บทที่ 3 งานเข้า [Chername]

เชอเนมร่างบางของคนตัวเล็ก ทำหน้าราวกับจะร้องไห้ ฉันมองไปบริเวณโดยรอบดีนะแถวนี้ไม่มีคน ให้ตายสิ สติ สติเท่านั้นยัยเนม รถคันนี้ไม่ใช่ราคาหลักแสน ถึงฉันไม่ใช่เด็กบ้านรวย และย่อมรู้ราคารถหรูคันนี้

“ให้ตายสิ จะเช็ดออกไหมเถอะ” คนกลัวความผิดเอ่ยออกมา ฉันมองไปรอบๆ เศษผ้า ทิชชู่ก็ไม่มี เพราะอยู่ในกระเป๋า เอาไงดีเสื้อก่อนละกัน เสื้อก็เป็นเสื้อทางชมรมที่แจกมามีตัวเดียวซะอีก เมื่อเป็นเช่นนั้น ร่างบางจึงวิ่งไปขอยืมเศษผ้าจากแม่บ้าน ไม่นานเชอเนมก็กลับมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำ ทว่าขณะที่เช็ดนั้น คราบและร่องรอยเป็นจุดๆ เช็ดๆ ถูๆ จนแทบจะหมดแรงแล้ว แต่นั้นกับเช็ดไม่ออก อ่า...นี้ยัยนับดาว ใช้สีอะไรผสมละนี้ ยังเป็นคราบที่พอสังเกตจะเห็นได้อย่างชัดเจน มือเรียวที่ลูบไป น้ำตาก็จะไหลไป ภาวนาให้เจ้าของรถคันนี้ไม่เห็นคราบสีพวกนี้ทีเถอะ ไม่งั้นฉันต้องตายแน่ๆ เช็ดไปในใจก็ภาวนาไป เชอเนมเช็ดอยู่เช่นนั่นนานนับหลายนาทีคนที่เดินผ่านไปมาตอนนี้คงสงสัย ฉันแน่เลย เมื่อเห็นว่าไม่มีท่าทีจะเช็ดคราบสีพวกนี้ออกนั้น

“เชี่ย มอส มึง” เสียงที่ดังเข้ามาใกล้นั้น คนกลัวความผิดถึงกับรีบวิ่งหนีกระเจิงไป ถ้ามีคนมาเจอเข้าฉันต้องซวยมากแน่ๆ ร่างบางของคนตัวเล็กที่รีบเพ่นออกจากจุดนั้น แต่นั้นเชอเนมกับลืมหยิบถังสีออกไป ถังที่หกยังตกอยู่ข้างๆ กับล้อรถลัมโบกินี่

เมื่อ 10 นาทีที่แล้ว

ด้านมอสหลังจากที่ผมและไอ้เชี่ยคิณมาถึงสเตเดี้ยมสถานที่ไอ้เชี่ยคิณที่จะขึ้นร้องเพลงโชว์สาวๆ ในค่ำคืนนี้ นอกจากจะมีไอ้เชี่ยคิณ แล้วก็มีศิลปินวงอื่นๆ และไอดอลสาวนักศึกษา ที่เป็นนักแสดงอีกหลายคน และมีการแสดงของน้องๆ แต่ละคณะที่ทางมหาลัยจัดขึ้น

“โด่ว ไอ้ไอดอล คนอื่นเขาซ้อมกันหมดแล้ว ทำไมมึงพึ่งมา” พอมาถึงเสียงไอ้รามก็แขวะไอ้เชี่ยคิณทันที

“ใครล่ะ เพื่อนมึงแม่งพึ่งไปรับกู” ไอ้เชี่ยคิณเบนสายตามาทางผม

“โทษกูซะงั้น” ผมว่าให้กับมัน เพราะเช้านี้ไอ้เชี่ยคิณมันมากับผม นอกจากจะเป็นเพื่อนมันแล้ว สัส วันนี้ยังรับบทเป็นผู้จัดการมันไปอีก

“อ้าว นี้มึงไม่ได้มากับไอ้เจรามี่เหรอ” รามถามด้วยสีหน้างงงวย หมายถึงเพื่อนร่วมวงของแทคิณ

“มันมามึงต้องเห็นสิ เจรามี่มันติดงาน มาทีขึ้นคอนเสิร์ตเลย” แทคิณหันไปเอ่ยกับราม

“เชี่ยมอส ละไหน แมคบุ๊คกู” ไอ้รามหันมาถามผม

“อ่า...เชี่ย แม่งกูลืมไว้ที่รถว่ะ”

“สัส ทำไมมึงไม่หยิบมาละวะ ก็บอกอยู่กูจะใช้ ทำรายงาน” เสียงเด็กอ่อนอย่างไอ้รามหันมาเอ่ยกับผม

“กูบอกว่า อยู่ที่รถ สัสวันนี้ใครเขาจะเรียน จะทำรายงาน พอมีกิจกรรม แม่งเสือกบ่นจะทำรายงาน” ไม่รู้ห่าไรเข้าสิงไอ้รามมัน ขยันไม่เข้าเรื่อง

“ทำรายงานหรือดูหนังโป๊...” ไอ้โรมที่ยืนกระดกขวดน้ำ ข้างไอ้เชี่ยคิณเอ่ยมา

“ทำรายงานดิ นี้มหาลัย ใครเขาจะดูกัน อีกอย่างระดับเซียนเรื่องบนเตียงอย่างกู ใครเขาจะดูกันให้เสียเวลา” ไอ้รามหันไปเอ่ยกับพี่ชายมัน

“มึงจะเอาใครได้ ใช่ไหม” ผมถามไอ้ราม

“เอาดิ มันของกูนะโว้ย แค่ฝากไว้ในรถมึง”

“ไม่ ไม่โทรบอก ไม่งั้นมึงไปเอาเองสิ” ผมเอ่ยพร้อมกับโยนกุญแจให้ไอ้ราม

“แน่ ใจ๋ ว่าจะให้กูไปเอาเอง” รามเอ่ย ใบหน้าอันหล่อเหลากระตุกรอยยิ้มอันร้ายกาจ

“ให้มันไปเอาเอง มึงไม่กลัวมันเห็นคอนดอมใช้งานแล้ว ของมึงเหรอ” แทคิณเอ่ยมา

“สัส...คิณ แม่งนั้นเรื่องอดีตโว้ย พวกมึงจะล้อกูยันลูกบวชเลยเหรอไง” มอสว่าให้กลุ่มเพื่อน

“ตำนานแดกสาวบนรถ เข้าวงการนี้แล้วออกไปได้นะโว้ย ดีไม่ดี เชี่ยโรมมึงต้องลอง” เชี่ยคิณเอ่ยกับไอ้หล่อหน้าหยิ่งอย่างไอ้โรม

“ไม่อะ กูมีที่แดกดี ที่ดีกว่าในรถ”

“มึงจะรู้ได้ไง ว่าดีกว่าในรถ มึงต้องได้ลองโว้ย เผื่อจะติดใจเหมือนไอ้มอส” รามยังคงเอ่ยต่อ

“สัส รวมตัวกันทีมีแต่เรื่องสยิว พวกเพื่อนเวรแต่ละคน” ผมว่าให้กับพวกมัน แต่นั้นมอสก็ไม่ได้ปล่อยให้รามไปเอาแมคบุ๊คที่รถคนเดียว ร่างสูงยังเดินกอดคอกันไป ตำนานที่ไอ้วาคิมไปเอาของในรถผม แล้วมันเสือกเห็นของดีคอนดอมที่ใช้งานแล้วไม่ได้เก็บ ไอ้วาคิมแม่งเล่นทะลึ่งดันถ่ายส่งในกลุ่มไลน์ พวกเพื่อนเวรนี้เลยล้อผมไม่หยุดทั้งที่เรื่องนี้ก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว

ที่ตามไอ้รามไปไม่ใช่ไรหรอก ไม่แน่ใจว่าตัวผมเองเก็บหมดยัง อย่างน้อยถ้ามันดันตาดีไปเจอไปกับไอ้รามก็ห้ามมันถ่ายส่งในกลุ่มไลน์ทัน

“เชี่ยมอส นั้นมึงจะไปไหน ไหนบอกจะขึ้นซ้อมคู่กู” ไอ้แทคิณตะโกนมาขณะที่ผมและไอ้รามเดินออกจากสเตเดี้ยม

“ไอ้โรม ไง โรมมึงขึ้นซ้อมกับมันไปก่อน”

“ไม่ แค่นี้กูก็โด่งดัง เป็นเป้าสายตาสาวๆ มากพอแล้ว” ไอ้โรมปฏิเสธ

“เดี๋ยวกูมา ไปไม่นาน” เอ่ยจบผมและไอ้รามก็เดินออกจากไป

ด้านมอสหลังจากที่ผมและไอ้รามเดินมาถึงรถแล้วนั้น สภาพรถที่ผมเห็นนั้น มีคราบสีเขียวที่กระจายเต็มลอยจุดของผมนั้น

“เชี่ย...รถกู”

“เชี่ย...มอส นี้รถมึงไปโดนสีมาจากที่ไหนวะ” รามที่เห็นสภาพรถลัมโบกินี่ลูกรักของเพื่อนมีรอยคราบของสีกระจายเป็นจุด ถึงกับตกใจไม่แพ้เจ้าของรถ แต่ขณะที่มือจะเดินเข้าไปเช็ดคราบสีใกล้ๆ นั้น

!! แก๊ก!! เท้ากับสะดุดเข้ากับถังสีที่ตกอยู่ใกล้กับล้อรถ

“หลักฐานชัดขนาดนี้ ใครแม่งมันเล่นกูวะ” ภาพที่เห็นมอสถึงกับหัวเสียสุดๆ

“นิ้วกูยังถูไม่ออก รถนี้แม่ง ชอบสีพวกนี้ซะด้วยสิ สีที่เลอะดูไม่ใช่สีธรรมดาชนิดทั่วไป นี้จงใจเล่นงานมึงเลยเหรอวะ” มอสและราม 2 หนุ่มใช้นิ้วถูแต่นั้นกับถูไม่ออก

“สัส เอ้ย....น้องเชอรี่ รถกูพึ่งถอยมาไม่ถึงเดือน อย่าให้กูรู้ว่าเป็นฝีมือใคร กูจะเล่นแม่งให้หนัก” ใบหน้าอันหล่อเหลาเผยรัศมีความร้ายกาจผ่านนัยน์ตาสีเข้ม สันกรามขบกันแน่นจนสั่นระริก กล่าวคาดโทษตัวต้นเหตุ

“ผสมสีมาเป็นถังแบบนี้ ตั้งใจสินะ” รามเอ่ยพร้อมกับกระตุกยิ้ม จะว่าไปพวกเขาไม่มีศัตรูที่ไหนนี่หว่า

“ใครวะ มึงสงสัยใคร” รามถามด้วยสีหน้าสงสัย

“กูแม่ง ยังมึน กูไม่มีศัตรูที่ไหน” มอสเอ่ยด้วยสีหน้าหงุดหงิดนี้มันไม่ใช่น้อยๆ นะครับ ทำสีเฉพาะบางจุดกี่แสนก่อนเถอะ

“เชี่ยเอ้ย...หมดอารมณ์” มอสสบถออกมาด้วยสีหน้าหงุดหงิดและหัวเสียสุด นาทีนี้ถึงกับเสียบุหรี่ไปถึง 3 มวน เขาจะหาตัวคนทำมาจากไหนเถอะ

“ซวยชิบหายกู” มอสสบถเสียงออกมาอย่างหัวเสียสุดๆ