บทที่ 7 หล่อร้ายๆ

“เธอ...ใช่ไหม เชอลิตา” เสียงเข้มตวาดดังลั่นนั้นใบหน้าสวยที่ยิ้มกริ่มเมื่อครู่ถึงกับหุบยิ้มลง อยู่ห่างแค่นี้แล้วเขาจะเสียงดังทำไม

“ชะ...ใช่ ค่ะ” เมื่อเห็นท่าไม่ดี คนตัวเล็กเอ่ยเสียงตะกุกตะกักอย่างไม่เต็มเสียง มอสเองก็ตกใจไม่น้อย ตัวต้นเหตุที่ทำสีเละรถผมกับผู้หญิงที่แกล้งล้มอ่อยผมวันนั้นคือคนๆ เดียวกัน

แต่นั้นมอสไม่พูดเปล่า ร่างสูงโยนม้วนกระดาษเอสี่นั้นให้กับเธอ

!! แป๊ก!! ม้วนกระดาษตกลงบนพื้น ถ้าหลบไม่ทันมันคงโดนหน้าสวยๆ ฉันเต็ม ใบหน้าสวยที่เห็นเช่นนั้นถึงกับซีดเผือกลง หัวใจดวงเล็กร่วงหล่นมากองที่ปลายเท้า เชอเนมย่อตัวมือเก็บม้วนกระดาษขึ้นมาและคลี่มันออกดูอย่างช้าๆ ภาพที่เห็นเป็นภาพรถลัมโบกินี่และภาพที่เธอทำสีเละรถของเขา ดวงตาถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยสีหน้าตกใจ

“ภาพชัดขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าไม่ใช่ฝีมือเธอ” เสียงเข้มเอ่ยดังลั่น ทำเอาคนฟังถึงกับสะดุ้งขนลุก

“ค่าเสียหายทั้งหมด 3 แสนบาท ฉันให้เวลาเธอ 3 วัน”

“3 แสน 3 วัน” เชอเนมถึงกับตกใจ อยู่ในอาการช็อก

“สะ...สามแสน” ใบหน้าสวยซีดเผือกลง ฉันรู้สึกหูอื้อตาลายไปหมด

“สามแสน สามแสน สามแสน สามวัน” วิงๆ มีอะไรบางอย่างที่วิ่งเข้ามาในหัวฉัน สามแสน สามวัน สามวัน สามแสน จากนั้นทุกอย่างก็มืดและดำสนิท ร่างบางวูบล้มลงกับพื้น

!! ตึ้ง!!

“เชี่ย” เสียงที่เอ่ยมานั้น ฉันได้ยินเท่านั่นจากนั้นทุกอย่างก็ดับมืดสนิทไป

“เชี่ยมอส” เสียงรามที่เอ่ยมานั้นทำให้มอสนั้นได้สติ มือหนาคว้าเข้าที่เอวบางของคนตัวเล็กทัน ไม่งั้นยัยนี้คงหน้าจูบกับพื้น

“เห้ย...” ทั้งสองหนุ่มมอสและรามตกใจถึงกับทำหน้าไม่ถูก ใครจะคิดว่ายัยนี้จะเป็นลมต่อหน้าพวกผม

“แกล้งเป็นลมป่าววะ” มอสที่ทำอะไรไม่ถูกหันไปถามราม

“หน้าเธอซีดขนาดนี้ กูว่าไม่ใช่ละ พาน้องเขาไปห้องพยาบาลเถอะ ตายมากูกับมึงแม่งจะซวย” รามเอ่ยมาเช่นนั้นมอสก็ไม่รอช้า อุ้มคนเป็นลมส่งห้องพยาบาลทันที

เหล่านักศึกษาที่เห็นมอสหนุ่มหล่อใบหน้าอันหล่อเหลาคนดังของดีคณะบริหาร อุ้มสาวศิลป์ปี 2 ออกจากห้องสาวๆ ที่เห็นต่างแตกตื่น ฮือฮากันยกใหญ่ ไม่เว้นแม้กระทั่งคมสันหัวหน้าห้องของเชอเนม และเพื่อนร่วมคณะอีกหลายคน

“อร้าย แกพี่มอสอุ้มยัยเชอเนม ฮือ...นิอย่าบอกนะ พวกเขาเดทกัน อร้าย แก ยัยเนม นางร้ายมาก แอบฉกพี่มอสฉัน ฉันนี้เห็นมากับตา” คมสันที่เดินผ่านไม่คิดจะมาเห็นช็อตเด็ดของรุ่นพี่สุดฮอตต่างคณะกับเพื่อนร่วมคลาสเรียนนั้น

คนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร กับอิจฉาเชอเนม อยากเกิดเป็นเชอเนมบ้าง แฟนนางหล่อ งานดีสุดๆ ทั้งหล่อทั้งรวย ตอนนี้เพื่อนๆ ในคลาสกับไม่สนใจตำราเรียน นาทีนี้ชั่วโมงนี้ เชอเนมกลับกลายเป็นคนดังอย่างไม่รู้ตัว เพียงเพราะเธอถูกรุ่นพี่อย่างมอสและราม พาเข้าห้องพยาบาล

ด้านมอสที่ตั้งใจจะมาหาตัวคนต้นเหตุ ให้เธอรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำ ทว่ากับเป็นเขาที่ต้องมาอุ้มเธอเข้าห้องพยาบาลต่อหน้านักศึกษานับร้อยคน มอสถึงกับหงุดหงิดและหัวเสียกับเชอลิตาสุดๆ

“เชี่ย แกล้งเหรอป่าววะ” มอสถามกับพยาบาลสาวสวยดูแลเธอ

“ไม่น่าจะแกล้งนะคะ ให้คุณหมอตรวจดูแล้ว น้องเขาตกใจ อยู่ในภาวะช็อกค่ะ”

“ช็อก” มอสและรามสองหนุ่มได้แต่มองหน้ากัน เกิดมาเขาพึ่งเคยพบเคยเจอ เคยได้ยินแต่ก็ไม่เคยเห็นกับตาอายุ 21 พึ่งจะเห็นก็วันนี้แหละ ตกใจชิบหาย

“เธอจะตาย ไหมครับ” มอสถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล ไม่ได้เป็นห่วง ถ้าตายขึ้นมาจะยุ่งเหยิงไปกันใหญ่ ค่ารถนั้นอีก

“ไม่ตายค่ะ ให้น้องนอนพักสักหน่อยก็คงจะหาย” ถ้าไม่ได้ยินจากปากหมอและพยาบาล คิดว่ายัยนี้ชิ่งเป็นลมเพราะหนีความผิดแล้วนะครับ

1 ชั่วโมงต่อมา

ด้านเชอเนมหลังจากที่เป็นลมไป 1 ชั่วโมงนั้น ร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในห้องสีขาว ด้วยอาการสะลึมสะลือ สติยังไม่เต็มร้อยนั้น สายตากับสะดุดเข้ากับร่างสูงในชุดนักศึกษายืนพิงขอบหน้าต่างสายตาคมคู่ดุคู่นั้นเพ่งมาที่ฉัน ร่างบางที่ฟื้นคืนชีพนั้นลุกพรวดพราดขึ้นมาด้วยสีหน้าตกใจ หน้าฉันร้อนวูบวาบขึ้นมาทันทีทันใดที่เห็นหน้าหล่อๆ ของเขา

“ที่นี่ ที่ไหน” เธอถามเขา

“ห้องพยาบาล เธอเป็นคนหมดสติ ฉันเลยพามาที่นี่” ใช่...ฉันจำได้ สามแสน สามวัน คนตัวเล็กทำหน้าราวกับจะร้องไห้

“เป็นลมก็ส่วนเป็นลม จะช็อกตายยังไงเธอก็ต้องชดใช้ เธอทำสีเละใส่รถฉัน เธอเองก็เห็นว่ามันล้างไม่ออก” ยิ่งเจ้าของรถเอ่ยมาเช่นนั้น คนฟังถึงกับทำหน้าราวจะร้องไห้ มอสยืนกอดอกปลายสายตามองคนบนเตียง

“โกรธที่อ่อยฉัน แล้วฉันไม่สน ทำกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ” มอสที่เอ่ยมาเช่นนั้น คนฟังถึงกับชะงัก

“อ่า...ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น”

“จะบอกว่าเธอไม่ตั้งใจ ไม่รู้ว่ารถคันนั้นคือรถฉัน” ใบหน้าอันหล่อเหลาขมวดคิ้วถาม

“ใช่...ฉันไม่รู้หรอก จู่ๆ ใครมันจะไปสร้างเรื่องเสียตังเป็นแสน” มอสพยายามใช้ความคิด

“จะบอกว่าไม่ตั้งใจ”

“ถ้าพี่ตามฉันมาได้เพราะกล้องวงจรปิด พี่ก็ต้องรู้สิว่าฉัน ไม่ได้ตั้งใจ แค่ซุ่มซ่ามและซวยเท่านั้นเอง” เธอเอ่ยน้ำเสียงอ่อนลง พร้อมก้มหน้ารับชะตากรรมต่อ ไม่กล้าแม้แต่จะสู้หน้ากับเขา

“อืม...เห็นว่าไม่ตั้งใจหรอกนะ หยวนๆ ให้ละกัน”

“แสนห้า” เธอต่อลองเขา หึ...มอสกระตุกรอยยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก

“พูดเป็นเล่น 3 แสน เพราะทั้งหมด 6 แสน” เสียงเข้มเอ่ยมาเช่นนั้น คนตัวเล็กตาเบิกกว้างออกมาด้วยสีหน้าตกใจ ไม่อยากจะตื่นมาเลย ขอหลับต่อได้ไหม ละฉันจะไปหาตังมาจากไหนตั้ง 3 แสน 3 วัน

“ถ้าไม่เชื่อ เธอว่าฉันคิดเธอแพงไป ก็ไปดูกับฉันที่โชว์รูมให้เห็นกับตาของเธอ” คำพูดของมอสทำเอา เชอลิตา ถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก

“ถ้าเธอชิ่ง เตรียมเข้าคุก เพราะฉันเตรียมทนายไว้แล้ว เข้าใจ๋” หึ...เขาคงไม่ได้ขู่ฉันหรอกนะ หล่อใจร้าย สายตาดุดัน แบบนี้คงทำจริงพูดจริงสินะ

“อืม...ก็ได้”

3 ชั่วโมงต่อมา

ด้านเชอเนมจากนัดกับพวกเพื่อนๆ ฉันที่ร้านทำผมกับต้องยกเลิกนัดและมาที่โชว์รูมรถหรูแทนที่ชีวิตนี้ฉันก็ไม่คิดจะมา ถ้าไม่ใช่เพราะความซวยบ้าๆ นี้ ก็คงไม่มา

“เห้ย...เหนื่อยสุดๆ” ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงพลีท วิ่งลงมาจากรถเมล์ ด้วยสีหน้าหอบแดก รามที่เห็น สภาพร่างบางวิ่งลงจากรถเมล์เข้ามาภายในโชว์รูมรถหรูถึงกับมองหน้ามอส

“สภาพรถที่เธอนั่งรถมา จะเอาตังที่ไหนมาจ่ายให้มึง” รามอดสงสารสาวน้อยน่ารักผู้เคราะห์ร้ายไม่ได้ ถึงกับเอ่ยมา

“ถ้ามึงชอบยัยนี้ขนาดนั้น มึงช่วยจ่ายได้ปะละ” มอสสวนกลับ

“หึ...เกี่ยวไรกับกู” รามได้แต่มองหน้ามอส มอสที่เห็นสภาพร่างบางเดินลงจากรถโดยสารมานั้น เชี่ย...แล้วยัยนี้จะเอาตังที่ไหนมาจ่ายให้รถผมละวะ จากที่เครียดอยู่แล้ว ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับเครียดคิดหนักเป็นสองเท่าไปอีก