ตอนที่3 สาวปริศนา

ใจกลางเมืองที่เต็มไปด้วยรถราแน่นขนัด บริษัทยักษ์ใหญ่ที่ได้รับรางวัลนายจ้างแห่งปีอย่างบริษัทอัคราไดมอนด์ บริษัท ออกแบบและผลิตอัญมณี เครื่องประดับ ภายในตึกสูงใหญ่ลัดฟ้า ที่ห้องประชุมชั้น 9 กรรมการฝ่ายบริหารแต่ละแผนก ผู้ถือหุ้นเข้าร่วมประชุมพร้อมเปิดตัวผู้บริหารฝ่ายการตลาดอย่างเป็นทางการ นพพล อัครวัชรโยธิน ประธานบริหารใหญ่ได้กล่าวเปิดการประชุม การประชุมเป็นไปอย่างเคร่งเครียด หลังจากสรุปวาระการประชุมใหญ่ นพพลได้โอกาสเปิดตัวลูกชาย ถึงแม้รามิล จะเข้ามาทำงานได้เกือบห้าปีหลังจากเรียนจบแต่ด้วยประสบการณ์ที่มีน้อยและธุรกิจการค้าที่เติมโตเร็วทำให้เขาต้องไปเรียนเพิ่มเติมเพื่อต่อยอดให้ธุรกิจของครอบครัวทันคู่แข่งที่มีมากมายในวงการธุรกิจนี้

“ ผมขอแนะนำทุกท่านอย่างเป็นทางการอีกครั้ง รามิลจะกลับมารับหน้าที่จากราเชนทร์ในตำแหน่งผู้บริหารฝ่ายการตลาด หลังจากลาไปเรียนด้านบริหารและผลิตอัญมณีที่ต่างประเทศเกือบสี่ปี ตอนนี้ก็กลับมารับหน้าที่เดิม “ รามิลลุกขึ้นยืนทันทีที่นพพลกล่าวเปิดตัว

“ ยังไงผมขอฝากตัวกับพี่ๆและอาๆทุกท่าน มีอะไรแนะนำได้นะครับ ผมยินดีรับฟังและมาพัฒนานึกสะว่าสอนลูกสอนหลานที่ยังไม่มีประสบการณ์นะครับ”

“ ใครจะกล้าแนะนำละครับ คุณรามิลเก่งกว่าพวกเราอีก “ กรรมการฝ่ายบริหารต่างพยักหน้ารับเห็นด้วยกับสิ่งที่กรรมการฝ่ายผลิตพูด ที่เคยเห็นการทำงานของรามิลมาก่อน เมื่อครั้งเขาดำรงตำแหน่งก็สามารถดันธุรกิจบริษัทให้ได้กำไรสูงสุดทุกไตรมาส

“ ชมผมเกินไปครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันอีกครั้งครับ”

“ เอาละถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอปิดการประชุมละกันนะ”

นพพลลุกขึ้นกล่าวก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมไปโดยมีเลขาเดินตาม ราเชนทร์ และรามิล ยืนรอลิฟท์เพื่อลงไปยังชั้นหนึ่งของตึก ที่หน้าบริษัทรถคันใหญ่เลื่อนประตูเปิดออกทันที ชายหนุ่มทั้งสองเดินมาถึงยังหน้าประตูบริษัท เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปิดประตูพร้อมยกมีตะเบะทำความเคารพเจ้านาย นที เลขาคนสนิทรีบเปิดประตู และขึ้นรถตามหลังเจ้านายไป รถแล่นออกจากบริษัท มุ่งตรงไปยังบริษัท อุตสาหกรรมทอผ้าไทย จำกัด วันนี้เขามีการคัดตัวนางแบบในการเดินแบบการกุศลในครั้งนี้

ณ ห้องประชุมใหญ่ของบริษัท ราเชนทร์ และรามิล กำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจ พลันเสียงเคาะก็ดังขึ้น ก๊อกๆเสียงเคาะสามครั้ง ก่อนที่เลขาจะเปิดประตู หญิงสาวหุ่นนางแบบผิวขาวผ่องมีออร่าคนนี้ที่มัดใจลูกชายคนโตแห่งบริษัท อัคราไดมอนด์ ได้ เธอคือ แพรวา เกียรติบวรสกุล หรือ ลูกแพร เธอเป็นผู้หญิงยุคใหม่ ที่เก่งทั้งเรื่องออกแบบ บริหารและหน้าที่แม่ศรีเรือนงานบ้านงานเรือนก็เก่งไม่แพ้กัน ทำให้ราเชนทร์ จึงไม่ยอมปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้หลุดมือไปไหน

“ รอนานไหมคะพี่เชนทร์ มิล “

“ นานแค่ไหนพี่ก็รอได้ค่ะ”

“ แหวะ !! “

“ อะไรไอ้มิล”

“ อ๋อ แหวะกาแฟ อะพี่เชนทร์ มันหวานไปหน่อยดูสิ! ที่ข้างแก้ว มดเกาะเต็มอะ จริงไหมครับพี่แพร

“ ไม่ทะเลาะกันค่ะหนุ่มๆ ระหว่างรอนางแบบฟิตติ้งชุดเสร็จเราค่อยมาเลือกภาพกันว่าเราจะเลือกคนไหนใส่ชุดฟินาเร่ กัน”

“ อ้าวพี่แพร ไม่ได้ดูของจริงเหรอ ไหนพ่อบอกว่าให้เลือกนางแบบไง”

“ ก็แกโง่ให้พ่อหลอกไง “

“ โธ่ พ่อนะพ่อ แต่มันไปไร เขาฟิตติ้งกันห้องไหนครับ พี่แพรนั่งพักเลย เดี๋ยวผมไปดูแล ความเรียบร้อยให้ครับ”

“ แกนั่นละ นั่งเลย ชอบยุ่มย่ามไปทั่ว เขาให้เข้าเฉพาะผู้หญิง”

แพรวาอดขำให้กับความทะเล้นของรามิลเสียไม่ได้ เธอเดินออกจากห้องไปดูความเรียบร้อย เกือบสิบห้านาที รามิลอึดอัดกับการนั่งรอคอย เขาเดินออกจากห้องไปยืดเส้นยืดสาย เขาเดินไปตรงระเบียงกระจกใส เขามองผ่านกระจกไปยังระเบียงอีกฝั่งที่มีหญิงสาวใบหน้าหวาน เธอสวมชุดผ้าไทยที่ออกแบบทันสมัย ผ้าพื้นชมพูเข้มช่างตัดกับ ผิวที่ขาวให้ผ่องขึ้นไปอีก ด้วยท่าทางการโพสท่าของเธอ ดูชำนาญและสวยงามมาก จนทำให้รามิลตกอยู่ในภวังค์อยู่ชั่วขณะ

“ มิล ! มิล! “

“ อ๋อ ครับพี่แพร”

“ มายืนอะไรตรงนี้ ไปเร็ว พี่จะเริ่มประชุมละ”

“ ครับๆๆ” รามิลหันหลังไปมองสาวคนนั้นอีกครั้งรอยยิ้มของเธอช่างน่าหลงใหล ทำไมใจเขาต้องเต้นแรงทุกทีที่เธอยิ้ม

“ คนอะไรว่ะ!…… น่ารักเป็นบ้า “

ที่ห้องประชุม ออกแกไนซ์จัดงานได้ขึ้นสไลดโชวภาพถ่ายของนางแบบแต่ละคน จนมาจบที่ภาพนางแบบคนนี้ ในชุดชมพูเข้ม

“ หยุดๆๆช้าๆครับ “

“ อะไรขอแกมิล” ราเชนทร์ ดุน้องชายที่ให้กรอภาพกลับไปกลับมา ออแกไนซ์ หยุดภาพที่หญิงสาวในชุดสีขมพูเข้ม

“ พี่แพร ผมจะเลือกคนนี้ เดินชุดฟิเนเร่”

“ คนนี้ค่าตัวแพงนะมิล “ แพรวาบอกพร้อมยิ้มกว้าง

“ แพงแค่ไหนผมก็สู้ “

“ เห้ย! มิล คนนี้นางแบบกิติมศักดิ์ ถ้าแกอยากได้เขาเดินแบบ แกต้องบริจาคหนักๆ เธอถึงจะเดินโว้ย”

“ ได้! ไม่มีปัญหา ผมทุ่มไม่อั้น”

“ มิล รับปากพี่แล้วนะ “ แพรวาย้ำคำพูดของรามิลอีกครั้ง

“ ครับ”

“ อยากได้ว่างั้น! “ ราเชนทร์แกล้งพูดหยอกทั้งๆที่รู้อยู่แกใจว่าหญิงสาวในภาพคือใคร

“ ครับอยากได้มาก อยากได้มาเป็นแฟน “

“ ห๊ะ !!…มิลพูดว่าอะไรนะ “ แพรวาถามชายหนุ่มอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงพูดเบาๆ

“ อ๋อๆๆ เปล่าครับแค่บอกว่าอยากได้มาเดินแบบ “

“ งั้น ทางทีมก็เปลี่ยนตัวคนเดินเปิดงานละกัน แล้วก็ให้น้องคนนี้มาเดินฟิเนเร่แทน ถ้าไม่มีอะไรแล้วลูกแพรขอปิดการประชุมค่ะ”

ทีมออกแกไนซออกจากห้องประชุม รามิลก็อดที่จะถามแพรวาไม่ได้ว่าสาวปริศนาในรูปคือใคร

“ พี่สาวครับ ใครอะครับคนนี้ “

“ แหม! ใจร้อนจังมิล เอาไว้ไปถามเองในวันงานละกัน “

“ พี่!! บอกผมหน่อย “

แพรวาไม่ตอบแต่เดินควงแขนราเชนทร์ ออกจากห้องประชุม โดยทิ้งให้รามิลสงสัยและยิ่งสงสัยเขาก็ยิ่งอยากหาคำตอบเพิ่มขึ้นไปอีก รามิล คิดอยู่ในใจ เขาต้องได้รู้จักหญิงสาวในชุดชมพูเข้มคนนี้ให้ได้

ที่ห้องทำงานของแพรวา เลขานำเครื่องดื่มและของว่างวางลงบนโต๊ะแก้ว ราเชนทร์หยิบแก้วน้ำหวานขึ้นมาดื่มก่อนจะเงยหน้ามองแฟนสาวที่เอาแต่ทำหน้าเคร่งเครียดจ้องจอหน้าคอมพิวเตอร์ไม่ห่าง

“ ที่รักเอาแต่ทำหน้าเครียดดูสิคิ้วจะผูกโบว์แล้ว “

“ ก็งานนี้ แพรตั้งใจมากนี่ค่ะ พี่ก็รู้ว่าคุณพ่อคาดหวังกับแพรมากแค่ไหน “

“ แต่ก็ควรทานอะไรบ้างพี่เห็นนะว่าแพรยังไม่ได้ทานอะไรเลย “

“ ค่ะ ทานก็ทานค่ะ “

แพรวาเดินมานั้งข้างๆชายหนุ่ม เธอหยิบขนมเข้าปากแต่ความรีบเร่งของเธอทำให้ชายหนุ่มอดขำไม่ได้ ราเชนทร์หยิบกระดาษชำระมาเช็ดขนมที่ติดอยู่มุมปากของหญิงสาว ความอ่อนโยนและเอาใจใส่ของเขาทำให้สาวเก่งอย่างแพรวาอดทีจะใจอ่อนไม่ได้ ราเชนทร์โน้มหน้าเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงหายใจของกันและกันเขาประกบริมฝีปากหนาของเขาเข้ากับริมฝีปากบางชมพูระเรื่อ หญิงสาวไม่ได้ขัดขืนอะไรและนี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอมอบจูบแรกของให้แก่เขา

“ พี่เชนทร์.....คือแพรว่าพอก่อนค่ะ นี่ห้องทำงานแพรว่าไม่เหมาะ “

แม้ราเชนทร์จะอยากจับเธอเข้ามากอดและจูบมากเพียงใดแต่ก็ทำได้เพียงมองใบหน้าหวานเท่านั้น แพรวาคือผู้หญิงคนเดียวที่เขาทะนุทนอมไม่เคยแม้แต่จะคิดล่วงเกินเธอ ทำได้มากเพียงแค่จับมือและหอมเท่านั้น ด้วยเขารักเธอมากเกินกว่าจะคิดทำอะไรที่เห็นแก่ตัว แพรวาไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา ทุกคนรักเพียงเงินเท่านั้น แต่แพรวาเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เก่ง และเธอสามารถเป็นแม่ที่ดีของลูกเขาได้แน่นอน