บทที่ 4

"อ่อ... ขอโทษครับ" ตรัยคุณเอ่ยคำขอโทษ แล้วดับบุหรี่ทันที

"ไม่เป็นไรค่ะ"

เสียงกังวานใสที่ตอบกลับมาทำให้คนฟังไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้ และนั่นก็ทำให้เขาหวนนึกถึงเด็กผู้หญิงที่เคยวิ่งเล่นด้วยกันในอดีต เพราะคนตรงหน้ากับเธอคนนั้นมีความคล้ายคลึงกันอยู่หลายส่วน

"...ลินิน"

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียง พลางขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย แล้วขยับปากถาม "เรารู้จักกันด้วยหรอคะ"

"จำพี่ไม่ได้จริงๆ หรอ"

ลินินเพ่งมองใบหน้าคมสันชัดเจนของคู่สนทนา และพยายามครุ่นคิดถึงบุคคลในอดีตที่เธอเคยรู้จัก

"พี่ต่อ! "

"อืม คิดว่าจะจำกันไม่ได้ซะอีก" ตรัยคุณบอกกลั้วหัวเราะและเดินเข้าไปนั่งลงที่ม้านั่งตัวยาวข้างกัน โดยที่เธอไม่ต้องเอ่ยชวน

"พี่ต่อสบายดีนะคะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"

"นั่นสิ ห้าหกปีได้แล้วมั้ง" เขาบอกเวลาคร่าวๆ

"ค่ะ ตั้งแต่พี่ต่อย้ายโรงเรียนไปก็พึ่งได้เจอกันครั้งนี้ครั้งแรก ปกติงานเลี้ยงที่บริษัทพี่ต่อก็ไม่มา ไม่คิดว่าจะได้เจอกันในงานนี้นะคะ" ลินินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว เนื่องจากตอนเด็กๆ เธอกับตรัยคุณวิ่งเล่นด้วยกันออกบ่อย จนแทบจะเรียกได้ว่าเขาเป็นเพื่อนคนแรกของเธอเลยด้วยซ้ำ

"พี่ไม่ค่อยว่างน่ะ" ตรัยคุณตอบ

แต่ความจริงเป็นเพราะเขาไม่อยากอยู่ร่วมงานเดียวกันกับน้องชายต่างแม่ อย่างที่มารดาพร่ำบอกอยู่เสมอต่างหากล่ะ

"แล้ววันนี้ว่างหรอคะ ตอนอยู่ในงานลินินไม่เห็นพี่ต่อเลย"

"พี่... พึ่งมาถึง"

"อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าพี่ต่อยังไม่ได้เจอคุณลุงน่ะสิคะ"

ชายหนุ่มพยักหน้ารับ แล้วเป็นฝ่ายชวนเธอคุยแทน

"แล้วลินินสบายดีไหม คุณน้าเป็นยังไงบ้าง"

ใบหน้าหวานและน่าทะนุถนอมราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบหม่นหมองลงทันควัน ก่อนที่เธอจะขยับปากตอบเขาอย่างเชื่องช้าเหมือนกำลังหวนคิดถึงเรื่องน่าเศร้าในชีวิตของตนอยู่

"แม่เสียแล้วค่ะ"

"พี่... ขอโทษ แล้วก็เสียใจด้วยนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ" ลินินบอกและส่งยิ้มให้เขา

"แล้วนี่ลินินอยู่เกรดสิบสองแล้วใช่ไหม" ตรัยคุณถาม เพราะจำได้ว่าอีกฝ่ายรุ่นราวคราวเดียวกันกับน้องชายต่างแม่ของตน

"ใช่ค่ะ"

"จะไปเรียนต่อที่ไหนล่ะ ได้คิดไว้บ้างหรือยัง"

"ยังเลยค่ะ พ่อบอกว่าจะเรียนที่ไหนก็ได้ แค่เลือกเรียนในสิ่งที่ชอบก็พอ" ร่างบางตอบคำถาม แล้วส่งยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอให้เขาอีกครั้ง

"อืม เอาอย่างนี้ไหม เรามาแลกเบอร์กันไว้ดีกว่า เผื่อว่าลินินมีคำถามเกี่ยวกับเรื่องเรียนหรือคะแนนที่จะยื่นเข้ามหา'ลัย พี่ให้คำปรึกษาได้นะ" ตรัยคุณอาสา

"หืม? จะไม่รบกวนพี่ต่อหรอคะ"

"รบกวนอะไรล่ะ ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้เข้าเรียนเท่าไหร่ แค่ติดทำธีสิสส่งอาจารย์เฉยๆ "

"ถ้า... อย่างนั้นก็ได้ค่ะ" ลินินบอกและหยิบมือถือของตนออกมายื่นให้เขากรอกเบอร์ของตัวเองลงไป

"พี่ยิงเข้าเครื่องพี่นะ"

"ค่ะ"