ตอนที่ 3 เหยื่อ

ตอนที่ 3 เหยื่อ

ก่อนหน้านี้ เธอกับกลุ่มเพื่อนๆ ของเธอก็เพิ่งตัดสินใจที่จะออกไปหาที่พักใหม่ใกล้ๆ กับจุดที่นักศึกษาต่างพากันกลางเต็นท์ เพราะอากาศเริ่มอบอ้าวจึงพากันย้ายไปหาที่พักใหม่กันจนเกือบหมด

ในระหว่างที่เพื่อนของเธอกำลังจองห้องพักอยู่ ปลายฟ้าลืมของและกลับมาเอาที่เต็นท์พอดี จนเจอกับรุ่นพี่ไอซี่ที่เพิ่งกลับมาเอาของที่เต็นท์ของเธอเช่นกัน

และเพราะไอซี่กลัวว่า จะโดนกฤชตินปฏิเสธไม่รับยาและเครื่องดื่มจากเธอ เขาดูเป็นผู้ชายหยิ่งๆ และเมินเธอไปแล้วเมื่อหัวค่ำ เธอเลยใช้ความเป็นรุ่นพี่ เรียกใช้ปลายฟ้าที่เดินสวนกับเธอแทน อย่างน้อยถ้าเป็นเพื่อนร่วมคลาสเขาเอายากับน้ำไปให้ เขาคงไม่ได้คิดอะไรมาก

ทันทีที่เห็นปลายฟ้าเดินมา เธอถึงกับยิ้มออกเมื่อนึกแผนการบางอย่างได้ แล้วเรียกปลายฟ้าทันที

“น้อง น้องอยู่ปีหนึ่งใช่ไหม น้องรู้จักคนที่ชื่อกฤชตินไหม” ไอซี่รีบทักปลายฟ้าที่กำลังจะเดินกลับไปหาเพื่อนๆ

“อ๋อค่ะ พี่รู้จักค่ะ” ปลายฟ้ายิ้ม แต่ก็งงเพราะไม่รู้ว่ารุ่นพี่คนนี้ถามทำไม

“พอดีพี่เป็นสต๊าฟ ได้ยินว่าเพื่อนน้องปวดหัว น้องช่วยเอายากับน้ำนี่ไปให้เขาหน่อยสิ”

“อ่า ได้ค่ะ” เธอรับคำอย่างว่าง่าย ก็รุ่นพี่ไหว้หวานเรื่องแค่นี้เอง อีกอย่างคนที่ชื่อกฤชตินเพื่อนร่วมคลาสที่พูดน้อยคนนั้น เธอเองก็แอบปลื้มเขาตั้งแต่วันที่มามอบตัวแล้ว

ผู้ชายคนนั้น คนที่หยุดรถไปช่วยลูกแมวกลางถนน ในตอนที่เธอพยายามจะไล่จับมันไม่ให้วิ่งไปไกล แต่สุดท้ายมันก็วิ่งหนีไปเกือบกลางถนนจนเธอจับไม่ทัน เธอนึกว่ามันจะโดนรถเหยียบแล้ว ดีว่าเป็นเขาที่จอดรถ แล้วมาช่วยอุ้มเจ้าลูกแมวตัวนั้นไปเสียก่อน ที่สำคัญรอยยิ้มอบอุ่นตอนที่เขาอุ้มเจ้าแมวตัวนั้นและลูบหัวมันเบาๆ ยังติดตาเธออยู่เลย

พอได้รู้ว่าเขาเรียนคลาสเดียวกันกับเธอ หัวใจของปลายฟ้ารู้สึกพองโตเป็นพิเศษ ที่ได้เรียนร่วมคลาสกับผู้ชายที่เธอแอบปิ๊ง แต่ทว่ารอยยิ้มที่อบอุ่นตอนที่เขาอุ้มแมวแบบวันนั้น เธอกลับไม่ได้เห็นมันอีก จะเห็นก็แต่สีหน้าที่เรียบเฉย กับท่าทีที่ดูหยิ่งๆ ของเขา

ยิ่งเวลาที่มีสาวๆ ร่วมคลาสหรือต่างคลาสมากรี๊ดหรือทักทายขอไลน์เขา จะเห็นได้ชัดว่าเขามีสีหน้ารำคาญมาก เธอรู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าหา จนบางทีเธอยังแอบนึกเล่นๆ ว่า หรือบางทีเขาอาจจะชอบผู้ชายด้วยกันก็เป็นได้

“ว่าไง น้องจะไปได้ยัง อย่าลืมต้องให้กินยาและกินน้ำให้หมดขวดด้วย เข้าใจไหม ว่าอย่าให้เหลือแม้แต่หยดเดียว!”

เสียงรุ่นพี่แหวขึ้นมาทำเอาปลายฟ้าสะดุ้งจากที่เหม่อๆ เมื่อกำลังคิดถึงตอนที่เธอเจอกับกฤชตินคครั้งแรกอยู่

“อ่าค่ะ เข้าใจค่ะ เดี๋ยวหนูรีบไปเลย” เธอยิ้มกว้างก่อนหันหลังแล้วรีบวิ่งไป จนไปถึงเต้นท์แล้วเจอกฤชตินที่กำลังจะออกมาพอดี

ไม่ต้องบอกว่าตอนที่เขาออกมาจากเต็นท์ จนใบหน้าของเขาแทบจะชนกับเธอ หัวใจของเธอจะเต้นแรงขนาดไหน แต่ปลายฟ้าต้องพยายามกลบเกลื่อนว่าไม่รู้สึกอะไร เพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงที่เป็นฝ่ายเข้าหา

“เดี๋ยวสิ นายอย่าเพิ่งไปใหน เพราะรุ่นพี่สั่งว่าต้องให้นายกินให้ฉันดูด้วย” เธอยังคงยืนกรานให้เขากินยาและดื่มน้ำ พร้อมกับขวางเขาเอาไว้

“เออ เดี๋ยวกินเองน่า”

“ไม่ได้ เรารับคำสั่งมาแบบนี้ ถ้านายไม่กินยากับดื่มน้ำเราก็ไม่ให้นายไป” ปลายฟ้ายังคงทำเสียงแข็งโดยไม่รู้เลยสักนิดเลยว่า ยาที่รุ่นพี่ไอซี่เอามาไม่ใช่ยาแก้ปวดหัว แต่เพราะรุ่นพี่ไอซี่กลัวเขาไม่ยอมกินยา เธอเลยใส่ยาบางอย่างเพิ่มลงไปในน้ำอีก

ก็ในเมื่อเพื่อนๆ ของไอซี่ ได้เหยื่อเป็นน้องเฟรชชี่รูปหล่อสองคนนั้นไปแล้ว จะเหลือก็แต่เธอคนเดียวที่ไม่ได้งาบน้องใหม่เหมือนเพื่อน ไอซี่กลัวจะเสียหน้า เพราะงั้นเธอต้องทำทุกวิถีทางที่ได้นอนกับกฤชติน

-เธอพลาดน้องรูปหล่อคนนี้ได้ยังไง ขายขี้หน้าแย่ -

แต่ท่าทางเมื่อหัวค่ำที่กฤชตินทำสีหน้ารำคาญใส่พวกเธอ ไอซี่ก็รู้แล้วว่าท่าทางกฤชตินไม่เล่นด้วยเห็นจะมีก็แต่วิธีนี้เท่านั้น ครั้นถ้าเธอจะเอาไปให้เองก็ดูผิดสังเกต จะมีก็แต่วิธีใช้เพื่อนร่วมคลาสของเขาเอายากับน้ำดื่มไปให้แบบนี้เท่านั้น แล้วกะว่าหลังจากเขาดื่มไปสักพัก พอยาเริ่มออกฤิทธิ์เธอค่อยเดินเข้าไปหาเขาที่เต็นท์แทน

-มีอารมณ์แบบนั้น เธอมาเสนอตัวถึงที่แบบนี้ ไม่ได้ให้รู้ไป-

กฤชตินยอมรับยาจากปลายฟ้ามากินเพื่อตัดความรำคาญ ก่อนที่เขาจะเปิดขวดน้ำดื่มและดื่มไปไม่กี่อึกก่อนส่งคืนให้เธอ แม้จะแปลกใจอยู่บ้างที่ฝาของขวดน้ำดื่มคล้ายจะถูกเปิดมาแล้ว แต่เขาไม่ได้คิดอะไรมากนัก

“พอใจยัง แค่นี้ก็หลีกทางไปได้แล้ว"

“ยัง นายยังดื่มน้ำไม่หมดขวด ฉันรับคำสั่งว่านายต้องกินให้หมดขวด” ปลายฟ้ายังไม่เลิกขวางทาง ทำเอากฤชตินเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาไม่ใช่น้อย

“งั้นเธอก็ช่วยดื่มให้มันหมดๆ ไป เราช่วยเธอกินยาตามคำสั่งให้เธอแล้ว แต่เราดื่มน้ำนี่ไม่หมดขวด ตาเธอช่วยดื่มแทนแล้วกันนะ” เขาพูดพลางส่งขวดน้ำในมือยัดใส่มือของปลายฟ้าแล้วเดินเลี่ยงออกไปทันที ปลายฟ้าก้มมองขวดน้ำในมือ สลับกับแผ่นหลังกว้างของกฤชตินที่เพิ่งเดินออกไป พอๆ กับเห็นรุ่นพี่ไอซี่ที่กำลังเดินมาอยู่ลิบๆ

“ตายละ เอาไงดี รุ่นพี่กำลังมาทางนี้ด้วย หมอนี่กวนประสาทจริงๆ กินน้ำไปนิดเดียวเอง” ปลายฟ้าบ่นพึมพำพลางก้มลงมองน้ำในขวดอีกครั้ง

“เอาวะ” คงเพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าว ประกอบกับเธอเดินมาไกลจากที่พักของโรงแรมกลับมาเต็นท์ ปลายฟ้ารีบยืนหันหลังก่อนยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดขวดเสียเอง

ไอซี่ที่เดินมาจนถึงกฤชติน รู้สึกแปลกใจที่เขาเดินสะพายเป้ออกมาจากที่พัก เธอถึงกับรีบจ้ำอ้าวตรงไปหาเขา ไม่งั้นที่ลงทุนทำไปก็ผิดแผนสิ

“อ้าว น้องจะไปไหนคะเนี่ย ดึกแล้ว”