บทที่ 10 โอกาสที่ฆ่าธาวิน

พยายามสงบสติอารมณ์อย่างเต็มที่ สุดท้ายสีหน้าของธิชายังก็ซีดเซียวไร้สีเลือด

ธาวินร้ายกับเธอแค่ไหน ตลอดหนึ่งปีนี้เธอได้รับประสบการณ์ด้วยตัวเอง รู้ดีแก่ใจ

แต่เธอไม่เคยคิด....... ธาวินกลับคิดจะส่งเธอไปประมูลขาย

อำนาจครอบครองของเขามากจนทำให้เธอหายใจลำบาก เธอไม่เคยคิดว่าธาวินจะเอาเธอไปขายต่อ

ธิชาเงียบไปสักพัก เผยอริมฝีปาก “คุณดนัยกฤตยุยงความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของเรา เพื่ออะไร สนุกหรอ?”

ความเสียดสีในสายตาของดนัยกฤตไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย

น้ำเสียงมีแววหลอกล้อเล็กน้อย “คุณอยากทนทรมานต่อ ผมก็จะไม่ขวางคุณ กลัวแค่อนาคตคุณถูกเขาขายแล้วยังต้องช่วยเขานับเงิน แต่ว่าเด็กผู้หญิงอายุอย่างคุณ มีความคิดแบบนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาหนักหนา ไม่กระทบต่อความสนใจที่ผมมีต่อคุณ”

สีหน้าของธิชายิ่งเกร็งมากขึ้นเรื่อยๆ เธอหันหน้าหลบมือของเขา พูดอย่างจริงจัง “ขอให้คุณสำรวมตัวด้วย ถ้าหากคุณดนัยกฤตแค่คิดสนุกอยากหยอกล้อฉันเล่นเท่านั้นละก็ เปลี่ยนไปหาคนอื่นดีกว่าค่ะ ผู้หญิงที่สวยกว่าฉันในมหาวิทยาลัยJเยอะจนตาลาย”

คำพูดยังพูดไม่จบเธอก็พยายามจะกระโดดจากโต๊ะทำงาน

กลับถูกผู้ชายยื่นขามาขวางไว้

ธิชาตื่นตกใจ ตื่นตระหนกจนรู้สึกตัวชา

เธอไม่รู้นิสัยดนัยกฤตคนนี้ แต่ว่าดูจากความแสลงใจที่ธาวินมีต่อเขา ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งอย่างมากและเต็มไปด้วยอันตราย

ถ้าหากไม่สามารถหนีออกจากออฟฟิศห้องนี้อย่างเร็วที่สุด เธอไม่อาจคาดคิดได้ว่าจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น

เธอเม้มปาก เงยหน้าสบตาเขาอย่างใจกล้าโดยฉับพลัน

“คุณดนัยกฤตอยากเอาฉันอยู่ที่สำนักงานหรอ นี่มันดูเหมือนจะไม่เข้ากับฐานะอันสูงส่งของคุณ”

ดนัยกฤตหรี่ตามองใบหน้าอันดื้อรั้นของเธอ ทำเสียงเยาะเย้ย มือใหญ่ประคองก้นของเธออุ้มเธอลงจากโต๊ะ

ในที่สุดธิชาก็เท้าแตะพื้น หัวใจเต้นตุบตับอย่างแรง

ผู้ชายคนนี้แรงหนักจนน่ากลัว อุ้มเธอเหมือนดั่งจับสัตว์ตัวเล็กๆตัวหนึ่งเท่านั้น

น้ำเสียงของเขาทุ่มเสียงต่ำ น้ำเสียงที่ตั้งใจพูดอย่างนุ่มนวลมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

คำพูดเหล่านี้ประทับอยู่ในสมองของธิชา ไม่มีวันลืม

“ของที่ได้มาด้วยการบังคับรสชาติก็เปลี่ยนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะคนสวยอย่างคุณธิชา รสชาติที่สมัครใจเข้าสู่อ้อมกอดเองมันถึงจะหอมหวานเลิศรส คุณไม่ต้องกลัวผม เพราะว่าผมไม่ได้คิดจะบังคับคุณ”

เขายิ้มอย่างร้ายกาจ แต่กลับมีอ่อนโยนเฉพาะสำหรับเธอเท่านั้น

“กลับไปเถอะ ตอนที่ธาวินทำให้คุณร้องไห้ ก็ลองคิดถึงผมดู ผมจะดีกับคุณมากกว่าเขาเป็นพันเท่า ธิชา สักวันคุณจะยอมติดตามผมด้วยความเต็มใจ”

.......

ธิชารีบออกไปจากออฟฟิศอย่างตื่นตระหนก หนีออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

รอบตัวเธอมีแต่กลิ่นอายของผู้ชายคนนี้ จากไปไกลแล้วในใจยังคงหวาดกลัว

ข้อมูลของดนัยกฤตเธอแอบค้นหาดูแล้ว เขาอายุมากกว่าธาวิน อายุสามสิบสอง ในวงการธุรกิจวิธีการโหดเหี้ยม เป็นคนโหดที่ทำให้คนหวาดกลัวมากยิ่งกว่าธาวิน

ผู้ชายแบบนี้ เป็นไปได้ยังไงที่จะจีบเธออย่างจริงใจ ไม่ก็มีแผนการอย่างอื่น หรือไม่ก็แค่อยากเล่นเธอเท่านั้น

แต่คำพูดสุดท้ายของเขา “สักวันคุณต้องยอมอยู่กับผมด้วยความเต็มใจ” กลับวนเวียนอยู่ข้างหูเธอตลอด เหมือนดั่งคาถา ทำให้ใจเธอสับสนวุ่นวาย

........

ธิชาทำงานกะบ่าย หัวค่ำก็เลิกงานกลับบ้าน

ตอนที่เธอถึงบ้านฟ้ายังไม่มืด แต่ทว่าธาวินกลับกลับมาเช้าขนาดนี้ ขณะนี้กำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก

ธิชาก้มหน้า คิดอยากจะเดินอ้อมเขาขึ้นห้องชั้นบน

แต่กลับถูกผู้ชายเรียกไว้เสียงเคร่งขรึม “มานี่”

ธิชายืนอยู่ที่เดิม ไม่ยอมขยับขา ใบหน้าเกร็งแน่น ถามเสียงเบา “ฉันมีการบ้านต้องทำ ไม่มีอะไรละก็ฉันกลับห้องก่อน”

ธาวินใช้ชีวิตอยู่กับเธอมาสิบปี รู้จักเธอดี อารมณ์การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของเธอก็หนีไม่พ้นสายตาของเขา

เขาหรี่ตา น้ำเสียงไม่พอใจ “เรียกให้เธอมาก็มา สะบัดหน้าให้ใคร?”

ป้าจันได้ยินเสียงดังจากข้างนอก รีบยกถ้วยน้ำซุปออกมา พูดกับธิชา “คุณหนูกลับมาแล้วเหรอ นั่งลงดื่มน้ำซุป คุณชายสั่งให้ป้าตุ๋นซุปขาหมูกุหลาบ เสริมเลือดลม วันนี้คุณหนูปวดท้องใช่ไหม?”

ธิชาประจำเดือนไม่ปกติ อีกอย่างเลือดไหลเยอะมาก ปวดอย่างรุนแรงทุกครั้ง

ได้ยินคำพูดของป้าจัน ในใจก็รู้สึกเสียดสี ถึงแม้จะยกน้ำซุปขึ้นดื่มไปหลายคำ ปากก็อดพูดไม่ได้ “พี่วินงานยุ่งขนาดนั้น แต่กลับมีเวลายุ่งเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้ ช่างมีใจเหลือเกิน แต่ขอแค่พี่วินยับยั้งสิ่งนั้นให้ดี อย่าลากหนูไปสะเทือนรถเลือดนองกับพี่ หนูก็ซาบซึ้งในบุญคุณแล้ว”

ธาวินสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย แววตาอันเย็นชาจ้องเธอ “ใครสอนเธอพูดจาเสียดสีแบบนี้กับฉัน เธอคันเนื้อคันตัวใช่ไหม?”

ธิชาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเอาอารมณ์โกรธมาจากไหน รู้สึกแค่ว่าไม่อยากอยู่กับเขาสักวินาที

เธอยกน้ำซุปขึ้นดื่มไปหลายคำ วางบนโต๊ะอย่างแรง แล้วลุกขึ้นเดินจากไป

ธาวินถูกเธอยั่วโมโห รีบก้าวเข้าไปบีบแขนของเธอไว้ แบกเธอขึ้นอย่างง่ายดาย แบกเธอเข้าห้อง ถีบประตูห้องให้ปิด

ธิชาถูกเขาโยนขึ้นเตียง ลุกขึ้นมาแล้วบนหน้ามีไม่มีความหวาดกลัว

“พี่วินหิวกระหายอีกแล้วเหรอ เอาอย่างนี้ หนูช่วยโทรเรียกณินมาอยู่เป็นเพื่อนพี่ หรือว่าถ้าพี่ต้องการ หนูช่วยเรียกสาวบริการมาให้พี่ก็ได้ ยังไงแล้วต่อจากนี้ขอร้องพี่อย่าแตะต้องฉันอีก นอนกับผู้ชายของเพื่อนรัก ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงตัวเอง เงินของพี่ฉันไม่เอาแล้ว ค่ารักษาของแม่ฉันไม่ยื่นเรื่องกู้เงินเอง เงินที่ได้จากงานที่ทำก็พอใช้แล้ว”

อารมณ์ของธาวินระเบิดทันที เขาเข้าไปดึงผมของเธอไว้ ยกมือขึ้นจะตบหน้าเธอ ปากก็พูดไปด่าไป “กินยาผิดไปใช่ไหม ธิชา เชื่อไหมว่าฉันตบเธอให้ตาย”

ธาวินดึงผมของเธอไม่ได้แรงมาก ฝ่ามือตบลงไป เธอมีโอกาสหลบได้อย่างแน่นอน

แต่ทว่าเธอไม่ได้หลบ

สาวน้อยจ้องมองเขาอย่างสงบ ในดวงตาอันมืดมิดนั้นซ่อนอารมณ์ซับซ้อนบางอย่าง

อารมณ์แบบนี้กดดันธาวินไม่อาจสงบสติได้ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อฝ่ามือตบลงไปปลายนิ้วลูบผ่านแก้มเธอ

สัมผัสอันอบอุ่นจากแก้มของเธอทำให้ใจของผู้ชายตกใจเล็กน้อย

อาจจะเป็นเพราะต้องการปิดปังความอึดอัดที่รีบวางมือ ธาวินเบ้ปาก พูดด้วยน้ำเสียงโหดร้าย “เธอขาดเงินจนบ้าไปแล้วใช่ไหม ตั้งใจหลอกฉันให้ตบเธอ ตบลงไปทีหนึ่งก็จ่ายเพิ่มห้าพัน เห็นฉันซื่อบื้อหรือไง?”

ธิชาเมินหน้าหนีอย่างเย็นชา น้ำเสียงนิ่งมาก “ฉันบอกแล้ว จะไม่เอาเงินคุณอีก คุณมีคู่หมั้นแล้ว จะแต่งงานในเร็วๆนี้ ไม่มีความสัมพันธ์กับผู้ชายที่แต่งงานแล้วเป็นขีดจำกัดของฉัน มิหนำซ้ำภรรยาของคุณยังเป็นเพื่อนรักของฉัน”

ธาวินหรี่ตาเล็กน้อย บรรยากาศรอบด้านค่อยๆอันตรายขึ้น

เขาดูเธอโตมากับตา คุ้นเคยกับรอยยิ้มหน้านิ่วของเธอทุกอย่าง ยัยเด็กคนนี้วันนี้กินยาผิดแล้วจริงๆ มิเช่นนั้นไม่กล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดจากับเขา

สิ่งที่ทำให้เขากระวนกระวายไม่ใช่แค่ทัศนคติของธิชา แต่เป็นบางอย่างที่ไม่สามารถคาดเดาได้

ใครเป็นคนให้ยาเธอกิน ทำให้เธอใจกล้าขึ้นในวันเดียว

ธาวินไม่ได้ถามเธอ แต่จับคางของเธอแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายขึ้นฉับพลัน มืออีกข้างหนึ่งปลดกางเกงตัวเอง “ขีดจำกัด? โสเภณีใช้หนี้คนหนึ่งมีสิทธิ์มาพูดเรื่องขีดจำกัดกับฉันเหรอ ในเมื่อต่อต้านผู้ชายแต่งงาน สู้ทำความเคยชินแต่แรกดีกว่า”

ธิชามองดูปฏิกิริยาอันชั่วร้ายของเขา แต่กลับงอเข่าชนเขาอย่างแรง จากนั้นก็กลิ้งตัวไปข้างเตียง ใช้ของสีดำบางอย่างจิอที่ขมับของธาวินไว้อย่างรวดเร็ว

รอยยิ้มบนหน้าของผู้ชายที่เจือปนด้วยความต้องการทางเพศเกร็งทันที ทันใดนั้นสีหน้ามืดมนอย่างสุดขีด

เธอดึงลิ้นชักซ้ายมือข้างเตียง เปิดช่องลับออก หยิบปืนออกมาและกระบอกปืนจ่ออยู่ที่หัวเขา--