บทที่ 4 หล่อล้นเวที

ส่วนคนที่ทำเอาชายหนุ่มรูปงามใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างมอสหงุดหงิดและหัวเสียอยู่นั้น ร่างบางของเชอเนมเดินมาถึงซุ้มชมรม สภาพชายเสื้อยืดของคนตัวเล็กที่มีรอยสีเขียวกระจายเป็นจุดๆ อยู่นั้น

“อ่า...ยัยเนม นี้เสื้อแกไปโดนอะไรมา” วาววาที่โทรตามเพื่อนสายแทบไหม้นั้นถึงกับขมวดคิ้วถาม

“ถามได้ ก็โดนสีของยัยนับดาวน่ะสิ”

“สีฉันเกี่ยวอะไรอะ เออ ละไหนถังสีนี้ฉันจะเริ่มลงสีแล้วนะ” นับดาวที่เห็นเชอเนมถึงกับถามหาสีทันที

“แก...ฉันซุ่มซ่ามทำสีของแกหกหมดแล้วอะ ผสมใหม่ได้ปะ” เชอเนมเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวล ยัยนับดาวอย่าพึ่งมาถามฉันหน่อยเลย ทำสีเลอะรถหรูนั้นฉันก็เครียดปวดกบาลจะตายแล้ว

“เออ น๊าแกแค่สีหกฉันผสมใหม่ได้ แต่หน้าแกไม่แหกยังปกติก็ดีแล้วปะ” เห้ย...นับดาวได้แต่ส่ายหน้าให้เชอเนม เรื่องซุ่มซ่ามไว้ใจยัยเนมเถอะ เพื่อนผู้ชายในคณะถึงได้ให้ฉายายัยเนม “น้องซุ่มไง” ซุ่มที่ว่าคือซุ่มซ่ามค่ะ

“ดีที่ไหนละแก” จากนั้นเชอเนมก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับสองสาว วาววา และนับดาวสองสาวที่ได้ฟังเช่นนั่นถึงกับตาโต

“ลัมโบกินี่ เลยเหรอแก” วาววานับดาวสองสาวถึงกับประสานเสียงกัน ด้วยสีหน้าตกใจสุด ทำเอาสองสาว ฟ้าคราม นานิ ที่อยู่ในซุ้มนั้นถึงกับหันมอง

“ผู้ใหม่ยัยเชอเนม ขับลัมโบ งั้นเหรอ” ฟ้าครามที่ฟังจับศัพท์ไม่ได้ความนั้นเอ่ยขึ้นมา ฟังไม่ค่อยชัด

“ใครกันที่ตาบอดจะเอายัยเฉิ่มอย่างยัยเชอเนม ฉันสิน่าสนใจกว่ายัยเนมตั้งเยอะ” นานิไม่พูดเปล่าแต่กับลูบเข้าที่ผมยาวถักเปียของตนเป็นเชิงอ่อยหนุ่มๆ ที่ได้พบเห็น

“เนม แกแน่ใจนะว่าไม่ได้ตาฝาด ไม่ใช่รถยนต์ธรรมดาแน่นะ” นับดาวยังคงถามต่อ

“นี้ฉันไม่ได้โง่มาก ถึงขั้นไม่รู้จักแบรนด์รถหรูคันนั้นหรอกนะ”

“เขาจะเอาเรื่องแกไหมอะ” วาววาถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง รถหรูขนาดนั้นถ้าเลอะหนักก็ล้มจมอยู่เหมือนกัน

“ฉันนิ เครียดจนตีนกาลามขึ้นถึงหัวแล้ว” เชอเนมที่วาววาเอ่ยเช่นนั่น ร่างบางถึงกับขนลุกขนพอง ขนาดกับราคาของรถ ตายแล้วเกิดใหม่ก็คงไม่รู้ชาตินี้จะชดใช้ยังไงหมด

“เจ้าของรถ รวยขนาดนั้น เขาอาจจะไม่เอาเรื่องแกก็ได้ มันเป็นอุบัติเหตุนี้น๊า” ยัยนับดาวเอ่ยราวกับให้กำลังใจ

“ใช่ อันนี้ฉันเห็นด้วย เพื่อนฉัน ยัยแยมอะ พวกเธอรู้จักปะ นางขับรถ ชนรถพอร์ช เจ้าของรถไม่เอาเรื่องนาง เหตุผลเพราะนางสวย” ยัยวาววาเอ่ยกับฉัน

“สาธุ ขอให้เจ้าของรถคันนั้นใจดีกับฉันหน่อยเถอะชดใช้หลักหมื่นก็ยังดี” เชอเนมไม่พูดเปล่า ร่างบางยกมือขึ้นมาสาธุ

“หึ...แกต้องสวยไง เผื่อเจ้าของรถจะเอ็นดู แกบ้าง” นับดาวเอ่ย

“เห้ย...อันนี้ นี้หนักสุดเลย” คนมีความผิดเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“เออน๊า อย่าคิดมากเลย พวกฉันจะชวนแกคิดหาวิธีละกัน ไม่ร้องนะน้องซุ่มของฉัน” วาววาไม่พูดเปล่าแต่กับกางแขนกอดปลอบเพื่อน ที่ตอนนี้ใบหน้าสวยนั้นจะร้องไห้เสียแล้ว

ด้านวาววาขณะที่กอดปลอบเชอเนมนั้น สายตากับสะดุดเข้ากับร่างสูงในชุดเสื้อยืดสีเทาของมอสที่เดินคู่กับราม กำลังจะเดินผ่านหน้าซุ้มของพวกเธอนั้น

“ว้าว พี่มอส ลุคนักศึกษาว่าหล่อแล้ว เจอชุดเสื้อยืดตายไปเลยสิคะ” เชอเนมได้ยินเช่นนั้นถึงกับขมวดคิ้ว

“ใครเหรอวา”

“คนที่แกคนชนเขาเมื่อเช้าไงละ” คนที่ตอบไม่ใช่วาววา แต่เป็นนับดาว เชอเนมเบนสายตา ไปยังสองหนุ่มหล่อ ออร่าพุ่งสาดเข้ามาในซุ้มตามเพื่อนๆ ของตนนั้น สายตาสะดุดเข้ากับร่างสูงคนนั้น

“ก็งั้นแหละ...” เสียงเล็กเอ่ยออกมา ทำเอาเพื่อนๆ ของเธอ นับดาว วาววา แม้กระทั้ง ฟ้าคราม นานิ ถึงกับขมวดคิ้วไปตามๆ กัน

“หล่อขนาดนี้ ยังงั้นๆ อยู่เหรอ คนหล่อของเชอเนมเป็นแบบไหนกัน พวกฉันชักอยากเห็นแล้วสิ ย่ะแม่คนสวยเลือกได้” วาววาได้แต่แขวะเพื่อน ที่ฉันบอกว่างั้นๆ ถึงจะหล่อมาก แต่ปากเสียแบบนั้น จะหล่อเบ้าหน้าฟ้าประทานขนาดไหน หาว่าฉันอ่อย หล่อแค่ไหนก็ไม่ใช่สเปคฉันค่ะ

ด้านมอสร่างสูงใบหน้าอันหล่อเหลาที่ตกเป็นเป้าสายตาของสาวๆ ที่ตนและรามกำลังเดินผ่านนั้น

“เชี่ยราม คนเยอะแบบนี้ มึงแม่งไม่น่าพากูเดินมาทางนี้เลย” มอสว่าให้กับราม เพราะตอนนี้คนเยอะเริ่มเบียด

“เออ น่า กูอยากเดินชมงาน และเหล่เด็กศิลป์ ได้ข่าวว่าที่นี่เด็ดๆ ไม่แพ้เด็กนิเทศเลยนะโว้ย สนปะ” ไอ้รามหันมาถามผม

“ไม่อะ กูไม่ชอบ ไม่ใช่สเปคกู เพราะดูแล้ว ถึงบางคนที่น่ารัก แต่นั้นยังไม่มีใครเข้าตากู” เมื่อเช้าผมเดินสำรวจกับไอ้เชี่ยคิณไปรอบนึงแล้ว ไม่ผ่านวะ แถมยังซวยเจอสาวอ่อยแกล้งล้มใส่อีก

1 ชั่วโมงต่อมา

ด้านเชอเนมขณะที่ร่างบางนั่งเฝ้าซุ้มกับเพื่อนๆ ของเธออยู่นั้น

“พวกแก ฉันแอบได้ยินพวกพี่ปูเป้ บอกว่ารอบเที่ยง มีคอนเสิร์ตรอบซาวด์เช็ค ไปดูกันไหม อยากไปอะ” วาววาคะยั้นคะยอสองสาวอย่างเชอเนมและนับดาว

“เราไปใครจะเฝ้าซุ้มละ”

“น้องปี 1 ไง” ยัยวาววาหันมาเอ่ยกับพวกฉัน

“แต่บอกไว้ก่อนนะ แกห้ามเสียงดัง รอบซาวด์เช็ค เข้าให้เข้าได้แค่เด็กมอเรา เข้าได้แค่ 200 คนเท่านั้น จำกัดสิทธิ์” ยัยวาววาที่เอ่ยมาเช่นนั้น

“ซาวด์เช็ค เหรอ น่าสนนะแก เลทโกสิคะ” เอ่ยจบทั้ง 3 สาวก็เรียกน้องปี 1 มาเฝ้าซุ้มชมรม จากนั้นก็ไปที่สเตเดี้ยม ทันที แค่โชว์บัตรนักศึกษาก็เข้าได้แล้ว แต่ก็นั้นแหละนะงานฟรีทั้งทีถึงจะเป็นรอบซาวด์เช็คแต่คนก็แน่นไม่ไหวนะ

“โชคดีแค่ไหน ที่พวกเรามาทัน คนที่ 190 191 192 ไปเลยสิ 10 คนสุดท้ายของงาน” พอเข้ามาถึงยัยวาววาก็ยกสมาร์ตโฟนของนางขึ้นมาถ่ายภาพตัวเองพร้อมกับป้ายห้อยคอ

“ฉันคิดว่าแกจะถ่ายศิลปิน ซะอีก” ฉันว่าให้กับยัยวาววา

“เขายังไม่เริ่มย่ะ” จากนั้นไม่ถึง 5 นาที ศิลปิน กลุ่มไอดอลคนดังในรั้วมอ.B ก็เริ่มขึ้นบนเวที ร้องเพลงกัน ลืมบอกไปว่ามหาลัยที่ฉันเรียนนี้ ผลิตศิลปิน ไอดอล นักแสดง นายแบบนางแบบ อันดับต้นๆ ของประเทศเลยแหละ ถึงจะเรียนที่มหาลัยเดียวกันแต่นานๆ มหาลัยมีงานถึงจะเจอพวกเขาที

เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มมานั้น หลังจากที่ไอดอลลงจากเวทีแล้วนั้น ร่างสูงในชุดเสื้อยืดอย่างมอสก็ขึ้นร้องเพลงบนเวทีพร้อมแทคิณ

“อร้าย...กรี๊ด พี่มอส พี่แทคิณ แกพี่มอสเขาไปเป็นศิลปินตอนไหน ว้าวเท่มาก” มอสที่ขึ้นซ้อมคิวแทนเจรามี่ ทำเอาสาวๆ ที่เห็นถึงกับกรี๊ดสนั่นหวั่นไหว

“ฮือ...พี่มอส พี่แทคิณ หล่องานดีแพ็คคู่เลยค่ะ กรี๊ด...รักเค๊า แกท่าจับไมค์ โอ้ยจะเป็นลม...” เสียงกรี๊ดของสาวๆ ที่อยู่บนอัฒจันทร์นั้น ทำเอา โรม ราม วาคิม ดีเอ็ม เจมส์ และดีเทล เจ้าของบริษัทค่ายเพลง และรับจัดงานอีเว้นท์คอนเสิร์ตถึงกับยิ้มหน้าบาน

!! แป๊ะ แป๊ะ!! ดีเทลถึงกับยกนิ้วชื่นชมความสามารถให้กับมอส ไม่ใช่มืออาชีพแต่เรียกเสียงกรี๊ดสาวๆ ได้ดีสุดๆ

“หูย...มันไปแอบซ้อมร้องเพลงตอนไหนวะ” ขนาดรามเป็นผู้ชาย ยังปฏิเสธ ความเท่ของมอสบนเวทีไม่ได้นี้แค่มันซ้อมเล่นๆ นะครับ ยังมีเสน่ห์ตกคนดูได้มากขนาดนี้

“ว้าว... กูว่า มันแม่งมืออาชีพเลยว่ะ” โรมเอ่ยก็อดชื่นชมมอสบนเวทีไม่ได้ ถึงกับปรบมือให้เพื่อน

“เชี่ยเทลมึงเอามันไปปั้นต่อไหม เชี่ยกูแม่งพึ่งเคยเห็นความเท่มีเสน่ห์ของมันก็วันนี้แหละ”

“จะจ่ายค่าตัวมันยังไงไหว แค่เชี่ยคิณนี้ก็หนักแล้ว มันคงไม่เอา ถ้าให้ขึ้นร้องเล่นๆ แบบนี้อะมันชอบ พอเดบิวต์จริงมันไม่เอา” ดีเทลเอ่ยกับกลุ่มเพื่อน ยอมรับครับไอ้มอสแม่งวันนี้มันสุดจริงๆ ยังกะมืออาชีพ นี้แค่เล่นๆ ของมันนะครับ ดีเทลได้แต่คิด

ส่วนร่างบางที่อยู่หน้าเวทีนั้น ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างสูงเสื้อยืดสีเทาบนเวที บนคอสวมสร้อยจี้วงกลมไขว้นั้น ตอนนี้ ทั้งหล่อเท่ห์ มีเสน่ห์สุดๆ หล่อจึ้งไม่ไหว ในจังหวะที่เขาถือไมค์โยกตัวเบาๆ อย่าว่าแต่คนอื่นๆ เลยค่ะ ฉันในตอนนี้นิถึงกับละลาย หัวใจจะวายตายไปเลยค่ะ ฮือ...จากที่บอกว่าผู้ชายคนนี้หล่องั้นๆ ฉันขอถอนคำพูดนะคะ หล่อ...มาก เท่มาก ยิ่งอยู่บนเวทีร้องเพลงแบบนี้เสน่ห์สุด เสน่ห์ล้นเวที หล่อตาแตกมาก ฉันเองก็เป็นอีกหนึ่งคน ที่ทนมองด้วยตาเปล่าไม่ไหว ถึงกับหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาถ่ายภาพผู้ชายคนนั้น

“แก คนเสื้อเทาเขาเป็นนักร้อง วงไหนเหรอ เท่..มาก” เชอเนมลากเสียงยาวหันไปถามวาววา

“พี่มอสไม่ใช่นักร้อง แต่เป็นผู้ชายที่หล่อมากคนนึง หล่อจนฉันจะวูบ พี่เขาน่าจะขึ้นซ้อมแทนเจรามี่นะ” ยัยวาววาเอ่ยกับฉัน ขณะสายตายังจับจ้องบนเวที

“โอ้...นี้ขนาดไม่ใช่นักร้องนะ เท่มาก ฉันโดนผู้ชายชื่อมอส คนนี้ตกไปเต็มๆ ฮืองานดีไม่ไหว” เห็นใครๆ ก็ชม หล่อมาก เชอเนมเอ่ยชมคนบนเวทีไม่หยุดปาก ราวกับลืมเรื่องที่เขากล่าวหาว่าเธออ่อยก่อนหน้านี้ไปหมด