1/2 หรือว่ารู้สึกไปเอง

ไม่มีคำตอบใดกลับมา กันติทัตหันกลับมามองหน้าคนถาม พร้อมกับถอนหายใจ เหมือนเหนื่อยหน่าย ที่ต้องตอบคำถาม

“พี่รินทำได้แล้วเหรอคะ เมื่อกี้รดีเดินสวนกับพี่กัน”

“ยังไม่ได้ทำเลย กันเขาให้พี่ส่งรูปที่จะใช้กับรายละเอียดปกไปให้” รุจดารินอธิบาย

หญิงสาวรู้สึกไม่ดีเลย ที่น้องชายที่เธอขอความช่วยเหลือทำท่าทางแบบนั้นใส่เธอ ถึงแม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรก เพราะเขาทำกับเธออยู่บ่อยๆ แต่สุดท้ายเขาก็ทำงานให้เธอสำเร็จทุกครั้ง

‘เดี๋ยวพี่ทำแบบธรรมดาดีกว่า จะได้ไม่รบกวนเรา’ รุจดารินส่งแชทไปบอก

‘อย่าเยอะ ส่งมาเดี๋ยวทำให้’ เขาตอบกลับมา

‘เห็นทำหน้าไม่ดี เลยคิดว่างานคงยุ่ง พี่เลยไม่อยากรบกวน’ หญิงสาวอยากให้เขารู้ ว่าเธอรู้สึกไม่ดีกับท่าทางของเขา

‘ง่วง นอนดึก ส่งมาเลย’ เหตุผลที่เขาให้เธอ ในการทำหน้าบึ้งตึง

เพียงไม่กี่นาที ปกที่มีรูปของรุจดาริน และภาพการทำงานต่างๆถูกใส่ในปกอย่างสวยงาม ทั้งที่เธอส่งไปให้เขาแค่รูปเดียว แต่ในปกมีด้วยกันหลายรูป ก็ถูกส่งมาทางช่องแชท

‘ไปเอารูปมาจากไหน’ หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจ

‘ผมเคยถ่ายไว้’

คำตอบที่ได้รับจากขายหนุ่มรุ่นน้อง ทำให้หัวใจของหญิงที่อายุมากกว่า รู้สึกแปลกๆ เขาแอบถ่ายรูปเธอไว้ แถมยังเก็บไว้อีก เพราะรูปที่อยู่ในปกบางรูป ผ่านมาเกือบปีแล้ว รุจดารินเริ่มรู้สึกคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ก็แค่คิดอยู่ในใจ เพราะเธอรู้ตัวว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สวย และยังมีครอบครัวแล้ว

กันติทัตเองก็มีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องการกลัวภรรยา ถึงแม้ตอนนี้วิฬารีจะทำงานอยู่ต่างจังหวัด แต่ก็ไม่ไกลจากที่นี่มาก แต่เธอก็ไม่ค่อยกลับมา กันติทัตเองก็ไม่ได้ไปหา เพราะต้องดูแลพ่อตาแม่ยายที่ป่วยทิ้งไปไม่ได้

“ปกสวยเลย เข้าใจหาภาพนะนี่พี่ริน” รดีหยิบปกที่วางอยู่บนโต๊ะของครูรุ่นพี่ขึ้นมาดู

“ภาพเก่าๆ ถ่ายไว้นานแล้ว พี่ก็เลือกมั่วๆเอา” รุจดารินโกหกเพราะไม่อยากให้คนอื่นรู้ เพราะเธอกลัวว่าเธอกับเขาจะกลายเป็นเป้าสายตาของคนอื่น

เมื่อได้ปกตามต้องการแล้ว รุจดารินก็ไม่ได้ทักข้อความไปคุยต่อ ทั้งที่ใจเริ่มไหวหวั่นอยากคุยกับกันติทัต แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเอาเรื่องอะไรมาชวนคุย และกลัวอีกฝ่ายจะรำคาญ ถ้าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ

“ง่วงจังเลย พี่นอนก่อนนะ บ่ายโมงปลุกพี่ด้วย พี่สอนคาบบ่าย”

โซฟาหลังห้องทำงาน เป็นมุมโปรดที่รุจดาริน ใช้เป็นที่แอบงีบช่วงกลางวันเสมอ เพราะร่างกายของเธอป่วยด้วยโรคประจำตัวหลายโรค

“นอนเลยพี่ริน เดี๋ยววีปลุกเอง” จารวีเธอรับปาก

เมื่อถึงเวลาครูรุ่นน้องก็ปลุกรุ่นพี่ที่นอนหลับสนิท เพราะเหลือเวลาอีกสิบนาทีก็จะได้เวลาสอนแล้ว เมื่อรุจดารินลุกจากโซฟา เธอสังเกตว่ารุ่นน้องสองคนกำลังซุบซิบกันและมองมาที่เธอแบบแปลกๆ เหมือนมีอะไรอยากจะพูดกับเธอ แต่ทำท่ากล้าๆกลัว