Ep.4

Ep.4

ปึก!!

“เฮ้ยย..ไม่มีตาหรือไงวะ” ร่างสูงที่ถูกซันชนพูดขึ้น

“ขอโทษครับ…” ซันพูดขอโทษขึ้นโดยที่ไม่ได้มองหน้าคนที่ถูกชนเลยด้วยซ่ำก่อนจะวิ่งต่อ

“หึ..บังเอิญชะมัด” ร่างสูงพูดชึ้นหลังจากที่ซันวิ่งออกไปแล้ว

ทางด้านซันที่วิ่งมาอย่างเอาเป็นเอาตายในสุดเข้าก็มาเข้าแถวรวมตัวแบบชิวเฉียด ตอนนี้เขาเข้าแถวอยู่กับปีหนึ่งคนอื่นๆ ซันยืนหอบอยู่ตรงนั้นซักพัก

“เฮ้.หวัดดี.ฉันต้นนะยินดีที่รู้จัก” ชายที่ยื่นข้างซันพูเทักทายขึ้นก่อนจะแนะนำตัวพร้อมกับยืนมือขวาไปหาซันด้วย

“อืม..หวัดดี.. เราซันนะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” ซันพูดตอบต้นพร้อมกับยื่นมือไปจับมือต้นไว้เช่นกัน

“เงียบได้หรือยังครับ..ถ้ายังไม่ได้ก็กลับไปคุยต่อที่บ้านนะครับ” เสียงรุ่นพี่ปีสามคนนึงพูดขึ้นทำให้ปีหนึ่งทุกคนทียืนอยู่​  เงียบเสียงลงทันที พอพวกผมเงียบกันหมดแล้ว​  พี่คนนั้นที่ตอนแรกเดินไปหาเพื่อนตัวเองก็เดินกลับมาที่พวกผมอีกครั้ง

“ทุกคนนั่งลงได้ครับ..แต่เดี๋ยวผมจะขอให้พวกคุณลุกแนะนำตัวกันที่ละคนด้วยนะครับ” พี่คนเดิมพูดสั่งขึ้นผมจึงนั่งลงอย่างคนหมดแรงทันที

“เป็นไรเปล่าซัน..หน้านายดูซีดๆ นะ” ต้นเอ่ยถามซันขึ้นอย่างเป็นห่วงเพราะเห็นว่าหน้าซันซีดมาก

“มะ.ไม่.ไม่เป็นไร” ซันหันไปพูดตอบต้นด้วยน้ำเสียงสั่นนิดๆ ใบหน้าซีดหันกลับมาข้างหน้าอีกครั้งแล้วสายตาของซันก็ไปสะดุดกับร่างสูงของใครคนนึงที่กำลังเดินเข้ามาเขาจะไม่รู้สึกตกใจเลยถ้าคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่ ริว เจ้านายของเข้าแถมตอนนี้ยังเป็นรุ่นพี่เขาอีก ซันรีบก้มหน้าทันทีเมื่อเห็นว่าตอนนี้ริวก็มองมาที่เขาเหมือนกัน

“//ซวยได้อีกนะกูเนี่ย.//” ซันพูดบ่นกับตัวเองเบาๆ

“เป็นไรเปล่าซัน..ตอนนี้หน้านายซีดกว่าไก่ต้มอีกนะ” ต้นพูดถามขึ้นอีก ซันได้แต่ยิ้มแหย่ๆ แล้วส่ายหน้าไปมา ตอนนี้ซันทำเป็นว่าไม่เห็นริวจนในที่สุดก็ถึงคิวเขาลุกขึ้นแนะนำตัว

“สวัสดีครับ..ผมชื่อ .อาทิตย์..อิทธิ์สวกรชื่อเล่น ซันครับ” ผมรีบพูดแนะนำตัวและนั่งลงทันทีที่พูดจบ จะไม่ให้รีบพูดได้ยังไงละก็ในเมื่อโดนจ้องซะขนาดนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมครับว่าใครจ้อง

“โอเครนะครับ..ตอนนี้พวกผมก็รู้จักพวกคุณทุกคนแล้วตอนนี้พวกผมจะขอแนะนำตัวเองบางนะครับ..ผมชื่อ.พรีม.ส่วนอีกสามคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ชื่อ.พี่เคน.พี่แดน.และก็พี่.เซริวครับจะเรียกพี่ริวก็ได้”พี่คนที่ชื่อพรีมพูดบอกขึ้นผมก็ตั้งใจฟังนะแต่พอถึงอีตาขี้เก๊กนั้นผมก็ก้มหน้าลงทันที แต่ก็พึ่งรู้แหะว่าตาขี้เก๊กนั้นใช้ชื่อตัวเองตั้งเป็นชื่อผับ

“ตอนนี้พี่มีเกมจะให้เล่นนะครับ..ส่วนคนที่จะมาเล่นเกมพี่จะขอเลือกเองนะครับ” เสียงเรียบๆ ที่ผมคุ้นหูดังขึ้นผมจึงเงยหน้าไปมองเจ้าของเสียงทันที และก็​จริงเสียงอีตาขี้เก็กจริงๆ ด้วยแต่เมื่อกี่เหมือนบอกว่าจะเลือกคนเล่นเกมเอง แล้วแบบนี้ผมจะซวยไหมเนี่ย ขอร้องนะอย่าเลือกผมเลยยิ่งรู้สึกไม่ค่อยดีอยู่ด้วย

“เกมที่จะเล่นก็คือเกมหมดเมื่อไรชนะเมื่อนั้น จริงก็เป็นเกมที่เรารู้จักดีนะครับก็แค่ให้คนสองคนกัดป๊อกกี้ไว้คนละด้านถ้าใครกินเร็วกว่าก็เป็นผู้ชนะครับส่วนคนที่จะออกมาเล่นเกมกับพี่พี่ขอเลือก….น้องซันก็แล้วกันนะครับ” ตาขี้เก๊กพูดอธิบายเกมขึ้น ก่อนจะหันหน้ามาทางผมแล้วพูดชื่อของผมขึ้น วินาทีนี้ผมอย่างหนีไปผูกคอตายใต้ต้นมะเขือเลยละครับฮือๆ พระเจ้าทำไมโหดร้ายกับซันจัง

..

..

หลังจากที่ซันวิ่งมาชนผมๆ ก็ไปเข้าห้องน้ำแล้วเดินกับมาที่ลาดกิจกรรมที่พวกผมทำอยู่ก่อนที่สายตาผมจะไปสะดุดกับคนตัวขาวๆ เล็กๆที่วิ่งชนผมเมื่อกี่

ผมไม่คิดว่ามันจะบังอิญขนาดนี้นะเนี่ยแค่เรียนที่เดียวกันก็บังเอิญมากแล้วนี้ยังคณะเดียวกันอีก พอเห็นหน้าเจ้าเด็กดื้อนั้นแล้วผมก็นึกอยากจะแกล้งขึ้นมาเลยให้ซันมาเล่นเกมคู่กับผมซะเลย เมื่อเจ้าเมื่อเจ้าเด็กดื้อถูกผมก็เรียกชื่อหน้าที่ซีดอยู่แล้วกับซีดลงไปอีก

“ออกมาเร็วๆ สิครับจะได้เรียกคนอื่นมาเล่นต่อ” ผมพูดเร่งขึ้นอีก เจ้าเด็กดื้อทำปากมุบมิบๆ แล้วก็เดินมาหาผมผมจึงยื่นป๊อกกี้ให้ เจ้าเด็กดื้อจึงเอามันคาบไว้อย่างรู้หน้าที่ แต่อยู่ๆก็เอาออกมาซะงั้น

“//คุณริวนี่คุณจงใจแกล้งผมหรือเปล่าเนี่ย//” ซันพูดกระซิบถามผมแต่ผมไม่ตอบเลยได้แต่ยักไหล่ให้ พอเห็นผมไปตอบซันจึงได้ทำเสียงจิ๊จะในลำคอก่อนจะเอาป๊อกกี้ไปคาบไว้เหมือนเดิม

“มีไรเปล่าวะไอ้ริว” เพื่อนผมที่ชื่อพรีมพูดถามขึ้น

“ไม่มีไร…” ผมมพูดตอบพรีม​  แล้วผมก็หันมาหาเจ้าเด็กดื้อของผมที่ตอนนี้ก็ทำหน้างงอยุ่เหมือนกัน ผมก้มลงไปกัดป๊อกกี้ช้าๆมันสั้นลงจนจะหมดอยู่แล้ว

“อุนอิวอะอำไอ้อับ”เสียงเด็กตรงหน้าถามผมเสียงเบาๆเพราะผมยังคงไม่หยุดที่จะกัดขนมให้สั้นลงอีก

แชะๆ แชะ แชะๆ​  ผมเหมือนได้ยินเสียงกล้องแต่ก็ชั่งเถอะนะ​ ตอนนี้ผมสนคนตรงหน้ามากกว่า​ เมื่อขนมหมดผมก็ถือโอกาสจับตัวซันเบี่ยงตัว​ ศีรษะ​เล็กถูกผมจับให้เอียงมาติดไหล่ผม​ ผมใช้มือบังแล้วมอบจูบให้ร่างเล็กไป

“อืออออๆ อืออ..” ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดผมร้องประท้วงขึ้นทันทีผมจึงอาศัยจังหวะนั้นแทรกลิ้นของผมเข้าไปเกี่ยวกับลิ้นเล็กของซันทันที แม้ว่าซันจะพยายามหนีแต่มีหรอที่คนอย่างผทจะยอมผมจูบซันอยู่อย่างนั้นจนรู้สึกว่าร่างบางที่ผมกอดอยู่นิ่งเกินไป ปมจึงถอดจูบออกแล้วก็เห็นว่าซันสลบไปแล้ว

“ทำไมตัวร้อนแบบนี้วะ” ผมสบสขึ้นนมาทันทีเมื่อรับรู้ถึงความร้อนที่มาจากร่างกายของซันตอนแรกผมนึงว่าซันตัวร้อนเพราะแดดแต่ที่ไหนได้เป็นไข้ซะงั้นผมรีบอุ้มร่างบางในท่าเจ้าสาวทันที

“ไอ้ริว..มึงเล่นซะน้องเขาสลบเลยหรอวะ” ไอ้แดนพูดแซวผมขึ้นอย่างขำๆ

“หุบปากไปเลยมึง…ไอ้พรีมกูพาซันไปห้องพยาบาลก่อนนะท่าทาจะมีไข้วะ” ผมพูดว่าไอ้แดนก่อนที่จะหันมาพูดบอกไอ้พรีมมันก็พยักหน้ารับผมจึงอุ้มซันไปที่ห้องพยาบาลทันทีท่ามกลางสายตาของนักศึกษานับร้อย

ชอบไม่ชอบเม้นได้น่าาา