บทที่ 9 รุกหนักครั้งที่ 2

3 วันต่อมา

ด้านเชอเนมร่างบางในชุดนักศึกษาจากที่ผมยาวมัดรวบตึงเกล้าขึ้นกลางหัวเป็นจุดกับแปรเปลี่ยนเป็นผม ทรงหน้าม้าสีน้ำตาลแดงอ่อนๆ เข้ากับลุคสาวหวาน จากที่มีทุนดีเรื่องหน้าตาสวยอยู่แล้ว พอเปลี่ยนลุคใหม่ ถึงกับน่ารัก สดใส แปลกตา ดูน่าค้นหาไปอีกแบบ ผมสวยสยายถูกปล่อยยาวลงกลางหลัง กระโปรพลีททรงยาว จากเสื้อนักศึกษาไซส์ XL พับแขน เปลี่ยนเป็นไซส์ S พอดีกับสัดส่วน ไม่ว่าหนุ่มๆ คนที่ได้เห็นต่างเป็นอันต้องเหลียวหลัง

“วู้ว...น่ารัก ชิบหาย” เสียงหนุ่มๆ ที่เดินผ่าน พร้อมกับส่งยิ้มให้เชอเนม

“เขาแซวแกแน่เลย” เสียงนับดาวเอ่ยกับเชอลิตา แต่นั้นใช่ว่าคนตกเป็นเป้าสายตาของหนุ่มๆ สาวๆ ที่คิดสนใจ เธอกับวุ่นวายชุดนักศึกษาที่ใส่ตอนนี้มากกว่า

“ไม่ชินเลย ชุดนักศึกษายัยวาววา นี้นางจะใส่สั้นและรัดไปไหน ฟู่ๆ ไม่ไหวแล้ว ฉันอึดอัด” เชอเนมบ่นอุบอิบขณะที่ร่างบางเดินเข้ามาในโรงอาหาร ที่ฉันต้องใส่ชุดยัยวาววานี้ เพราะเมื่อคืนเรารวมหัวกันทำรายงานดึกไปหน่อย ฉันไม่ได้กลับหอ เลยต้องใส่ชุดของยัยวาววาอย่างที่เห็นนี้แหละ ฉันและยัยวาววาเราแต่งตัวคนละสไตล์ ฉันก็เลยไม่ชินกับกระโปรงสั้นๆ เสื้อรัดๆ อย่างที่เห็น

“แหม่แก ใส่แบบนี้แล้วน่ารักดีออก ดูดิตัวเล็กแต่น่ารักหน้าอกหน้าใจใหญ่ไม่เล็กนะคะ ซ่อนรูปไม่เบา น่าอุ้มชะมัด ดูดิ หนุ่มๆ มองแกไม่กระพริบตากันเลยทีเดียว” วาววาที่เห็นหนุ่มๆ ซุบซิบกันถึงกับหันมาฉีกยิ้มใส่ พอยัยเนมใส่ชุดฉัน นางปังมาก สวยเลิศ น่ารักจึ้งไม่ไหว จากที่เรียกเพื่อนในห้อง เรียกนางยัยเฉิ่ม น้องซุ่มบ้างเห็นทีแบบนี้แล้วต้องเรียกใหม่แล้วนะทุกคน เชอเนมคนสวย บอกเลยค่ะขนาดฉันเป็นเพื่อนยัยเชอเนมจะ 3 ปี ฉันเป็นผู้หญิงยังอดมอง ชื่นชมความน่ารักสดใสของนางไม่ได้เลยค่ะ ปากนิด จมูกหน่อย ทุกอย่างมองแล้วสบายตา ลงตัวสุดๆ บอกเลยบ้านนี้เขางานดีกันทุกคน ยิ่งพี่สาวยัยเนมสวยระดับดารา นางเอกละคร มีหรือน้องจะไม่สวยเหมือนพี่

“ยัย...” ฉันหันไปว่ายัยวาววา

“ต้องแต่งให้สวยหน่อยสิ ให้สมกับที่สาวๆ รั้วมอ.B เขาลือกันว่าแก เดทกับพี่มอส” พูดแล้วนางก็ยิ้มกริ่มอย่างล้อเลียน นาทีนี้ฉันเหมือนคนที่เขาลืมกันน่าอิจฉาสุดๆ คบ...พี่มอส ใครมันเขียนเพจ น่าจับทุบให้หลังหัก

“แหวะ ...จาอ้วก” ฉันว่าให้กับยัยเพื่อนทั้งสอง

!! เห้ย ....!! ชีวิตอันสงบสุขของฉัน ตั้งแต่วันที่ฉันเป็นลมกับค่าเสียหายรถคันนั้น หลังจากนั้นมาเพจคนดังของมหาลัยก็เล่นข่าวพี่มอส เดทกับฉัน พร้อมกับภาพที่เขาอุ้มฉันเข้าห้องพยาบาล หลังจากนั้นมาก็เป็นอย่างที่เห็นนี้แหละ เพื่อนสาวทั้งสองจับฉันเปลี่ยนลุค และไหนสายตาของสาวๆ ที่จ้องมองมาที่ฉันอีก พวกเขาคิดว่าฉันเดทกับคนใจร้ายคนนั้นจริงสินะ ทั้งที่ฉันบอกกับเพื่อนๆ ในห้องไปแล้วว่า ฉันไม่ได้เดทหรือคบคนดังแบบนั้น แต่ก็ไม่มีใครเชื่อ ก็แล้วแต่เลยค่ะ อยากจับคู่ คิดไรก็คิดเลยเชิญค่ะ

ร่างบางที่เดินสับเรียวขาสวยๆ มานั่งในโรงอาหาร

“ว้าว ยัยเนม แกดูสิ สาวๆ บริหารคงอิจแกมากแน่เลย มองแกไม่หยุดเลย” ยัยนับดาวนั่งตรงข้ามและเอ่ยกับฉัน

“แล้วไง พวกนั้นมองฉัน ซุบซิบฉัน ไม่ใช่คำชมหรอกน่า ส่วนมาก นินทา ไม่เหมาะกับพี่มอส พี่มอสเอาตาส่วนไหนมองยัยนั้น ชิ อย่างกะพวกนางสวยตายแหละ” เชอเนมยังเอ่ยกับเพื่อนของเธอต่อ ทว่าขณะที่เชอเนมเอ่ยมานั้น สายตาของทั้งสองสาววาวาและนับดาวสะดุดเข้าร่างสูงในชุดนักศึกษาของมอสที่เดินเข้ามาในโรงอาหารพร้อมกับเพื่อนๆ ร่วมแก๊งค์

“ว้าว....” สองสาวถึงกับตาโต ไม่สนใจคำพูดของเชอเนม

ด้านมอสขณะที่ร่างสูงเดินเข้ามาในโรงอาหารพร้อมกับกลุ่มเพื่อน โรม ราม และไอดอลหนุ่มอย่างแทคิณนั้น

“เชี่ย...มอส มึงช่วยกูดูหน่อย ไม่แน่ใจว่ะ ใช่คนเดียวกันไหม” ร่างสูงที่เดินเข้ามาในโรงอาหาร ในจังหวะที่ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นหาโต๊ะนั่งนั้น

“ใคร...” มอสถามราม เป็นเชิงว่ามึงหมายถึงใคร

“กระโปรงทรงเอสั้น กระเป๋าสีฟ้า ผมยาวสีน้ำตาลแดงคนนั้น ไม่แน่ใจ ใช่คนเดียวกันปะ น้องเชอเนมคู่กรณีมึงน่ะ” รามหันมาเอ่ยกับมอส

“หึ...เชอเนม งั้นเหรอ” มอสมองหน้าราม นี้อย่าบอกนะว่าคนเดียวกัน สัสเสือกเดินตามยัยนี้ตั้งแต่ลงจากตึกแล้ว

“ใช่เหรอ...” ใบหน้าอันหล่อเหลาขมวดคิ้ว มองตามที่ไอ้รามบอกนั้น ถ้าใช่ คนนี้เด่นสุดในโรงอาหารนี้แล้วนะ

“ใคร พวกมึงมองใคร” ทั้ง 4 หนุ่มเดินมาหยุดที่โรงอาหาร สายตาจ้องมองไปยังร่างบางสาวสวยผมสีน้ำตาลเด่นสุดในโรงอาหาร

“ไม่แน่ใจ ใช่คู่กรณีไอ้มอสป่าว” แต่ในจังหวะที่เชอเนมหันมายิ้มกับเพื่อนๆ ของเธอนั้น

“ชัดเลย น้องเชอเนมนี้หว่า” รามที่เอ่ยมาเช่นนั้น แต่ตอนนี้ไม่ทันแล้ว เพราะไอ้คู่กรณีของเธอ เดินนำหน้าพวกผมไปโต๊ะด้านหลังของเธอเสียแล้ว ราม โรม แทคิณ ได้แต่เดินตามมอสไป

“สัส อย่าบอกนะว่ามันจะนั่งโซนนั้น ร้อนชิบหาย” โรมเอ่ยอย่างไม่เข้าใจมอส จู่ๆ ก็เดินมาที่โต๊ะโซนนี้เสียแล้ว

ด้านสองสาวอย่างนับดาว และวาววาถึงกับตกตะลึง ในความหล่อเหลา หนุ่มฮอตรุ่นพี่ต่างคณะ จนตาค้าง หูย ใกล้มาก หนุ่มๆ ที่หาโต๊ะนั่งอยู่นั้น ทว่าเสียงแว่วๆ กับดังเข้าหูของมอส

“ใครกันมันถ่ายภาพฉันกับพี่มอสไปลง เหอะ ไม่ดูหน้าฉันเลย หลับนิ่ง อ้าปากขนาดนั้น ยังทำกันได้ ไอ้คนที่ปล่อยภาพเนี้ยเอาสมองส่วนไหนคิด ฉันนี้นะคบกับผู้ชายแบบนั้น เห้ยคนสวยจะเป็นลม” เชอเนมเลื่อนดูภาพในสมาร์ตโฟนของเธอในเพจคนดังมอ.B ที่เอาลง สายตาไล่อ่านพวกคอมเม้นต์ ส่วนมากคอมเม้นต์เป็นเอกฉันท์ เชอเนมไม่สวย พี่มอสควรได้คนที่ดีกว่านี้ เชอเนมไม่เหมาะกับพี่มอส

“หล่อ แต่ห่วยแตกแบบนั้น ใครเขาจะคบ คนปล่อยข่าวฉันนี้ไม่ดูเลย ฉันออกจะสวยขนาดนี้ เขาต่างหากที่ไม่เหมาะกับฉันหรอก หยี่แค่คิดก็ขนลุกแล้วปะ พวกแกเห็นยัง เขียนเพจยังไงเนี้ย” แต่นั้นคนพูด กับไม่รู้ชื่อชายหนุ่มที่ตนกำลังเอ่ยถึงนั้น ยืนอยู่ด้านหลังเธอ สองสาวที่เห็นมอสถึงกับอ้าปากค้าง จะห้ามเพื่อนก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อมอสยืนข้างหลังเชอเนม มอสที่เชอเนมเอ่ยมาเต็มสองหูเช่นนั้น ร่างสูงได้แต่กัดฟันกรอด มอสที่กำลังหย่อนก้นนั่ง ถึงกับหันควับมองโต๊ะหญิงสาวที่เอ่ยถึงชื่อตน

“หน้าแหลมๆ เหมือนตัวแย้ ที่ตากับยายฉันเลี้ยงเอาไว้ ที่บ้านแบบนี้ นี้นะจะมาคบกับฉัน ผู้ชายปากร้าย ใจร้ายแบบนั้น ไม่ได้เกิดหรอกค่ะ เหอะ ไม่อยากจะพูดมีอีกเยอะ...” เชอเนมยังพูดอย่างสนุกปาก รามที่อยากรู้ตัวแย้ แม่งเป็นแบบไหนวะ เกิดมาไม่เคยเห็น ถึงกับหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาเสิร์ชดู

“นี้ ตัวแบบนี้น้องบอกเหมือนมึง” โรม แทคิณถึงกับกลั้นขำไม่ไหว

ด้าน โรม ราม แทคิณ เองก็ไม่ได้หูฝาด ที่เห็นสาวน่ารัก น่าอุ้ม นินทามอสในระยะเผาขน สุดแล้ว น้องลัมโบ ฉายาใหม่ที่รามตั้งให้ น้องลัมโบ น่ารักดูเปิ่นๆ ทำไอ้มอสปวดหัวปวดกบาลอยู่ไม่น้อย ดูมีสีสันดีแฮะ มอสที่ทนไม่ไหว ร่างสูงถึงกับสาวเท้าไปยังโต๊ะของคนพูดมาก พูดไม่ดูหน้าดูหลัง ไอแพดที่มอสถือในมือถูกวางลงบนโต๊ะที่เชอเนมนั่ง กับเพื่อนของเธอ

!! แป๊ก!! คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก ร่างสูงถือวิสาสะนั่งลงที่ว่างๆ ข้างๆ เธอ เชอเนมที่เห็นหน้ามอสเต็มสองตานั้น ดวงตาเรียวสวยถึงกับเบิกกว้างด้วยท่าทีตกใจ ชิบหายแล้วไหมฉัน แล้วทำไมเพื่อนตัวดีของฉันไม่ส่งสัญญาณอะไรเลย ริมฝีปากเรียวเม้มเข้าหากันแน่น

“งั้นเหรอ ฉันเป็นผู้ชายแบบไหน ช่วยอธิบายมาหน่อยสิ...” เสียงเข้มที่เอ่ยมานั้นมันทั้งนิ่งและน่ากลัวสุดๆ

“พะ...พี่มอส” คนตัวเล็กเอ่ยไม่เต็มเสียง เสียวสันหลังวูบ จากที่โซนโต๊ะที่นั่งอากาศค่อนข้างร้อน ตอนนี้พออยู่ใกล้เขาร้อนหนักมากไปอีก

“ฉันเหมือนตัวแย้ บ้านคุณยายคุณตาเธอมากงั้นเหรอ” แต่นั่นใช่ว่าคนนินทาในระยะเผาขน จะยอมรับง่ายๆ เชอเนมเปลี่ยนสีหน้าตกใจให้ดูเป็นปกติฉีกยิ้มหวานๆ ใส่คนถาม ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และมองเขาด้วยสายตาน่ารัก เฉไฉอย่างน่าตาเฉย

“อ่า...ใคร มันพูดนะ น่าตีจริงๆ เลย ใครจะกล้าว่าพี่มอส สุดหล่อใจดีละ ไม่มี๊ ไม่มีนะ พวกแกได้ยินปะ พี่คงหูฝาดแน่เลย ใครมันจะกล้า...พูด” แถเก่งเกินยัยเชอเนมไม่มีอีกแล้ว นับดาวได้แต่คิด คำพูดของเชอเนมทำเอา สามหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนด้านหลังเธอถึงกับอมยิ้มไปตามๆ กัน

ด้านเชอเนมโดนจับได้คาหนังคาเขาขนาดนี้ ใครมันจะกล้าอยู่ต่อละ รีบชิ่งสิ มือเรียวหยิบกระเป๋าและหนังสือบนโต๊ะด้วยความไว แต่นั้นมือมอสกับไวกว่า

“ฉะ...ฉันมีเรียนน่ะ ขอหนังสือด้วย” เชอเนมสบตาเข้ากับนัยน์ตาคู่ดุของคนตรงหน้า แต่นั้นมอสกับไม่ยอมยัยนี้กล้าดียังไงว่าเขาแล้วจะชิ่งหนีงั้นเหรอฝันเหรอ เชอเนมแย่งหนังสือในมือมอสไปมา คนตัวเล็กแย่งสุดแรงกำลัง แต่ในจังหวะที่คนตัวโตปล่อยมือออกจากหนังสือนั้นร่างบางของคนตัวเล็กกับถลาเข้าหาอกแกร่งหนาของคนตัวโตด้วยความแรง กลับกลายเป็นว่า มอสถูกเชอลิตาสวมกอดอย่างไม่ทันตั้งตัว หน้าอกของเชอลิตาชนเข้ากับหน้าอกของ มอสอย่างจังๆ

!! ปรึก!! จากที่เห็นมองว่ายัยนี้แบนสงสัยต้องเปลี่ยนคำพูด นัยน์ตาทั้งสองคู่ประสานเข้าหากัน ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาคนตัวเล็กแทบจะจรดกัน ภาพที่เห็น ทำเอาสองสาวนับดาว วาววาถึงกับตาค้าง ส่วนสามหนุ่ม โรม ราม แทคิณ ได้แต่ยิ้มอ่อนๆ

เชอเนมกอดมอสอยู่เช่นนั้น ทุกอย่างราวกับโลกหยุดหมุน ปากเอย จมูก หน้าเรียวๆ หล่อเหลานี้เอย สติคนตัวเล็กถึงกับกระเจิดกระเจิงหลุดลอยออกไปไกล แต่นั้นมอส กับได้สติ

“เธอจะกอดฉันแบบนี้อีกนานไหม คนมองกันทั้งโรงอาหารแล้ว” มอสกดเสียงต่ำกระซิบที่ข้างหูคนตัวเล็ก ทำให้ร่างบางนั้นได้สติ เชอเนมมองแขนตัวเอง ใบหน้าสวยชะงัก

อ่า...ให้ตายสิ นี้ฉันกอดเขาจริง แขนเรียวที่โอบเอวคนตัวโตนั้นผละออก มือเรียวหยิบหนังสือและลุกขึ้นจากโต๊ะ ฉันมองไปบริเวณรอบๆ สายตาหลายร้อยคู่จับจ้องมาที่ฉันและเขา

หึ...น่าอายชะมัด และฉันจะหลับตาเดินออกจากโรงอาหารยังไงละเนี้ย และไหนสายตาของเขาที่มองฉันพร้อมเอาเรื่องสุดๆ นี้อีก คนตัวเล็กถึงกับสาวเท้าหนีรีบเพ่นให้ไว