ตอนที่ 3 ของพี่ตุลย์

ชีวิตที่วนเวียนเป็นวัฏจักรกลับสู่วันใหม่อีกครั้ง ก่อนไปที่บาร์ในวันนี้ตุลย์เหลือบสายตาไปมองไอ้ผ้าชิ้นเล็กสีดำที่พื้นระเบียงห้องมันยังอยู่ที่เดิม แต่สภาพที่เปียกน้ำเลอะคราบฝุ่นละอองตามพื้นทำให้สภาพกางเกงแบรนด์หรูเริ่มไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้วดีๆ นี่เอง ส่วนผ้าที่ราวผ้าห้องเธอถูกเก็บเข้าไปเรียบร้อย ได้แต่หวังว่าเธอจะรู้ตัวแล้วรีบเปลี่ยนไอ้ราวพวงพลาสติกเก่าๆ นั่นเสียที

รถคันหรูจอดที่หน้าร้านกาแฟด้วยความเคยชินไปเสียแล้ว ตอนที่ดับเครื่องแล้วกำลังจะลงรถ นึกอยากถอยกลับแต่ก็ดูท่าจะไม่ทันเสียแล้ว เมื่อเขามองเห็นเจ้าของร้านที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์มองมาที่เขาอย่างใจจดใจจ่อ

"สวัสดีค่ะ พี่ตุลย์ วันนี้รับเหมือนเดิมนะคะ"

"ครับ"

ข้อความบนแก้ววันนี้ที่จริงเขาก็ไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น แต่เพราะไอ้รอยยิ้มตอนที่เธอส่งแก้วกาแฟให้มันยังติดตา

'ของพี่ตุลย์ค่ะ'

ลำพังแค่ข้อความเขาก็คงไม่คิดไปไกลถ้าไอ้ท้ายข้อความนั่นจะไม่มีรูปหัวใจติดมาด้วย

ตกดึกเจ้าของร้านกาแฟก็กลายมาเป็นลูกค้าร้านเหล้า เจ้าของร้านอย่างเขาจึงต้องมารับแขกอย่างเสียไม่ได้ ตุลย์นั่งลงที่โซฟาตรงข้ามกับเธอ

"มาคนเดียวหรือครับ"

"ค่ะ ปลายไม่ค่อยมีเพื่อนที่เมืองไทยน่ะค่ะ" คนตอบทำหน้าเศร้าแต่แววตาเจ้าหล่อนไม่ได้ดูเศร้าสักนิด มันเป็นประกายจนน่าหมั่นไส้

"งั้นเดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงปลายแล้วกัน"

"จริงนะคะ งั้นเดี๋ยวปลายเลี้ยงกาแฟพี่ตุลย์หนึ่งเดือนเลยค่ะ" ที่จริงอยากบอกตลอดชีวิต แต่เขาคงจะกลัวเธอแน่ ตุลย์จึงเพียงยักไหล่ตอบเท่านั้น เอาเข้าจริงเขาก็ต้องจ่ายเงินอยู่ดีนั่นแหละ

จากที่ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร เผลอแป๊บเดียวเขาก็นั่งอยู่กับเธอจนเกือบจะครึ่งคืน แม่สาวนักเรียนนอกสรรหาเรื่องมาพูดได้ไม่ขาดปาก ตบมุกโบ๊ะบ๊ะที่มันไม่ได้ตลกสักนิดแต่เจ้าตัวก็หัวเราะเบาๆ ได้อย่างมีจริตน่ามอง

"ตอนนี้พี่ตุลย์โสดใช่ไหมคะ"

เจ้าของร้านเหล้าเกือบสำลักไวน์ที่กำลังดื่ม จะโกหกแต่เธอคงสืบประวัติเขามาจากพี่ชายตัวเองแล้ว

"ครับ" คำตอบรับไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ

"ปลายก็โสดค่ะ"

กูไม่ได้อยากรู้ "ครับ" แต่นั่นเป็นสิ่งที่เขาตอบได้

"ถ้าปลายขอพี่ตุลย์เป็นแฟน..." เธอละไว้ให้เขาลุ้น และเหมือนมันจะได้ผล เมื่อเขาแทบเสียจังหวะการหายใจ ก่อนที่เธอจะเอ่ยต่อจากนั้น "พี่ตุลย์คงปฏิเสธปลายแน่นอนใช่ไหมคะ"

"ครับ"

"นั่นไง...ว่าแล้ว... งั้นถ้าเรา วันไนต์สแตนด์กันได้ไหมคะ"

ครั้งนี้เขาสำลักไวน์จริงจัง พยายามกลั้นอาการแสบคอจนไอเอาไว้อย่างยากเย็น แต่สุดท้ายก็หลุดเสียงกระแอมไอในลำคอออกมาเบาๆ เพื่อบรรเทาอาการ ส่วนคนที่นั่งตรงข้ามกลับยิ้มตาใส

"เอ่อ..."

"แค่วันไนต์เองค่ะ จบแค่บนเตียงไม่สานต่อ" เธอย้ำคำท้ายหนักแน่น ดวงตาหวานก็มีแววหนักแน่นไม่แพ้กัน แต่สายตาเธอก็ออกจะเชิญชวนเขาอย่างเปิดเผย

"ไม่ได้หรอกเธอเป็นน้องสาวเพื่อนพี่"

ตุลย์เหลือบสายตามองขวดไวน์ที่พร่องเกือบจะหมดขวด เขาดื่มเธอยกขนาดเขายังมึนๆ เธอก็คงจะไม่ต่างกันสักเท่าไร

"ปลายไม่ใช่เด็กนะคะ อายุยี่สิบแปดแล้ว อีกอย่างอยู่ที่เมืองนอกปลาย...ก็ทำบ่อยๆ" เธอไหวไหล่ให้เขาตอนที่พูดจบด้วยท่าทางไม่ยี่หระ "ถ้าพี่ตุลย์ไม่โอเค ก็ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่พี่เข้มเขาเป็นคนยังไงหรือคะ เห็นพี่ปราณบอกว่าเจ้าชู้จริงไหมคะ"

"ทำไม ถ้าพี่ปฏิเสธก็จะจีบไอ้เข้มต่ออย่างงั้น" ตุลย์ยิ้มให้น้อยๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ "วิธีกดดันพี่แบบนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ"

"โอเคค่ะ ไม่กดดัน ถือซะว่าปลายไม่ได้พูดแล้วกันนะคะ"

ตุลย์ได้ถอนหายใจโล่งอกก็ตอนนี้ ไวน์เกือบขวดเล่นเอาเขามึนหัวไม่น้อย หรือเพราะเรื่องราวบนโต๊ะที่ชวนให้สมองเขามึนเมาร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

ตุลย์สำรวจอาการเมาของตัวเองอีกครั้ง ส่วนคนที่นั่งตรงข้ามนอกจากผิวขาวที่แก้มของเธอระเรื่อขึ้นเพียงนิด แต่ท่าทางเธอเหมือนจะไม่เมาเท่าเขาสักนิด

นอกจากอาการเมาที่เขาสัมผัสได้ในตอนนี้ตุลย์เริ่มรู้สึกประหลาดกับร่างกายความรู้สึกของตัวเองไม่น้อย ความต้องการบางอย่างชัดขึ้นในความรู้สึก เขากำหมัดแน่นจ้องมองคนตรงหน้าเขม็ง

"เธอทำอะไรพี่…ปลาย"

"คะ?" คนถูกถามทำหน้าฉงน

"เธอเอาอะไรใส่ไปในแก้วเหล้าพี่หรือเปล่า" ตุลย์เอ่ยเสียงเข้มอย่างพยายามถามเธอให้จบประโยคโดยที่ให้น้ำเสียงนั้นยังคงที่

"ใส่อะไรคะ พี่ตุลย์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ"

เสียงร้อนรนเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่เธอจะลุกจากโซฟาตัวยาวฝั่งตัวเองมานั่งข้างๆ เขา

ตุลย์รีบขยับตัวถอยห่าง

"เธอ...เอายาปลุกเซ็กซ์ให้พี่กินหรือ" เขาแน่ใจก็ตอนนี้ คงเป็นตอนที่เขาลุกขึ้นไปสั่งงานลูกน้องให้ไปดูแลลูกค้าที่ห้องวีไอพี

"พี่ตุลย์รู้สึกแบบนั้นหรือคะ"

จากน้ำเสียงร้อนรนเมื่อครู่ในตอนที่เธอย้ายมานั่งข้างเขาน้ำเสียงนั้นออกจะนิ่งเรียบขึ้นในตอนนี้

"ปลายฝน...เธอนี่มัน" แม้จะโมโห แต่มาถึงตอนนี้เขาก็ไม่นึกแปลกใจที่เด็กนอกอย่างเธอจะกล้าทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ได้

"ตอนนี้พี่ตุลย์อยากวันไนต์กับปลายแล้วหรือยังคะ"

"เธอรับให้ได้แล้วกัน"

แม้จะโกรธกรุ่นแต่ความต้องการในร่างกายก็คุกรุ่นขึ้นไม่ต่างกัน ตุลย์พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่แสดงอาการออกมา แต่กระนั้นเหงื่อเม็ดใหญ่ที่ซึมอยู่ไรผมตรงหน้าผากก็ดูจะหนาเม็ดขึ้นทุกที

ตุลย์ขยับตัวลุกขึ้น คนที่นั่งอยู่ฝั่งแถบนอกก็รีบลุกขึ้นหลบทางให้เขาลุกออกมา เขาคว้ามือข้อมือเธออย่างแรงรั้งให้เธอเดินตาม แต่ขาเขายาวกว่าเยอะจนปลายฝนต้องซอยเท้าถี่ๆ ให้ทันคนข้างหน้า

เธอถูกเหวี่ยงเข้าไปในรถอย่างแรง ก่อนที่เขาจะอ้อมเดินกลับมาประจำที่ฝั่งคนขับ

"ให้ปลายช่วยขับไหมคะ"

"ไม่ต้อง"

รถสปอร์ตสีดำถูกเหยียบคันเร่งพุ่งแรงออกไปอย่างไม่สนใจว่าคนข้างๆ จะคาดเข็มขัดเรียบร้อยหรือยัง

เพียงไม่กี่นาทีรถคันหรูก็มาจอดที่หน้าโรงแรมหกดาวใจกลางกรุงเทพ

ใช้เวลาเช็กอินเพียงครู่ในเวลาดึกไร้แขกหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งคู่ก็ขึ้นมาอยู่ที่ชั้นสามสิบห้าของโรงแรม