ร้อยรักอคิรา ตอนที่ 5

รักพาผมเดินดูรอบๆบ้าน เธออธิบายว่าผมควรทำอะไร และปฏิบัติตัวยังไง เธอพูดเก่งมากเลยคับ จนบางทีผมก็ไม่ได้ฟังเธอเพราะมัวแต่มองหาพิชอยู่ แต่ก็ไม่เห็นนะ เธอไปไหนนะ รถประจำตัวก็ยังอยู่แล้วเธอจะหายไปไหน หรือว่าจะอยู่บนห้อง

“นี่รักถามอะไรหน่อยซิจ้ะ” ผมสะกิดแขนร้อยรักก่อนจะส่งยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดไปให้เธอ

“ นั่นยิ้มเหรอนะอังอัง รักคิดว่าแยกเขี้ยวซะอีก” ร้อยรักพูดได้หน้าตาเฉยมาก ผมเลยรีบหุบยิ้มทันที ผู้หญิงอะไรวะเนี้ยไม่มีความอ่อนโยนเลย แถมยังพูดตรงเกิ้น

“แหม ก็อังอยากยิ้มให้รักรู้สึกดีไง”

“ยิ้มจากใจก็จะดี แต่ยิ้มแบบนี้ ยิ้มโคตรไม่จริงใจเลย เออ ว่าแต่อังอังมีอะไรจะถามรักเหรอ”สาวน้อยร่างอวบเอ่ยขึ้น

“พิช เอ้ยไม่ใช่ คุณพิชชานะ ไม่อยู่เหรอ เมื่อเช้าตอนมาเห็นยังอยู่อยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึง ไม่เห็นเลยละจ้ะ”

“อ๋อ เมื่อซักพักคุณโทนี่มารับคุณพิชออกไปนะ ว่าแต่อังๆจะอยากรู้ไปทำไม”

“อ๋อ พอดีฉันเป็นแฟนคลับคุณพิชนะจ้ะเธอน่ารักม๊ากมากเลยเนอะ รักว่ามั้ย” ผมหันไปยิ้มให้เธอ ซึ่งเธอก็ยิ้มตอบนะ ก่อนจะจับมือผมขึ้นมา

“มาทำงานแลกเงินนะอังๆ ไม่ได้มาบ้าดารา ไปไปดูตรงส่วนอื่นกันต่อ”

แล้ว ผมก็เดินตามร้อยรักไปเรื่อยๆ บอกเลยโคตรปวดขาอ่ะ บ้านใหญ่มากพอๆกับบ้านผม แต่ผมไม่เคยเดินดูรอบบ้านแบบนี้นี่คับ

" อังๆ หิวรึยัง" ร้อยรักหันมามองหน้าผม

" หิวไส้จะขาดแล้วจ้ะ" ผมเค้นเสียงสุดฤทธิ์ เจ็บคอไปหมดแล้วเนี่ยผม

" งั้นไป ไปกินข้าวกัน"

ร้อยรักจับมือผม แล้วพาเดินเข้าไปในครัว ผมไม่คิดเลยนะ ว่าผู้หญิงเขาจะถูกเนื้อต้องตัวกันง่ายๆแบบนี้ ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกเขินเหมือนกันนะ

" อะ วันนี้มีแกงส้ม ปลาทอด น้ำพริกกระปิ ชะอมทอด กินได้รึเปล่าจ้ะอังๆ ถ้าเป็น พวกอาหารทะเล คุณๆเขากินกันหมดแล้ว"

" สบายจ้ะ อังกินได้หมดเลย"

พอร้อยรักตักข้าวมาให้ผม ผมก็รีบจัดทันทีเลย เรียกว่าตะกละก็ไม่ปานเพราะว่ามันหิวมากแม่งหิวจนไส้จะขาด ผมยัดข้าวไป 2 จานเต็มๆเลยคับ โอ้ยยย จะเป็นลมตาย ทำไมเป็นคนใช้มันถึงลำบากแบบนี้วะ กินข้าวก็กินทีหลัง นี่ขนาดยังไม่ได้ลงมือทำงานนะคับเนี้ย แค่คิดนี่ผมลาตายก่อนเลยได้มั้ยคับ

" กินเสร็จยั้ง แหม กินเยอะขนาดนี้ จะไปไหวเหรอเนี้ย"

" ไปไหนจ้ะ"

" ไปเก็บกวาดบนตึกไง เดี๋ยวรักจะไปเก็บห้องคุณพิช จะไปมั้ย"

" จริงดิ พูดจริงปะเนี้ย "

ผมดีใจจนลืมดัดเสียงและลืมทำจริตจกร้านเหมือนที่อาทิตย์สอนมา ทำเอาร้อยรักยืนอึ้งเลย

" อะแฮ่ม แฮ่ม.. เอ่อพอดี อังอังเป็นหวัดจ้ะ เลยเสียงใหญ่นิดนึง"

" 555 ถ้ารักไม่เห็นว่า อังอังมีหน้าอกแบบนี้รักคงคิดว่า อังอังเป็นผู้ชายแน่ๆ"

ร้อยรัก พูดไปยิ้มไป เท่านั้นยังไม่พอนะคับ เธอยังยื่นมือมาขยี้หน้าอกไซร์ 38 ของผมอีกด้วยนะ ผมรีบเอามือยกขึ้นมาปิดแทบไม่ทันเลย

" รัก ทำอะไรจ้ะเนี้ย"

" อ้าว ก็จับนมอังอังไง จะว่าไปนมอังอังใหญ่กว่าคนอ้วนๆอย่างรักอีกนะ"

ร้อยรักยื่นหน้าอกมาตรงหน้าผม คือแบบ หน้าอกจริงๆนะ ผมงี้เหงื่ออกเป็นเม็ดเลยคับ

" อังอังลองจับดูซิ"เธอย้ำกับผมอีกครั้ง

"มะ….ไม่เป็นไรจ้ะ แค่ดูก็รู้ว่านมรักนะใหญ่" ผมพยักหน้าหงึกๆเลย โอ้ยหัวใจผมจะวายตายละตอนนี้

" ทำไมอ่ะ เขินเหรอ เอาน่า ลองจับดูว่าใหญ่เท่าของอังๆรึเปล่า เผื่อวันหลังเราจะได้แลกเปลี่ยนเสื้อในกันใส่ได้ เสื้อในรักสวยนะ "ร้อยรักพูดเก่งจนผมอึ้งไปเลย แต่แค่นั้นยังไม่พอ ร้อยรักยังจับมือผมขึ้นไปจับหน้าอกของเธออย่างรวดเร็ว ชิบหายละ หน้าอก แม่งโคตรใหญ่เลย

" เป็นไงใหญ่เท่าอังอังรึเปล่า"

"จ้ะ ใหญ่จ้ะ เท่ากันเลยจ้ะ ใหญ่มากๆเลยจ้ะ"

เสียงผมที่ตอบร้อยรักมันสั่นไปหมดเลย มือผมก็สั่น โอ้ยยย บอกตรงๆ เลยผมมีแฟนมา 2 คนเท่านั้นในชีวิต คนแรกก็โดนทิ้ง เพราะเธอบอกว่าผมเย็นชาไม่มีเวลา พอผมมาเจอพิช ผมเลยทุ่มสุดชีวิตเพื่อที่จะได้รักกับเธอ แถมผมยังไม่เคยทำอะไรเกินเลยกับพิชอีกต่างหาก แต่นี่ ผมดันมาจับหน้าอกผู้หญิงแบบเต็มๆมือแบบนี้ผมจะบ้าตาย

" รัก อังอังว่าเราไปทำความสะอาดห้องคุณพิชกันดีกว่านะ" ผมรีบชักมือกลับก่อนจะพยายามเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่ไอ้ลูกชายที่มันแต๊บเอาไว้จะขยายตัวพองออกมาเสนอหน้า

" เออ ใช่ เม้าจนลืมไปเลย ปกติ ไม่ค่อยได้มานั่งเม้าแบบนี้หรอก เพราะมีแต่คนมีอายุเยอะทั้งนั้นเลย มีอังอังนี่แหละ ที่อายุพอจะไล่เลี่ยกัน ปะ ไปบนตึกใหญ่กัน"

อังๆเดินนำผมไปที่ตึกใหญ่แล้วก็ไขประตูห้องพิชเข้าไป พอเข้ามา กลิ่นของพิชงี้เต็มห้องไปหมดเลยคับ ผมจึงรีบเข้าไปมองดูข้าวของๆ พิชด้วยความตื่นเต้นแต่เดี๋ยวนะ ของกระจายเต็มแบบนี้ถ้าเป็นที่บ้านผม โดนพ่อเอาไม้ไบ่หวดละคับเนี้ย ยิ่งถ้าเจอเจ้าพุธด้วยนะ ผมโดนไล่ออกจากบ้านแน่ๆ

" มา เดี๋ยวอังอัง เก็บบนเตียงนะ เดี๋ยวรักจะเก็บในห้องน้ำเอง"

ผมพยักหน้าให้รักก่อนจะเปิดผ้าห่มที่วางอยู่บนเตียงออก มันจึงเผยให้เห็น หนังสือผู้ชายกล้ามใหญ่ๆ เต็มไปหมด ไหนจะโน๊ตบุ๊คที่ยังเปิดค้างเอาไว้อยู่ด้วย พอผมลองเปิดเข้าไป ก็เห็นผมผู้ชาย อินบ็อคเข้ามาเต็มเลย ผมใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก จนรักเดินออกมาผมถึงได้รีบปิดโน๊ตบุ๊ค แล้วหันหน้าไปทางอื่น

" อังอัง หยิบชั้นในบนเตียงลงมาด้วยนะ รักจะเอาไปซัก"เสียงรักร้องบอกผม ผมจึงรีบมองหา ก็เห็นเสื้อในกางเกงในของพิชวางอยู่บนหมอน ผมจึงรีบหยิบมา

"นี่เราต้องซักขนาดนี้เลยเหรอ รัก" ผมถามร้อยรักอย่างสงสัย เพราะว่าที่บ้านผม เสื้อชั้นใน พวกผมจะเป็นคนซักเองตากเอง ที่ระเบียงห้องใครห้องมัน เพราะว่าพ่อผมสอนมาว่ามันเป็นของส่วนตัว ห้ามให้ใครทำให้เด็ดขาด

" ใช่ เป็นคนใช้เขานะอังอัง เราต้องทำให้ได้ทุกอย่าง" น้ำเสียงของร้อยรักฟังดูเศร้าหรือว่าแท้จริงแล้ว เธอไม่ได้อยากเป็นคนใช้ แต่ไม่มีทางเลือก

" รักมีอะไรรึเปล่าจ้ะ บอกอังอังได้นะ"

" ไม่มีอะไรหรอก อังอังคิดมากน่า"พูดจบ ร้อยรักก็เอาเครื่องดูดฝุ่นมาดูดเอาความสกปรกออกไป แค่แปบเดียวเองคับ ห้องรกๆของพิช ก็กลับมาเอี่ยมสะอาดสดใสน่านอนแล้ว

" ว้าววว รักเก่งจัง เอี่ยมสะอาดมากเลย" ผมปรบมือชมร้อยรัก ก่อนจะยิ้มให้เธอ จะว่าไปผมก็ไม่คิดเลยนะว่าตัวเองจะทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้เหมือนกัน

" รักคนเดียวซะที่ไหนเล่า อังอังก็ช่วย อังอังก็เก่งเหมือนกันแหละ" ร้อยรักยิ้มมาให้ผม ร้อยยิ้มของเธอดูจริงใจดีคับ ผมว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรน่าค้นหาอีกเยอะเลยนะ ดูแล้วน่าจะคบได้

"ปะ ไปทำห้องอื่นกัน"

" หะ!!! ห้องอื่นด้วยเหรอมีกี่ห้องเนี้ย"

" ไม่เยอะหรอก เหลืออีก 5 ห้องเอง" ร้อยรัก ชูมือมา 5 นิ้วทำเอาผมแทบทรุดเลย

" อะๆ 5 ห้องก็5 ห้องจ้ะ " ผมยิ้มแหยๆก่อนจะเดินตามร้อยรักออกไป แต่สายตาผมดันเหลือบไปเห็นนาฬิกาเรือนสีทองที่ผมเป็นคนซื้อให้วางอยู่ที่พื้น ผมจึงรีบหยิบขึ้นมาดู ทำไมมันถึงมาอยู่ที่พื้นได้อ่ะ

พลัก!!!!!! ผมถูกผลักซะกระเด็นไปอยู่ที่พื้นเลย อะไรวะ ใครทำกูวะเนี้ย ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปดูก็เห็นว่าพิชกำลังยืนจ้องหน้าผมอยู่

" คนจรจัดขอทานอย่างแก มีสิทธิ์อะไรมาแตะของๆฉันหะ!!! อีคนใช้"