ตอนที่ 2 ล่าแต้ม (2)

ตอนที่ 2 ล่าแต้ม (2)

และก็เป็นไปตามคาดเมื่อต้นหลิว วิเวียน และไอซี่ พากันเดินไปที่กลุ่มที่นั่งเล่นดนตรีอยู่ริมหาด พวกเธอก็เริ่มการตีสนิทกับสองหนุ่มได้ไม่ยาก เบียร์สดถูกเติมไม่หยุดหย่อนเกือบทั้งคืน จนเกือบตีหนึ่ง นักศึกษาเริ่มทยอยแยกย้ายกันกลับไปที่เต็นท์ของตัวเองเพื่อพักผ่อน

มาวินกับเตชิต ชวนพวกเธอออกไปต่อที่ผับข้างนอก แต่ในเมื่อไม่ครบคู่ ทำให้ไอซี่ต้องหน้าจ๋อยดูเพื่อนๆ ดี้ด้ากับเด็กหนุ่ม แถมยังโดนเพื่อนในกลุ่มหัวเราะเยาะเย้ยว่าคืนนี้เธอคงล่าแต้มไม่สำเร็จ

เตชิตมองอาการของไอซี่แบบรู้ทัน เขารู้ดีว่าสามสาวกำลังต้องการอะไร พวกเธออาจจะคิดว่านี่เป็นเกมของพวกเธอที่คิดจะมาล่าแต้มพวกเขา แต่ความเป็นจริงแล้ว พวกเขาคือผู้ชายไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบ เพราะพวกเธอต่างหากละที่กำลังจะถูกพวกเขาล่าแต้ม แค่อยู่เฉยๆ ไม่ต้องออกแรง สาวๆ พวกนี้ก็เสนอตัวกันมาเอง

“เต็นท์ที่ 28 ติดกับซุ้มดอกกระดังงาครับพี่ เพื่อนผม มันชื่อ ไอติน แต่ว่าตอนนี้มันคงนอนแล้ว เห็นบ่นว่าปวดหัว” เตชิตเอ่ยยิ้มๆ เมื่อเห็นไอซี่ลังเลว่าจะออกไปข้างนอกกับพวกเขาดีหรือไม่ เธอลังเลเพราะว่าถ้าไม่ครบคู่ การมองดูคนอื่นสวีทกันมันน่าอิจฉาและหงุดหงิดเป็นที่สุด

เตชิตก็คิดแบบเดียวกัน ถ้าพี่ไอซี่ตามไปด้วยคนจะไม่ครบคู่ เวลาทำอะไรๆ พวกเขาคงทำไม่ถนัด

“อ้าว เพื่อนน้องไม่สบายเหรอ มิน่าตอนสามทุ่มที่เดินสวนกัน ดูท่าทางเขาดูหงุดหงิดที่ไหนได้ ไม่สบายหรอกเหรอ” ไอซี่ตาวาว เมื่อเตชิตเอ่ยชี้โพรงบอกเต็นท์ที่พักของกฤชตินให้เธอขนาดนี้

เตชิตยกยิ้มที่มุมปาก เขารู้ดีว่า กฤชติน ไม่ใช่คนที่จะเข้าถึงตัวได้ง่ายๆ ต่อให้เขาชี้โพรงให้ไอซี่ไปหาเขาแบบนี้ สำหรับเพื่อนเขาไม่เอาก็คือไม่เอา เดี๋ยวหมอนั่นก็หาทางไล่เธอไปเอง

“เดี๋ยวผมไลน์บอกมัน ว่าจะมีคนเอายาพาราแก้ปวดหัวให้มันกิน พี่ก็เอาไปให้มันก็แล้วกัน เอาไว้เป็นข้ออ้างพี่ว่าผมให้ไปหา” เตชิตขยิบตาให้ไอซี่ ก่อนโอบแขนวิเวียนพากันเดินออกไปที่รถ พร้อมๆกับต้นหลิวที่รีบเข้ามาเกาะแขนมาวิน พากันเดินไปที่รถอีกคัน

ทิ้งไอซี่ยืนยิ้มพราว แน่นนอนเธอกำลังคิดว่าจะไปหากฤชตินถึงเต็นท์ แต่..คงไม่ได้ต้องการแค่ไปคุยกับกฤชตินเล่นๆ แค่เท่านั้น

-ปวดหัวงั้นเหรอ หึ ยาพารางั้นเหรอ ได้เลยค่า คุณน้อง คุณพี่จะทำให้หายปวดหัวไปเลย-

ไอซี่นึกอะไรสนุกๆ ขึ้นมาได้ ก่อนจะเดินกลับไปหาบางสิ่งที่เต็นท์ของตัวเอง

อากาศในค่ำคืนนี้ แทนที่จะเย็นสบายเมื่ออยู่ริมทะเลแต่กลับกลายเป็นร้อนอบอ้าว ราวกับว่าอีกไม่ช้าฝนคงกำลังจะตก ทำให้บรรดานักศึกษาที่เลือกจะนอนเต็นท์พากันรู้สึกร้อนและอึดอัด มีบางส่วนที่เริ่มทยอยพากันย้ายไปจองห้องพักตามโรงแรมและบังกะโลใกล้ๆ ซึ่งสามารถเดินเชื่อมต่อกันได้ระหว่างริมถนนของชายหาดที่ทอดยาวเรียงรายเต็มไปหมด

กฤชตินที่เริ่มรู้สึกไม่สบายตัวก็เช่นกัน วันนี้เขารู้สึกปวดหัวอยู่ก่อนแล้วเลยขอตัวเพื่อนๆ มานอนพักตั้งแต่หัวค่ำ ประกอบกับรู้สึกอึดอัดกับอากาศที่อบอ้าวภายในเต็นท์ เขาขยับตัวไปมา ก่อนจะลุกขึ้น เตรียมที่จะเปลี่ยนใจจากนอนที่เต็นท์ไปหาห้องพักที่เป็นแอร์นอนเช่นกัน สายตาพลันมองเห็นข้อความจากมือถือที่เตชิตเพื่อนรักไลน์มาบอกว่าจะให้คนเอายาแก้ปวดหัวมาให้

-สัส ยังมีกะใจนึกถึงเนาะ-

เขายิ้มและส่ายหัวก่อนที่จะบ่นออกมา ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะไม่มาทำกิจกรรมรับน้องกับเพื่อนๆ แต่ถ้าเขาไม่มาเพื่อนเขาทั้งสองคนก็ยืนกรานจะไม่มาด้วยเหมือนกัน เพราะไม่อยากให้เพื่อนๆ หมดสนุก เขาเลยจำใจมาด้วยทั้งๆ ที่ไม่อยากมาสักเท่าไหร่

กฤชตินหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าเป้ ก่อนที่จะเตรียมตัวรูดซิปออกมาจากเต็นท์ ทว่าทันทีที่เงยหน้าออกมาก็เกือบจะชนกับใบหน้าจิ้มลิ้มของเพื่อนร่วมคลาสหญิงคนหนึ่ง ที่กำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้เต็นท์เพื่อนจะเรียกเขาอยู่พอดี

“เฮ้ย!” กฤชตินตกใจจนชะงักเพราะไม่คิดว่าจะมีคนยืนอยู่ตรงนี้

“โอ๊ย ตกใจหมด โผล่หน้ามาทำไมเนี่ย เรากำลังจะเรียกนาย” หญิงสาวคนตรงหน้าตกใจไม่แพ้กัน ก่อนหน้านี้เธอยืนนิ่งอยู่หน้าเต็นท์ได้สักพักแล้ว เพราะเธอเองไม่กล้าเรียกเขา ถึงได้ลังเลอยู่เป็นนานสองนาน

“มีอะไรทำไมมายืนตรงนี้” กฤชตินเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อน ในขณะที่คนตรงหน้ากำลังมองเขาตาแป๋ว

“อ้อ เออมาหานายนั่นแหละ ว่าแต่นายกำลังจะไปไหน” เสียงหวานใสของเพื่อนร่วมคลาส ทำเอากฤชตินขมวดคิ้ว เพราะนี่มันดึกแล้ว แล้วเธอจะมาหาเขาทำไม

เขารู้ว่าเธอชื่อ ปลายฟ้า เป็นเพื่อนร่วมคลาสในห้องเขาคนหนึ่ง ดูเป็นผู้หญิงใสๆ ไม่มีพิษมีภัย ดูเธอเป็นคนอัธยาศัยดี ยิ้มเก่ง แต่ติดจะดูเรียบร้อยจนเหมือนไม่ค่อยทันคนสักเท่าไหร่

-แต่..! อย่าบอกนะว่า นี่เธอกำลังจะมุดเต็นท์มาหาเขา-

“เธอ!!?”

“รุ่นพี่สต๊าฟ บอกว่านายไม่สบาย ให้เราเอายาแก้ปวดหัวมาให้” ปลายฟ้ารีบชิงพูดก่อน เพราะดูจากสีหน้ากฤชตินกำลังแปลกใจว่าเธอทำไม นี่เขาคงไม่ได้คิดว่าเธอจะมาปล้ำเขาใช่ไหมเนี่ย ปลายฟ้ามองค้อนใส่เขา ก่อนยื่นยาในถุงพลาสติกใสกับน้ำเปล่าไปให้

“อ๊ะ กินซะสิ”

กฤชตินพยักหน้าเบาๆ ดีว่าเขาเพิ่งได้รับข้อความจากเตชิตมาก่อนหน้านี้แล้ว เลยไม่ได้คิดอะไร เขาเลยยื่นมือไปรับจากเธอ

“เออ ขอบใจ” เขาพูดแต่กลับทำท่าเหมือนไม่ได้กินยาในทันที ก่อนจะทำท่าลุกขึ้นออกจากเต็นท์

“เดี๋ยว นายจะไปไหน กินเลยสิ กินให้ดูด้วย รุ่นพี่สต๊าฟสั่งฉันมา บอกว่าถ้านายไม่กินยากับน้ำนี่ให้หมดขวด ห้ามฉันไปไหน ให้ฉันยืนเฝ้าจนกว่านายจะกิน” ปลายฟ้าทำตาปริบๆ จ้องมองเขา ก็เธอได้รับคำสั่งมาแบบนี้จากรุ่นพี่สต๊าฟที่ชื่อไอซี่ แล้วเธอก็เป็นคนหัวอ่อนมากด้วย จึงเชื่อฟังคำสั่งของรุ่นพี่เป็นอย่างดี