บทที่ 5 งานคอนเสิร์ต

ด้านมอสที่ผมขึ้นไปรอบซาวด์เช็คคู่ไอ้เชี่ยคิณ เพราะขึ้นซ้อมแทนไอ้เจรามี่เท่านั้นเอง นี้เป็นการขึ้นร้องเวทีใหญ่ๆ ที่มีผู้ชมประมาณ 200 คนปกติ ผมจะร้องแค่ในห้องคาราโอเกะหรือไม่ก็ที่ห้องซ้อมไอ้เชี่ยคิณเท่านั้น

โห้...ใครจะคิดว่าสาวๆ จะกรี๊ดผมมากขนาดนี้ สงสัยต้องเปลี่ยนอาชีพละวะ แต่ไม่เอาดีกว่า กลัวไอ้เชี่ยคิณแม่งตกงาน ผมแค่เบื่อๆ เซ็งๆ กับคนที่มันทำรถผม เลยหาอะไรสนุกๆ คลายเครียดหน่อยเท่านั้นเองครับ เวลา 10 นาทีที่ขึ้นร้องนี้ก็เหนื่อยเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน แต่ก็ชอบนะครับสนุกดี เสียงสาวๆ ที่กรี๊ดขึ้นมาบนเวทีนั้น ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาที่คลอเพลงและโยกเบาๆ ถึงกับยิ้มไม่หุบ

“กรี๊ด พี่มอส พี่มอส หล่อจึ้ง เท่มากค่ะ” ก็รับบทเป็นคนดังไปแล้ว1 นะสิครับ นาทีนี้

“แต้มบุญค่ะ ที่ได้เห็นพี่มอส ร้องเพลงโชว์บนเวที บุญตาฉันมาก” เสียงที่ตะโกนขึ้นมา ทำเอามอสปลื้มปริ่มคำชมและรอยยิ้มของสาวๆ ไม่ไหว

ด้านรามที่นั่งชมอยู่บนอัฒจันทร์นั้น

“เชี่ยมอส แม่งอ่อยสาวนิหว่า พวกมึงดูมัน พออยู่บนเวทีนี้เอาใหญ่เลยวู้ย เชี่ยมอสของกู”

“พรุ่งนี้คลิปมันว่อนติ๊กต๊อก ปกติสาวๆ ก็ชอบถ่ายภาพมันไปลงอยู่แล้ว” วาคิมว่าให้กับมอส ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะชื่นชมการร้องเพลงบนเวที สาวๆ กรี๊ดเสียงคอแทบแตกเส้นเอ็นขึ้น มอสจะไม่ลงเวทีเสียแล้ว

“ปล่อยให้มันได้เกิดบ้าง เชี่ยมอสของแทร่” นั้นคือคำชมจากเพื่อนๆ ในกลุ่ม ที่ได้ชมสกิลการร้องเพลงและโชว์ของมอส

“โห แกนี้ขนาดพี่มอสไม่แต่งหน้านะ ยังหล่อ ดูดีขนาดนี้ หน้าสดคือดีย์ เนียนมาก ใช่ไหมเนม” ยัยนับดาวถามขณะที่สายตาของนางยังจับจ้องบนเวที

“หล่อมาก หล่อจนฉันหน้าชาไปเลยแหละ” อย่าว่าแต่ยัยนับดาวที่ชมหน้าเขาเลย ฉันที่เห็นใกล้ๆ ในระยะประชิด แทบไม่เชื่อว่านี้คือหน้าผู้ชายเหรอ

“แกเขาหล่อ เท่ จนฉันหูอื้อตาลายไปหมดแล้ว” จากที่จะเดินไปข้างนี้ยังก้าวไม่ออก ช็อกกับความหล่อของคนบนเวที จา...เปงลม

“กรี๊ดดด ค่ะ” ในเมื่อเก็บไว้แล้ว มันทรมานก็กรี๊ด มันออกมา ฉันกรี๊ดความหล่อของผู้ชายที่ฉันสบประมาทเขาไว้ แต่ตอนนี้ทนไม่ไหวแล้ว ขอทีเถอะ ความไม่พอใจเอาโยนทิ้งออกไปให้หมด นาทีนี้ตาฉันนี้ก็เสพความหล่อเท่ห์ละมุน ร่างสูงเสื้อยืดสีเทาบนเวทีก่อน ขอเก็บรายละเอียดของเขาให้เยอะ จะได้คุยกับคนอื่นรู้เรื่อง ตอนนี้ใบหน้าของคนบนเวทีเสื้อสีเทานี้มีแต่ความหล่อเต็มเวที จะหยุดหล่อกี่โมงก่อนพี่เสื้อเทาของชุ้น

ด้านสองสาวนับดาว วาววาที่ไม่เคยได้เห็นเชอเนมกรี๊ดหนุ่มๆ คนไหนมาก่อนนั้น สองสาวได้แต่มองหน้ากัน

“อย่าว่าแต่ยัยเนมเลยแก ฉันกับแกก็กรี๊ด อะ รักเค๊า” นับดาวเอ่ย จากนั้นทั้งสามสาวก็กรี๊ดกันต่อ กรี๊ดจนกระทั่งมอส และแทคิณนั้นลงจากเวทีศิลปินคนอื่นๆ ขึ้นเวทีต่อ

ด้านมอสหลังจากที่ลงเวทีและเดินมารวมตัวกับกลุ่มเพื่อนๆ นั้น

“โอ้ย...ไอ้ไอดอลคนใหม่ของวงการ เชี่ยไม่ธรรมดานี่หว่า “ดีเทล ไม่พูดเปล่าแต่ร่างสูงกับตบเข้าที่บ่าไหล่ของมอส

“เชี่ย สาวๆ แม่งกรี๊ดมันมากกว่ากูอีก” แทคิณหันมาว่าให้กับมอส

“มึงแม่งขึ้นเวทีบ่อยแล้วไง สาวๆ เลยไม่ตื่นเต้น เหมือนมอส ไอ้มอสแม่งโครตตื่นเต้น” รามเอ่ยไม่หยุดปาก

“เซ็นสัญญากับกูเลยไหมเรียนจบไป กูแม่งเป็นผู้จัดการให้มึงเอง” เชี่ยดีเทลหันมาเอ่ยกับผม

“สัส ยังกะมาดามริช จะยอมงั้นแหละ” ไอ้เจมส์เอ่ยมา

“เกี่ยวไรกับแม่กู” มอสหันมาถามเจมส์

“พอมึงไปเป็นศิลปิน ใครจะทำงานช่วยเจ้ริช” จากมาดามริช มาเจ้ริช

“สัส เจมส์ มึงแม่งน่าถีบจริง” มอสว่าให้กับเพื่อนต่างคณะ

“ไม่เอาศิลปิน ไอดอลอะไรกูก็ไม่เอาทั้งนั้น ที่กูขึ้นร้องนี้ เพราะแก้เครียดโว้ย...” ผมเอ่ยกับพวกมัน

“เครียด ระดับลูกเศรษฐีอย่างมึง มีไรให้เครียดนอกจากเรื่องไม่ถูกรีดน้ำ” วาคิมว่าให้กับมอส

“สัส คิม ไอ้เพื่อนเชี่ย มึงจะเลิกกัดกูกี่โมง”

“น่าจะทั้งคืนอะ นี้พึ่งจะเที่ยงเอง” คำตอบของวาคิมทำเอากลุ่มเพื่อนๆ ถึงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น

“สัสคิม มึงแม่งกวนตีนว่ะ” มอสว่าให้กับวาคิม ดีเทลหันมองมอสและวาคิมที่เริ่มก่อสงครามกันนั้น

“หึ...!”

“พวกมึงเชื่อกูยัง เชี่ยมอสมันยอมเซ็นสัญญาที่ไหน ฝีมือระดับมัน ไม่ต้องฝึกให้เหนื่อย ออกอัลบั้มเลย กูปั้นมึงเอง” ดีเทลระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างพอใจ

“ได้ไอ้มอสไป แม่งไม่อยากจะคิด เชี่ยเทลเป็นผู้จัดการอีก บรรลัยรอแล้วอะงานนี้” วาคิมเอ่ยมา

“เจ๊ง ไม่เป็นท่าสัส แม่งผู้จัดการศิลปินแม่งเมา เละเทะแพ็คคู่” โรมว่าให้สองหนุ่ม

“กูแม่งไม่อยากจะคิด เจ้สายธารคงเรียกพวกมึงคุยวันละหลายรอบอะ” แทคิณว่าให้มอสและดีเทล

ด้านมอสหลังจากที่พวกเพื่อนๆ ผมมันเลิกไร้สาระกันแล้วนั้น

“เชี่ยราม มึงได้เรื่องยัง เรื่องรถกูอะ” มอสที่นึกขึ้นได้ถึงกับถามราม

“เชี่ยเจมส์ มึงสนิทกับพี่เรียวตะ ลูกชายเจ้าของมหาลัยอะ ช่วยมันหน่อย”

“ช่วย...เรื่องไร” เจมส์ถึงกับขมวดคิ้ว

“ไอ้เจมส์มันก็พูดกันอยู่เรื่องรถ มันแม่งไม่น่าถาม” ดีเทลว่าให้เพื่อนสนิท

“มึงไปดูน้องเชอรี่ ลูกรักไอ้มอส...” น้องเชอรี่ที่รามเอ่ยนั้น เป็นรถคันสีแดงที่มอสตั้งชื่อให้ เมื่อเอ่ยน้องเชอรี่เพื่อนๆ จะรู้กันดี หมายถึงรถของมอส

“ได้ข่าวว่าพึ่งถอยใหม่ ไม่ถึงเดือน แต่งแล้วหล่อเลยละสิ” ดีเอ็มที่รามว่ามาเช่นนั้นถึงกับถาม

“มึงไปดูรถมันก่อนเชี่ยเอ็ม น้ำตาจิไหล กูแม่งไม่รู้จะสงสาร หรือขำมันก่อนดี ไม่รู้มันไปมีเรื่องกับใครมา รถลัมโบกีนี่รถรักมัน โดนสีสาดไปครึ่งคัน” คำบอกเล่าของรามกับกลุ่มๆ เพื่อน เจ้าของรถอย่างมอสถึงกับมือกุมขมับ

จากนั้นมอสก็ได้ปรึกษากับเจมส์เพื่อนกลุ่มแฮงค์เอ้าท์ต่างคณะ

22.30 นาฬิกา

ส่วนตัวต้นเหตุที่ทำสีเละรถหรูของมอสนั้น ร่างบางในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์แดนซ์สนุกกับคอนเสิร์ตคืนนี้อย่างเมามันส์ ถึงทางมหาลัยจะห้ามเรื่องของมึนเมาแต่นั้นก็มีนักศึกษาบางกลุ่ม บางสถาบันที่ฝ่าฝืนกฎ ร่วมถึงกลุ่มเพื่อนๆ ในคณะฉันด้วย เชอเนมที่เมากรึบๆ พอได้ที่แล้วนั้น ร่างบางก็ขยับส่ายสะโพกโยกตัวเบาๆ ไปตามจังหวะเสียงเพลง ออกสเต็ปไปในใจของฉันก็ภาวนาขอให้เจ้าของรถไม่เอาเรื่องฉันก็พอ เขาอาจจจะเป็นนักศึกษาที่มาจากมหาลัยอื่นก็ได้ เชอเนมได้แต่คิดเข้าข้างตัวเอง

!! ตื้ด...ตื้ด!! เสียงเพลงดนตรีดังกระหึ่มในสเตเดี้ยมของมหาวิทยาลัย

“สนุกไหม แก...” ยัยนับดาวหันมาถามฉัน

“ที่สุด ตอนนี้ไม่ไหวแล้วรั่วมากค่ะ” ทั้งสนุกทั้งเมา มึนหัวสุดๆ ในคนๆ เดียวอย่างฉัน แต่ก็แอบเสียดายนะที่พี่มอส คนหล่อของฉันไม่ขึ้นร้องแล้ว อยากให้เขาขึ้นร้องอีกค่ะ ปลื้มเค๊า