บทที่ 28 จัดกลางแจ้งสักยก [3]

ท่อนลำรักยังคงจ้วงแทงลึกในรูสวาทฉ่ำเยิ้ม กลีบแดงสวยพลิกปลิ้นตามแรงโถมกระแทกเข้าออกซ้ำๆ จนน้ำหวานแตกกระจายอาบชโลมไปทั่วทั้งลำ ยิ่งอารมณ์รักพุ่งทะยานขึ้นสูง จังหวะรุกล้ำก็ยิ่งกระชั้นขึ้น กระทั่งเข้าสู่จุดไคลแมกซ์ทั้งสองก็เร่งความเร็วจนแทบลืมหายใจแล้วโผกอดรัดกันแน่นปลดปล่อยความสุขออกมาพร้อมกัน

โยธินหายใจหอบอยู่ข้างหูของร่างบอบบางข้างใต้ เรือนกายทิ้งลงบนตัวเธอโดยไม่ทิ้งน้ำหนักลงไปทั้งหมด เขาโอบกอดตัวเธอไว้อย่างรักใคร่ จูบขมับชื้นเหงื่อแผ่วเบา แล้วเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าแดงระเรื่องดงามชวนมองที่ยังไม่หายจากอารมณ์ใคร่ ไฟราคะยังคงวูบไหวในดวงตาเรียวสวย นัยน์ตาดำขลับพร่าเลือนมองสบตาเขาทั้งขัดเขินทั้งปรารถนาการปรนเปรอส่งป้อนความสุขจากเขา

เขารู้ว่าเธอยังไม่อิ่มในรสกามา ยังอยากเสพสุขตัณหายามสองร่างบดเบียดแนบชิดกันอีก เพราะงั้นเขาถึงเริ่มยกที่สองต่อทันที ดึงร่างเพรียวระหงขึ้นมานั่งคร่อมตักตะปบสะโพกนุ่มแน่นบังคับจังหวะให้ยกขึ้นลงกลืนกินท่อนเนื้ออวบใหญ่ของเขา สายตาร้อนแรงหรี่มองใบหน้าเคลิบเคลิ้มตกอยู่ในห้วงราคะของเธอ เส้นผมสีแดงสลวยทิ้งตัวพลิ้วไหวไปตามแรงเหวี่ยงโยนสะโพกกลมกลึง

นัยน์ตาสีน้ำตาลสะท้อนความลุ่มหลงสิเน่หามองภาพการเคลื่อนไหวนั้นอย่างหลงใหลชื่นชม ฝ่ามือหนายกขึ้นลูบพวงแก้มนุ่มด้วยความทะนุถนอม ความหวงแหนผุดขึ้นในใจยิ่งขึ้นกว่าเดิม ไม่อยากให้ใครได้เห็นภาพอันงดงามน่าคลั่งไคล้นี้เลย เรือนร่างโค้งเว้าอวดเส้นสายนุ่มนวลยามบิดส่ายร่อนเอวบนร่างเขายิ่งน่ารักน่าปรารถนาจนอยากจะฝังตัวตนแกร่งร้อนไว้ในกายเธอตลอดไป ไม่อยากแยกห่างสักวินาทีเดียว

หลังจากทำให้สวนทั้งสวนร้อนเร่าลุกเป็นไฟ ชายหนุ่มก็ช้อนอุ้มร่างอ่อนแรงของคนรักกลับเข้าบ้านไปวางไว้บนเตียง ก่อนจะทรุดลงนั่งๆ ยื่นมือไปเกี่ยวเส้นผมเปียกชื้นที่เคลียคลอดวงหน้าสวยผุดผาดไปทัดหูอย่างเบามือ ก้มลงจูบหน้าผากมน หัวใจรู้สึกดีและตื้นตันเมื่อได้ทำอะไรบางอย่างให้เธอบ้าง เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่เขารัก ทำให้เขาอยากปกป้องดูแลไปตลอดชีวิต

“เหนื่อยก็พักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้พวกเราต้องเข้าบริษัทด้วยกัน”

“พรีมต้องไปอาบน้ำก่อนค่ะ เหนียวเหนอะหนะไปทั้งตัว” แววตาขัดเขินไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ ทำให้เขาหลุดหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

จะบอกว่ากิจกรรมกลางแจ้งเมื่อกี้เขาปล่อยน้ำทิ้งไว้ในตัวเธอไม่น้อย การที่เธอจะรู้สึกไม่สบายตัวอยากล้างออกก็พอเข้าใจได้อยู่

“เดี๋ยวผมเช็ดตัวล้วงน้ำออกให้ ตอนนี้พรีมไม่มีแรงแม้แต่จะยืน ขืนเดินไปอาบน้ำคงได้สะดุดอะไรล้มเข้าแน่ๆ”

“คุณโยเลิกพูดล้อพรีมสักทีเถอะ พรีมอายจนไม่รู้ว่าจะอายยังไงแล้ว”

“ผมแค่พูดไปตามสิ่งที่คิด เห็นพรีมเหนื่อยอยู่ก็อยากให้หลับพักผ่อนมากกว่า หลับเถอะครับ คุณลุกไปอาบน้ำไม่ไหวหรอก ตอนนี้ตายังแทบลืมไม่ขึ้นเลย” โยธินหัวเราะแกล้งเย้าหญิงสาวคนรักอยากเอ็นดูพลางใช้มือบีบแก้มนุ่มเบาๆ

พริมาถอนหายใจปัดมือเขาออกอย่างนึกเคือง เพราะเขาแท้ๆ เล่นงานเธอซะหมดแรงหมดสภาพจนเธอไม่มีเรี่ยสแรงเหลือจะลุกไปทำอะไร พอถูกความอ่อนโยนของเขาล่อลวงเข้าหน่อยก็หลงลืมความร้ายกาจของเขาไปเลย

“พรีมจะนอนแล้ว ห้ามก่อกวนทำพรีมตื่นนะคะ พรีมเพลียมาก”

“ครับที่รัก นอนเถอะคนดี ผมจะดูแลพรีมเอง”

“ขอบคุณนะคะที่เลือกพรีม ขอบคุณที่ตามมา” พริมาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพยายามกลั้นน้ำตาไว้ ก่อนจะพลิกตัวนอนตะแขงหนีสายตาหวานเชื่อมลึกซึ้งเปิดเผยความรักความปรารถนาโดยไม่ปิดบัง

โยธินมองหญิงสาวที่หันหลังหนีด้วยรอยยิ้มขบขัน ยื่นมือไปลูบผมเธออีกเล็กน้อยก็ผุดลุกขึ้นจากเตียงก้าวไปยังห้องน้ำเพื่อเตรียมอุปกรณ์สำหรับเช็ดตัวให้เธอ เมื่อเสียงเงียบหายไปพริมาก็หันหน้ากลับมาพร้อมกับพลิกตัวนอนหงาย

ร่างกายเกือบทุกส่วนเกิดอาการปวดเมื่อยเพราะถูกคนหื่นกามเล่นงานจนเพลียไร้เรี่ยวแรง หากแต่เธอก็มีความสุขยามได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเขาเหมือนคู่รักคู่อื่น ทั้งที่ไม่เคยวาดฝันไว้ว่าจะได้อยู่กับเขาในสถานะนี้ เพราะฐานะทางสังคมที่ต่างกันมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอขอทำตามใจตัวเองเสี่ยงที่จะเดิมพันหมดหน้าตัก เพื่อจะได้สมหวังกับชายที่แอบหลงรักมานาน แม้ใจหนึ่งจะกลัว แต่อีกใจก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว

...ในที่สุดเขาก็มาหาเธอช่วยเปลี่ยนความฝันให้กลายเป็นความจริง

พริมารีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้ามองผู้ชายที่เธอรักหมดหัวใจเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข โยธินถึงกับชะงักฝีเท้าไปจังหวะหนึ่ง ก่อนจะส่งยิ้มตอบกลับด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุขไม่ต่างกัน

ถ้าเขารู้ตัวช้ากว่านี้ก็อาจจะสูญเสียทุกอย่างที่เคยมีไปแล้วก็ได้ เพราะฉะนั้นไม่ใช่แค่เธอหรอกที่อยากขอบคุณ เขาเองก็อยากขอบคุณที่ให้โอกาสเขาได้กลับมายืนอยู่ตรงนี้ต่อหน้าเธอ

“ขอบคุณที่ให้โอกาสทั้งตัวเองและผม ไม่อย่างนั้นตอนนี้ผมอาจเป็นบ้าไปแล้ว”

“พรีมรักคุณนี่คะ จะให้ยอมปล่อยมือไปง่ายๆ ได้ยังไง”

รอยยิ้มงดงามเหมือนกลีบดอกไม้ที่ค่อยๆ เบ่งบานจนสวยสะพรั่งพานให้หัวใจคนมองอุ่นซ่านหวานล้ำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

หลังจากเขาผิดหวังกับรักครั้งแรกก็ปิดกั้นหัวใจตัวเองมาตลอด กระทั่งได้มาเจอกับพริมาเลขาสาวสวยที่ภายนอกดูเย่อหยิ่ง แต่นิสัยที่แท้จริงกลับน่ารักเอาใจใส่คนรอบข้าง คอยช่วยเหลือทุกคน

เขาค่อยๆ ถูกความเป็นกันเองของเธอดึงดูดและถูกตรึงสายตาไว้ให้วนเวียนอยู่บนร่างเธอ จนรู้ตัวอีกทีก็ละสายตาจากเธอไม่ได้แล้วตอนนี้เขารักเธอจนถอนตัวถอนใจไปไหนจากเธอไม่ได้อีก