2/1ในความอบอุ่นที่มองเห็น

ตอนที่2

ในความอบอุ่นที่มองเห็น

“มีอะไรกันหรือเปล่า ทำท่าเหมือนมีอะไรอยากพูดกับพี่” รุจดารินถามออกไปตรงๆ

“เมื่อตอนที่พี่หลับ พี่กันเขามาแอบถ่ายรูปพี่ตอนนอน” รดีเล่า

“บ้าหรือไง มาถ่ายคนนอนหลับ” รุจดารินไม่เข้าใจว่าเขาทำเพื่ออะไร

“เขาถ่ายไปทำไม พี่รินรู้ไหมคะ” จารวีคิดว่าคนโดนถ่ายน่าจะรู้สาเหตุ

“พี่ไม่รู้เรื่องเลย ยังสงสัย ถ่ายภาพน่าเกลียดแบบนี้ สงสัยจะไว้เอาไว้ล้อแน่ๆ” หญิงสาวคิดแบบนั้นจริงๆ

“พวกเราถามพี่เขา เขาก็เอาแต่หัวเราะไม่ตอบ แปลกนะพี่กัน อยู่ดีๆก็มาถ่ายรูปพี่ริน ปกติพี่สนิทกันไหม วีเองไม่ค่อยได้เห็นพี่คุยกันเลย” จารวีสงสัย เพราะเวลาอยู่ที่โรงเรียนเขาไม่ค่อยเห็นสองคนนี้คุยกัน

“ก็อย่างที่วีเห็นแหละจ๊ะ ไม่ค่อยได้คุยกับน้องเขาเท่าไหร่ เพราะทำงานก็คนละส่วน เดี๋ยวต้องลองถามสิ ว่าถ่ายไปทำไม”

หญิงสาวคิดว่าจะรอสักพัก ตอนช่วงเลิกเรียนค่อยถามดีกว่า เผื่อเขาจะอยากบอกเธอก่อนเอง แกล้งทำเป็นไม่รู้ไปก่อน อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะบอกเธอไหม

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น รุจดารินหยิบขึ้นมาดู ไม่ใช่ใครที่ไหน สามีของเธอเอง จิรกรไม่ค่อยโทรหาเธอในเวลาทำงานนอกจากมีธุระเท่านั้น

“ริน หาอะไรกินเลยนะเย็นนี้ จะไปกินเหล้าที่บ้านเอหน่อย มันเลี้ยงวันเกิด ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่เอาลูกไปส่งบ้านแม่ ให้กินข้าวอาบน้ำเลย ไม่ดึกเดี๋ยวก็กลับ”

ทุกครั้งที่จิรกรพูดแบบนี้ เขาไม่เคยกลับเร็วสักที รุจดารินจะต้องนอนกลัวอยู่บนบ้าน ไม่กล้าแม้แต่จะมาเข้าห้องน้ำ เพราะบ้านของเธออยู่บริเวณปลี่ยว และมีบ้านร้างอยู่ข้างๆ

ความน้อยใจมันเข้ามาเกาะกินอยู่ในหัวใจ ถึงแม้อยากจะถามกลับไปว่า เขาไม่คิดจะห่วงเธอบ้างเหรอ ที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว แต่เธอก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่า เขาก็จะมองว่าเธอกลัวไปเอง

‘ทำไมยังไม่กลับ’ เสียงแชทดังขึ้นไม่ใช่ใครที่ไหน ครูชายรุ่นน้องส่งข้อความมา

‘ฝนกำลังตก เอารถมอเตอร์ไซค์มา เลยจะรอให้หยุดก่อน’ หญิงสาวตอบกลับ

‘แฟนพี่ล่ะ ให้มารับสิ’

หญิงสาวจึงบอกเหตุผลไป ว่าตอนนี้สามีของเธอกำลังกินเหล้ากับเพื่อนอยู่ เธอคงรอฝนให้ตกเบากว่านี้แล้วคงกลับบ้าน

‘ถ้าผมเป็นแฟนพี่ ผมจะมารับพี่แทนการไปกินเหล้ากับเพื่อน’ ชายหนุ่มแชทกลับมา