ตอนที่2 บ้านอัครวัชรโยธิน

ที่โต๊ะอาหาร คุณหญิงเมธาวดี และคุณนพพล นั่งรอลูกชายทั้งสองที่โต๊ะอาหาร แม่นมยิ้มพยักหน้าให้สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆเป็นการส่งสัญญาณให้เธอไปตามคุณหนูลงมาโดยด่วนก่อนจะระเบิดลงกลางโต๊ะอาหาร

“ มาได้แล้วรึพ่อตัวดี กี่ปีๆก็เหมือนเดิม แกโตแล้วนะตามิล แกจะมาทำตัวอยู่ไปวันๆไม่ได้ คุณพ่อรอทานข้าวเสียมารยาท”

“ เอาน่าๆ คุณหญิง อย่าบ่นเลยทานข้าวเถอะ”

“ นมครับขอข้าวหน่อยครับ “ รามิลไม่สนใจในคำต่อว่าของผู้เป็นแม่ เขาส่งสายตาเว้าวอนให้กับแม่นมผู้ใจดีของเขา สาวรับใช้รับส่งโถข้าวจากแม่นม แล้วเดินตักข้าวใส่จานให้กับทุกๆคน

“ พี่เชนทร์ ไปไหนละครับ ไม่เห็นมาทานข้าว “

“ คนนั้นไม่ต้องห่วงเขาหรอก เด็กดี ไม่ทำตัวเหลวไหล เชนทร์โทรมาบอกแม่แล้วว่าจะกลับช้า ไปทานข้าวที่บ้านหนูลูกแพร”

“ ติดแฟนว่างั้นเถอะ”

“ นี่ตามิล แกอย่ามายอกย้อนแม่นะ “

“ โอ้ย! คุณหญิงวันนี้จะได้กินไหมข้าว แล้วแกด้วยมิล หุบปากสักที พ่อจะกินข้าว.....หิว “ นพพล เอ็ดภรรยาและลูกชายทีคอยแต่เถียงกันไม่หยุด เมื่อศึกสงบ นพพลจึงเอ่ยเรื่อง งานที่จะประชุมพรุ่งนี้ที่บริษัท

“ มิล พรุ่งนี้หลังจากประชุมบอดเสร็จ ไปบริษัท คุณอาอิศระกับพี่เชนทร์ รายละเอียดงานพ่อคุยกับคุณอาหมดละ ก็เหลือ แค่เลือกนางแบบ และก็โรงแรมที่เราเลือกจะจัดงาน “

“ เรื่องนางแบบพ่อไว้ใจผมได้เลยครับ”

“ เออ! เอากับมันสิ ...... คุณนพพล พ่อให้ไปคุยเรื่องงานและแกไม่ต้องสรรหา สะใภ้มาให้แม่ละ แม่ดารา นางแบบ ที่ไหนแม่ไม่ชอบ”

“ แม่ครับไฮโซ อย่างเราก็ต้องคู่กับดาราสิครับ “

“ มิล แม่แกนะเขามีสะใภ้ในดวงใจแล้ว “ คุณนพพลเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจภรรยา

“ ใครอะ! ใครอะแม่”

“ วันหนึ่งแม่จะพามาให้แกรู้จัก แต่ตอนนี้กินข้าว “

“ อ้าว ! แม่ ! ทำไมคุณหญิงทำแบบนี้ละครับมาเล่าให้อยากแล้วจากไป”

คุณหญิงเมธาวดี ทำหน้าตาเรียบเฉยไม่แสดงท่าทีแม้ลูกชายจะอ้อนวอนด้วยสายตาเพียงไร หลังรับประทานอาหารเรียบร้อย คุณนพพลขอตัวขึ้นไปพักด้านบน คุณหญิงดูละครกับนมยิ้มที่ห้องรับแขก ส่วนรามิล หนุ่มโสดอย่างเขามีหรือจะนอนเหงาเดียวดาย เขากำลังคุยโทรศัพท์กับนางแบบตัวท๊อปของวงการแฟชั่นในตอนนี้

“ คุณมิลขา! เมื่อไหร่คุณมิลจะเปิดตัว ริชชี่สักที.......ริชชี่อยากเจอคุณ ทานข้าว ดูหนัง จะได้ไม่ต้องแอบๆซ่อนๆ ริชชี่ไม่.....”

“ ริชชี่ ! .......ผมว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ ว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนขอบเขตมันแค่ไหน เราตกลงกันแล้วนี่”

รามิลทำเสียงเข้มทันทีที่อีกฝ่ายพยายามเรียกร้องมากกว่าข้อตกลงที่เคยตกลงกันไว้ รามิลไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน ทุกคนต่างยินยอมพร้อมใจและกายมาเสนอเขา ด้วยผิวขาวหุ่นสูง 175 และใบหน้าที่หล่อเหมือนพระเอกเกาหลี ซึ่งเป็นสเปคของสาวไทย จึงไม่แปลกที่จะมีผู้หญิงเข้าหาจนหัวกระไดไม่แห้ง

“ ค่ะ มิล ริชชี่เข้าใจ ริชชี่ก็แค่ น้อยใจที่สามเดือนแล้วนะที่รามิลไม่มาเจอริชชี่เลย “

“ ผมไม่ว่าง ผมทำงาน “

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดัง รามิลเดินไปเปิดประตู หนุ่มหล่อหน้าคมแบบชายไทย มองเผินๆก็คล้ายดาราผิวขาวสูง179 เขาก้าวเท้าเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานคนนี้คือ ราเชนทร์ พี่ชายของรามิล เขานั้งฟังน้องชายตัวดีที่กำลังตัดสัมพันธสวาทกับหญิงปลายสายอย่างไม่แยแสต่อความรู้สึกของเธอ

“ ไง! กลับมาถึงเมืองไทย ก็รีบเคลียตัวเองเลยนะ”

“ ไม่ได้สิพี่ อยู่ที่นี่ก็ต้องเช็คเรทติ้งหน่อย ของเก่าที่เดิมก็ต้องทิ้งไป ว่าแต่พี่มีธุระอะไรรึป่าว”

“ ก็จะมานัดแก เรื่องพรุ่งนี้ ยังไงแกไปรถคันเดียวกับพี่ละกัน และก็พรุ่งนี้จะแนะนำใครให้รู้จัก”

“ โธ่ ! พี่เชนทร์ แฟนพี่ ก็พี่ลูกแพร ผมรู้จักพี่แพรมาห้าปีแล้วนะ ยังจะแนะนำอีก”

“ ไม่ใช่ ! รับรองว่าแกจำเขาไม่ได้ และแกก็นึกไม่ถึงด้วย “

“ ใครอ่ะพี่”

“ เออ ! พรุ่งนี้ก็รู้ แต่มีอีกเรื่องที่แกยังไม่รู้ “

“ เรื่องอะไรละ “

“ พี่กับแพรจะแต่งงานกัน ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายคุยกันเรียบร้อย จะแต่งเดือนสองเดือนนี้ “

“ เห้ย! เซอร์ไพรสมาก !! คุณหญิงไม่เห็นพูดถึงเลย นี่ใจกะจะให้ผมรู้คนสุดท้ายใช่ม่ะ”

“ เออรู้ก่อนรู้หลังไม่เป็นไรหรอก ยังไงนายก็ได้ร่วมงาน”

“ หงอวว!! เอาจริงละปะพี่ นี่คือคุกชัดๆนะ “

“ ไอ้มิล แกยังไม่เข้าใจความรัก รักแท้ ที่ทำทุกอย่างเพื่อเขาได้ รักแบบไม่มีเหตุผล รักแบบ..”

“ พอๆๆๆๆ ยังไงผม ก็ยังไม่พร้อมอะพี่”

“ เห้ย! แกสามสิบแล้วไม่ใช่เด็กๆป่ะว่ะ”

“ พี่เชนทร์ สามสิบแบบเราคือ วัยสร้างตัวไม่ใช่พวกผู้หญิงพอจะอายุสามสิบต้องรีบหาแฟน ทำเป็นรถด่วนขบวนสุดท้ายอะพี่”

“ไปนอนละขี้เกียจเถียงกับแกว่ะ”

“ ฮ่าๆๆครับผม …เออพี่ครับ แล้วเรื่องนั้น…พี่เคลียร์แล้วเหรอ “

“ พี่…พี่…เออเรื่องของผู้ใหญ่ แกอย่ายุ่งเลยฉันจัดการเองได้”

เมื่อราเชนทร์ เดินออกจากห้องไป รามิลเตรียมตัวนอนเขากระโดดขึ้นเตียงนุ่มกว้างขนาดคิงไซส์ เขาเอามือก่ายหน้าผาก นอนคิดถึงใบหน้าหวานของใครบางคนที่เขาเจอที่สนามบิน หญิงสาวหุ่นสูงโปร่ง แต่ไม่ผอมจนเกินไป ผมยาวสวย ผิวขาวละเอียดคนนั้นรูปร่างหน้าตาของเธอมันชั่งขัดกับฝีปากอันร้ายกาจของเธอโดยเฉพาะท่าทียียวนกวนโมโห ที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนเคยทำกิริยาแบบนี้ใส่เขา

“ พลอยพรรณ เกียรติบวรสกุล เป็นใครต้องรู้ให้ได้ กล้าดียังไงมาทำตัวไม่สนใจ หนุ่มหล่อไฮโซอย่างเราแต่นามสกุลคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนว่ะ “

รามิลยังคงครุ่นคิดอยู่นาน เขาพลิกไปพลิกมาอยู่บนที่นอนด้วยยังไม่คุ้นชินกับเวลาที่ประเทศไทย กว่าสี่ปีที่ไปเรียนต่อ ด้วยสภาพอากาศและ เวลา ทำให้เขาต้องปรับตัว รามิลข่มตาให้หลับ พรุ่งนี้มีประชุมใหญ่ และรามิลไม่อยากตื่นสาย ด้วยกลัวคุณนพพลตำหนิ และดูไม่น่าเชื่อถือต่อ หน้ากรรมการและหุ้นส่วน ผู้บริหาร ชีวิตอีกยาวไกล ในวงการธุรกิจนี้ทำให้รามิลต้องตื่นตัวพร้อมรับกับสถานการณ์ อยู่ตลอดเวลา