บทที่ 19 กุหลาบแสนสวยที่หลุดลอย [2]

ช่างน่าเสียดายที่ท่านประธานสุดฮอตคงไม่ชายตาแลพวกเธอ ทั้งคุณพริมา ทั้งคุณดาราพรต่างก็สวยหยาดเยิ้มระดับดารานางแบบชื่อดัง ไม่ว่าจะคนไหนถ้าได้เดินเคียงคู่กันก็ไม่ขายหน้าอวดชาวบ้านให้อิจฉาเล่นได้สบาย

คล้อยหลังจากเข้าห้องทำงานได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงประตูก็ถูกเปิดออก โยธินเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารที่ต้องเซ็นให้อ่านให้จบและทำความเข้าใจให้ได้ก่อนสิบโมง เพราะจะต้องเข้าประชุมนั่งฟังโปรเจกต์ที่แต่ละทีมนำเสนอขึ้นมาเพื่อลงทุนต่อยอดให้เกิดผลกำไรสูงสุด นอกจากจะทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ก็ยังร่วมลงทุนกับพวกสื่อโฆษณา ผลิตภัณฑ์ต่างๆ ครบวงจร มีทั้งที่ตามกระแสและสวนกระแส ทดลองลูกเล่นใหม่ๆ ตลอดเวลา ทำให้เขาสนุกกับการทำงาน

ดวงตาสุขุมลุ่มลึกมองหญิงสาวรูปร่างอ้อนแอ้นบอบบางก้าวเข้ามาในห้อง ดาราพรยังคงสะกดทุกสายตาให้จ้องมองที่เธอเพียงคนเดียวเหมือนทุกวัน ใบหน้าหวานละมุนของเธอเปรียบดั่งนางฟ้าลงมาจุติบนโลกมนุษย์ ดูบริสุทธิ์งดงามเลอค่าจนผู้ชายคนไหนก็ไม่อาจถอนสายตาได้

ถ้าเพียงแต่การได้เห็นใบหน้าใสซื่อของเธอไม่ทำให้เขานึกถึงเรื่องราวเจ็บช้ำเสียใจในอดีตที่ได้รับจากเธอ เขาคงหลงละเมอเพ้อพกเก็บเอาไปฝันหวาน โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นหนึ่งในผู้ชายที่เธอแค่อยากคบไว้ควงเล่นๆ เพื่อเอาไว้อวดคนอื่น

โดนหลอกให้รัก…แล้วก็ถูกทำลายความหวังจนไม่เหลืออะไร ให้เขากลับไปรักเธออย่างหน้ามืดตามัวเหมือนเดิม เขาคงกลายเป็นไอ้โง่ที่เจ็บแล้วไม่จำ

“วันนี้ทุกอย่างก็จบลงแล้ว ผมคิดว่าเรา…”

“ดาคิดว่าเราสองคนยังมีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน ใช่ไหมคะโย”

“ถ้าหมายถึงความรู้สึกดีในแบบเพื่อนหรือความรู้สึกดีในแบบรุ่นพี่มีต่อน้องล่ะก็…ใช่ ผมยังมี แม้ว่าคุณจะเคยทำลายความรักความไว้ใจของผมจนหมดอย่างเลือดเย็นก็ตาม”

“แต่โยคะ ดาไม่ได้…”

“ผมไม่ใช่ควายนะดา ไม่ได้โง่ถึงขั้นยอมให้คุณหลอกเอาซ้ำๆ ซากๆ จนกลายเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่น วันนี้คุณกลับมาหาผมในตอนที่ไม่เหลือใคร แต่ถ้าวันหนึ่งมีผู้ชายที่ดีกว่าเหนือกว่าผมผ่านเข้ามาอีก คุณก็คงไม่ลังเลที่จะคว้าคนคนนั้นไว้ แล้วเลือกที่จะปล่อยมือผมไปเหมือนอย่างที่เคยทำ ครั้งก่อนผมเจ็บเจียนตาย ครั้งนี้คุณอยากเห็นผมตายไปจริงๆ หรือไง”

โยธินไม่ได้ประชดประชันหรือพูดจาท้าทายให้เธอตรงหน้าต้องรู้สึกแย่ เขาแค่ต้องการรู้ความจริงในใจเธอว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ในเมื่อไม่ได้รักเขาแล้วกลับมาอีกทำไม

“ในวันนี้ผมไม่ต้องการคุณแล้วดาราพร ผมหวังเหลือเกินว่าคุณจะไม่ทำตัวให้ผมต้องรู้สึกเกลียดชัง หรือไม่หลงเหลือความรู้สึกๆ ดีในฐานะเพื่อนให้อีก”

“คุณจะไม่ให้โอกาสดาได้แก้ไขความผิดพลาดที่เคยทำเลยหรือคะ ดารู้ว่าคุณยังหลงเหลือความผูกพันกับดาอยู่ ไม่อย่างนั้นคุณจะยอมร่วมงานกับดาทำไม” ดาราพรรู้สึกหน้าชากับการตัดขาดไร้เยื่อใยของเขา

เมื่อก่อนเธอเป็นที่หนึ่งเสมอ เขาคอยเอาอกเอาใจเธอทุกอย่าง แค่เพื่อให้เธอพอใจยอมอยู่คุยกับเขาต่อเท่านั้น แต่ในวันนี้ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลยสักอย่าง

เขาที่เคยรักเธอหมดหัวใจ ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว

ดาราพรก้มหน้าหลุบตามองสองมือที่กุมประสานกัน น้ำตาปริ่มล้นขอบตาร้อนผ่าว เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความเสียใจเอาไว้ เป็นเธอที่ทิ้งเขาไปอย่างเย็นชา ตอนนี้เขาจะทำอย่างเดียวกันก็ไม่แปลก

“ดาผิดเองที่ปล่อยคุณให้หลุดมือไป ทั้งที่คุณแสนดีขนาดนี้และรักดามากกว่าใครทั้งหมด แต่ดาก็ยังทำร้ายคุณได้ลงคอ…ตอนนั้นถ้าดาไม่ทำร้ายหัวใจคุณ เวลานี้เราสองคนก็คงมีความสุขด้วยกัน”

“อย่าพูดถึงเรื่องที่มันผ่านมาแล้วเลย แก้วที่เคยแตกยังไงก็ไม่มีทางต่อให้ติดสนิทเหมือนเดิม เหมือนกับความรู้สึกของผม…”

“เพราะตอนนี้หัวใจคุณอยู่กับเลขาคนนั้น?”