ตอนที่ 5 อย่าทิ้งรอยนะคะ

“อื้อ….หมอคะในห้องน้ำอย่าทำแรง อายไม่อยากครางเสียงดัง อื้อ….”

“ก็มันอดไม่ได้ อาา….”

อ่างอาบน้ำที่เริ่มมีเสียงน้ำกระเซ็นออกพร้อมกับเสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ทำให้พื้นห้องน้ำเปียกแต่ทั้งสองกลับไม่ได้สนใจเท่าไหร่

“อย่าทิ้งรอยที่คอนะคะ อายต้องไปมอบตัวเดี๋ยวจะดูไม่เหมาะ”

“หึ!!”

“หมอคะ”

เขานิ่งไปทันทีเมื่อเธอพูดออกมาแบบนี้เพราะเขาที่ไม่ค่อยพอใจอยู่แล้วกับการที่เธอจะไปฝึกงานที่อื่น แล้วนี่ยังมาห้ามโน่นห้ามนี่ เรื่องเสื้อผ้าเขาก็ยอมแล้วแต่ทำไมต้องห้ามเขาเรื่องนี้อีก

“หมอคะ…อย่างอนสิคะ”

“ใช้รองพื้นปิดไม่ได้หรือไงก็คนมันอยากทำ”

“อย่าดื้อสิคะ ถ้าดื้ออาทิตย์นี้อายจะไม่กลับบ้านนะ”

“อย่านะ!!”

อายใช้นิ้วชี้เชยคางหมอเจษขึ้นมา ตอนนี้เขาจะเชื่องไม่ต่างกับลูกแมว แต่ในเวลาปกติทั้งคู่จะไม่ได้มีบุคลิกเช่นนี้เลย อายค่อย ๆ โน้มไปกระซิบที่ข้างหูของเขา

“ถ้าเชื่อฟัง…คืนนี้อายจะบริการคุณทั้งคืน”

“งั้นเริ่มเลย”

โอ๊ะ….อย่ากัดหัวนม เจ็บ…อื้อ….เสียว"

เขาพุ่งเข้าไปดูดเม้มจนเธอเริ่มเจ็บแต่ก็เสียวมากจนไม่อยากให้เขาหยุด หมอเจษรู้จุดอ่อนของเธอดีกว่าใคร ๆ ว่าเธอต้องการอะไรเมื่อเขาเริ่มกระแทกเธอถี่ขึ้นจนเธอแหงนหน้าร้องครางเสียงหลงอีกครั้ง

“อื้อ…..อ๊าา หมอ!!….ไปที่เตียงเถอะค่ะ”

“จะรีบไปไหนล่ะ ไหนบอกจะอยู่ทั้งคืนไงล่ะ”

“ไม่ชอบเปียก ๆ ผมแห้งยากไม่งั้นจะไปตัดผม”

“ไม่เอา ๆ ก็ได้ ๆ ขึ้นก็ได้รอเสร็จรอบนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพาไป”

“อร๊าง!!…..เร็วเข้าสิคะ อึ๊ยย ดูด….อ๊าา อย่ากดตรงนั้นมันเสียว….อ๊าา!!!”

สุดท้ายเมื่อเขาพาเธอออกมาจากห้องน้ำก็ต้องมานั่งเป่าผมเธอให้แห้งเพราะเขาเผลอปล่อยเธอลงจนเธอจมน้ำในอ่างจนสำลัก

“ยังดีที่ไม่ได้กลืนน้ำสบู่ลงไปไม่งั้นคงต้องผายปอด”

“หึ อย่างกับกล้าทำ”

“ว่าไงนะ”

อายนึกขึ้นมาได้และหลงลืมไปว่าเธอไม่เคยพูดเรื่องนี้มาก่อน เขาดึงชุดออกมาให้เธอ

“อะไรคะ”

“ลงไปพักผ่อนเถอะ”

“ค่ะ”

เธอรับชุดมาและไม่ถามอะไรเขาอีก เธอรู้ว่าเขาไม่พอใจเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเกี่ยวกับปากหรือการจูบ ครั้งหนึ่งเธอเคยถามเขา

ครั้งนั้นเขาไม่กลับมาที่บ้านนี้ร่วมเดือน สุดท้ายเป็นเขาที่ทนไม่ไหวต้องพาเธอไปลงโทษที่คอนโดจนเธอแทบจะลุกจากเตียงไม่ไหว หลังจากนั้นเขาก็ใช้เวลาส่วนมากกับเธอที่นั่นและบอกที่บ้านว่าเธอนอนค้างหอเพื่อนในมหาลัย

“ถุงเสื้อผ้าของอายล่ะคะ”

“ออกไปได้แล้ว”

“แต่ว่า”

สายตาเย็นชาแข็งกร้าวนั้นหันมามองเธออีกครั้ง เป็นอันเข้าใจกันว่าให้เลิกถาม อายเองก็เบื่อกับนิสัยคุณชายของเขา บางทีก็ใจดีจนน่าใจหายแต่บางทีก็เป็นแบบนี้

“เป็นไบโพล่าหรือไงนะ ควรจะไปตรวจบ้างถึงจะเป็นหมอก็เหอะ”

อายจำเป็นต้องเดินออกมาทั้ง ๆ ที่ของที่ซื้อมาอยู่กับเขาทั้งหมด ใช่ว่าจะไม่ชินที่เขาทำแบบนี้แต่เขาดูเหมือนจะอ่อนไหวในทุกครั้งที่เธอพูดเรื่องพวกนี้ เขามีปมอะไรกับการจูบกันนะ

เช้าวันถัดมา

อายเดินออกจากห้องมาและกำลังจะเดินไปเรียกรถที่หน้าบ้านแต่รถหรูสีดำก็วิ่งมาปาดหน้าเธอจนเกือบจะชนเธออยู่แล้ว ไม่บอกก็รู้ว่าใครเป็นคนขับเมื่อเขาเลื่อนกระจกลงมา ใบหน้าที่สวมแว่นหล่อราวกับพ่อเทพบุตรนั่นช่างน่าหลงใหลได้อย่างน่าโมโห

“ขึ้นมาสิ จะไปส่ง”

“อย่าเลยค่ะไปคนล่ะทางกันค่ะ”

“จะขึ้นหรือเปล่า”

“ไม่ขึ้นค่ะ”

“ปรี๊นนนนนนน!!!!!!!!!”

เขาบีบแตรรถหรูค้างเอาไว้จนคนในบ้านเริ่มสงสัย อายยืนกำหมัดแน่นเพราะโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากรีบเดินไปขึ้นรถอีกฝั่งหนึ่งจนเขายอมถอนมือออกจากแตรรถเมื่อเธอเข้ามานั่งและปิดประตู

“ก็แค่นี้เอง”

“เผด็จการ”

“รัดเข็มขัด”

"เมื่อคืนยังไล่ออกจากห้องอยู่เลยแต่พอมาตอนเช้ากลับจะไปส่ง พ่อคุณหมอไบโพล่าของแท้"

“เธอบ่นอะไร แล้วนี่จะไปที่ไหน บอกพิกัดมาสิ”

“ไปส่งแค่ตึก CC ก็พอค่ะเดี๋ยวอายขึ้นรถไฟฟ้าไปเอง”

“เลือกเอาว่าจะให้ไปส่งหรือจะไปที่คอนโดทำเรื่องต่อจากเมื่อคืนนี้”

อายรีบกดแผนที่ใน GPS หน้าจอในรถให้เขาทันที เธอไม่ได้อยากเป็นเด็กฝึกงานที่ไปสายตั้งแต่วันมอบตัวหรอกนะ แต่กับหมอเจษเธอจะไว้ใจเขาไม่ได้เพราะอารมณ์ของเขาขึ้น ๆ ลง ๆ ยิ่งกว่าผู้หญิงวัยทองเสียอีก

“ดีหน่อยที่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมาก พักเที่ยงกินข้าวที่ไหน”

“ยังไม่รู้เลยค่ะ วันนี้วันแรกคงต้องดูเพื่อน ๆ อีกที”

“อืม”

อีกไม่ถึงสิบกิโลเมตรจะถึงจุดหมายที่เธอตั้งเอาไว้ แต่คุณหมอกลับเลี้ยวเข้าไปในปั๊มน้ำมันก่อน เขาไม่ได้ไปเติมน้ำมัน กลับขับมาจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อ

“คุณหมอจะซื้ออะไรเหรอคะ”

“เปล่า”

“แล้ว…จอดรถทำไมคะ”

“ลงโทษ"

เขาถอดเข็มขัดนิรภัยและโน้มตัวไปหอมซอกคอเธอทันที กลิ่นนี้แหละที่เขาโหยหาเมื่อคืนเขายอมให้เธอลงมาเพราะรู้ว่าวันนี้เป็นวันสำคัญสำหรับเธอ วันแรกของการฝึกงาน

เขาอุตส่าห์ตื่นแต่เช้าทั้ง ๆ ที่เข้าเวรรอบบ่าย รอเธอเดินออกมาและขับรถมาจอดตรงหน้าเพื่อจะได้รู้สถานที่ที่เธอฝึกงาน ปากเขาเม้มกัดไปที่ซอกคอและเลื่อนลงไปที่ร่องอกในชุดนักศึกษาของเธอ

“หมอคะ อย่าทำแบบนี้อย่าทิ้งรอยนะวันนี้อายไม่ได้เอาแป้งมา”

“ทำไม กลัวคนอื่นรู้เหรอ”

“ไม่ใช่นะ มันน่าเกลียด!!”

“ว่าไงนะ!!”

เขาปรับเบาะไฟฟ้าเลื่อนลงจนเธอเอนนอนลงไปและหมอเจษเริ่มปลดเข็มขัดออกพร้อมกับดึงกระดุมเสื้อของเธอออก

“หมอคะ อย่าทำที่นี่นะเดี๋ยวคนเห็น”

“ฟิล์มรถหนาพอที่คนข้างนอกจะมองเข้ามาได้ไม่ต้องห่วง”

“อย่าค่ะ อ๊าา….หมอเจษ”

เธอไม่อยากให้ใครเห็นรอยเขาพอเข้าใจได้ แต่คำว่าน่าเกลียดทำให้เขาโมโหขึ้นมาจนไม่อยากให้เธอไปทำงานที่นั่น หากว่าเขารู้ก่อนหน้านี้ว่าเธอจะต้องเลือกที่ฝึกงาน เขาคงไม่ยอมให้เธอไปทำที่อื่นเป็นแน่

“อื้อ…อย่าค่ะหมอ”

“แฉะขนาดนี้ยังบอกว่าอย่า….ปากให้มันตรงกับใจหน่อยอาย”

“ไม่ใช่ที่นี่ ตอนนี้ เวลานี้!! หัดโตบ้างสิคะ”

“ไม่อยากโตมีอะไรไหม อย่าขัดใจอยู่เฉย ๆ ไม่ทำอะไรหรอกน่าแค่อารมณ์ค้างตั้งแต่เมื่อคืน”

“อ๊าา…หมอ เร่งลิ้นหน่อย อื้อ…สะ…เสียว อ๊าาา….นะ…นิ้ว….อื้มมม…..”

“ทำไม อยากทำอะไร พูดสิ…”

“อยาก….อ๊าาา หมอคะ เสียว…เร็วเข้าจะเสร็จ อ๊าา!!!”

สุดท้ายเธอก็ต้องเสร็จด้วยนิ้วและลิ้นของเขาอีกครั้ง อายนอนหอบอยู่ที่เบาะรถพร้อมกับชุดนักศึกษาที่รุ่ยร่ายและเริ่มยับนิดหน่อยเพราะถูกเขาปลดออก

“เป็นยังไง หายค้างไหม”

“ยังค่ะ”

“งั้นมานี่”

อายรู้ดีว่าเขาต้องการอะไร เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นพร้อมกับปลดเข็มขัดเขาออกอย่างคุ้นเคย บางอย่างที่แข็งขืนอยู่ในนั้นรอเธออยู่เมื่อมันชูคอออกมาเธอก็ไม่รอที่จะดูดกลืนมันเข้าไป มือหนาล้วงเข้าไปที่หน้าอกอวบแน่นอีกครั้งเพื่อกระตุ้นอารมณ์

“อาา…ดี….แบบนั้นแหละอาย….อาา….ตื่นเต้นดีจัง”

เธอเองก็รู้สึกแบบนั้นแม้ว่าจะเป็นในที่แบบนี้แต่ช่วงเช้า ๆ เช่นนี้ก็แทบจะไม่มีคนเลยทำให้พวกเขาไม่ต้องระแวงมากนักอีกทั้งในรถก็ติดฟิล์มหนาเอาไว้ได้ดี

หมอเจษดูเหมือนจะอารมณ์ค้างมากกว่าอายเพราะเขาแตกในเวลาที่เร็วกว่าเธอ จนอายรู้สึกสมน้ำหน้าที่พูดว่าเธอปากไม่ตรงกับใจ แต่เขาเองก็ไม่ต่างกัน

“อาย…จะแตกแล้วอาย….อาา…..”

เธอดูดกลืนน้ำรักของเขาจนหยดสุดท้ายมือหนาค่อย ๆ ลูบผมเพื่อจับทรงให้เธอและสวมเสื้อกลับให้อย่างเบามือพร้อมกับดึงเธอเข้าไปหอม

“หืม…นี่กลิ่นอะไร”

“คุชชั่นค่ะ แต่งหน้าอ่อน ๆ จะได้ดูไม่น่าเกลียด”

“ไม่เห็นต้องแต่งเลย ไปทำงานไม่ได้ไปอ่อยผู้ชายสักหน่อย”

“อ่อยได้สักคนก็ดีสิคะ”

“อาย เธอยังอยากไปทำงานอยู่ไหม”