บทที่ 29 ภรรยาของท่านประธานสุดฮอต[1]

พริมากลับเข้ามาทำงานในบริษัทหลังจากผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ พร้อมกับท่านประธานสุดฮอตที่พนักงานสาวๆ ต่างหมายปองมองตามตาเยิ้ม เธอเข้าใจดีถึงความหลงใหลได้ปลื้มของพวกสาวๆ ในบริษัท ก็ท่านประธานของเราหน้าตาหล่อเหลา ฐานะร่ำรวย มีหน้ามีตาทางสังคม ใครๆ ก็อยากได้เป็นคนรักเป็นสามีในอนาคต

ลลิลมองรุ่นพี่กับท่านประธานด้วยรอยยิ้มปลื้มปริ่ม เธอเชียร์คู่นี้มานาน ในที่สุดก็สมหวังกันสักที พวกคนในแผนกก็เห็นด้วยว่าทั้งคู่เหมาะกัน ถึงพริมาจะไม่ได้ร่ำรวยมีชาติตระกูลดีเหมือนผู้หญิงที่เข้าหาเจ้านาย แต่เรื่องการทำงานกลับไร้ที่ติไม่มีจุดไหนบกพร่อง เวลามีปัญหาก็ช่วยแก้ไขได้ ทั้งยังมีไอเดียดีๆ มานำเสนอตลอด ทำให้ได้แนวคิดใหม่ๆ กิจการหลายอย่างก็มีจุดเริ่มต้นมาจากเลขาสาวคนนี้

ทุกคนต่างรู้ดีว่าพริมาเก่งและมีความสามารถมากแค่ไหน ถึงไม่รวยก็เป็นเพื่อนคู่คิดคอยช่วยแก้ปัญหาได้ ถ้าตัดเรื่องฐานะออกไป รุ่นพี่เนี่ยแหละเหมาะสมกับบอสที่สุด

“อีกสองเดือนจะมีงานแต่งงานของผมกับพริมา เรื่องวันแต่งและสถานที่จะบอกทีหลัง ส่วนตอนนี้พริมาจะยังทำงานในตำแหน่งเดิม เพิ่มเติมคือเป็นว่าภรรยาของผม ปฏิบัติตัวกับเธอเหมือนอย่างที่เคยเป็น แต่อยากขอให้ให้เกียรติผู้หญิงที่จะมายืนเคียงข้างผมด้วย”

โยธินโอบกอดเอวบางของพริมาไว้เหมือนจะประกาศให้ทุกคนรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคน หลายคนแสดงสีหน้ายินดีกับว่าที่ภรรยาของท่านประธาน พริมาอยากจะขืนตัวออกจากวงแขนเขาแล้วเดินหนีเข้าห้องไป แต่เพราะเขารัดตัวเธอไว้แน่นไม่ยอมให้ผละหนี เธอถึงต้องยอมทนต่อสายตาล้อเลียนของพวกรุ่นน้องในที่ทำงาน ยิ่งเขาแสดงท่าทางหวงแหนก็ยิ่งถูกล้อหนักขึ้น โดยเฉพาะลลิลที่ยิ้มกริ่มขยิบตาเจ้าเล่ห์ส่งให้เธอ

“แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว ส่วนตารางงานเอามาให้พริมาจัดการเหมือนเดิม”

“รับทราบค่ะ” ลลิลรับคำสั่งของบอสด้วยรอยยิ้มกว้าง ดวงตาขี้เล่นขยิบมองรุ่นพี่คนสวยทีหนึ่งก็รีบเดินกลับไปยังโต๊ะหยิบแฟ้มเอกสารหลายเล่มมาให้พริมา “สำเร็จแล้วนะคะรุ่นพี่”

“พูดมาก กลับไปทำงานได้แล้ว”

“พอเขินแล้วก็ดุใหญ่เลยนะคะ ลลิลไม่กวนแล้ว รีบตามไปสวีตหวานกับบอสเถอะค่ะ อ้อ แล้วก็ขอแสดงความยินดีกับว่าที่เจ้าสาวคนใหม่ด้วยนะคะ”

“อย่ามัวแต่พูดเล่น นี่มันเวลาทำงาน ถ้าไม่ขยันสิ้นปีนี้ได้โบนัสน้อย อย่าหาว่าไม่เตือนนะ” พริมากระตุกยิ้มด้วยสีหน้าใจดีอย่างที่รุ่นพี่ใจดีมีต่อรุ่นน้อง แต่ทำลลิลถึงกับพูดไม่ออกส่งเสียงหัวเราะแหะๆ แล้วรีบก้มหน้าทำงานต่อ

พนักงานคนอื่นๆ ก็รีบแยกย้ายพากันกลับไปทำงานที่ค้างไว้ โดยไม่ลืมแสดงความยินดีกับพริมาที่เป็นหญิงสาวผู้โชคดีที่ได้แต่งงานกับผู้ชายแสนเพอร์เฟกต์อย่างท่านประธาน แม้ว่าจะเคยมีข่าวลือเรื่องผู้หญิงมามาก แต่ที่เห็นคบจริงจังด้วยก็มีเพียงพริมาแค่คนเดียว

อันที่จริงในใจพวกเธอก็แอบอิจฉาอยู่นิดๆ ที่ท่านประธานซึ่งเป็นสมบัติของบริษัทตกไปเป็นของคนใดคนหนึ่งในนี้ ต่อไปจะชื่นชมก็ต้องระวังเจ้าของหน่อย ไม่อย่างนั้นคงโดนเขม้นถูกเหม็นขี้หน้าเอาได้

ชาตินี้ทั้งชาติจะหาผู้ชายหล่อๆ รวยๆ ได้จากที่ไหนอีกไหมนะ

เฮ้อ คิดไปก็เหนื่อยเปล้า สู้ก้มหน้าก้มตาขยันทำงานดีกว่า เรื่องเพ้อฝันหยุดเอาไว้แค่นี้เถอะ

ซูซี่ยังคงเฝ้าวนเวียนอยู่แถวๆ บริษัทเพื่อหาทางเจอกับโยธินให้ได้สักครั้ง แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่อยากเจอ กระทั่งวันนี้เธอเห็นโยธินเข้ามาบริษัทพร้อมกับนังพริมาที่ตอนแรกเธอได้ยินข่าวแว่วๆ ว่ายื่นจดหมายลาออกไปแล้ว ทว่าตอนนี้กลับมาเดินเชิดหน้าชูคอเคียงข้างคุณโย

นังนั้นคิดจะเก็บคุณโยไว้กินคนเดียวเหรอ ฝันไปเถอะว่าเธอจะยอม!

ร่างอวบอัดสุดสะบึมเตรียมเดินเข้าไปในบริษัทด้วยสีหน้าคับแค้นใจสุดขีด โกรธเกรี้ยวสุดฤทธิ์ หากแต่ยังไม่ทันได้เดินเข้าไปก็ถูกฝ่ามือหยาบกระด้างจับกุมท่อนแขนกระชากเต็มแรงจนหันกลับไปเผชิญหน้ากับคนด้านหลัง แล้วก็ต้องตกใจใบหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นไอ้ผัวเก่าเฮงซวยยืนทำหน้าถมึงทึงมองเธอเขม็ง