1/1 หรือว่ารู้สึกไปเอง
ตอนที่1
หรือว่ารู้สึกไปเอง
“พี่ริน ไปเที่ยวไหนกันมาอีกแล้วนะวันหยุดที่ผ่านมา คอบครัวพี่น่ารักดูอบอุ่นจังเลยนะคะ” จารวีครูสาวรุ่นน้องพูดเมื่อเห็นรุจดารินเดินเข้ามาที่ห้องพักครู
“ทริปนี้ พี่ตั้งชื่อว่าทริปตามหาทุเรียนจ้า พี่กรเขาอยากจะขับรถเล่น เลยชวนกันไป แบบไม่ได้วางแผน อยากไปก็ไป” รุจดารินเล่าอย่างมีความสุข
“น้องนิชาก็ชอบไปเที่ยวเหมือนพ่อกับแม่ไหมคะ” ยลรดีครูสาวรุ่นน้องอีกคน ถามถึงลูกสาวครูสาวรุ่นพี่
“ลูกพี่เขาโตในรถ ชอบเที่ยวเหมือนพ่อกับแม่นี่แหละ” รุจดารินอธิบาย
“ถ้าวีมีแฟน วีต้องหาให้ได้เหมือนพี่กร ทำให้พี่รินทุกอย่าง เช้าก็ตื่นก่อนเมีย ทำกับข้าวแถมเตรียมใส่กล่องให้มากินโรงเรียนอีก และที่สำคัญวีอยากได้ผู้ชายที่รักครอบครัว ผู้ชายแบบพี่กรหาได้ยากมากเลยนะคะ” จารวีชมเชย
ความดีของสามีเธอก็มีจริงตามที่ครูรุ่นน้องชมเชย แต่ในส่วนที่บกพร่อง รุจดารินก็เลือกที่จะเก็บไว้ในหัวใจของเธอเพียงคนเดียว
รุจดารินแต่งงานกับจิรกรตั้งแต่ยังวัยรุ่น จนตอนนี้ทั้งสองก็อยู่กินกันมาเกือบยี่สิบปี มีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคน เวลาเกือบยี่สิบปี ทำให้หญิงสาวรู้จักทุกแง่มุมของสามี
“มีใครทำโฟโตชอปเป็นมั่ง” รุจดารินกำลังต้องการทำปกงาน แต่เธอไม่มีความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์นอกจากความรู้เบื้องต้นเลย
“พี่กันเลยพี่ โทรตามสิ น่าจะมาถึงโรงเรียนแล้ว คนนี้เก่งทุกอย่าง” ยลรดีแนะนำ
กันติทัตจบทางด้านคอมพิวเตอร์มาโดยตรง เขาเป็นที่พึ่งให้ทุกคนในโรงเรียน รุจดารินก็เรียกใช้บริการเขาบ่อย เพียงแต่น้องๆที่อยู่ในห้องทำงานเดียวกันไม่ค่อยรู้ เพราะเธอจะเป็นฝ่ายเดินลงไปหากันติทัตที่ห้องทำงานเอง
‘พี่อยากทำโปรแกรม โฟโตชอป ถ้าว่างขึ้นมาสอนที่ห้องหน่อยนะ’ หญิงสาวใช้การส่งแชทแทนการโทร ซึ่งเธอทำแบบนี้ตลอดเวลาที่จะขอความช่วยเหลือจากกันติทัต
แชทถูกอ่านแต่ไม่มีข้อความถูกส่งกลับเหมือนเช่นเคย กันติทัตเป็นชายหนุ่มที่มีบุคลิกภาพต่อหน้าคนอื่นดูสนุกสนาน อารมณ์ดี แต่หลายครั้งที่รุจดารินมีโอกาสได้อยู่กับเขาสองคน เขาจะกลายเป็นคนจริงจัง พูดจาหลักการและมักจะแอบดุเธออยู่บ่อยๆ
“พี่จะทำอะไร” ชายหนุ่มถามทันทีเมื่อมาถึงด้วยท่าทีเร่งรีบ
“พี่อยากทำปกแบบประเมิน แบบใส่รูปตัวเองลงไป” หญิงสาวอธิบายแบบกลัวๆว่าจะโดนเขาดุเอา ว่าเรื่องแค่นี้ทำไม่ได้
“ส่งรายละเอียด กับรูปที่จะใช้มา” พูดแค่นั้นกันติทัตก็หันหลังเตรียมจะเดินกลับ
“ตกลงจะทำให้พี่เหรอ” หญิงสาวยังไม่เข้าใจ จึงอยากถามให้แน่ใจอีกที