บทที่ 18 กุหลาบแสนสวยที่หลุดลอย [1]

เช้าวันต่อมา

ซูซี่มาดักรอดาราพรตั้งแต่เช้าเพราะมั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นต้องมาหาคุณโยอีกแน่ แล้วก็เป็นจริงอย่างที่คิดไว้ เธอจึงขอไปคุยกันที่ร้านคอฟฟี่ช็อปใกล้ๆ บริษัท ดาราพรมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครถึงอยากคุยเรื่องโยธินกับเธอ แต่ดูๆ ไปก็คงไม่มีเจตนาดีสักเท่าไหร่

ทั้งการแต่งตัวแต่งหน้า ทำเหมือนอยากจะมายั่วยวนใครยังไงยังงั้น ผู้หญิงแบบนี้ถ้าเลี่ยงได้เธอก็ไม่อยากจะเสวนาด้วย

“คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณโยเลี้ยงผู้หญิงคนหนึ่งไว้เป็นนางบำเรอ” ซูซี่ไม่อยากเสียเวลาพูดมากอีก ตอนนี้แค่ได้เอาคืนนังพริมาได้จะใช้วิธีอะไรเธอก็ยอมทั้งนั้น

“ผู้หญิง…นางบำเรอ คุณโยธินเลี้ยงผู้หญิงไว้ด้วยหรือ ไม่อยากเชื่อ” ดาราพรหลุบตาลงมองแก้วกาแฟอย่างใช้ความคิดด้วยท่าทีใจเย็น

เรื่องนี้เธอก็เคยคิดอยู่บ้าง แต่ถ้าถึงขั้นเลี้ยงดูปูเสื่อเช่าห้องให้อยู่สบายๆ ไม่ต้องทำอะไร เธอยังไม่เคยคิด เธอลองถามพวกเพื่อนๆ ในรุ่นดูก็รู้มาว่าเขาไม่ได้คบใครจริงจัง นอกจากควงเล่นแก้เบื่อคลายเหงา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับบอกว่าโยธินเลี้ยงนางบำเรอไว้ ชักอยากรู้แล้วสิว่าผู้หญิงแบบไหนที่ทำให้โยธินสนใจได้

“แต่ว่าบอกไปเฉยๆ คุณก็คงไม่รู้จัก ฉันจะเอาข้อมูลของยายนั่นให้แลกกับค่าตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ”

“ที่แท้ก็อยากได้เงิน ฉันคงให้ได้แค่ไม่เท่าไหร่ เพราะถึงเขาจะมีหรือไม่มีผู้หญิงอื่น ฉันไม่ได้ร้อนใจอะไรอยู่แล้ว”

“ยังไงก็ได้ค่ะ ฉันแค่ไม่ชอบยายอวดดีนั่น ถ้าคุณทำให้มันกระเด็นออกไปจากบริษัทได้ ฉันจะได้ตามไปกระทืบมันซ้ำต่อ อยากเห็นมันถูกเฉดหัวทิ้งใจแทบขาด ทำมาเป็นพูดจาใหญ่โตทั้งที่เป็นแค่คู่นอน เห็นแล้วอยากจะกระชากผมมาตบๆๆ ให้หายแค้น”

“อยากจะทำอะไรก็ทำเถอะ นี่เงินที่เธอต้องการ ตอนแรกฉันก็ยังไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนนั้นสักเท่าไหร่ แต่เธอพูดมาขนาดนี้แล้วฉันจะยอมเล่นด้วยก็ได้”

“มันต้องอย่างนั้นสิ ฉันมองคนไม่ผิดเลยจริงๆ”

“เธอน่ะ คงไม่ได้คิดจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือกำจัดเธอคนนั้น แล้วค่อยคิดหาทางกำจัดฉันทีหลังใช่ไหม” ดาราพรเผยยิ้มอ่อนจางใจดี หากแต่แววตากลับเย็นยะเยือกจ้องซูซี่ด้วยใบหน้าอ่อนหวานแลดูไร้พิษภัย

ซูซี่ถูกสายตาเย็นชาร้ายกาจของอีกฝ่ายข่มจนรู้สึกหนาวเยือกถึงกระดูก ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่พวกหัวอ่อนชักจูงง่าย ภาพลักษณ์ที่แสดงออกก็แค่ใช้ตบตาคนอื่น พอได้มาเห็นอย่างนี้แล้ว เธอสู้ไม่ไหวจริงๆ

ยายนี่ท่าทางจะร้ายกว่ายายพริมาอีก

“ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะคะ หวังว่าจะได้ยินข่าวดีเร็วๆ นี้”

ซูซี่ลุกออกจากโต๊ะพร้อมกับเงินห้าพันที่ได้มาจากดาราพร ตอนนี้เธอรอฟังข่าวอยู่รอบนอกไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวพอยายพริมาถูกเขี่ยออกไปแล้วค่อยกลับลงสนามใหม่ ยายดาราพรอะไรนี่ก็อาจจะแค่ขู่เก่ง แต่เรื่องบนเตียงไม่มีทางสู้เธอที่ผ่านศึกสังเวียนเร่าร้อนมานับร้อยได้หรอก

ผู้ชายอย่างคุณโยขาดเซ็กซ์ไม่ได้หรอก ชั้นเชิงและลีลาเผ็ดร้อนของเธอจะทำให้เขาติดใจจนไม่อยากผละไปไหนเลย

ยายดาราพร...ทำเป็นเชิดหน้าชูคอไปเถอะ อีกไม่นานแกก็ต้องเป็นรายต่อไปให้ฉันเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้าฉันเหมือนกัน!

โยธินออกมาจากห้องก่อนที่เลขาสาวจะตื่น ชายหนุ่มมาถึงบริษัทเจ็ดโมงเช้า ร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดสูทสีครามเสื้อตัวในสีฟ้าอ่อนทำให้ภาพลักษณ์วันนี้ออกแนวสุภาพเรียบร้อยดูอ่อนโยนแตกต่างจากทุกวัน ใบหน้าหล่อเหลาราวกับรูปสลักยังคงตรึงสายตาของทุกคนให้จับจ้อง ยิ่งเมื่อถูกนัยน์ตาคมกริบดุจใบมีดตวัดมองก็รู้สึกเหมือนลมหายใจถูกพรากไป

พนักงานหลายคนพากันหวีดร้องเสียงเบาหลงรูปโฉมงดงามดุจเจ้าชายของท่านประธาน ยิ่งวันนี้อยู่ในมาดสง่างามสูงส่ง เป๊ะทุกมุมทุกองศาไร้ที่ติ หัวใจของพวกเธอก็ยิ่งเต้นโครมครามตูมตาม ร่างกายเหมือนจะละลายเพราะต้านทานเสน่ห์ร้อนแรงของเขาไม่ไหว