ตอนที่ 7 ค่าบริการ

“……” ไดยินคำพูดของเขาอวิ๋นเหยาเหยาสมองตื้อ "อะไรนะ?"

"กลับไปเถอะ!" เขาออกคำสั่งไล่

เขาโน้มศีรษะลงมาเล็กน้อยฝีปากของเขาเกือบแตะติ่งหูของเธอ "ที่แท้ก็เป็นสาวบริสุทธิ์จริงๆ ด้วย"

เสียงของชายคนนั้นต่ำราวกับว่าเป่าหูของเธอ แก้มของอวิ๋นเหยาเหยาร้อนผ่าวและเธอสับสนเล็กน้อยมองไปที่เขาอย่างว่างเปล่า

เขาหันหลังกลับและกลับไปที่ห้องส่วนตัวอีกครั้ง

ที่ทั้งสองคนคุยกันที่เมื่อกี้ตอนที่ทั้งคู่จูบกันพวกเขาไม่ได้ปิดประตูห้องเลยด้วยซ้ำทันทีที่เขาเข้ามาคนอื่น ๆ ก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

“คุณตี้ มีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่” ทุกคนรู้ดีว่าตี้จิ่งเหยียนเป็นคนอารมณ์แบบไหน แต่ตอนนี้มันน่าเหลือเชื่อมากที่ได้เห็นเขาจูบผู้หญิงคนหนึ่ง!

เขาตอบอย่างเงียบ ๆ  "ไม่ค่อยสนิทหรอก"

“ไม่สนิทยังขนาดนี้ ถ้าสนิทกันขึ้นมาคงจะมันน่าดู”

"ฮ่าฮ่า มีความสัมพันธ์ใหม่ๆ ในหมู่คนหนุ่มสาวเต็มไปหมด คนแก่อย่างเราเทียบไม่ติด! "

ทุกคนพูดอย่างคลุมเครือและหัวเราะเสียงดัง เขาไม่ได้จะอธิบายความหมายอะไรเลย

อวิ๋นเหยาเหยาได้สติกลับมา เกิดอารมณ์โกรธ เธอถูกผู้ชายคนนี้ลวนลามอย่างโจ่งแจ้ง!

เธอชำเลืองมองเขาจากระยะไกล แต่เขาก็ไม่ได้มองไปที่เธออีก

ไอ้สารเลว!!

แบบนี้อวิ๋นเหยาเหยาจะทนไหวได้ยังไง เมื่อระงับความโกรธในใจลงเธอจัดผมของเธอพร้อมเดินเข้าไปหาอวี้เฟยช้าๆ เปิดกระเป๋าและหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วดึงมือของอวี้เฟยออกมายัดเงินใส่มือของเขา

อวี้เฟยมองไปที่เธออย่างงงงวย

“รบกวนเอาเงินไปให้ผู้ชายที่อยู่ตรงกลางคนนั้นด้วย บอกเขาว่านี่คือค่าบริการ ราคาเหมือนกับครั้งก่อน” เสียงนั้นไม่เบาไม่ดังเกินไป คนในห้องสามารถได้ยินชัดพอดี

"ยังไงก็ช่วยบอกเขาด้วยว่าความเป็นมืออาชีพของเขาเนี่ยแย่มากและฉันก็ไม่พอใจเป็นอย่างมากให้เขาเลิกทำอาชีพนี้เถอะ! "

เอ่อ…

ทั้งห้องตกตะลึง

ค่าบริการ? ค่าตัว? ความเป็นมืออาชีพ?

ฮ่าๆ นี่เป็นการทำให้คุณตี้ผู้มีชื่อเสียงอันโด่งดังกลายเป็นเด็กดริ้งตัวท๊อปในคลับซะแล้วหรือ ยิ่งไปกว่านั้นเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายยังค่อนข้างไม่พอใจกับการบริการอีกด้วย

ริมฝีปากของอวี้เฟยกระตุกสองครั้ง

คราวนี้อวิ๋นเหยาเหยาไม่ได้มองไปที่หน้าของอีกฝ่าย ใส่ส้นสูงเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ทุกย่างก้าวสง่างามสุด ๆ

“คุณตี้ผู้หญิงคนนี้เหลือเชื่อจริงๆ” มีคนแซว

"ผู้ช่วยอวี้ เอาเงินนี้ไปให้บอสคุณด้วยนะ เงินนี้หามาได้ไม่ใช่ง่ายๆนะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

ทุกคนในห้องส่วนตัวไม่ได้มีบรรยากาศที่เคร่งขรึมเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป แต่กลับรู้สึกเริงร่าและมีชีวิตชีวา

ตี้จิ่งเหยียนจิบไวน์ของเขาและมองไปที่แผ่นหลังที่กำลังเดินจากไป เขาแอบขำกับตัวเองเงียบๆ

ยัยนี่!

หลังจากที่อวิ๋นเหยาเหยาเดินกลับมาเธอนั่งลงด้วยความหงุดหงิดเธอก็เริ่มนึกถึงสิ่งที่ชายคนนั้นพูด

ทำแบบนี้ก็เป็นโรคติดต่อหรอ ใครสอนเธอ

– ที่แท้ คุณยังบริสุทธิ์อยู่จริงๆด้วย

สิ่งที่เขาพูด หมายถึงเรื่องคืนนั้นแค่จูบกันเท่านั้น ไม่มีความสัมพันธ์อะไรเกินเลยกว่านั้น เธอปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อซะแล้ว กังวลไปซะเอง จริงด้วยที่คืนนั้นร่างกายของเธอไม่ได้รู้สึกระบมเลยซักนิด ไม่ว่ามันนุ่มนวลอ่อนโยนแค่ไหน แต่ไม่น่าจะถึงขนาดไม่รู้สึกอะไรเลย เธอน่าจะรู้ตั้งนานแล้ว

อย่างไรก็ตามเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ที่ยังไม่มีประสบการณ์เธอเบ้ปาก เมื่อนึกถึงคำหยอกล้อของชายคนนั้น

สาวบริสุทธิ์ บริสุทธิ์แล้วจะทำไมล่ะ มันน่าอายตรงไหน?

ในเวลาต่อมาอวิ๋นเหยาเหยาก็ยุ่งกับการรับงานออกแบบ งานนี้เป็นของบริษัทจิวเวอรี่อย่างEVA ภายใต้เครือตระกูลจาง

เมื่อหลายวันก่อนจางอี้เฉินพี่ชายของจางรั่วซูติดต่อมา บอกว่าที่บริษัทเปิดประกวดการออกแบบจิวเวอรี่คอลเลคชั่นใหม่ในฤดูกาลนี้ เขาถามว่าเธอสนใจไหม หรือสนใจเข้าร่วมทำงานกับแผนกออกแบบของจางจวิ้นกรุ๊ปไหม ขอแค่เธอตอบตกลงเขาจะจัดการให้

แต่อวิ๋นเหยาเหยาก็ปฏิเสธไป เธอกำลังจัดเก็บของเพื่อส่งบริจาค จากนั้นเธอก็จะประกาศขายบ้านและกลับไปอยู่กับคุณปู่ของเธอที่เมืองM

ครืด ครืด อวิ๋นเหยาเหยารับสาย "ฮัลโหล.."

"ฮัลโหลครับใช่คุณอวิ๋นที่จะบริจาคหนังสือใช่ไหมครับ" เป็นขนส่งของสถานสงเคราะห์โทรเข้ามา

หลังจากวางสายอวิ๋นเหยาเหยาก็เรียก รปภ.ให้ขึ้นมาช่วยยกลังหนังสือขนาดใหญ่หกลังใส่รถเข็ญลงไปรอขนส่งที่ด้านล่าง

หลังจากส่งมอบหนังสือเสร็จเธอก็ได้รับพัสดุจากล็อบบี้เป็นซองเอกสารธรรมดา

อวิ๋นเหยาเหยาคิดเพียงว่ามันเป็นเอกสารของบริษัท เธอเดินเข้าลิฟท์มุ่งตรงไปที่ห้องแกะซองไปเดินไป

เปิดผนึกซองออกกระดาษสองสามแผ่นปลิวออกมา เธองงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเก็บกองเอกสารตรวจร่างกายขึ้นมา

เอกสารตรวจร่างกายนี้ ละเอียดกว่าของเธอเองเสียอีก ไม่เพียงแต่ตรวจกามโรค แม้แต่ตับไต หูตาจมูกปากก็ยังตรวจด้วย

อวิ๋นเหยาเหยาไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่สุดท้ายเห็นลายเซ็นบนช่อง พินิจพิจารณาอย่างละเอียด มันคือ ‘ตี้’

คือนายตี้ที่คลับอะหรอ?

แต่ว่าแล้วเขารู้ได้ยังไงว่าเธอคือใคร แม้แต่ที่อยู่ของคอนโดเขาก็ยังรู้

อวิ๋นเหยาเหยาคิดอยู่พักหนึ่ง น่าจะเพราะคืนนั้นเมามากจนทำบัตรประชาชนตัวเองหล่น ยังไงก็ช่าง ผู้ชายคนนี้น่าสนใจ ระหว่างเขากับเธอไม่มีอะไรเกินเลย ทำไมต้องสนใจสภาพร่างกายเขาด้วยล่ะ ทำไมต้องลำบากตรวจซะละเอียดขนาดนี้ แล้วยังจะส่งมาหาเธออีก

อวิ๋นเหยาเหยาขำ อ่านรายละเอียดของผลตรวจทั้งหมดโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่จะใส่ลงในลิ้นชัก

วันนี้หลังเลิกงานทุกคนที่แผนกการออกแบบของชามาจำนวนหกคนมาที่ร้านอาหารหวางถิง หวางถิงเป็นร้านอาหารหรูขนาดใหญ่ บนชั้นสามมีห้องส่วนตัว และมีลานน้ำพุ และต้นไม้ประดับเหมาะแก่การออกมายืนรับลมหรือพูดคุยกันหลังรับประทานอาหาร

บนโต๊ะอาหารทุกคนพูดคุยกันถึงบริษัท "พี่เหยาเหยา" จู่ๆเสียงของเสี่ยวเถาก็ดังขึ้น "พี่ได้เข้าไปดูบอร์ดของแผนกออกแบบหรือยังคะ?"

อวิ๋นเหยาเหยาส่ายหน้า "ทำไมหรอ?" 

เสี่ยวเถายกเหล้าขาวเข้าไปในปากแล้ววางแก้วกระแทกลงบนโต๊ะ "พูดแล้วโมโหค่ะ ผลงานการออกแบบของพี่ที่ทำแบบการตลาดให้บริษัทเมื่อคราวก่อนถูกแม่ดอกบัวขาวนั่นนำไปใช้โปรโมทแล้วใส่ชื่อของตัวเองค่ะ!"

"ใช่ค่ะพี่ ยังมีอีกหลายภาพเลยค่ะ นางย้ายเข้าไปในห้องทำงานของพี่แบบต่างๆที่พี่ทิ้งเอาไว้นางนำมาดัดแปลงใส่ชื่อตัวเองลงไปหมดเลยค่ะ"

"เธอเอาต้นฉบับของพี่มาแล้วดัดแปลงนิดหน่อยแล้วส่งไปให้แผนกการตลาด แผนกการตลาดก็ไม่ฉุกคิดเลยสักนิด"

"คนแผนกการตลาดเป็นคนโง่หรือไง?" อวิ๋นเหยาเหยาพูดอย่างอารมณ์เสีย "พวกเขาไม่รู้หรือไงว่าต้นฉบับที่ยัยนั่นส่งให้มีปัญหา? ทำไมยังให้เธอทำ! "

เธอรู้สึกมาตลอดว่า รสนิยมของคนแผนกการตลาดมีปัญหาแต่ เธอไม่คิดว่าสมองของพวกเขาจะมีปัญหาด้วยการลอกเลียนแบบงานที่ชัดเจนแบบนั้น ขอแค่เป็นคนที่มองเห็นก็น่าจะดูออกแต่พวก เขากลับให้ผลงานเธอผ่าน!

เสี่ยวเถาที่เริ่มเมาพูดเสียงดังขึ้น "พี่เหยาเหยาคะเรื่องนี้จะโทษแผนกการตลาดก็ ไม่ได้หนูได้ยินเสี่ยวเอ๋ยที่ทำงานแผนกการตลาดพูดว่าเรื่องนี้ท่านประธานโจวเป็นคนอนุมัติด้วยตนเองเขาเอาต้นฉบับไปให้แผนกการตลาดด้วยตนเองให้พวกเขาอนุมัติงาน นี้"

"เหอะเหอะ" อวิ๋นเหยาเหยาหัวเราะในลำคออันที่จริงตอนที่จะออกจากบริษัทเธอก็เดาได้ว่าสวีหว่านเอ๋อระดับความสามารถนั้นไม่ถึงผลงานของเธอ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับโจวซั่วแน่นอนแต่คิดไม่ถึงว่าขนาดประธานใหญ่ยังเห็นชอบด้วย

เวลาผ่านไปบนโต๊ะดื่มกันอย่างเริงร่ายิ่งดื่มมากเท่าไหร่ก็ยิ่งหยุดไม่ได้เพิ่งจะสามทุ่มกว่าบนโต๊ะก็นำแผ่นวงกลมใหญ่ๆ มาตั้งเล่นเกมส์กัน อวิ๋นเหยาเหยารู้สึกไม่สู้ดีนัก เธอดื่มเหล้าขาวไปหลายแก้ว รู้สึกมึนๆ เธอถือโอกาสตอนที่ทุกคนสนุกสนานไปเข้าห้องน้ำ เมื่อกลับมาเธอเดินเลี่ยงออกมาเปิดประตูไปสูดอากาศข้างนอก

เธอเดินตัวลอยๆ ราวกับอยู่บนก้อนเมฆ ไม่ทันได้ระวังเท้าก็ไปเตะเข้ากับอะไรนิ่มๆ

..