บทที่ 17 บนตัวพี่ชายเธอมีกลิ่นของผู้หญิงอื่น

ร่างของธิชาอ่อนเพลียอย่างรุนแรง ถ้าหากไม่ได้ถูกเขากอดไว้กลางอก เกรงว่าคงล้มลงไปตั้งนานแล้ว

ชื่อที่เขาเรียกนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยมาก

ถึงแม้ว่าก่อนเธออายุ18 ธาวินจะเรียกเธอว่าตัวเล็กตัวเล็กตลอด

นอกจากความใกล้ชิดระหว่างพี่น้อง ยังมีความสนิทสนมอย่างอ่อนโยนเป็นพิเศษ

ไม่ได้ยินมานานมากแล้ว ตอนนี้ธิชารู้สึกแค่ว่าเขาน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

“ธาวิน คุณ.......ในที่สุดคุณก็ยอมรับแล้วเหรอ? ลุงรัณกลายเป็นแบบนี้เพราะคุณเป็นคนทำ คุณมันน่ากลัวมาก ยังไงเสียเขาก็เป็นพ่อแท้ๆของคุณ ทำไมถึงโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้.......”

การคาดเดาแบบนี้อยู่ในใจของเธอไม่ใช่วันสองวันแล้ว เพียงแค่ไม่กล้าพูด และพูดไม่ได้เท่านั้น

เธอมองดูใบหน้าอันหล่อเหล่าและโหดเหี้ยมของธาวิน หวาดกลัวอย่างสุดขีด

ธาวินกลับลูบหน้าเธอไปมา ยิ้มแต่เหมือนไม่ยิ้ม “พ่อของฉันกลายเป็นแบบนี้ ทั่วเมืองJต่างก็รู้ว่าเป็นฝีมือภรรยาโหดณิชานาฎ น้องสาวใช้คำพูดตัวเองฝ่ายเดียวโยนความผิดมาที่ตัวพี่ ข่าวลือออกไปจะมีคนเชื่อไหม?”

ธิชามองดูสภาพปากจมูกเบี้ยวน้ำลายไหลลงมาที่น่าอนาถของชรัณ อดที่จะจ้องธาวินอย่างโมโหไม่ได้ “ไม่ว่าคนอื่นจะเชื่อหรือไม่ คุณเคยทำอะไรก็รู้ดีอยู่แก่ใจตัวเอง ไม่กลัวธรรมตามสนองหรือไง ลุงรัณรักและห่วงใยคุณมาตลอด คุณเป็นลูกชายคนเดียวของเขา”

บนหน้าของเขาไม่มีความเสียใจแม้แต่น้อย เพียงแค่หยิกหน้าของเธอ จับเล่นอย่างรักใคร่ไม่ยอมปล่อยมือ พูดอย่างเรียบง่าย “น้องรักก็อย่าเปลืองน้ำลายไปช่วยนางแพศยาอย่างณิชานาฎแก้ตัวเลย ณิชานาฎฝีมือโหดร้ายเสมอ แอบใช้ยาเป็นระยะเวลานานทำให้พ่อฉันเส้นเลือดในสมองอุดตัน นี่เป็นความจริงที่หมอตรวจเจอเมื่อเช้า”

เขาหยุดนิดหนึ่ง ทันใดนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย ฝ่ามือเลื่อนไปถึงหน้าอกของเธอ บีบนวดอย่างแรง สายตาจ้องอยู่ที่ชรัณ “พ่อ หลังจากที่พ่ออัมพฤกษ์แล้วไม่วางใจที่สุดก็คือธิชา พ่อบอกตลอดว่าธิชายังเด็ก บอกผมว่าอย่าเอาเรื่องของคนรุ่นก่อนไประบายใส่เธอ วันนี้ผมตั้งใจพาเธอมาเยี่ยมพ่อ พ่อดูซิ ธิชาถูกผมเลี้ยงได้ดีขนาดไหน ขาวๆนุ่มๆ พ่อคงจะไม่รู้ซินะ ธิชาไม่เพียงแค่หน้าตาเท่านั้นที่สืบทอดพันธุกรรมจากนางนังปีศาจจิ้งจอกที่พ่อแต่งงานด้วย แม้กระทั่งตรงนี้.......ก็ไม่แพ้ณิชานาฎ แน่นจะตายไป ของแบบนี้ที่ได้มาแต่เกิด เป็นเรื่องพันธุกรรมจริงๆ.......”

“คุณบ้าไปแล้วใช่ไหม คุณหุบปาก” หน้าของธิชาร้องจนแดงเหมือนมะเขือเทศ โมโหกระหืดกระหอบจนผลักเขาออกอย่างแรง

เขาบ้าไปแล้วจริงๆ กลับพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าลุงรัณ.......

ถ้าหากลุงรัณมีสติ รู้ว่าเขาความสัมพันธ์กับน้องสาวต่างแม่ของตัวเอง เกรงว่าจะโกรธจนเส้นเลือดในสมองแตกอีกครั้ง

ธิชาห้ามเขาไม่ได้ แค่อยากหนีออกไปจากห้อง

ธาวินกลับจับหลังท้ายทอยของเธอไว้ กดเธอไว้ข้างหน้ารถเข็น พูดแต่ละคำอย่างน่าครั่นคร้าม “ตัวเล็ก จำสภาพลุงรัณของเธอไว้ให้ดี ไม่อยากเป็นเหมือนกับเขา ก็ให้เชื่อฟัง เชื่อฟังหน่อย มีลูกให้ฉัน”

...........

ตั้งแต่วันนั้น ธิชาก็ถูกธาวินส่งบอดี้การ์ดติดตามอยู่ข้างกาย หน้าที่หลักน่าจะป้องกันเธอหนี ยิ่งไม่อนุญาตให้เธอกินยาคุมใดๆทั้งสิ้น

ธิชามีเพียงเวลาที่อยู่กับญาณินเท่านั้น บอดี้การ์ดถึงถอนตัวออกไปชั่วคราวเพื่อเลี่ยงความสงสัย

ธิชารู้ว่าตัวเองต้องหนีไม่รอดแน่ มิหนำซ้ำณิชานาฎถูกเขาควบคุมอยู่ เธอก็ไม่กล้าหนี

ความคิดเดียวที่มี ก็คือหาโอกาสไปฉีดยาคุมระยะยาว

ระยะเวลาวันหมั้นก็ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้เข้าไปทุกวันแล้ว ญาณินเหมือนเป็นทุกข์เป็นร้อนอยู่บ้าง

ญาณินต่อหน้าเธอไม่ได้ปิดปังความกังวลก่อนงานหมั้นเลย และยังถามเธอตลอด “ธิชา ก่อนฉัน พี่ชายเธอเคยมีผู้หญิงมากมาย ตอนนี้เขายังติดต่อกับผู้หญิงพวกนั้นไหม?”

ธิชาสงสัยว่าเธอสังเกตอะไรได้บ้าง จึงทำได้แค่ส่ายหัว “น่าจะไม่มีมั้ง หลังจากเธอ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงอื่นของเขาแล้ว”

ญาณินพูดอีก “แต่ฉันรู้สึกตลอดเลยว่า บนตัวพี่ชายเธอมีกลิ่นของผู้หญิงอื่น โดยเฉพาะตอนที่ฉันมีอะไรกับเขา ฉันเคยเห็นรอยขีดข่วนรอยกัดบนร่างกายเขาเยอะมาก รอยเล็กขนาดนั้น ต้องเป็นรอยที่เกิดจากเล็บผู้หญิงแน่นอน.......”

ธิชาหวาดผวาเป็นธรรมดา รีบพูดว่า “เธออาจจะคิดมากไปแล้ว ณินถ้าเธอรักเขาจริง ก็ดูไว้ให้ดีหน่อยละกัน”

ญาณินกวาดสายตามองไปรอบด้าน เมื่อแน่ใจว่าไม่มีคนแล้ว ก็แนบอยู่ข้างหูเธอพูดว่า “ธิชา สถานบันเทิงทั้งหลายของพี่ชายเธอ เธอน่าจะรู้ใช่ไหม ได้ยินว่าสถานที่แบบนั้นมีผู้หญิงทุกรูปแบบ ล้วนเป็นพวกนางจิ้งจอกสามารถยั่วยวนให้ผู้ชายหลงใหล บางส่วนที่โด่งดังในวงการ ยื้อแย่งกันยิ่งกว่าพวกดาราดังอีก พี่ชายเธอน่าจะไปสถานที่แบบนั้นประจำ ฉันไม่รู้จักทาง เธอพาฉันไปดูสถานที่หน่อยได้ไหม ที่หลังฉันจะได้ส่งคนไปคอยจับตาดูสะดวกหน่อย”

“นี่.......นี่มันไม่ค่อยเหมาะสม สถานที่แบบนั้นมันเป็นที่สำหรับพบปะสังสรรค์ของผู้ชาย”

ไม่ว่าธิชาปฏิเสธยังไง ญาณินก็ยังตามตื๊อไม่เลิก เหมือนกับมั่นใจอะไรแล้ว และเหมือนจะใช้โอกาสนี้ทดสอบหยั่งเชิงเธอ

ธิชาขัดไม่ได้ จึงต้องตอบตกลงไปเป็นเพื่อนเธอสักรอบ

แต่หากพาญาณินไปสถานที่แบบนั้นจริง ให้เธอเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น ธาวินต้องคิดว่าเธอจงใจก่อเรื่องแน่นอน ไม่มีวันปล่อยเธอไปง่ายๆแน่

ธิชาคิดไปคิดมา พาญาณินไปถึงจุดใกล้เคียงสถานบันเทิงพวกนั้น กลับไม่กล้าพาเธอเข้าใกล้เขตของธาวิน

ไม่ว่ายังไงเขตนี้สถานบันเทิงล้วนอยู่ติดกัน ภายนอกหรูหรา ทุกร้านดูไปแล้วก็คล้ายกันหมด

ญาณินไม่ได้สงสัย เข้ามาในสถานที่ลุ่มหลงในชีวิตสำมะเลเทเมานี้ก็เริ่มหาคน

เธอเหมือนภรรยาที่มาจับชู้ ตำซ้ายชนขวา ธิชาได้แต่วิ่งตามเธอตลอดทาง

ญาณินวิ่งเร็วเกินไป วิ่งหลงเข้าไปในห้องรับรองที่ประตูแง้มเปิดอยู่ ชายชุดดำกลุ่มหนึ่งข้างในก็เข้ามาต้อนรับ ล้อมพวกเธอไว้

ลูกพี่ที่นั่งอยู่ตรงกลางนั้นสังเกตมองพวกเธอ ยิ้มอย่างลามก “โอ้ว สาวของคนนี้มาใหม่ใช่ไหม เด็กมากเลยนะ”