ตอนที่1 พ่อไฮโซ

จากเมืองไทยไปเกือบสี่ปีเพื่อไปเรียนต่อปริญญาเอกด้านบริหารที่มหาวิทยาลัยชื่อดังประเทศอเมริกา รามิล อัครวัชรโยธิน หรือ มิล หนุ่มนักเรียนนอกวัย32 ปี เขาเดินทางกลับถึงเมืองไทยวันนี้เป็นวันแรก ณ ที่สนามบินสุวรรณภูมิ เขานั่งรอที่ห้องรับรองของสนามบิน เพื่อรอรถที่บ้านมารับ ในขณะที่เขาก้มลงอ่านหนังสือพิมพ์ มีชายวัยกลางคนในชุดสูทเดินตรงมายังโซฟาที่เขานั่ง

“ คุณหนูครับ เชิญที่รถครับ” ชายหนุ่มเงยหน้ามองก่อนจะยกมือสวัสดี

“ สวัสดีครับ คุณลุงอ้วน สบายดีนะครับ ผมไปสี่ปีลุงยังเหมือนเดิม “

“ โธ่คุณหนู จะยกมือไหว้ผมทำไม บอกกี่ครั้งละ ผมคนขับรถ “

“ ก็ลุงคือคนสำคัญของผม ถ้าไม่ได้ลุงคอยขับรถพาผมไปเรียน ผมคงไม่ได้ดีทุกวันนี้ ป่านนี้คงวิ่งเตะต่อยกับเขาไปทั่ว”

“ ก็คุณหนูดื้อน้อยสะเมื่อไหร่ รีบกลับเถอะครับ เดี๋ยวคุณหญิงท่านจะคอย”

ชายวัยกลางคนถือกระเป๋าลากเดินนำหน้าเจ้านายหนุ่ม รามิลเดินตรงไปยังลานจอดรถ ในขณะที่เขามัวแต่ก้มดูโทรศัพท์จึงไม่ได้ทันระวัง ร่างของเขากระแทกเข้ากับร่างบางของใครบางคนอย่างแรง

“ โอ้ย!! “

“ ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง” รามิลหันไปกล่าวขอโทษก่อนจะหันหลังเดินจากไปโดยไม่ได้สนใจใยดีคนที่นั่งร้องครางอยู่ที่พื้น

“ นี่!! นาย ! จะมาพูดพล่อยๆแบบนี้ไม่ได้นะ” เสียงแหลมปรี๊ดที่ตะโกนตามหลังทำเอาคนร่างสูงถึงกับต้องหันหลังกลับเพื่อมองเจ้าของเสียงนั้นทันที

“ คุณ! ผม ขอโทษแล้วจะเอาอะไรอีก “

“ ฉันเจ็บ! นายเห็นไหม โอ้ว!!……ขาฉันจะบวมมั้ยเนี่ย นายชนฉันก่อน นอกจากจะไม่ใส่ใจ ไม่ช่วยเหลือ ยังมาทำท่ายักษ์วัดโพธิ์ ใส่ฉันอีก ฉันไม่ด่าให้ก็บุญแล้ว แหกตาดูโน่นจ้า!!!…ขนมที่ฉันต้องเอามาให้ลูกค้า นายชนจนมันเละเทะไปหมดแล้วของเสียหายนายจะรับผิดชอบยังไง”

“ เท่าไหร่!! “ หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อสิ่งที่ได้ยินมันกระแทกหัวใจเธอเหลือเกิน

“ นี่!! นาย พูดให้ดีๆนะ อะไรคือเท่าไหร่”

“ ค่าขนมพวกนี้ไง ที่เธอต้องไปส่งลูกค้า……มันทั้งหมดเท่าไหร่”

“ หนึ่งหมื่น “ รามิลเปิดกระเป๋าสตางค์หยิบเงินในกระเป๋ามาปึกหนึ่งก่อนจะยื่นให้คนตัวเล็กตรงหน้า

“ อะ! นี่ค่าเสียหาย และก็สามพันค่ารักษาพยาบาลของเธอ”

“ นาย!! มันจะมากไปและนะ”

“ อะไรนะ มากไป! ได้ๆงั้นเหลือ สองพันพอไหม”

“ นี่นาย! โอ้ย! “ หญิงสาวพยายามลุกแต่ก็เจ็บข้อเท้า

ลุงอ้วนเห็นท่าทีของรามิล จึงเดินเข้ามาห้ามก่อนจะเกิดศึก

“ ผมช่วยพยุง คุณลุกไหวไหมครับ “

“ ขอบคุณค่ะคุณลุง หนูยืนได้แล้วค่ะ”

“ รับไว้เถอะครับเงินที่คุณหนูให้ คุณจะได้เอาไว้รักษาตัวและก็ชดใช้ค่าเสียหายนี่ครับ”

ลุงอ้วนเก็บลูกชุบที่กระจัดกระจายออกจากตระกร้าหวาย ยื่นส่งให้หญิงสาวตรงหน้า

“ อะ.....นี่นามบัตรผม หากคุณอยากติดต่อเรียกค่าตัวเพิ่ม”

“ นี่นาย! “

“ กลับกันเถอะครับคุณมิล คุณหญิงรอนะครับ”

ชายหนุ่มกำลังจะเดินกลับพลันก็ตกใจที่มีอะไรบางอย่างลอยมาโดนศรีษะ เขาเอามือลูบไปที่ศรีษะก็พบกับขนมลูกชุบเต็มศรีษะและเสื้อของเขา เขาหันหลังเดินกลับมาจุดที่หญิงสาวยืน เธอกอดอกใบหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห แต่เมื่อรามิลเข้ามาใกล้ ก็ต้องตะลึงเมื่อหญิงสาวปากร้ายคนนั้น เธอถอดแว่นกันแดดออก เผยใบหน้าสวยหวานอย่างไทยไร้ศัลยกรรมให้เขาได้ยลโฉมใกล้ๆก็ทำเอารามิลหัวใจเต้นผิดจังหวะไม่กล้าที่จะต่อว่าเธอเลยทันทีที่ได้สบตาดวงกลมโตคู่นี้

“ นี่!! เธอ!! “ ภาพตัดมาสโลโมชั่นตอนหญิงสาวถอดแว่น......ตึกๆๆๆเสียงหัวใจของเขาเต้นรัวและเร็วแต่แล้วสติก็กลับมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงแหลมๆตวาดใส่หน้า

“ ฉันไม่ขอโทษ นายจะได้รู้สึกเสียบ้างการถูกโดนกระทำมันเป็นยังไง และก็นามบัตรฉันไม่มี แต่จำหน้าฉันไว้ด้วยนะ จำให้ขึ้นใจ ฉันชื่อ พลอยพรรณ เกียรติบวรสกุล ฆ่าได้หยามไม่ได้โว้ย” พลอยพรรณเดินหนีหายเข้าไปในอาคารของสนามบินทิ้งให้รามิล ยังคงยืนตะลึงกับใบหน้าแสนหวานเมื่อสักครู่

“ พลอยพรรณ เกียรติบวรสกุล คือใคร! “

“ ใครคือใครครับคุณหนู”

“ อ๋อ! ไม่มีอะไรครับ ไปกันเถอะครับลุง”

“ ครับเชิญที่รถครับ”

รามิลปัดขนมที่เละเทอะเสื้อราคาแพงของเขาก่อนจะเดินตามลุงอ้วนไปที่รถ จากสนามบินไปถึงบ้านใจกลางเมืองกรุงก็ฟันฝ่ารถติดนานเกือบสามชั่วโมง ที่คฤหาสหลังใหญ่ ของตระกูล อัครวัชรโยธิน คุณหญิงเมธาวดี ผู้ดูแลความเรียบร้อยของทุกคนภายในบ้าน เธอกำลังนั่งดื่มน้ำผลไม้ อยู่ที่สวนหลังบ้านอย่างสบายใจ รามิล หรือ มิล ลงจากรถก็รีบไปรายงานตัวกับคุณหญิงแม่ทันที

“ สวัสดีครับคุณแม่ “

“ จ้า!! ไหว้พระ ไปก่อเรื่องอะไรอีกละที่สนามบิน ลุงอ้วนรายงานแม่หมดละ”

“ อ้าวคุณแม่! ทราบแล้วจะให้ผมรายงานทำไมละครับ”

“ นี่ตามิล! อย่ามายียวนแม่นะ คอยดูแม่จะตัดแกออกจากกองมรดก “ รามิลเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขารีบเข้าไปกอดคุณหญิงแม่และหอมแก้มฟอดใหญ่เป็นการเอาใจ

“ กะล่อนไม่มีใครเกิน รีบไปอาบน้ำแต่งตัวไป เดี๋ยวจะได้เวลาพี่เรากับพ่อกลับมาจากทำงาน จะได้ทานข้าวเย็นกัน”

“ ครับบบ.....คุณแม่” ชายหนุ่มลากเสียงยาวเป็นการตอบรับทราบคุณหญิงก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนใหญ่โตเท่ากับห้องพักวีไอพีของโรงแรมห้าดาวก็ว่าได้ รามิลเก็บข้าวของออกจากกระเป๋าและเขาก็ไปสะดุดกับภาพถ่ายในวัยเด็กของเขาในรูปมีเด็กผู้ชายสองคนกำลังขี่จักรยานโดยมีเด็กผู้หญิงซ้อนท้าย เด็กผู้หญิงผมจุกที่นั่งซ้อนท้ายเด็กชายคนนั้นคือลูกสาวของเพื่อนคุณหญิงแม่ที่แสบซ่าสร้างวีรกรรมทำล้อจักรยานของเขาหลุด เพราะเด็กด้วยกันทั้งคู่จึงทำให้ทั้งสองต้องเข็นจักรยานกับบ้าน เดินร้องไห้ตั้งแต่สนามเด็กเล่นจนถึงบ้านเพราะรองเท้าลายการ์ตูนคู่งามของเด็กหญิงมันดันกัดเท้าเข้าให้ รามิลจำวีรกรรมของเด็กคนนั้นได้ดี รามิลถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะเอนกายลงนอนบนที่นอนใหญ่ เขานึกอะไรขึ้นได้ ลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาเลขาของเขาทันที

“ ครับคุณมิล “ เสียงปลายสายเป็นชายวัยกลางคนเสียงนุ่มสุขุม

“ คุณนที ผมมาถึงเมืองไทยแล้วนะ ผมอยากทราบตารางการทำงานของผมในวันพรุ่งนี้”

“ ครับคุณมิล ผมจะส่งตารางทั้งเดือนให้คุณมิล แต่ก่อนอื่นผมขอแจ้งเบื้องต้น พรุ่งนี้ เวลา เก้าโมงเช้ามีประชุมบอดผู้บริหาร และ บ่ายสองโมงมีประชุมกับบริษัท อุตสาหกรรมทอผ้าไทย จำกัด พร้อมคุณราเชนทร์ เรื่องที่บริษัทเราจะจัดแฟชั่นโชว์การกุศล โดยร่วมประชุมกับคุณแพรวา เกียรติบวรสกุล ครับ”

“ โอเค งั้นก็พอมีเวลาว่างนิดหน่อย “

“ คุณมิลจะไปธุระไหนไหมครับ ผมเลื่อนให้ได้นะครับ”

“ ไม่ต้องหรอกคุณนที ถ้าผมเลื่อน พี่ราเชนทร์ คงกินหัวผมแน่ “

“ ครับคุณมิล อีกสิบนาทีผมส่งเมล์ให้นะครับ”

“ ครับ ขอบคุณครับคุณนที “