ตอน "ลงทัณฑ์(2)" 3

ปึด!!

เยื่อบางเบาบริสุทธิ์ที่เธอหวงแหนมาตลอดยี่สิบหกปีถูกผู้ชายที่เธอเกลียดชัง อยากฆ่าให้ตายเมื่อเจอหน้ากันทำลายจนรู้สึกว่าร่างกายทุกสัดส่วนฉีกขาดยับเยินเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“ฮือออ ฉะ ฉันเจ็บ”

ริมฝีปากบางสั่นระริกเม้มไว้เป็นเส้นตรง ไม่ยอมให้เสียงกรีดร้องเล็ดลอดออกมาให้เขาได้สมเพช เธอเจ็บปวดหัวใจมากกว่าเจ็บแสบตรงจุดซ่อนเร้นที่ถูกทำลาย น้ำตาแห่งความคับแค้นผสมเสียใจไหลอาบหางตาตกลงบนพื้นไม้ไผ่

“นะ นุดี นี่เธอยะ ยัง บะ บริสุทธิ์เหรอ!!”

คนหล่อเข้มตื่นตระหนกมองหน้าหวานที่ร้องไห้ไม่มีเสียง เขาหยุดสะโพก ไม่ยอมขยับ ดวงตาสีเข้มเบิกโพลงไหวสะท้านมองเลือดสีแดงบริสุทธิ์ไหลซึมออกมาเลอะเนื้อแท้ของตัวเอง

“ละ ลภ ฉะ ฉันเจ็บ”

นุดีเสียงสั่น ใจสั่น ดวงหน้างามบูดเบี้ยวนอนเกร็งไปทั้งตัวเมื่อชายหนุ่มขยับความแข็งแกร่งในตัวของเธอเพียงเล็กน้อย

“นอนนิ่งๆ ฉันจะไม่รุนแรงกับเธอ”

วัลลภยิ้มคนเดียว รู้สึกว่าหัวใจพองโตที่ได้เป็นชายคนแรกของหญิงสาว วัลลภกัดฟันนิ่วหน้าปวดตุบๆ ตรงปลายหัวหยักเมื่อความคับแน่นของช่อดอกไม้บีบรัดจนแทบขาดใจ ชายหนุ่มถอนเนื้อแข็งแกร่งออกมาอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวเธอจะช้ำ

“ชะ ช่วยฉันด้วย”

นุดีน้ำตาคลอมองชายตัวโตถอนตัวตนออกจากตัวเธอ เขาลุกนั่งหันหลังให้ เสียงหายใจฮึดฮัดและท่าทางไม่พอใจของวัลลภทำให้นุดีสะอื้นไห้

“เธอทำตัวเองทั้งนั้นเลยนะนุดี ฉันจะไม่ขอโทษเธอเด็ดขาด”

วัลลภพูดออกไปเพราะความโกรธตัวเอง แต่กลับเอาความผิดไปลงที่คนตัวน้อย ชายหนุ่มหายใจแรงๆ แล้วดึงถุงป้องกันที่มีเลือดสาวติดออกจากแก่นกาย โยนมันทิ้งลงดินแล้วขยับตัวหันเข้าหาร่างบาง นั่งตรงปลายเท้าน้อยอีกครั้ง

หนุ่มหล่อเริ่มเครียด เมื่อมองเห็นเลือดสาวไหลไม่ยอมหยุด จึงตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน

ใบหน้าคมสันโน้มลงตรงช่อดอกไม้ ลิ้นใหญ่แลบออกมาเลียกลีบดอก กลืนกินเลือดบริสุทธิ์ของเธอโดยไม่คิดรังเกียจ

“อยะ อย่าทำแบบนั้น” คำพูดของวัลลภทำให้นุดีจุกและเจ็บปวดจนใจขาด เธอพยายามขัดขืน ร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มย่ำยี

“มันจะไม่เจ็บแล้วนะ”

วัลลภเงยหน้าออกจากช่อดอกไม้แล้วคลานเข้าไปนอนทับคนตัวน้อย เขาเลียกลิ่นคาวเลือดบนขอบปากของตัวเอง แล้วจับมือน้อยมาจูบก่อนเอาไปคล้องคอตนเอง

คนหล่อเข้มโน้มหน้าลงกระซิบเสียงชิดปากบาง จูบหนักหน่วง ปลายลิ้นแซะไปตามเรียวปากนุ่ม ชอนไชเข้าไปในโพรงปากควานหาลิ้นน้อยแล้วตวัดหยอกล้อจนเธอได้ชิมเลือดสาวผสมรสชาติของเขาและเธอ ด้านสะโพกสอบก็ดันความใหญ่โตเข้าช่อรักที่ครั้งนี้เข้าไปได้อย่างง่ายดายกว่าก่อนหน้า

“ฉันเจ็บ!!”

นุดีไม่อาจต้านทานรสสวาทที่วัลลภปลุกปั่นให้เธอร้อนไปทั้งตัว หญิงสาวซ่านสยิว ขนกายลุกซู่เมื่อเขากระทั้งความแข็งแกร่งลงสู่จุดอ่อนนุ่มของเธอ

“นุดี ทำไมเธอสวยแบบนี้ ลืมตามองฉันสิ” บอกให้คนใต้ร่างลืมตามองกัน พร้อมทั้งเขยื้อนสะโพกเข้าออกไปตามแรงปรารถนาที่หัวใจของตัวเองต้องการ บ้างก็ทำอย่างอ่อนโยน บ้างก็ทำอย่างรุนแรงตามใจพึงประสงค์

“อ๊ะ เจ็บ” ร่างบางสะท้านเกร็งกระตุก

เมื่อเห็นคนตัวน้อยบอกว่าเจ็บ ชายหนุ่มก็หยุดทำแรงเปลี่ยนท่าทาง นอนบ้าง นั่งบ้างหันหลังบ้าง สอนให้เธอได้รู้ว่าการมีรักกัน มันสุขมากแค่ไหน

เสียงครางกระเส่าบอกว่าไม่ไหวดังชิดแผ่นอกกว้างได้สร้างแรงกำลังฮึกเหิมให้วัลลภรีบขยับเคลื่อนสะโพกกระแทกหลายทีก็พาเธอถึงจุดหมายปลายทาง

“ฉะ ฉันอึดอัด”

แรงเต้นของหัวใจดังแข่งกับเสียงหอบหายใจของชายหนุ่มชิดซอกคอหอมกรุ่น ซึ่งนานแค่ไหนไม่รู้ เพราะหญิงสาวยังรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่ฝังแน่นอยู่ในตัวเธอ และเขาก็ยังนอนทับบนร่างเล็กโดยไม่คิดว่าเธอจะหนักและหายใจไม่ออก นุดีจึงตัดสินใจผลักให้เขาก็ลงไปนอนบนพื้นไม้ไผ่

“ฉันให้เธอพักห้านาที”

ท่าทีรังเกียจของหญิงสาวทำให้วัลลภเริ่มนิสัยพาล เขาพ่นวาจาเย้ยหยันดูถูกเธอให้เจ็บช้ำน้ำใจ