ตอน "ลงทัณฑ์(2)" 2

วัลลภกัดฟันพูดเมื่อนึกถึงผู้ชายหลายคนที่ได้สัมผัสเธอ เขาจับหน้างามให้เงยขึ้นและไม่ยอมปล่อยให้ความต้องการหยุดแค่จ้องมองตากัน คนหล่อโน้มหน้าเข้าหา ปากหยักประกบจูบปากอิ่มอย่างเร่าร้อน

“ฮืออ อะ ไอ้ขี้ข้า!! กะ แกไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้”

นุดีหายใจรวยรินทั้งที่ยังถูกจูบ ถึงจะเคยจูบมาแล้วหลายครั้ง แต่ประสบการณ์อย่างว่าไม่มีเลยสักนิด เมื่อถูกชายหนุ่มจุดไฟสวาทในกายให้เสียวซ่านด้วยมือหยาบกร้านก็ทำให้เธอครางฮือๆ แต่จิตใต้สำนึกยังหลงเหลือจึงดันใบหน้าคมสันออกแล้วพ่นน้ำลายใส่

แคว่กกก…!!

คำว่า ‘ไอ้ขี้ข้า’ ผลักให้วัลลภลงทัณฑ์เจ้าหล่อนทันที ปากหยักบดขยี้เรียวปากอิ่มจนแตกและมีเลือดไหลซิบออกมา และชุดเดรส

เปิดบ่าสั้นเลยเข่าเนื้อผ้าดีก็ถูกมือใหญ่กระชากดึงตั้งแต่คอเสื้อ ขาดเป็นสองชิ้นติดมือใหญ่

“ไอ้ขี้ข้าคนนี้จะยอมเป็นผัวคนที่ร้อยของเธอ” เขาทำหน้าเหี้ยม นิสัยถ่อยกักขฬะ ใช้ชุดสวยเช็ดน้ำลายบนหน้าแล้วเหวี่ยงเศษของมันไปกองบนพื้นดิน

“อย่าทำฉัน...” นุดีเสียงสั่น คลานหนีไปไหนไม่ได้เพราะมือทั้งสองข้างของเธอถูกจับไขว้หลัง ดวงตากลมโตไหวสะท้านมองหน้าของชายหนุ่ม

“ฉันจะดับไฟในตัวเธอให้หายซ่านไง”

วัลลภผลักให้หญิงสาวนอนราบบนพื้นเตียง เขายิ้มยิงฟันเมื่อได้สบสายตาหวานเยิ้ม และไม่รอช้าที่จะจัดการตัวเองเป็นเด็กน้อยแรกเกิด

“ไม่นะ ฉันไม่ต้องการแบบนี้...!!”

นุดีร้องกรีดและขัดขืนอยู่ใต้ร่างใหญ่ที่นั่งคร่อมเธออยู่ เท้าทั้งสองข้างที่ถูกชายหนุ่มจับให้ขนาบเอวสอบนั้นก็พยายามเตะและถีบคนตัวโต

“ฉันชอบกลิ่นหอมบนตัวเธอ เหมือนดอกลิลลี่มากเลยนะ

นุดี”

ชายหนุ่มหน้าเหี้ยมจับข้อมือน้อยสองข้างด้วยมือเดียวยกขึ้นกดไว้เหนือศีรษะ ส่วนอีกข้างร้อนเป็นไฟลูบไปตามสีข้าง นิ้วมือใหญ่ไล้ไปตามฐานเต้าเต่งตึงและเขี่ยตะขอยกทรงตรงร่องอกเผยให้เห็นทรวงอิ่มใหญ่กำลังเหมาะมือ เม็ดบัวสองเม็ดสีชมพู ไม่ใช่สีคล้ำอย่างที่เขาคิดมาตลอดเวลา

“มะ ไม่ ยะ ฮืออ ระ ร้อนเหลือเกิน ละ ลภ ชะ ช่วยฉันด้วย ฮืออ”

ยาออกฤทธิ์รุนแรงขึ้นทุกขณะทำให้นุดีครวญครางไม่เป็นศัพท์ เธอขัดขืนบอกว่าอย่าๆ แต่ร่างกายกลับเด้งเอาอกอิ่มรับมือหนาร้อนที่โอบอุ้มฐานเต้า นิ้วมือแกร่งก็ขยี้เม็ดบัวให้เป็นไตชูชันท้าทายให้ชายหนุ่มอยากเชยชม

“อย่าทำเป็นสาวบริสุทธิ์หน่อยเลยน่า”

วัลลภพูดงึมงำชิดยอดทรวงสีชมพูแสนหอมหวานทั้งสองข้าง มือหนาก็เคล้าคลึงบีบเต้างามอย่างคนซาดิสม์ เขาเล้าโลมคนตัวนิ่มด้วยปากและลิ้นเลียผิวขาวผ่องตั้งแต่ปลายคาง ไล้ลงมาถึงหน้าท้องแบนราบ ลิ้นร้อนแหย่ลงบนสะดือบุ๋มเลียจนเจ้าของสะดือที่คอยแต่จะพยศร้องครางกระซิก

“อ๊ะ อ๊ะ ฉะ ฉัน”

เสียงใสร้องหวีดเมื่อวัลลภกระชากดึงกางเกงในผ้าลูกไม้ขาดเป็นสองชิ้น แล้วโยนทิ้งไปกองรวมกันกับชุดเดรส

“บอกฉันสิว่าเธอต้องการฉันมากกว่านี้” มือหนาลูบไล้เนินสวาทชอนไชไปตามร่องเนื้อสีสวยแล้วแหวกว่ายนิ้วใหญ่เข้าไปสัมผัสเกสรที่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำสีชมพู

“ฮืออ ฉะ ฉันร้อน นายได้ยินไหม ฉันกำลังจะถูกเผาตายอยู่แล้ว” นุดีร้องไห้โฮเมื่อเห็นแววรังเกียจ ไม่อยากแตะเนื้อต้องตัวเธอในดวงตาสีเข้ม

“เธอนี่ดูแลตัวเองได้ดีมากนะนุดี ดอกไม้ของเธอสีสวยมาก กลีบยังสีชมพูอยู่เลย”

ดวงตาสีนิลเปล่งประกายร้อนแรงกระหายหื่นจ้องมือสั่นเทาที่สัมผัสดอกไม้ซึ่งดูยังไงก็ยังแรกแย้ม ไม่เคยมีผึ้งตัวผู้เข้ามาดอมดม

วัลลภเริ่มใจสั่น เหลือบตาขึ้นมองคนสวย ซึ่งในเวลานี้ เธอดูเซ็กซี่มาก

“นะ นายจะทรมานฉันไปถึงไหน ช่วยดับไฟในตัวฉันที”

นุดีร้องสะอื้นไห้ แววตาหวานเยิ้มเต็มน้ำใสเชิญชวนให้ชายหนุ่มรีบดับไฟในตัวเธอ

“ใจเย็นๆ คนสวย”

กลิ่นหอมจากช่อเกสรสีงามเย้ายวนใจ ทำให้วัลลภก้มหน้าลงจูบและเลียตรงรอยแยกที่ปิดสนิท ทำอยู่แบบนั้นสักพักก็เงยหน้าขึ้น เขาคลานเข้าไปนอนทับคนตัวน้อยแล้วจับดวงหน้างามให้มองตากัน

เขาจูบปากบางหนักหน่วง แล้วเงยหน้าหันไปจับกางเกงที่กองอยู่ปลายเท้า ล้วงหยิบเอาซองคอนด้อมออกจากกระเป๋ามาชูให้เธอดู

“ฮืออ”

ไฟสวาทภายในกายร้อนรุ่มสุมทรวงอยากจะปลดปล่อย และอยากให้วัลลภทำให้หายร้อน แต่ถึงเวลาจริงๆ หญิงสาวก็ไม่อยากให้เขาทำแบบนั้น นุดีเนื้อตัวเต้นระริก ดวงตาหวาดหวั่นคลอน้ำตามองความใหญ่โตที่ชายหนุ่มกำลังจับใส่เครื่องป้องกัน

“ชู่วว”

วัลลภไม่รับประกันว่าเขาจะอ่อนนุ่มกับนุดีได้ไหม แต่ชายหนุ่มก็ให้สัญญาว่าจะไม่หลั่งน้ำเชื้อใส่ในตัวเธอแน่ มือใหญ่สั่นเทาจับท่อนเนื้อแข็งแกร่งจ่อตรงร่องเนื้อสีชมพูเพื่อชอนไชหาความชุ่มฉ่ำ แล้วสะโพกสอบก็ดันความแข็งแรงเข้าถ้ำที่ไม่เคยมีสิ่งไหนหยั่งถึงได้จนสุดความยาว