ้อน

"คนนี้แหละที่ฉันเคยบอกแกไง จำได้ป่ะ"

ทำไมเธอจะจำไม่ได้ พวกเราเพิ่งพูดเรื่องนี้กันไปอยู่หยก ๆ

"พี่ชื่อคะนิ้ง ยินดีที่ได้รู้จักนะ" คะนิ้งต้องยอมรับความเป็นจริง เธอกับติณณ์มีสิทธิ์สถานะเป็นได้แค่เพื่อน ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรู้สึกหวงขึ้นมาเมื่อเขามีคนของเขา 

"อ๋อค่ะ..." พลอยปภัสพยักหน้ารับทราบแบบส่ง ๆ หาได้สนใจอีกฝ่าย แล้วหันกลับมาอ้อนแฟน ด้วยท่าทีที่เขินอาย "พี่ติณห์เคยเล่าเรื่องพลอยให้คนอื่นฟังด้วยเหรอคะ"

"เคยสิ พี่เล่าให้ยายนิ้งฟัง" ติณห์บอก มือหนายกลูบหัวแฟนสาว นึกเอ็นดูไม่น้อย แววตาที่ติณห์ใช้มองพลอยปภัสแตกต่างจากมองใครอื่น มันทั้งอ่อนโยน ละมุนชวนลุ่มหลงเหลือเกิน 

"ว่าแต่พี่นิ้งอยู่ห้องกับพี่ติณห์เหรอคะ" หล่อนถามอย่างนึกสงสัย 

"ใช่จ้ะ"

"พี่นิ้งคงไม่ได้คิดไม่ซื่อกับแฟนของพลอยหรอกใช่ไหมคะ" ยังไงคนเป็นแฟนสาวก็ระแวงเรื่องความใกล้ชิดของหนุ่มสาวที่จะทำให้ใครต่อใครแพ้ใจตัวเอง ความใกล้ชิดมันน่ากลัว หล่อนไม่ต้องการให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น และไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นักที่ติณห์ไม่ยอมไล่เพื่อนสาวของเขาไปอยู่ที่อื่น

"พลอยสบายใจเถอะ พี่ไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นกับติณณ์เลย"

สุดท้ายคะนิ้งก็กลืนน้ำลายตัวเอง กล้ำกลืนความขื่นขมลงคออย่างยากลำบาก ใครไม่ลองมาเป็นเธอไม่รู้หรอก หัวอกคนที่ทำได้แค่แอบรักแอบชอบไปวัน ๆ แบบไม่มีวันสมหวังมันทรมานสาหัสเพียงใด

"นั่นสิ พี่บอกพลอยแล้วไงว่าไม่ต้องคิดมากเรื่องนี้ พี่มีพลอยคนเดียว พี่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองอยู่แล้ว มั่นคงแค่กับพลอยนั่นแหละ" เรียกได้ว่าตอนนี้ติณห์กำลังคลั่งรักแฟนสาวของเขาจนโงหัวไม่ขึ้น ทุ่มสุดตัว เปย์หนักอีกต่างหาก ไม่ว่าพลอยปภัสจะเรียกร้องขอสิ่งใดเขาพร้อมหามาให้หากไม่มากเกินไป

"พลอยไว้ใจพี่ติณห์ค่ะ แต่ไม่ไว้ใจเพื่อนพี่ต่างหาก"

"โธ่! พลอย" ติณห์เรียกชื่อคนรักด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม ประคองศีรษะหล่อนเอนแนบอกแกร่งอย่างปลอบโยนแล้วกล่าวสมทบ

ถ้อยคำของเขาคำนี้นี่แหละทำเอาคะนิ้งที่ยืนฟังได้ยินเต็มสองหูน้ำตาร่วงหล่น "ต่อให้ยายนิ้งมาแก้ผ้ายืนต่อหน้าพี่ พี่ก็ไม่เอาหรอก ไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยซ้ำ ไม่เคยคิดกับเพื่อนตัวเองอย่างนั้นด้วย..."

พลอยปภัสถึงกับกลั้วเสียงหัวเราะขำขันเอาไว้ไม่ไหว หล่อนส่งเสียงเยาะหยันออกมาในท้ายที่สุด

คะนิ้งรู้สึกเหมือนว่า เธอกำลังกลายเป็นตัวตลกในสายตา และเรื่องเล่าจากคนอื่น จนไม่สามารถอดทนฟังถ้อยคำเหยียดหยามได้อีกต่อไป หญิงสาวเลือกที่จะเดินหนีออกจากจุดนั้นทันที เธอกลับเข้าห้องนอนของตัวเองไปเพื่อสงบสติอารมณ์ฟุ้งซ่าน

ติณห์พามาเปิดตัวแนะนำให้เธอรู้จัก หรือพาแฟนใหม่มาหักหน้าเหยียดหยามเธอกันแน่!

"คืนนี้พลอยค้างที่นี่ได้ไหมคะพี่ติณห์"

"แต่พลอยไม่ได้เตรียมของมาเลยนะ" อีกอย่างพวกเขาเพิ่งคบหาดูใจกันเพียงไม่กี่วันเอง ติณห์เกรงว่าคนอื่นอาจจะมองไม่ดีจึงปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมเพื่อรักษาน้ำใจแฟนสาว ทว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดเช่นเดียวกับตน พลอยปภัสส่ายหน้า หล่อนมีสีหน้าเรียบนิ่งขึ้นเมื่อโดนขัดใจ

"มันไม่ใช่ปัญหานี่คะ พลอยใส่ชุดพี่ติณห์ก็ได้แค่คืนเดียวเอง"

"เอาอย่างนั้นเหรอ" ติณห์จนปัญญาห้ามปรามความต้องการของสาวรุ่นน้อง หากหล่อนอยากค้างคืนกับเขาที่คอนโดเขาคงต้องตามใจเพราะยังไงคนไม่ผิดอะไรหรอกในเมื่อพวกเขาเป็นแฟนกันแล้ว แถมโต ๆ กันแล้วทั้งคู่

"เย่ ดีใจจังพลอยจะได้นอนกอดพี่ติณห์เป็นคืนแรก" พลอยปภัสโผล่เข้ากอดร่างหนาอีกครั้งด้วยความออเซาะดีอกดีใจ ก่อนจะเขยิบก้นขึ้นนั่งบดบนหน้าตักแกร่งอย่างถือวิสาสะ

ติณห์กลับไม่ได้ว่าหล่อน อีกทั้งท่อนแขนซ้ายตวัดโอบเอวอวบคอดเอาไว้หละหลวมเพราะกลัวหล่อนจะตก

"แต่ชุดพี่ตัวใหญ่นะพลอยคงใส่ไม่ได้" เพราะพลอยปภัสตัวเล็กกว่า

"หรือจะถอดชุดนอนดีล่ะคะ" สาวเจ้าโน้มหน้ากระซิบข้างหูแฟนหนุ่ม พูดหยอกเย้าแต่กลับแฝงความเอาจริงเอาจังอยู่ในนั้นด้วย 

ดวงตาสองคู่สบประสานกันอย่างรู้ความหมาย ติณห์ยิ้มมุมปากพร้อมเสียงคำรามที่ส่งผ่านลำคอออกมา "หื้ม อ่อยพี่เกินไปแล้วนะเรา"

"ถ้าไม่ให้พลอยยั่วแฟนตัวเองแล้วจะให้ไปยั่วใครล่ะคะ"

"นั่นสิครับ" เขาเห็นด้วยทุกประการ ทั้งคู่ส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้กันอีกครั้ง พลอยปภัสจึงกดปากอวบเคลือบลิปสติกสักุหลาบสดลงปลายคางเขา เป็นการให้รางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนคืนนี้จะเป็นคืนแรกที่จะเกิดเรื่องอย่างว่า...พลอยปภัสเตรียมการมาจากบ้าน ก่อนที่ติณห์จะไปรับหล่อนมาคอนโดเขาแล้วด้วยซ้ำ