บทที่ 11 คนเก่าที่ไม่เคยลืม [1]

หลังจากกินพริมาจนอิ่มท้อง โยธินก็พาหญิงสาวไปนอนพักในห้องด้านในสุดของห้องทำงาน ซึ่งมีเตียงขนาดคิงไซซ์ตั้งอยู่ ดวงตาคมกล้าทอแววอ่อนโยนลึกซึ้งมองใบหน้าสวยหยาดเยิ้มของเลขาสาวที่ยังคงหลับใหลเพราะเหนื่อยอ่อนจากเซ็กซ์ยาวนานกว่าสามชั่วโมง ตอนใกล้จะเสร็จสองขาของพรีมสั่นริกอย่างน่าสงสาร ส่วนกลีบกุหลาบงามบวมแดงจากพิษใคร่

“ฉ่ำหวานมาก ผมนี่มันโง่จริงๆ ที่คิดจะทำเรื่องพรรค์นั้น” เสียงพึมพำตำหนิความขลาดเขลาของตัวเอง หลังจากเลียชิมน้ำคาวหวานหอมที่หลั่งรินอาบชุ่มปากถ้ำผสมผสานกับน้ำรักของเขา

โยธินเหม่อมองพริมาอีกครั้งด้วยสายตาอ่านยาก ก่อนจะลุกจากเตียงออกมายังห้องทำงาน มองถุงยางที่ถูกใช้งานไปแล้วหนึ่งครั้งแต่ปราศจากคราบน้ำขาวขุ่นติดอยู่ เมื่อกี้มีเพียงพนักงานสาวคนนั้นเท่านั้นที่เสร็จ โดยที่เขายังไม่ทันได้รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ

ไม่ใช่ว่าร่างกายเขาตายด้านไม่รู้สึกรู้สาอะไรเวลามีผู้หญิงสวยๆ เซ็กซี่ๆ มายั่ว แต่แค่ไม่มีปฏิกิริยากับผู้หญิงอื่นนอกจากพริมาคนเดียวเท่านั้น ไม่รู้สึกตื่นเต้นดีใจ สัมผัสไม่ได้ถึงความคึกคักหิวกระหายเหมือนอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอ

บางทีเขาอาจจะหลงรักพรีมเข้าแล้วก็ได้

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขามีเธอเข้ามาในชีวิตเพื่อเต็มเต็มช่วงเวลาอันว่างเปล่า ความทุกข์ทรมานที่อัดแน่นอยู่ในอกเหมือนได้รับการบรรเทา ความเสียใจค่อยๆ ถูกลบล้างจนแทบเลือนหายไปหมด เหลือเพียงแผลตกสะเก็ดที่รอวันหายดีเท่านั้น

ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงใหญ่สวมชุดสูทดูภูมิฐานเดินออกมาจากห้องทำงาน สายตาของพนักงานทุกคนจึงเป้ามายังเจ้านายหนุ่มที่ดูจะอารมณ์ดีขึ้นมากผิดจากเมื่อสามชั่วโมงก่อนหน้านี้ลิบลับ คาดว่าน่าจะเป็นฝีมือของคุณพริมาเลขาสาวที่ช่วยทำให้บอสหายอารมณ์เสีย ถึงไม่มีการประกาศสถานะของทั้งสองอย่างเป็นทางการ แต่หลังจากที่คุณพริมาเข้ามาทำงานในบริษัทได้ไม่นาน คาสโนวาตัวพ่อที่ว่าควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าก็ไม่เคยควงใครออกงานอีกเลย

เรียกได้ว่ากำราบเสือผู้หญิงอย่างคุณโยได้อยู่หมัดจนสิ้นลายเลยทีเดียว

“จากนี้ไปไม่อนุญาตให้พนักงานทุกคนเข้าไปในห้องทำงานของผมโดยพลการอีก ถ้าใครฝ่าฝืนคำสั่งจะโดนไล่ออกทันทีโดยไม่มีการสอบสวนใดๆ ทั้งสิ้น จะไม่มีการตักเตือนหรือรับฟังข้ออ้างอีก”

น้ำเสียงทรงพลังของโยธินเข้มลึกมีอำนาจมากพอจะทำให้พนักงานทุกคนนิ่งฟังไม่กล้าโต้แย้ง คงเพราะเหตุการณ์เมื่อเช้าที่ยายซูซี่พนักงานสาวที่เพิ่งเข้ามาใหม่อาศัยช่วงที่คุณพริมาไม่อยู่แอบเข้าไปในห้องทำงานของบอส แม้จะไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่หลังจากที่คุณพริมากลับมาก็มีการโต้เถียงกันของทั้งสองคน ก่อนที่เลขาสาวจะหายเข้าไปในห้องทำงานแล้วก็ไม่กลับออกมาอีกเลย

สามชั่วโมงที่หายไปบอสคงงอนง้อขอคืนดีแน่เลย

“เดี๋ยวผมจะออกไปทำธุระข้างนอก ถ้าพริมาออกมาจากห้องแล้วก็บอกให้เธอกลับบ้านได้เลย ไม่ต้องรออยู่ผม”

“รับทราบค่ะบอส ลลิลจะแจ้งให้คุณพรีมทราบเองค่ะ” ลลิลรับคำสั่งอย่างแข็งขัน

เธอเชียร์บอสกับคุณพรีมมาตั้งนานแล้ว ทั้งคู่ดูเหมาะสมกันมาก ผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวย เวลาเดินคู่กันอย่างกับกิ่งทองใบหยก น่าอิจฉาจะตาย

คล้อยหลังซูซี่มองได้แต่มองโยธินด้วยความเจ็บใจ ผู้ชายโง่! มีของดีอยู่ตรงหน้าดันไม่คว้าไว้ ไปเลือกกินของซ้ำซากจำเจอย่างยายพรีม ทำมาเป็นว่าเธอเสียๆ หายๆ ตัวเองก็ใช้เต้าไต่ขึ้นมาเหมือนกัน

หวงไว้กินคนเดียวน่ะสิยายผู้หญิงเจ้าเล่ห์!

ซูซี่เดินเลี่ยงออกไปอย่างเงียบเชียบ โดยตลอดทางก็มีเสียงซุบซิบนินทาของพวกพนักงานดังลอยเข้าหูเรื่อยๆ จนน่าหงุดหงิด แต่เธอยังลาออกไปตอนนี้ไม่ได้ เธอต้องกลายเป็นผู้หญิงของโยธินให้ได้เพื่อเอาเงินก้อนหนึ่งไปใช้หนี้ให้ผัวเก่า ไม่งั้นมันจะเอาคลิปที่เธอร่วมหลับนอนกับมันไปลงในเว็บไซต์ประจานเธอ

ไอ้ผัวชั่วเฮงซวย! รอให้เธอได้เป็นผู้หญิงของโยธินก่อนเถอะ เธอจะทำให้มันได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่ถูกข่มขู่ให้ต้องหวาดกลัวบ้าง!

ก่อนอื่นต้องหาทางเขี่ยยายพริมาออกไปให้พ้นทาง แล้วหาวิธีเข้าใกล้คุณโยให้ได้ ถึงจะถูกห้ามไม่ให้เข้าห้องโดยพลการ แต่ถ้าเป็นของนอกก็ได้ไม่ใช่เหรอ เธอไม่เชื่อหรอกว่าสันดานผู้ชายเจ้าชู้อย่างเขาจะห้ามใจไม่ให้แตะต้องเธอได้

อีกไม่นานเธอจะทำให้พนักงานทุกคนที่นี่ก้มหัวสยบอยู่แทบเท้าเธอ!