3/2 ความใกล้ชิด

“เมื่อวานไง ที่พี่กันมาแอบถ่ายรูปพี่ริน ที่แท้เอาไปวาดนี่เอง” จารวีคิดได้ขึ้นมา

เรื่องเมื่อวานนี้แม้แต่ตัวของรุจดารินเองก็ลืมไปแล้ว แต่พอจารวีพูดขึ้นมา ทำให้เธอคิดขึ้นมาได้ ว่าเขามาแอบถ่ายรูปเธอไปเมื่อวาน

‘วาดเองใช่ไหม สวยดี’ หญิงสาวอดใจไม่ไหวเลยส่งแชทไปถาม

‘เอามาจากในเน็ต ใครจะวาดได้’กันติทัตส่งกลับมา

แต่หลังจากข้อความที่ปฏิเสธว่าเขาไม่ได้วาดเอง เขาก็ส่งรูปภาพ ทีละขั้นตอนของการวาดมาให้ หญิงสาวรุ่นพี่ดู จนเธอแน่ใจ ว่าเขานั่นแหละเป็นคนวาดเอง

วันนี้รุจดารินมีงานคั่งค้างที่ต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้ เธอไม่อยากเอางานกลับไปทำที่บ้าน เพราะขนไปทีไร ไม่เคยได้ทำ เมื่อถึงบ้าน เธอก็อยากจะให้เวลาทั้งหมดกับครอบครัวแล้ว

‘อยู่คนเดียวผีหลอกนะ แต่ถ้ากลัวก็ลงมาทำห้องข้างล่างจะได้มีเพื่อน’

แชทจากครูรุ่นน้องถูกส่งมา ทำให้หัวใจของรุจดารินปั่นป่วน แต่ถ้าจะให้เธอขนของลงไปทำงานที่ห้องข้างล่าง มันก็คงจะดูไม่ดี

‘มีขนมอะไรกินบ้าง เอาขึ้นมาแบ่งกินบ้างสิ กำลังหิว’ หญิงสาวลองส่งแชทไปหยั่งเชิง ว่าเขาจะขึ้นมาหาเธอไหม

ข้อความที่ส่งไป ไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนตอบ ทั้งที่คนปลายทางก็ยังขึ้นว่าออนอยู่ หญิงสาวคิดว่าเขาคงไม่กล้าขึ้นมา เลยแกล้งไม่อ่านเสียเลย

“วี!กลับมาลืมอะไร” จารวีเดินโผล่เข้ามาในห้องทำงานหลังจากกลับบ้านไปแล้วเกือบชั่วโมง

“ลืมกุญแจบ้านสิพี่” ครูรุ่นน้องตอบ

ยังไม่ทันที่จารวีจะหากุญแจเจอ ก็มีเสียงคนเดินขึ้นมา หญิงสาวคิดว่าคงเป็นภารโรงเดินมาปิดหน้าต่าง หรือไม่ก็มาถามว่าเธอจะกลับกี่โมง เพราะต้องรอปิดตึก

“มีขนมแค่นี้กินเป็นไหม” กันติทัตส่งเสียงมาก่อนที่ตัวจะพ้นประตู

“เอ้า!...วี กลับบ้านไปแล้วไม่ใช่เหรอ” คนถือถุงขนมขึ้นมาทำท่าตกใจ เมื่อเห็นว่ามีคนอื่นนอกจากรุจดารินอยู่ในห้อง

“วีลืมกุญแจบ้าน เลยกลับมาเอา แล้วนี่ยังไงกัน มีเอาขนมมาส่งกันด้วย”จารวีถามชายหนุ่มพร้อมมองหน้าแบบเค้นเอาคำตอบ

ไม่มีคำตอบมีแต่เสียงหัวเราะ กันติทัตเดินมาที่โต๊ะทำงานของรุจดาริน แล้วรีบวางถุงขนมไว้สองถุง ก่อนหันมามองหน้าจารวีอีกครั้งแล้วรีบวิ่งออกไป

“อย่างไงกันคะพี่ริน เวลามีคนอยู่ไม่เห็นจะค่อยคุยกันเลย แล้วนี่ก็เย็นแล้ว อยู่กันสองคนบนตึก แถมมีขนมมาให้กันด้วย”

ถึงแม้ว่าเรื่องแบบนี้มันควรเป็นเรื่องส่วนตัว แต่จารวีเห็นว่าทั้งคู่ต่างก็มีครอบครัวแล้ว ถ้ามันจะมีอะไรที่พิเศษกว่าเพื่อนร่วมงาน เธอก็อยากที่จะหยุดยั้งมันไว้ก่อน

“จะมีอะไรล่ะ พี่แชทไปถามเรื่องคอม แล้วก็เลยของขนมกิน เริ่มหิวแล้วยังไม่ได้กินข้าวเย็น ไม่มีอะไรจริงๆ” หญิงสาวพูดความจริงแค่บางส่วน

“ดีแล้วค่ะ” จารวีไม่อยากเชื่อแต่ก็เชื่อ

เมื่อครูสาวรุ่นน้องกลับไป หญิงสาวจึงส่งข้อความไปขอบคุณเจ้าของขนม พร้อมกับบอกเขาว่าเธอกำลังจะกลับแล้ว

‘ถ้าอร่อยก็บอกนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ซื้อให้กินอีก’

หัวใจดวงเดียวแบ่งออกเป็นสองฝาก อีกฝั่งบอกว่ามันก็แค่น้องชายคนสนิท ที่นิสัยดี เลยดูแลดีเป็นพิเศษ แต่อีกใจมันก็บอกว่า การกระทำที่เขาทำกับเธอมันแตกต่างจากที่เขาทำกับคนอื่น แต่ความคิดทั้งหมดมันก็มาจบลง ที่หญิงสาวบอกกับตัวเอง ว่าเธอเองต่างหากที่แอบเผลอใจไป อีกฝ่ายเขาคงไม่ได้คิดอะไรหรอก