บทที่ 9 ทำไม คุณธิชา ไม่ถูกใจผมเหรอ

“คุณดนัยกฤต โปรดเคารพตัวเองด้วย”

ดนัยกฤตงอหัวเขากดขาของเธอไว้ แววตาคมลึกพราวเสน่ห์ ริมฝีปากแนบอยู่ข้างหูเธอ พูดออกมาอย่างเชื่องช้า คำพูดที่เข้าหูนั้นดูคลุมเครือ

“แม่สาวน้อย อย่าขยับไปเรื่อย” เขาพูดขู่เสียงเบา

ใบหน้าของธิชาร้อนขึ้นมา จากนั้นอุณหภูมิทั่วร่างก็ร้อนระอุขึ้นมาทันที

เธอหันหน้าหนีนิดหน่อย พูดอย่างควบคุมและระวัง “คุณดนัยกฤต ฉันเคยรับปากคุณว่าจะปกปิดความลับ เมื่อวานที่สถานีตำรวจก็ทำตามคำสัญญาแล้ว คุณเคยทำอะไร ฉันถือว่าไม่เคยเห็น.......ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณดนัยกฤตถึงยังก่อกวนไม่เลิก”

ดนัยกฤตถอดเสื้อสูทโยนไปด้านข้าง เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว ดูแล้วสูงส่งและสุภาพ

แต่รอยยิ้มขี้เล่นระหว่างคิ้วตาของเขานั้น แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่เขาพูดอย่างไม่รู้จบบนเวทีเมื่อครู่

ธิชาเกร็งไปทั้งร่าง ไม่กล้าขยับ

เขาใช้เขาดันขาเรียวของเธอทั้งสองข้างไว้ เวลาเดียวกันก็ใช้มือปลดเข็มขัดของตัวเอง มุมปากที่โค้งขึ้นเซ็กซี่ดึงดูดหัวใจคน ธิชาไม่กล้าสบตา ทำได้เพียงหันหน้าหนี

มือของเขาวางไว้ด้านหลังเอวเธอ ลูบไล้ไปมาหนักบ้างเบาบ้าง

ควบคุมน้ำหนักได้อย่างแม่นยำมาก

“เพื่อคุณธิชา แล้วผมยอมลดตัวมาบรรยายที่มหาวิทยาลัยJ คุณธิชา กลับเย็นชากับผมถึงขนาดนี้ อารมณ์ผมค่องข้างเสียแล้ว”

ใบหน้าขาวนวลเล็กๆของธิชาเต็มไปด้วยความสงสัย “เพื่อฉัน?”

ไม่แน่ใจว่าเป็นความเข้าใจผิดของเธอหรือเปล่า หัวเข่าของผู้ชายที่กดเธอไว้ดูเหมือนแรงขึ้นกว่าเดิม

เธอใส่ชุดแซกแบบเรียบง่าย โทนสีพื้นๆกลับปกปิดความบริสุทธิ์ของหญิงสาวไม่ได้

เขาเม้มปาก ด้วยความหมายอันลึกซึ้ง “อย่างคุณธิชา แบบนี้ หรือว่าในมหาวิทยาลัยJยังสามารถหาคนที่สองได้?”

ตอนแรกธิชาก็ตื่นเต้นอยู่แล้ว ถูกเขาหยอกล้อด้วยคำพูดตรงไปตรงมา แก้มก็ยิ่งแดงก่ำสวยงามยิ่งขึ้น

แน่นอนว่าเธอ......โดดเด่นตั้งแต่เด็ก ไม่ต้องตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษก็สวยที่สุดในกลุ่มเด็กผู้หญิง

แต่ว่าตั้งแต่ธาวินทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ.......ในใจของเธอก็มีอุปสรรคที่น่าละอายบางอย่างเกิดขึ้น

รู้สึกตลอดเวลาว่ารูปลักษณ์ของเธอได้รับกรรมพันธุ์จากแม่ เป็นบาปอย่างหนึ่ง

เธอตั้งใจไม่แต่งหน้า ออกมาเจอผู้คนโดยไร้เครื่องสำอางทุกวัน แทบอยากหลบไว้ในมุมไม่ได้รับความสนใจของผู้คน

นอกจากธาวิน ไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอ ถูกดนัยกฤตยั่วเย้าในตอนนี้ ทันใดนั้นอับอายขายหน้าโมโหอย่างมาก

เธอกัดริมฝีปากไว้ “จากฐานะของคุณ อยากได้ผู้หญิงแบบไหนแค่ยื่นมือก็ได้แล้ว ฉันไม่รู้สึกว่าคุณจะสนใจฉันที่พบกันโดยบังเอิญ คุณดนัยกฤตมีอะไรก็พูดตามตรงดีกว่า”

ฐานะของผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา และยังเป็นคู่แข่งตัวโยงทางธุรกิจของธาวิน เธอใกล้ชิดกับเขาไม่ได้ ยิ่งคลายความเคร่งครัดไม่ได้

ดนัยกฤตพูดอย่างไม่เร็วไม่ช้า “ความสนใจที่ผู้ชายมีต่อผู้หญิงก็แค่เห็นคนสวยแล้วอยากล่วงละเมิดเท่านั้น ผมไม่ชอบอ้อมค้อม”

“ในเมื่อคุณพูดว่าผมอยากได้ผู้หญิงคนไหนแค่เอื้อมมือก็ได้แล้ว” ท่าทางเผยอปากยิ้มเล็กน้อยของเขาก็เหมือนกับราชาผู้หยิ่งยโสที่สุดในโลก “ธิชา ผมอยากให้คุณติดตามผม”

“ติดตามคุณ?” สุดท้ายธิชาก็ไม่สามารถแกล้งใจเย็นไม่ไหว เธอสีหน้าตื่นตระหนก ปฏิกิริยาเหมือนดั่งกระต่ายที่อยู่ในอาการตกใจ

ริมฝีปากบางของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย “ทำไม คุณธิชา ไม่ถูกใจผมเหรอ?”

ธิชาไม่รู้ว่าถูกเขากอดไว้ในอ้อมกอดตั้งแต่เมื่อไหร่ รอบตัวมีแต่กลิ่นของผู้ชายคนนี้

เธอตื่นเต้นจนเหงื่อแตกในฝ่ามือ พูดอย่างคลุมเครือ “ไม่ได้ ฉันยังเด็ก การสั่งสอนของตระกูลธนาภูวนัตถ์เข้มงวด พี่วินไม่อนุญาตให้ฉันมีความรักในช่วงเรียนมหาลัย”

ผู้ชายได้ยินแล้ว สายตาอันลึกซึ้งนั้นก็มีแววแห่งความเสียดสีอยู่บ้าง

เขายื่นมือดึงคอเสื้อของเธอฉับพลัน ดึงเบาๆ คอเสื้อเอียง เผยไหล่ข้างหนึ่งออกมา

ร่องรอยสีแดงเข้มหลายจุดปรากฏออกมาให้เห็น

ธิชารีบปิดตัวเองไว้ แววตาก็ดุดันขึ้นเล็กน้อย กำลังจะเปิดปากต่อว่า

กลับถูกคำพูดอันคลุมเครือของเขาซัดจนพินาศ

“คำสั่งสอนที่บ้านเข้มงวด? การสั่งสอนของตระกูลธนาภูวนัตถ์ก็คือแบบนี้เหรอ? ดูแล้วเหตุการณ์ทั้งหมดหน้าสถานีตำรวจเมื่อคืน ทำให้คุณธิชา จิตใจชื่นมื่น”

มือสองข้างของธิชาปกป้องตัวเองไว้แน่น ความอับอายและความโกรธทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก

เธอคิดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าความลับอันน่าอับอายนี้จะถูกผู้ชายคนนี้พูดออกมาอย่างง่ายดาย

ตอนแรกเธอคิดว่าออกจากประตูตระกูลธนาภูวนัตถ์ ก็ไม่มีคนที่สองที่รู้แล้ว

แม้แต่ญาณินที่ความสัมพันธ์ดีกับเธอที่สุดก็ไม่รู้แม้แต่น้อย.......

ธาวินจะหมั้นหมายในเร็วๆนี้แล้ว ความลับในตระกูลเศรษฐีแบบนี้ถูกเปิดเผย เรื่องอื้อฉาวต้องทำให้เกิดความโกลาหลใหญ่โตแน่

เธอทำได้แค่ส่ายหน้า ปฏิเสธหนักแน่น “ฉันไม่รู้ว่าคุณดนัยกฤตพูดอะไรอยู่ หวังว่าคุณจะพูดจาระวังหน่อย ตระกูลธนาภูวนัตถ์เป็นตระกูลผู้ดีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ร้อยปี หากถูกคนเหยียดหยามอย่างไร้เหตุ คุณดนัยกฤตจะถูกตั้งข้อหาหมิ่นประมาท”

ดนัยกฤตถูกสาวน้อยคนนี้ข่มขู่ บนหน้าไม่มีความโกรธแม้แต่น้อย แต่กลับยิ้มขึ้นมา

ร่างกายของเขายิ่งแนบชิด ธิชาทนรับไม่ไหว

ดนัยกฤตจับข้อมือสองข้างของเธอไว้ ทั้งซ้ายและขวากดไว้ข้างโต๊ะ

“แม่สาวน้อย ติดตามผม มีแต่ข้อดี ผมจะทะนุถนอมคุณเอง รักใคร่คุณเหมือนของมีค่า”

“สำหรับธาวิน ทางที่ดีคุณควรตัดขาดจากเขาให้เร็วที่สุด”

“คุณคงไม่รู้ซินะ คุณชายธาวินเล่นน้องสาวต่างแม่ของตัวเอง ในวงการสถานบันเทิงของเมืองJไม่ใช่ความลับตั้งนานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นธาวินยังสัญญาว่า รอแม่ของคุณสิ้นใจ ก็จะส่งคุณไปประมูลขายที่สตาร์ไนต์ ขอแค่จ่ายเงิน คุณก็เป็นของคนนั้น ผู้คนต่างก็รู้ว่าคุณคือลูกสาวของสาวสังคมณิชานาฎ พวกมีอิทธิพลที่หลงใหลอยากได้คุณมีนับไม่ถ้วน”