7ไปตายซะ

หลังจากวันนั้นเรื่องของฉันก็รู้ไปถึงหูของทุกคนในบ้านจนถึงทุกวันนี้ฉันก็ยังถูกทุกคนคอยพูดจาดูถูกว่าไม่เจียมตัวอยู่ตลอดเวลา และด้วยเหตุนี้ฉันเลยขอล้มเลิกการเรียนต่อแม้จะสามารถขอทุนเรียนฟรีได้เพราะฉันไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดอะไรอีก แต่ก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นหรอกนะทุกคนก็ยังตั้งแง่พูดจาประชดประชันฉันอยู่เหมือนเดิมซึ่งฉันก็ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง

หลายวันต่อมา

วันนี้คุณท่านเรียกทุกคนในบ้านให้มาประชุมกันเรื่องงานเลี้ยงที่จะจัดขึ้นในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้านี้ คุณท่านจะจัดงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งใหม่ให้กับคุณอิฐซึ่งงานนี้ท่านต้องการให้จัดที่บ้านเพราะต้องการความเป็นส่วนตัว งานนี้ท่านได้ว่าจ้างบริษัทออแกไนซ์มาจัดงานทุกอย่างโดยที่คนในบ้านไม่ต้องทำอะไรเพราะท่านเห็นว่างานบ้านที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็เหนื่อยกันมากพอแล้วเพราะท่านเกรงว่าถ้าให้คนในบ้านช่วยกันจัดทุกคนอาจจะเหนื่อยเพราะคนที่จะมาร่วมงานเยอะมากหลายร้อยคน ท่านขอแค่ให้ทุกคนช่วยกันดูแลความเรียบร้อยเท่านั้นก็พอแล้ว หลังจากทุกคนรับทราบเรื่องก็ทะยอยกันเดินออกไปทีละคน

"นารีอย่าเพิ่งไป ปู่มีเรื่องจะคุยกับเรา"

"ค่ะ คุณท่าน" และอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ทุกคนหมั่นไส้ฉันก็คือสรรพนามที่คุณท่านเรียกแทนตัวองกับฉันมันต่างจากคนอื่นในบ้านด้วยซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมคุณท่านถึงเรียกแทนตัวเองแบบนั้นทั้งที่ฉันก็เป็นเพียงเด็กรับใช้ ซึ่งฉันก็ไม่กล้าถามท่านหรอกนะว่าเพราะเหตุใด แต่ตั้งแต่ที่จะความได้ท่านก็เรียกแทนตัวเองแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแต่ฉันก็ไม่เคยเรียกท่านว่าคุณปู่หรอกนะฉันก็เรียกคุณท่านเหมือนกับที่ทุกคนเรียกนั่นแล่ะ

"คุณท่านมีอะไรให้นารับใช้คะ"

"เรื่องตาอิฐ"

....................................

ฉันเดินกลับออกมาจากห้องรับแขกหลังจากคุยกับคุณท่านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ความหนักใจของฉันมันเพิ่มมากขึ้นจนฉันเครียด

"นาต้องทำให้สำเร็จนะ ปู่คิดว่าปู่ดูคนไม่ผิด"

"แต่คุณท่านคะ"

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น"

"แต่คุณอิฐเกลียดนาคุณท่านก็ทราบ"

"แล้วเราล่ะรู้สึกยังไงกับตาอิฐ....ยังรักตาอิฐอยู่ใช่ไหม"

"คือว่า" ถึงแม้ว่าความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณอิฐจะยังเหมือนเดิมแต่ฉันก็ไม่สามารถที่จะพูดออกไปได้

"รักอยู่สินะ...ถ้าอย่างนั้นก็ทำตามที่ปู่ขอร้องละกันนะ"

วันงานเลี้ยงรับตำแหน่ง

อิฐ

ตอนนี้ผมอยู่ในงานเลี้ยงที่คุณปู่จัดขึ้น โดยมีซินดี้เดินเกาะแขนตามติดเป็นเงาตามตัว ผมกับซินดี้เรายังไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิมแม้ว่าผมจะรู้ความจริงแล้วก็ตามแต่นั่นมันเรื่องของครอบครัวเธอ ตราบใดที่เธอไม่ทำอะไรให้ผมลำบากใจหรือทนไม่ไหวผมก็คงจะยังคบกับเธอไปแบบนี้เรื่อยๆ ที่สำคัญผมยังไม่เบื่อซินดี้ พูดตามความจริงก็คือผมยังติดใจลีลาบนเตียงของเธออยู่นั่นเอง กินกันไปไม่กี่ครั้งยังไม่เบื่อก็กินต่อไปเรื่อยๆ เบื่อเมื่อไหร่ค่อยถอยห่างออกมาก็แค่นั้นเอง

"วันนี้คนมาเยอะเลยนะคะ มีแต่คนใหญ่คนโตทั้งนั้น" ซินดี้หันมาพูดกับผมเมื่อเห็นว่ามีนักธุรกิจมากมายที่เดินเข้ามาร่วมงานและเข้ามาแสดงความยินดีกับผมซึ่งทุกคนที่เข้ามาทักผมเธอก็จะแนะนำตัวเองว่าเป็นคนรักของผมซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไรนะ ไม่อยากหักหน้าเธอด้วยแล่ะยังไงเธอก็เป็นดาราดังมีชื่อเสียงก็ปล่อยเลยตามเลยไป

"แล้วซินดี้รู้จักใครเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ" เพราะผมรู้ไงครับว่ามีนักธุรกิจหลายคนที่เคยคั่วอยู่กับซินดี้ก่อนที่เธอกับผมจะคบกัน

"เอ่อ...ก็มีบ้างค่ะเคยร่วมงานกัน^^" ร่วมงานหรือร่วมเตียงผมอยากถามแบบนี้นะแต่ก็ไม่ถามหรอกแค่คิดเฉยๆ

ผมเดินไปทักทายผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่กับปู่ของผมที่โต๊ะ ปู่มองผมและปรายตามองซินดี้ซึ่งผมรู้ว่าปู่คงไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่เพราะผมได้ยินหลายๆ คนถามปู่ผมว่าผมจะแต่งงานกับซินดี้เมื่อไหร่ คือผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเหล่านั้นไปเอาข่าวมาจากไหน

"คุณปู่ สวัสดีค่ะ" ซินดี้ไหว้ปู่ของผมแต่ท่านก็เหมือนเดิมครับแค่รับไหว้แล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนๆ ของท่านต่อไม่ได้สนใจซินดี้ที่ยืนยกมือค้างอยู่แบบนั้นจนผมอดสงสารไม่ได้เลยจุงมือเธอไปนั่งเก้าอี้ที่ว่างอยู่พอดี

"ว่าไงตาอิฐ ไม่ได้เจอกันหลายปีโตเป็นหนุ่มหล่อเชียวนะ" เพื่อนของปู่ผมกล่าวทักเมื่อผมนั่งลงข้างๆ ท่าน

"ครับ"

"สวัสดีค่ะคุณลุงหนูชื่อซินดี้นะคะเป็นคนรักของอิฐค่ะ^^"

"หัดมีมารยาทบ้างนะ ผู้ใหญ่เขาไม่ได้ถามไม่ต้องโฆษณาตัวเองก็ได้" ปู่ของผมเอ่ยขึ้นทันทีที่ซินดี้แนะนำตัวกับเพื่อนของท่านแบบนั้น

"ซินดี้ขอโทษค่ะคุณปู่"

"และอีกอย่างฉันก็ไม่ใช่ปู่ของเธอ เธอไม่ต้องเรียกฉันแบบนั้นก็ได้เพราะฉันมีหลานชายเพียงคนเดียวคือตาอิฐ"

"ปู่ครับ" ณ.ตอนนี้ผมรู้สึกสงสารซินดี้มากจริงๆ ปู่ผมพูดอะไรไม่ไว้หน้าเธอเลยสักนิด แต่ผมก็เข้าใจนะว่าปู่ผมไม่ชอบซินดี้

"พาผู้หญิงของเราไปนั่งที่อื่น ตรงนี้ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน"

"ครับ"

จากนั้นผมก็พาซินดี้เดินออกมาจากโต๊ะและพาเธอมานั่งตรงริมสระน้ำแทน

"ทำไมปู่ของอิฐถึงดูไม่ค่อยชอบซินดี้เลยคะ ซินดี้ทำผิดอะไร"

"คุณปู่ท่านแก่แล้วอย่าถือสาท่านเลยนะ" ผมปลอบใจซินดี้ด้วยความเห็นใจ

"ซินดี้อายนี่คะ โดนว่าต่อหน้าแบบนี้"

"ไม่เป็นไรนะอย่าคิดมาก"

" ถ้างั้นคืนนี้ซินดี้นอนค้างกับอิฐที่นี่นะคะ ซินดี้อยากให้อิฐปลอบใจซินดี้"

"อืมได้สิ"

"ขอบคุณนะคะอิฐน่ารักที่สุดซินดี้รักอิฐนะคะ^^" ซินดี้สวมกอดผมด้วยความดีใจเพราะตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้พาซินดี้มานอนค้างที่บ้านผมอีกเลย เวลาเราจะมีอะไรกันผมจะพาเธอไปที่คอนโดของผมแทน

นารี

ในขณะที่ฉันกำลังเดินดูความเรียบร้อยและคอยเก็บแก้วเครื่องดื่มที่แขกในงานนำมาวางทิ้งไว้ตามจุดต่างๆ บริเวณรอบๆ งาน สายตาของฉันก็บังเอิญไปเจอเข้ากับคุณอิฐและคนรักของเขาที่ยืนกอดจูบกันอยู่ตรงริมสระน้ำ ฉันมองภาพบาดตานั้นด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นแต่ทุกครั้งที่เห็นใจฉันมันก็สั่นไหว แม้ใจจะพยายามหักห้ามความรู้สึกที่มีต่อคุณอิฐแต่มันก็ไม่เคยทำได้เลยสักครั้ง

เพล้ง!!!! เสียงแก้วเครื่องดื่มหลุดออกจากมือโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ทำให้ทั้งสองคนที่กำลังยืนกอดจูบกันหันมามองทันที ฉันรีบก้มลงไปเก็บด้วยมือที่สั่นเทา

"มาแอบดูกูอีกแล้วใช่ไหม!!! คราวก่อนนี่ไม่เข็ดใช่ไหม"

"ปะเปล่านะคะนาไม่ได้แอบดูค่ะคุณอิฐ"

"นี่มันนังคนรับใช้คนที่แอบเข้ามาในห้องอิฐวันนั้นนี่คะ ซินดี้จำได้"

"กูเคยบอกกับมึงว่าไง ว่าอย่ามาให้กูเห็นหน้า ทำไมมึงไม่จำ!!!! "

ฉันที่กำลังก้มเก็บเศษแก้วที่ตกแตกก็รีบเงยหน้าขึ้นมองหน้าคุณอิฐทันที

"นาไม่ได้ตั้งใจมาให้คุณอิฐเห็นหน้านะคะนาแค่เดินมาเก็บแก้วเครื่องดื่มที่แขกในงานนำมาวางทิ้งไว้"

"มึงกล้าเถียงกูเหรอ" และสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คุณอิฐยกเท้าขึ้นแล้วเหยียบลงมาบนหลังมือของฉัน

"โอ๊ย เจ็บค่ะคุณอิฐนาเจ็บ" เศษแก้วที่ตกอยู่มันบาดมือของฉันทันทีที่คุณอิฐลงน้ำหนักเท้าลงมา

"มึงจะได้จำว่าต่อไปอย่าสะเออะมาให้กูเห็นหน้ามึงอีก" คุณอิฐพูดพร้อมกับเหยียบลงมาบนมือของฉันหนักกว่าเดิมจนตอนนี้ฉันปวดไปหมดเลือดก็เริ่มไหลออกมา

"ฮือออ คุณอิฐคะ นาเจ็บ"

"อิฐคะเลือดมันออกมาเต็มเลยค่ะ"

"ช่างมันสิ ตายไปซะได้ก็ดี"

"คุณอิฐ"

น้ำตาของฉันมันไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดทั้งคำพูดและการกระทำที่คุณอิฐปฏิบัติต่อฉัน มันปวดร้าวทั้งกายและทั้งใจ ฉันมองคุณอิฐที่เดินจากไปพร้อมกับคนรักของเธอโดยทิ้งให้ฉันนั่งจมอยู่กับบาดแผลที่มือที่คุณอิฐเป็นคนทำ

"คุณอิฐทำไมใจร้ายกับนาได้ขนาดนี้คะ ฮือออ ฮือออ นาผิดมากเลยใช่ไหมคะที่รักคุณอิฐ ถ้านาห้ามหัวใจตัวเองไม่ให้รักคุณอิฐได้นาคงทำไปนานแล้ว ฮืออออ"