3/1 ความใกล้ชิด

ตอนที่3

ความใกล้ชิด

“อิจฉาคนมีคนดูแลจริงๆ ขอดูหน่อยนะคะ วันนี้พี่กรทำอะไรมาให้ภรรยากิน”ยลรดีเปิดถุงสำรวจอาหารในกล่อง ที่มีทั้งกับข้าวและผลไม้

“สามีแห่งชาติจริง เราจะหาแบบนี้ที่ไหนกันได้บ้างนะวี” สองคนสาวโสดหันหน้ามาเออออกัน

“คนเราก็ต้องมีทั้งข้อดี และข้อเสียงกันบ้างทุกคน มัวแต่เลือกเดี๋ยวได้แก่ตายคาโรงเรียนกันนะ” รุจดารินหยอกสาวรุ่นน้อง

วันนี้โซฟาตัวหลังห้องถูกจับจองเช่นเดิม เพราะเมื่อคืนหญิงสาวนอนไม่หลับ รอการกลับบ้านของสามีกับลูก กว่าจะหลับได้ก็เกือบเช้า และเช้านี้เธอมีสอนแค่คาบเดียว จึงพอมีเวลาได้พักสายตา

เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังแจ้งให้รู้ว่ามีคนส่งข้อความทางแชทมา หญิงสาวค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบ เป็นข้อความของกันติทัต เขาส่งรูปภาพอะไรมาให้เธอ

เมื่อเปิดดู ถึงได้รู้ว่าเขาวาดภาพเธอในชุดที่เธอใส่เมื่อวาน พร้อมด้วยข้อความที่พิมพ์ตามมาว่า นอนบ้างนะจะเหมือนซอมบี้อยู่แล้ว

หญิงสาวนั่งมองข้อความในมือถือ เผลอยิ้มอยู่คนเดียว หัวใจของเธอเมื่อเช้ามันยังห่อเหี่ยว แต่แค่รูปภาพและข้อความสั้นๆเพียงข้อความเดียวทำให้หัวใจของเธอพองโต

“ยิ้มอะไรคะ...” จารวีเดินมานั่งข้างๆทำท่าจะชะโงกมาดูที่หน้าจอโทรศัพท์แต่รุจดารินปิดหน้าจอได้ทัน

“ไม่มีอะไรหรอก ได้งีบไปนิดนึงเลยสดชื่นขึ้น”หญิงสาวโกหก

ภาพโปรไฟล์ถูกเปลี่ยนจากภาพที่เธอคิดว่าเธอดูดีที่สุด เปลี่ยนเป็นภาพที่เธอเพิ่งได้รับมา อย่างน้อยคนวาดจะได้รู้ว่ามันสำคัญกับเธอ

ภาพเปลี่ยนไปไม่ถึงห้านาที เจ้าของภาพก็มาแสดงความคิดเห็น ‘ขอเจ้าของลิขสิทธิ์เขาหรือยัง ระวังเขาฟ้องเอานะ’

ภาพวาดเป็นภาพที่วาดผ่านระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งใครก็รู้ว่ารุจดารินไม่มีทางทำเองได้แน่ๆ แต่เมื่อเจอความคิดเห็นใต้ภาพไป คนอื่นอาจไม่คิดอะไร แต่น้องสาวสองคนที่อยู่ห้องทำงานเดียวกับหญิงสาว ไม่ยอมเก็บความสงสัยไว้แค่เพียงในใจเท่านั้น

“พี่ริน พี่กันวาดให้ใช่ไหมภาพโปรไฟล์ที่พี่เปลี่ยน” ยลรดีถามตรงๆโดยมีจารวีเพื่อนสาวยืนรอฟังคำตอบอยู่ อย่างใจจดใจจ่อ

“ไม่รู้กันวาดเองไหม แต่เห็นส่งมาให้ พี่ว่ารูปร่างหน้าคล้ายพี่ พี่ก็เลยลองเปลี่ยนเป็นโปรไฟล์ดู ไม่ได้เปลี่ยนมานานแล้ว”

รุจดารินไม่กล้าบอกว่ากันติทัตวาดให้เธอ เพราะตัวเธอเองก็ไม่แน่ใจ ว่าเขาวาดเองหรือไปเอารูปมาจากไหน จะถามก็กลัวอีกฝ่ายจะหาว่าหลงตัวเอง

“วาดเองอยู่แล้ว พี่กันเขาชอบวาดตัวการ์ตูน เวลาประชุมเห็นนั่งวาดในโทรศัพท์ตลอด” ยลรดีเป็นคนช่างสังเกต