ตอนที่ 2 สิ่งที่ไม่คาดคิด

“สวัสดีค่ะ คุณทานากะ” นานะทักช่างกล้องของบริษัท Easy Entertain ด้วยท่าทางร่าเริง

“อ้าว สวัสดีจ้ะ หนูนานะ โห! ไม่เจอกันแป๊ะเดียว โตเป็นสาวขึ้นเยอะเลยนะเรา” ช่างทานากะมองสำรวจเธอขณะพูดแซวเล่นอย่างเอ็นดู

“นั่นแน่! เดี๋ยวหนูฟ้องคุณชิสึกะนะ แอบมาจีบหนูแบบนี้น่ะ”

“ตายล่ะ! ฉันก็แย่สิแบบนี้” ช่างทานากะแสร้งทำหน้าจ๋อย เรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้าง

“ฮ่าๆๆๆๆ”

นานะรู้จักกับพนักงานบริษัทนี้เกือบทุกคนเพราะเคนชอบพาเธอมาเที่ยวที่นี่บ่อยๆ เลยไม่แปลกที่เธอจะสนิทสนมคุ้นเคยกับช่างกล้องที่นี่เป็นอย่างดี

“แล้ววันนี้มาหาเคนเหรอ”

“อ๋อค่ะ พอดีคุณแม่ทำเค้ก เลยให้หนูเอามาฝากทุกคนค่ะ” นานะบอกพร้อมกับชูถุงขนมเค้กที่แม่ทำให้ช่างทานากะดู

“ว้าว!! โชคดีจริง ลาภปากอีกแล้วสิแบบนี้” ช่างทานากะหัวเราะออกมาอย่างดีใจ

“เอ่อ…แล้วเคนล่ะคะ”

“อ๋อ อยู่ในห้องเปลี่ยนฟิล์มแน่ะ ลองไปดูสิ”

เธอยิ้มเล็กน้อยให้ช่างทานะกะ ก่อนจะวางขนมเค้กไว้ที่โต๊ะแล้วเดินตรงไปทางห้องเปลี่ยนฟิล์ม เธอเดินอมยิ้มเข้าไปด้านในบริษัทด้วยความคุ้นเคย เมื่อนึกว่าอีกเดี๋ยวก็จะได้เจอคนที่อยากเจอแล้ว แต่พอไปถึง ประตูห้องเปลี่ยนฟิล์มก็เปิดแง้มอยู่ จากช่องเล็กๆ นั่น รอยยิ้มของนานะปรากฎออกมาเมื่อเห็นแผ่นหลังกว้างของคนคุ้นเคยขยับอยู่ เธอเตรียมจะผลักประตูเข้าไป แต่แล้วเสียงสนทนาที่ดังลอดออกมาก็ทำให้มือเธอหยุดชะงัก

“เคนคะ วันอาทิตย์นี้เราไปช้อปปิ้งกันดีมั้ยคะ” เสียงเซระออดอ้อนเคนผ่านประตูที่แง้มเปิด

นานะชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที และแอบมองลอดช่องนั้นเข้าไปด้วยความอยากรู้

“คงไม่ได้หรอก ผมนัดกับนานะว่าจะเลี้ยงไอศกรีมเธอน่ะ” เคนปฏิเสธเซระเสียงนุ่ม

“อะไรกันคะ!! ทำไมต้องไปกับนานะด้วยล่ะ” เซระขึ้นเสียง สีหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที

“ก็ผมผิดนัดกับนานะแล้วไปเที่ยวกับคุณหลายครั้งแล้วนี่นา” เคนบอกพร้อมหยิบฟิล์มออกมาเลือกดู

“แล้วยังไงคะ ไปกับแฟนมันก็ถูกต้องแล้วนี่” แววตาเซระวาวโรจน์ขณะถาม ชื่อนานะมักกระตุ้นอารมณ์โกรธของเธอได้เป็นอย่างดี

“เซระ มีเหตุผลหน่อยสิ”

“ไม่รู้ล่ะ ฉันจะไปช้อปปิ้งวันอาทิตย์นี้ คุณต้องไปกับฉันนะ” เซระตัดบทอย่างเอาแต่ใจตัวเอง

“เซระ ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่า…”

“นานะเป็นเพื่อนที่สำคัญที่สุดสำหรับผม” เซระแย่งพูดต่อจากเคนทันที “โอ๊ย!! ฉันฟังคุณพูดประโยคนี้มาไม่รู้กี่รอบแล้ว น่าเบื่อจริงๆ”

“…”

“เคนคะ คุณรักฉันรึเปล่าเนี่ย” เซระรีบเปลี่ยนท่าที ตรงเข้าโอบรอบคอเคนด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมกับถามเสียงอ่อนหวาน

“เอ่อ…ผมชอบคุณนะเซระ”

“ถ้าอย่างนั้น วันอาทิตย์นี้ไปกับฉันนะ เด็กคนนั้นเอาไว้วันหลังก็ได้ ฉันอยากอยู่กับคุณนานๆ นะคะเคน” เซระกระซิบข้างหูเขาเสียงกระเส่า

เคนรู้สึกลำบากใจเพราะเขาชอบเซระค่อนข้างมากทีเดียว เธอมีเสน่ห์แม้จะเอาแต่ใจตัวเองไปบ้างก็ตาม ส่วนนานะก็เป็นเพื่อนสำคัญที่สุดสำหรับเขา เขาไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี

“เฮ้อ…ตกลง ก็ได้ อาทิตย์นี้ผมจะไปกับคุณ แต่อาทิตย์ถัดไป ผมจะไปกับนานะ ตกลงมั้ย”

“ก็ได้ค่ะ!” เซระร้องออกมาอย่างยินดี ดวงตาฉายแววเจ้าเล่ห์ พลางนึกกระหยิ่มว่าถึงจะเป็นอาทิตย์หน้าหรืออาทิตย์ถัดๆ ไป ยังไงเธอก็มีความสามารถที่จะดึงเคนให้อยู่กับเธอได้

“อารมณ์ดีแล้วสิ “เคนอมยิ้มพลางมองหน้าเซระที่ยิ้มหวานยั่วยวน ขณะเธอยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาทีละนิด

นานะซึ่งยืนฟังอยู่ด้านนอก ก้มหน้ากัดริมฝีปากด้วยความน้อยใจ เธอเงยหน้าขึ้นและมองเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้ง… เคนกับเซระกำลังกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม นานะรู้สึกช็อคและเสียใจมากขึ้นไปอีก

ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าโลกทั้งโลกกำลังจะถล่มต่อหน้าแบบนี้นะ เจ็บ…หัวใจจัง นานะคิดขณะน้ำตาไหลรินผ่านแก้มสองข้าง